De bus naar Potosi was al weg, de gedeelde taxi is sneller! Tegen 'n uur of 10 savonds zijn we in ons simpel, ma ideaal gelegen hostel.
Sucre blijkt 'n hele schone stad, verwesterd, witte huizen, voelt een beetje aan als een stadje in andalusië. Hoewel ik 'n stad als La Paz véél interessanter, uitdagender en op en top Boliviaans vind, is Sucre wel een verademing.

's Ochtends verkennen we de prachtige mercado en ontbijten we (selfmade, fruits en yoghurt.. mm) op de plaza. Volgens de lonely kunnen we naar boven op't gebouw van de politie, ma daar blijken 'werken' aan de gang. Na 'n kijkje in't gebouw vinden we toch een deurtje dat naar de top lijkt te gaan en met 'n beetje illegaliteit geraken we snel het dak op. :-) Als enige toeristen daar, hopend dat er niks invalt (zo ziet het er wel 'n beetje uit) hebben we 'n prachtig zicht op Sucre!

Na 'n (cheap maar lekker en vol verrassingen) dagmenu in de mercado (komt er ineens n kippenpoot uit de soep!!) (en nee, niet opgegeten :-)) bezoek ik mijn eerste serieus museum, Casa de La libertad, over de onafhankelijkheid van Bolivia, heel interessant. Daarna nog ne convent binnen, vooral voort uitzicht op de stad.. mooi!

Na al 't rushen en bussen voelt 't vree goed om nog is te relaxen. Nen extra toer (inclusief 't vroege opstaan) laten we dan ook maar zo, en genieten nog 'n dagje van rondhangen in de witte stad. 't kerkhof is nog wel indrukwekkend. En op La Recoleta is er 'n toeristen café met strandstoelen en lekker veel zon. 'T voelt niet helemaal goed met de spelende Boliviaanse kindjes op de achtergrond, ma voor ene keer..
En dan mijn allerlaatste bus ..!!!