Brrrrr, koud zeg. Dat verwacht je niet in de Pantanal. Normaal gesproken zou het er een graadje of 40 moeten zijn, maar nee, helaas, het was ongeveer een graad of 5! Zelfs de Andes was warmer. Maar goed dat we goede mutsen hebben gekocht in Peru, die kwamen goed van pas.
Ja, de Pantanal is dus een beetje anders dan we verwacht hadden. De Pantanal ligt ten oosten van Corumba en je schijnt het het best te kunnen bezoeken door middel van een drie daagse tour. De tweede dag in Corumba hebben we dan ook rondgehangen op zoek naar de beste tour operator voor de Pantanal. Maar dat is nog niet zo makkelijk! Ookal zijn we dan in een land dat vele malen westerser is dan Bolivia, ook hier zijn er boefjes. De mensen van de tour operator die ons van het vliegveld in Puerto Suarez hadden opgehaald, hadden ons al geattendeerd op nep agencies in Corumba die geen tours regelen en geen office hebben. Natuurlijk wilden we dat zelf ook even verifieren voordat we overhaaste beslissingen zouden maken, maar ze hadden gelijk! Zelfs de Footprint had adressen van nep agencies die helemaal niet bestonden en extreem negatief stonden aangeschreven (tot op dreigementen van verkrachtingen aan toe) op internet. Raar! De hele speurtocht nam de hele dag in beslag en uiteindelijk dus ook maar met de vriendelijke tour operator geboekt.
De dag erna naar een nederzetting in de Pantanal gegaan. Vanuit onze lodge (een betere benaming zou ?hut? zijn) hadden we trips de jungle in. Uiteraard werd ons verteld dat we miljoenen soorten beesten zouden zien, maar dat verliep dus wat anders. Besluit het weer in zuid amerika even een extreem koufront te vormen met als gevolg koude dagen in de Pantanal. De locals werden er gek van. Later hoorden van een fransoos die een dag later arriveerde dat het in Buenos Aires voor het eerst had gesneeuwd in 89 jaar! Maar niet alleen de locals verstopten zich onder de dekens en mutsen, ook de beestjes natuurlijk. Die hebben dan geen mutsen of dekens, maar wel een rivier met water van 20 graden. Alle kaaimannen lagen dus ook in het troebele water te tukken waar wij ze niet goed konden zien. Maar! Desalniettemin hebben we wel redelijk veel beestjes gezien; kaaiman, miereneter, papagaaien, toucans, valken, een aap, verschillende soorten reigers, etc. Het is even doorbijten in een open jeep die daar over de weggetjes crosst terwijl het al erg koud is, maar toch is een goede gids dan goud waard.
En van al dat rondlopen en om je heen kijken krijg je toch wat honger. En wat is nou lekkerder dan een Piranha? (eigenlijk heel veel, maar je moet het een beetje romantiseren). We hebben dus nog een poging gewaagd om zo?n piranha te vangen, maar helaas waren onze proffesioneel ontwikkelde viskunsten niet adequaat genoeg om de snelle happers te pakken te krijgen. Dan maar weer rijst met bonen. Serieus, we hebben 8 maaltijden achter elkaar niets anders gegeten dan rijst met bonen.
De laatste dag zouden we vertrekken naar Campo Grande om vervolgens met de nachtbus naar Foz de Iguazu te gaan. Die dag was het al een stukje warmer en besloten de kaaimannen ineens maar op de strandjes te gaan liggen zonnen. Dan zie je hoeveel het er wel niet zijn! Overal lagen ze wel ergens. Toch nog even snel meegepakt voordat we vertrokken. Al met al dus wel veel gezien en genoten ondanks de kou!

Oh, en we hebben nog een extra kaartspel geleerd van een italiaanse echtpaar. Brrrrriskola! Machtig mooi. Inmiddels zijn we erg handig aan het worden met de kaartspelletjes. s***head, turken, liegen, pesten, janief, pokeren en brrrriskola zijn zo?n beetje de spellen die onder backpackers gespeeld worden met uitzondering van de laatste dan.