Kedeng kedeng, kedeng kedeng, kedeng kedeng, kedeng kedeng, oehoeh, een kilometer spoor vliegt er onder mij door, ik ben op weg naar jou, want ik ben weg van jou Smelly cat, smelly cat. What are they feeding you, Smelly cat, smelly cat, it's not your fault! Gelukkig, We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal en ik heb een heel zwaar leven, moeilijk moelijk moeilijk moeilijk moeilijk maar the weels of the bus go round and round, round and round, round and round. I am sailing, I am sailing, over water op een onbewoond eiland, daar zou ik willen zijn... Maar kijk uit malloot een kokosnoot! Diep in de zee, diep in de zee! Al die sardientjes zijn toch mijn vriendjes jippiejaijee. Hier in de zee heb ik het best, we hebben zelfs een kreeften orkest, zorgen vergeet je altijd een beetje diep in de zee!

Mochten er mensen zijn die hier geen touw aan vast kunnen knopen, dit is onze afgelopen week in liedjes.
Hoewel het steeds lastiger lijkt te worden om een hele week in een blog samen te vatten heb ik toch besloten om het aantal blogs per week niet te verhogen, ik kan moeilijk van jullie verlangen dat jullie dagelijks even een bezoekje brengen.

Laat ik bij het begin beginnen...

...Ik begin lichtelijk in paniek te raken als ik in de gaten krijg dat we alleen maar verder naar het noorden reizen. Die trein naar Bangkok gaan we missen. Hoe dan ook. Misschien is er zelfs geen mogelijkheid meer om binnen vandaag en korte tijd de trein te reserveren. Dan kunnen we die eilanden wel op ons buik schrijven. Het is ook stom van me dat ik zonder enige navraag in het busje ben gestapt. Vlak voor vertrek ben ik nog even snel naar de 7/11 gelopen. Ondertussen was de bus gearriveerd en had Rub onze spullen ingeladen.

Ik tik op haar schouder. "Rub? Ik herken de weg helemaal niet. Heb jij gevraagd of deze naar Chiang Mai gaat?" "Hmhm." antwoord ze, wat mij tamelijk gerust stelt. "Kijk maar" ze wijst naar een bord langs de weg: CHIANG MAI 64. Overtuigd. Paniek om niets...

...Het busreisje werd opgevolgd door het treinreisje van Chiang Mai naar Bangkok (15 uur) plus die van Bangkok naar Chumpon (9 uur) De expresstrein waarin we verbleven was voorzien van een fan en ramen die open kunnen. Beide hadden echter weinig effect op de klimaatbeheersing in de coupe, binnen 5 minuten konden we bijna baantjes trekken in ons eigen zweet. Zweet waarop de fijne deeltjes die door de open ramen en deuren vliegen heerlijklekker bleven plakken. Bah, vieze meisjes. We maakten een tussenstop in Bangkok waar we 7 uur op de volgende trein moesten wachten en dus de binnenstad nog maar eens een bezoekje brachten. Vieze meisjes in een vieze stad, fijne combi.

We hielden ons gedurende de reis behoorlijk Thai, al zeggen we dat zelf. Toch waren we erg blij dat we na 36 uur reizen zonder douche en comfortabel bed (de Thaise treinen zijn gebouwd voor Thaise mensen welke soms 2x zo klein zijn als wij) eindelijk een normale kamer konden betreden...

...Zondagmorgen in Chumpon eerst een uurtje in de bus, gevolgd door 1,5 uur op de highspeed catamaran en toen waren we eindelijk op de plaats van bestemming, ruim 50 uur verder. Het vinden van een geschikt guesthouse lukte ons voor het eerst niet in een keer. Gelukkig hebben we uiteindelijk een fijn guesthouse gevonden, helaas met iets minder fijn uitzicht maar daarentegen is de zee op 10 meter afstand, waar de nachten gratis zijn omdat we onze Open Water Diving PADI hier gaan halen. Of beter gezegd, inmiddels hebben gehaald. Ik dan. Ruby is helaas niet echt lekker waardoor ze de cursus vroegtijdig moest beeindigen. Weg buddy :(

Afgelopen middag mijn certificaat ontvangen, nog een dagje gechilled en morgen door naar Ko Phan Ngan waar ons een verrassing wacht: Sofie en Viola! Samen met hen een klein, bescheiden haf-moon party'tje vieren en dan willen de Thaien ons hun land uit hebben, op naar Maleisie!