G'day mates! Oh jawel, in Aussieland zitten we! Australie, dat spreekt altijd wel wat tot de verbeelding. Toch hebben wij onze eerste daagjes in de Pacifische metropool Sydney een beetje in een roes beleefd: enerzijds fysisch in Australie, en met ons hoofd in New Zealand,. anderzijds moesten we onszelf behoorlijk aanpassen aan het leven in een grootstad. Staptempo weer opdrijven, spullen bijhouden en vooral zware shoppingtemptationbeproevingen…We waren wat meer bezig met acclimatiseren dan met genieten van Sydney!
Couchsurfen blijft nog steeds het sleutelwoord en we konden terecht bij de Italiaanse Morena vlakbij Bronte Beach. Daar wachtte ook de Parijsenaar en ubercouchsurfer Alundra ons op om ons eens 'chillend' en zelfzeker de stad te laten zien. Bleek dat hij niet eens de Opera House kon vinden waardoor we onze langverwachte Hollandse lunchdate in het water zagen vallen. Jammer! Geluk bij een ongeluk want Alundra liet ons aanschuiven aan de Sushi Train en sindsdien hebben we een nieuwe voedselfetisj! Verder slenterden we wat rond met onze gids door de befaamde Sydney Harbour tussen hippe bars, een wirwar van walkways, maritieme musea en reusachtige cruiseschepen maar…nog geen Opera House! We gaan wel all the way 3D in de Imax voor een levensechte walvisontmoeting, maar wij wisten ondertussen uiteraard al beter.
Onze hosts zijn zelf nog fanatieke reizigers dus worden we voor de overige nachten gedropt bij de back-up officieuze couchsurferhost "cool bananas"-Tom. Grappige dertiger die zichzelf en alles rondom hem niet te serieus neemt maar wel een supergastheer blijkt te zijn (al dan niet toevallig een Kiwi). Hij introduceert ons in de verrassende Wii-wereld met een avondje supersonisch bowlen om daarna te bekomen in het 'speciale' nachtleven van Congee Beach (of eerder het kampioenschap voor 'how short can your skirt get'). Ik weet niet wat ik het fascinerendst vond.
Zonder onze Parisien vinden we trouwens het Opera House opeens wel en zien we dan eindelijk Sydney op zijn indrukwekkendst. Toch hebben we snel genoeg van de stad en trekken we weer de brousse in op zoek naar natuurparken. Jawel, ook vlakbij Sydney (in Australische termen) heeft moeder Natuur haar best gedaan met het werelderfgoed van de 'Blue Mountains' en haar beroemde Tree Sisters. Mooi mooi mooi, eerste punt binnen voor de Aussies.
Na drie dagen laten we onze warme trekkingspullen achter bij de barmhartige Tom in Sydney en vliegen we dankzij het goedkope Jetstar naar Melbourne. We hebben niet lang nodig om te beseffen dat dat meer ons ding is. Melbourne is een mooie jonge stad op mensenmaat, erg modern, maar ook gezellig. Hier konden we perfecter dan perfect terecht in het citycenter bij Fiona (de mama van Keppel) en Andrew. Zaterdagavond, dat betekent dat we niet anders kunnen dan ons onderdompelen in het over heel Australie beruchte nachtleven van Melbourne (high heels included dankzij Fiona). Het entertainmentleven van Melbourne wordt geregeerd door het immense Crown Casino met werkelijk alles wat je je maar kan inbeelden van dure shops, casino, cinema, bars en nightclubs tot een food court vanwaar wij lustig onze oogjes de kost gaven aan heel het gebeuren vanachter onze sushi.
Andrew is een typische trotse Australier en wil ons zondag dan ook meenemen op een roadtrip door Victoria en Mornington peninsula achter Melbourne. Ook de jonge Reese is van de partij met gevatte opmerkingen als " I don't understand why people drive for so long in a car without doing anything", een tienjarige met een volwaardige pubermond, wel erg grappig autogezelschap. We rijden langs de beroemde Aussie-kustlijn waarachter het haaiengeweld schuilgaat, de woeste stranden van Ocean Beach, de wijngaarden (inclusief tasting), een typische happy happy (en daarom irritante) Aussie-foor, een strawberryfarm met hier en daar cateringstops vol gelukkige relaxende Australiers. Australie staat al wel eens bekend als het beloofde land en dat werd ons nog maar eens bevestigd door een gelukkige Aussie-aanhanger in een informationcenter als uitleg bij het migratiemuseum: " that's about how all the Europeans came to Australia to have a happy and relaxed life". Chillen without worries alom dus, maar daar hebben ze dan wel even de Aboriginals niet bijgerekend. Oeps 'vergeten'. Achter het relaxte imago van Australie zit een eerder tragische Aboriginalhistorie verscholen. De oudste nog bestaande cultuur op aarde is hier jaren onderdrukt, om het zacht uit te drukken. Nog niet zo lang gelelden werd er hier op Aboriginals geschoten als op possums in New Zealand en de eigenlijke inwoners van Australie hebben hard moeten knokken om basisrechten te verwerven in de jongste eeuwen. In de steden zijn er op het eerste zicht niet zoveel Aboriginalsporen te vinden, we hopen in de Outback meer te leren van de Aboriginals en hun dromentradities.
Melbourne staat bekend voor verschillende dingen die we per toeval allemaal hebben kunnen meepikken. De Melbourne Zoo die weer eens wat anders voorschotelt dan we gewoon zijn. Die Oerang-Utans konden toch opvallend lang onze aandacht trekken, we hebben confronterend veel gemeen! Verder is er nog het Melbournse shoppen waarbij we het zwaar te verduren krijgen maar relatief sterk zijn gebleven. En natuurlijk de Australian Open waarbij we zagen hoe onze Belgische landgenoot Rochus het ook zwaar te verduren kreeg en op een sympathieke manier, zeer relatief ook sterk is gebleven. Erg grappige sfeer in het Rod Laver Stadion met een overweldigende, indrukwekkende (maar ook lustig 'dabbende') Nadal en een eeuwig bescheiden Rochus die zelf met de hele situatie begon te lachen. De Aussies vonden het sympathiek wat maakte dat hij na ieder punt door het hele stadion werd aangemoedigd en toegeschreeuwd door de luttele Belgen inclusief een uberenthousiaste Eline.
Wij doen uiteraard in de mate van het mogelijke ook iets terug voor al die gratis verblijven en hebben Gene Bervoets missie overgenomen door overal met evenveel flair een Gentse Waterzooi op tafel te toveren. So far so good, het wordt geapprecieerd.
Melbourne wordt door ons trouwens officieel uitgeroepen tot de potentiele Australische emigratiebasis, op naar Adelaide!
Adelaide is een kleinere minder opvallende stad, een beetje op New Zealandse maat, maar we hebben even genoeg van het stadsleven en dralen wat rond in de hitte. We moeten nog eens twee nachten in een backpackers doorbrengen, dat zijn we niet meer gewoon! Maar een noodoproep via couchsurfing doet hulp toestromen en we krijgen van overal aanbiedingen voor salsa-uitstapjes, dinnerparties, drinks, lunches, uitstapjes naar the river. Actieve CS-scene in Adelaide, leuk! We worden uiteindelijk voor het weekend verwelkomd in het gezellige huisje van Scott en Emma die binnenkort voor twee jaar naar Nederland verhuizen.
Ze rijden ons rond door de Adelaide Hills zodat we ook eens wat van de countryside zien en we doen weer een deftig rondje wijnproeven.
Voor het avondmaal worden we uitgenodigd door een Braziliaanse couchsurfer,Lauro. Hij houdt van koken, maar niet voor hem alleen dus toverde hij voor de Tasmaanse Aleesha en ons een heerlijke Braziliaanse stroganov en flan op tafel. Tijdens het diner heeft hij ons behoorlijk warm gemaakt voor zijn heerlijke en 'ongevaarlijke' Brasil…nog nooit iemand zo euforisch over zwarte bonen horen praten trouwens! Mooi om te zien.
Onze voorlopige Australie-impressies: warm warm warm, maar ook sportief! Je voelt je hier bijna schuldig tussen al die uberfitte nette mensen joggend op de stranden en de boulevards. Of door de eeuwig stoere surfers die het Australische cliché werkelijk bevestigen en de door Lance Armstrongs aanwezigheid geinspireerde fietsertjes in Adelaide.
Maandag is het Australia Day, big day of the year. Wij vluchten dan echter de Outback in voor 6 dagen. De Aussies zullen er maandag lustig al bbq'end op losvieren, want trots zijn ze op hun immense landmassa! Aussie Aussie Aussie, oi oi oi!