Chili, alwaar we onze in Buenos Aires gemaakte vriendjes Jimmy en Mauricio een bezoekje zouden brengen. Aangekomen in Santiago kreeg onze gastheer Jimmy rustig de tijd om op zijn Latino´s ons meer dan een uur te laat te komen ophalen. We hadden immers zelfs al aan de terminal entertainment uit de goeie ouwe Paraguayaanse hoek met Jose, die net iets minder te laat arriveerde. Jose is een vriend uit Elines tweede thuishaven die zijn geluk op dit moment in Chili zoekt. Hij bereidde ons al deftig voor op de Chileense do´s en don´ts en introduceerde ons in alle streetgangs van de stad gaande van emo´s en gothics tot Pokemons, kom dat zien, ze bestaan hier echt!

Achteraf bracht Jimmy ons naar onze charmante Chileense verblijfplaats. Jimmy woont met zijn lief omaatje en zijn tante in een gezellig huisje in een groenere zone van de stad aan de rand van een van de vele heuvels waardoor Santiago omgeven wordt. Bovendien deed de zon haar laatste effortke voor de grote winterslaap dus het kon niet stuk.

Na het bekomen van de ellenlange busreis werden we ook terug herenigd met mascotte twee, Mauricio, en kon de pret beginnen. De twee gastheren hadden beiden een weekje vrijaf kunnen nemen om ons te overtuigen van de Chileense schoonheid.

Samen met Jimmy en zijn broer Cristobal trotseerden we de Cerro Cristobal voor een weids zicht over heel Santiago omgeven door de cordillera de los Andes met een vleugje smog zoals dat hoort in een grootstad.

Bovenop de top, onder het wakend oog van de Virgen, dronken we zoals de traditie het wil een Mote con Huesillos dat vrijwel even duf smaakt als het klinkt.

Verder ontpopte Jimmy zich tot de perfecte cityguide in een prive-rondleiding door het historische centrum van Santiago, van Plaza de Armas tot La Moneda met haar resem befaamde dictators.

Maar Mauricio en Jimmy konden vooral niet wachten om ons iedere avond de bruisende terrassen en feestjes van Santiago te leren kennen samen met hun compagnon Felipe en Jose, die ondertussen ook volledig in de vriendengroep geïntegreerd werd. We moeten het hen nageven…ze kunnen er wat van die Chilenen!

Verder wisten ze nog een tweedaagse te versieren in een vakantiehutje aan de kust tussen Valparaiso en Viña del Mar. Valparaiso is Chili´s studentenstad bij uitstek. De hele stad ligt op de bergen waardoor de straten uit trappen bestaan en auto´s vervangen worden door kabelbanen. Naast het nachtleven staat Valparaiso ook nog bekend om haar zeevruchten in de volkse Mercado, twee dingen waar we lustig van genoten hebben.

De eerste avond hielden we ons eigen feestje in de hut waar ons de basisbeginselen der reggaeton lustig uit de doeken werden gedaan door de koning der reggaeton, Mauricio. Later op de avond, met meer Pisco (de typische drank van hier), kon er ook nog een intensieve cursus merengue vanaf. Ja, hij stoomde ons volledig klaar om de volgende avond Valparaiso ten top te beleven. Ten top wat wil zeggen dansen tot de club sluit en daarna afzakken naar de veelbesproken ´clandestino´ waar het feest in een verscholen kelderachtige ruimte wordt verdergezet.

Interessant maar afmattend dat Chileense nachtleven!

Je zou het hem niet geven, maar naast een overenthousiaste dansleraar is Mauricio ook een gepassioneerde kok die ons een tot in de puntjes verzorgde zeevruchtenmenu op tafel wist te toveren. We dachten dat geluk nog maar eens te compenseren door al onze Chileense vriendjes te trakteren op onze eeuwige Gentse Waterzooi en Lemon Slice. Een menuutje waar we tijdens onze hele reis al succes mee wisten te boeken, maar in Latijns-Amerika zijn ze het niet erg gewoon groenten op het bord te krijgen, laat staan in soepvorm met zoiets vreemds als tijm erbij. Het zorgde alleszins wel voor grappige taferelen en Eline en Lotte hadden nog twee dagen langer Belgische kost op hun bord, ole!

Voor we het wisten zat de feestweek erop en was het tijd om afscheid te nemen van de bende Chileense vriendjes, welliswaar toch weer met pijn in het hart!

Grappig detail is toch wel de eindbalans voor onze twee gastheren: Jimmy kwam de week door met slechts (?!) twee boetes en een geblutste auto, Mauricio moest weer als vrijgezel door het leven door jaloerse uitspattingen van zijn vriendinnetje… Tja, laten we maar zeggen dat het dat allemaal wel waard was!

Vanuit Santiago staken we terug de grens over richting het Argentijnse Mendoza waar we twee dagen rustig in het park van de zon genoten en de stad bezochten met de babbelzieke en lichtjes gekke Engelsman Gary.

Na acht maanden gebeurde dan het onvermijdelijke en kwam de langverwachte ruzie die Elines en Lottes wegen deden scheiden.

Haha, mopje! Onze wegen zouden zich wel voor twee weken scheiden, maar wat was het een vreemd gevoel om opeens alleen het busje op te stappen!

Lotte zou nog wat langer van het Argentijnse schoon blijven genieten en daarbij een bezoekje brengen aan de vriendjes en familie van haar zusje Hanne in San Juan en Cordoba.

Nu Eline zo kort bij Paraguay was, kon ze de onvermijdelijke aantrekkingskracht niet meer weerstaan en buste ze over Cordoba weer naar haar tweede thuisland zodat ze twee weken extra had om haar AFS-verleden weer wat op te rakelen over terere, terere en nog eens terere.