Hup, Zuid-Amerika in voor een blitzbezoek aan Lima. Beetje zot om te citytrippen in een land met zoveel te zien…maar dat had zo zijn redenen. In Belgie zit er namelijk ene L. Ghysels die haar grote zus absoluut persoonlijk wil rondleiden in haar tweede thuishaven. Peru is dus voorlopig verboden terrein. We hadden wel toestemming om de sfeer al wat op te snuiven met haar gastbroer Keomar in Lima.

Verder wist Eline nog een contactje uit de oude Parijse doos op te scharrelen en was er ook Luis om ons te entertainen.

´Couchsurfen Eline en Lotte-style´ deden we bij Lotte´s Peruviaanse gastfamilie van drie jaar geleden toen ze een maandje als nederig vrijwilligertje in een Limeens oogkliniekje werkte. Gastmoeder Maria Julia, stond, ons dus al op te wachten op de luchthaven om ons met de prive-chauffeur naar haar appartement in hartje Miraflores (de leukste wijk van Lima) te brengen. Chanceke! Zo mogelijk nog beter toen bleek dat we dat appartement daar voor drie dagen voor ons tweetjes ter beschikking hadden.

Dezelfde avond nog kwam Keomar ons afhalen voor een introductie in het Limeense nachtleven. Zo beklonken we Eline´s verjaardag op een feestelijk terraske met gevaarlijke kannen bier (dat weten ze in Belgie toch eleganter en vooral telbaarder te serveren). We werden nog getrakteerd op allerlei sappige details over Lauranne´s Peru-ervaring en op weer wat extra Cumbia-lesjes van Keomar en zijn smoothe vriend Alberto.

Zondag in Miraflores lieten we de zon ons door de straten leiden, snoven we de Peruviaanse zeelucht op aan de Larcomar en werkten we aan ons Peruviaanse gastronomisch to-do-lijstje met een portie Cebiche en kregen we een korte rondrit van Luis die door de uitwerkingen van diezelfde Cebiche vroegtijdig gestopt moest worden.

Op maandag werden we wederom opgehaald door Maria Julia om Lotte´s gastfamilie terug te zien die in die drie jaar tijd al lustig aan het trouwen en kinderen maken was geslagen. Verrassend maar schattig!

Verder bezochten we het ziekenhuis ´ El divino niño Jesús´ waar Lotte drie jaar geleden werkte. Maria Julia leidde ons weer fier rond met aparte stopjes voor de ´niñito´en ´la vírgen Maria´zelve…Toch weer even wennen hoe ze over het kindje Jezus praat alsof het haar zoon is. Leuk om alles en iedereen nog eens terug te zien aldaar! Alberto den baas zorgde ervoor dat we in een gezellig cafeetje ook Lomo Saltado nog konden afvinken op ons gastronomische lijstje.

Na de lunch haastten we ons naar huis want de Luis had ons een heuse tour door koloniaal Lima beloofd, dat wilden we natuurlijk niet missen. Gsm´s zijn hier echter geen garantie tot bereikbaarheid of afspraken maken. Uiteindelijk werd ons tourtje naar de avond uitgesteld met een serieus diner erbij. Fair enough!

Braafjes stonden we om 18u klaar en gentleman als Luis is, liet hij ons wachten tot 21u! Welkom in het echte Latijns Amerika. Je hoeft ons niet erg goed te kennen om te weten dat wij ook niet heel erg zwaar aan op tijd komen tillen, maar dit ging zelfs zwaar onze spuigaten te buiten!

Luis haalde ons af alsof er niets aan de hand was en wij hebben onze verontwaardiging (en honger want het diner zat er ook niet meer in) maar opzij proberen te schuiven.

Luis, die zichzelf graag een "Latinlover from the westcoast from South America" noemt, nam ons mee naar een Duitse bar (alsof het nog niet genoeg was geweest voor deze avond, ha!) met zijn vriend Ricardo. Ongegeneerd bestelden we een Pisco Sour op hun kosten en het hele gebeuren draaide nog erg vermakelijk en laat uit met een behoorlijke introductie tot de kneepjes van het latinlovers-vak. Dat doen we over in Belgie!

Na een korte nacht zat Peru er alweer op: net genoeg om zeker en vast meer te willen! Lauranne, begin al maar te sparen!

Na een korte nacht het vliegtuig op voor al onze laatste vlucht samen (op deze reis welliswaar, beware).

Buenos Aires wacht ons op met niets dan goeds! Een stad als Buenos Aires krijgt je al snel verkocht. Bij het komen en gaan van Argentijnen op de bus van de luchthaven door de levendige wijken naar de stad, zagen Eline en Lotte al dat het goed was!

De eerste dagen spendeerden we meer citywatchend dan citytrippend op de heerlijke terrassen in de zon of langs de elegante etalages.

Elegantie troef in Buenos Aires trouwens, je waant je voortdurend in Rome! Stijlvolle mensen, mooi verzorgde boulevards, ordelijker verkeer, verleidelijke terrassen, mooie winkels….Buenos Aires heeft meer gemeen met een Europese stad dan met pakweg Lima.

Vanaf donderdag was het Semana Santa waardoor heel Zuid-Amerika een beetje plat lag gedurende enkele dagen. En dat kwam net goed uit want in de hostel werd het woensdagavond wel heel erg internationaal en gezellig waardoor donderdag wat rustiger aan ging.

In het hostel lijkt iedereen een grote familie en voor Witte Donderdag werd er samen geluncht en doorkruisten we de stad in de auto met twee toffe Chileentjes (jawel, zonder bijbedoelingen, het bestaat hier nog!) en een Argentijnse persoonlijke gids.

´s Avonds (of beter ´s nachts want in Argentinie wordt er niet op stap gegaan voor 2u) trokken we met het hostelgezelschap naar de club en haalde iedereen de beste Latino in zichzelf naar boven, de Chilenen en Brazilianen met enige voorsprong uiteraard.

Op een of andere manier slaagden we er toch in de volgende ochtend pseudo-fris klaar te staan om moeder en vader Baert te verwelkomen op Argentijnse bodem! Weer even irreel om twee zwaaiende oudjes vanop een balkon in San Telmo, Buenos Aires te zien…maar erg leuk en gezellig! Met ons gevieren dwaalden we door de straatjes vol artisanale marktverleidingen en verplaatsten we ons van het ene terras naar het andere. We deden ook deftige dingen als Plaza de Mayo bezoeken en het verplichte wandelingetje in het kleurrijke maar oh zo onrealistische en toeristische El Caminito in La Boca.

Op Pasen waagden we ons eraan de alternatieve toerist uit te hangen en metropool Buenos Aires per fiets te ontdekken. Leuk ideetje leek dat toen we in het natuurpark vlakbij de stad reden, anders was het toen we beseften dat Buenos Aires net niet Hasselt is en dat er dus van rekening houden met fietsende wezens geen sprake is, laat staan van fietspaden! Bij deze, reizigers tippen reizigers, houd Buenos Aires leuk en laat de fiets in de stalling! Zeker na die acrobatentoeren op de fiets waren we wel even toe aan wat anders, rust bijvoorbeeld, en waar zouden we dat beter kunnen vinden dan aan het einde van de wereld…. in Ushaia! Ja, dat is meer dan alleen maar shampoo!