Osaka en Kobe doen we vooral aan met de bedoeling om een aantal Tadao Ando gebouwen te spotten. Het worden architectuurhoogdagen dus. Maar eerst
bezoeken we in Kobe het Lampwork Glass Museum. Het is een klein museumpje op de tweede verdieping van een grote building. Maar er is genoeg te zien om Joris' hartje wat sneller ten doen slaan. De historische collectie met beads uit alle tijdperken en alle windstreken is indrukwekkend voor zonden klein museumpje, maar de echte "parels" zijn voor Joris de werkjes van alle bekende lampwork kunstenaars ter wereld die er verzameld worden. Hij kan het natuurlijk ook niet laten om wat boekjes te kopen in de museumwinkel, maar om ons het gezeul te besparen zullen ze ons per pakjesdienst worden bezorgd in het hotel Tokyo voor onze terugkeer.
Dan trekken we naar Awaji Island om er de (ondergrondse) watertempel van Ando te zoeken. Dat blijkt nog een hele trip en wel wat speurwerk (en er lijken nauwelijks toeristen te zijn die zover komen), maar we geraken er net op tijd om het bouwwerk ook langs binnen te kunnen zien. Al is vooral de buitenkant indrukwekkend. Pure architecturale eenvoud.
We wandelen een stuk terug naar Yumetubai. Een hotel-winkel-restaurant-en tuinencomplex dat ook door Ando werd ontworpen. Het is alweer bijna donker als we er aankomen en het complex lijkt zo goed als verlaten. Maar het is schitterend verlicht en het is fantastisch om er in alle rust in rond te dwalen.
Terug in Osaka kiezen we voor "tomato ramen" (noedels). We SLURPEN (zoals het hoort-met stokjes lukt het ook niet echt anders) onze kommetjes leeg. Joris drinkt er een black death bij (wat een mengeling van sake en bier blijkt te zijn), ik ga voor de tomatenwijn.