Een reisdag waarop we toch ook een en ander trachten te zien. We nemen vroeg een bus die ons via een mooie route doorheen de Japanse Alpen richting Matsumoto brengt. Daar gaan we vooral heen voor het historische houten kasteel - een van de weinige originele exemplaren die Japan nog rijk is. Een mooi en stevig bouwwerk, de aanblik meer dan waard. We lopen het parcours op onze sokken (aiai er zit een gat in) met onze schoenen in een zakje aan de hand (ze lopen hier toch zo graag op sokken of sloffen). Een "free will guide" geeft ons nog wat extra uitleg. (From berroegieie?! Ah! Chocolate! And beer! - Vooral de oudere Japannezen schijnen regelmatig diep onder de indruk een berroegieie'er te ontmoeten.)
We nemen de trein richting Osaka en maken een tussenstop in Narai - een van de enkele nog goed bewaarde traditionele dorpen op de oude postroute tussen Tokyo en Kyoto. Daarna hoppen we nog wat van de ene trein op de andere, en denken dat we stilaan het Japanse treinsysteem doorhebben - tot ik Joris zie wegrijden met een stadstrein waar we verkeerdelijk waren opgestapt en alleen ik dus terug was kunnen uitstappen voor de deuren plots sloten ... Dat werd even stressen. Gelukkig kan ik nog duidelijk maken dat ik blijf waar ik ben en hij moet trachten terug te keren. Ik word meteen aangesproken en gerustgesteld: de volgende halte is niet ver weg. Op de weggereden trein neemt een kleine Japanese Joris meteen bij zijn kraag en sleurt hem bij het volgende station naar de juiste trein, terug richting Osaka station. Oef, elkaar terugvinden verloopt al bij al nog vlot. Na een lange reisdag zijn we maar al te blij onze bagage te kunnen droppen in onze J-Hoppers kamer (intussen onze favoriete hostelketen). We kiezen voor fastfood, maar worden al snel op onze plaats gezet als we aan de toog alvast een menukaart willen nemen om te kunnen beslissen wat we willen terwijl we onze beurt moeten afwachten. Duidelijk ongepast. Je kiest wat je wilt eens de persoon voor u verdwenen is. En die achter u moet desnoods maar vijf minuten langer wachten. Zen-stijl fastfood dus om de dag mee af te ronden.