Hola,

Hier zitten we dan, te wachten op onze vlucht van Peru naar Brazilie, met nog maar 6 dagen te gaan! We kunnen niet geloven dat alweer bijna gedaan is... die 7 maanden zijn voorbij gevlogen.

De voorbije 3 weken trokken we door Peru met als eerste stop Puno aan het Titicaca meer. Wat een verschil met de Boliviaanse kant van het meer: veel modernere, grotere stad en veel toeristischer. We deden er de gebruikelijke boottrip naar de drijvende rieten eilandjes, Uros. Het is wel leuk om te zien hoe ze hier leven op het water en rondlopen in de traditionele kleurrijke klederdracht, maar de tour draaide al snel uit op het kopen van allerhande prullen en boze blikken als je dit zoals ons niet deed.

Verder was er in Puno niet veel te zien dus namen we snel de 10 uren durende antieke luxe-trein richting Cusco, met ruime zetels, lekker eten, lokale muziek en dans, langs prachtige landschappen, etc. Eens wat anders dan de bus. We voelden ons net als de vroegere ontdekkingsreizigers.

Cusco was een zeer aangename stad, gelegen in een mooie vallei met vele koloniale gebouwen en lekkere restaurantjes. De eerste dag verkenden we het centrum van de stad en liepen we steil naar omhoog naar het Christusbeeld dat over de stad heen kijkt en bezochten we onze eerste Inca ruines. 'S avonds deden we met de lokale inwoners mee aan de Witte Donderdag processie en liepen we door 8 van de 12 kerken in Cusco!

De volgende dag gingen we Arnaud ophalen op de luchthaven die er een lange reis van 3 vluchten had opzitten. Een leuk weerzien na meer dan 6 maanden! We lieten eerst onze spullen achter in onze wat hoger gelegen hostel met prachtig uitzicht over de stad en de Plaza de Armas en deden het de rest van de dag rustig aan. We bezochten samen wat kerken, het Inca museum, de lokale markt, de vele pleintjes, etc. en gingen 's avonds lekker dineren bij een bekende Peruviaanse chef, Gastón Acurio, waar we een aantal typische gerechten konden proberen. De Peruviaanse keuken is niet voor niets wereldberoemd.

Na een goede nachtrust gingen we de dag erop mountainbiken in de Sacred Valley. Bij een stralende zon reden we met z'n drieen en de gids door de wondermooie vallei, langs lokale dorpjes, Inca ruines (Chinchero en Moray), een zoutmijn met meer dan 3000 zoutveldjes die ieder elke 30 dagen 500 kilo zout opleveren, en de Urubamba rivier beneden in de vallei. Terug in Cusco pikten we nog een muziek en dansvoorstelling mee in het culturele centrum. Weer een fantastische dag, die we afsloten met een Pisco Sour (typische Peruviaanse cocktail) in het Pisco museum. De volgende ochtend trokken we opnieuw de Sacred Valley in, deze keer met een prive taxi die ons eerst naar de Pisac ruines bracht. Ongelooflijk indrukwekkend om de tientallen landbouw terrassen van de Incas te zien liggen op de steile bergflanken. Hierna stopten we in het dorpje Pisac voor lunch en een bezoek aan de gekende markt, waarna we doorreden naar een andere archeologische site, Ollantaytambo, aan het einde van de vallei. Niet te geloven hoe de Incas gigantische perfect uitgekapte rotsblokken de berg op kregen om er hun ceremoniele tempels mee te bouwen. Terug in Cusco bereidden we ons voor om rond 4u in de ochtend te worden opgehaald voor het begin van de 4-daagse Inca Trail!

Na zo'n 3 uurtjes rijden kwamen we aan bij het startpunt, werd al het gerief verdeeld over de porters en gingen we op weg. We waren met een groepje van 5, samen met een leuk koppel uit Zweden, en voor ons waren 7 porters, een kok en een gids ingeschakeld... We waren een van de eerste groepen om aan de trek te beginnen dus het was lekker rustig. Het werd een prachtige tocht van 4 dagen langs verschillende Inca ruines en doorheen mooie valleien. Dag 2 was het zwaarste met een pas van 4200m en een van 3900m die we beide over moesten. Aan energie geen gebrek want onze kok heeft heerlijk voor ons gekookt! Alleen viel het weer vanaf de namiddag van de eerste dag tegen. We hadden veel regen en een voortdurende mist en dik wolkendek waardoor we de grote uitzichten niet hebben gehad. Jammer, maar we hebben daardoor meer genoten van de kleine dingen zoals de kleurrijke kolibries, allerhande bloemen waaronder vele soorten orchideeen, jungle vegetatie, etc. Na een korte, alweer regenachtige, 3e nacht in onze tentjes stonden we op dag 4 vroeg op voor de laatste 5 van ongeveer 43km. Met ons drieen haalden we iedereen in en kwamen we rond 6u30 als eersten aan boven aan de Zonnepoort, die je een panorama zicht over Machu Picchu zou moeten geven. Maar zoals je al kon raden was het ook hier slecht weer dus al wat we zagen was een witte muur van mist en we wisten niet eens of het links of rechts onder ons lag. We gaan dus nog eens moeten terugkeren! We daalden af richting Machu Picchu en kregen van onze gids nog een interessante rondleiding doorheen de eeuwenoude Inca stad. Hierna liepen we nog een paar uren alleen rond en kregen we toch nog een aantal opklaringen om de typische overzicht foto's te kunnen maken. Al bij al was het nog steeds een zeer bijzonder bezoek aan dit wereldwonder! Moe keerden we met de trein en bus terug richting Cusco waar we na een snelle hap bij een lekkere Japanner onmiddellijk de nachtbus namen naar Arequipa.

Arequipa is een mooie stad omgeven door 3 vulkanen waar we een gratis begeleide wandeling maakten en een nog actief klooster, Santa Catalina, bezochten. De invloed van de Spaanse kolonisten was hier weer goed te zien. 's Avonds nog wat lokale gerechten geprobeerd waaronder de cavia, een beetje zoals kip maar veel vlees zit er niet aan. Maar we waren hier toch vooral voor de 2 daagse tocht door de Colca Canyon. Het is de 2e diepste kloof ter wereld en zo'n 2 keer dieper dan de Grand Canyon in Amerika, maar daarom niet 2 keer zo indrukwekkend. Om 3u's nachts werden we al opgehaald want het was nog zo'n 5 a 6 uren rijden, met onderweg een stop bij een uitkijkpunt over de kloof waar de Condors over je hoofd scheren, met een spanwijdte tot ongeveer 3m. Dan begon de afdaling van 3u vanaf 3300m tot aan de rivier zo'n 1200m lager. Na de lunch liepen we op en neer door de kloof voor nog een 3-tal uren tot aan een oasis, een mooi stukje groen met hutjes en frisse zwembaden. Hier konden we lekker ontspannen want de volgende ochtend stond de klim naar omhoog op het programma. Eens boven na een paar uurtjes zwoegen maakten we met de bus nog een aantal leuke stops op weg terug naar Arequipa. Nog even lekker tafelen en dan weer verder met onze 2e nachtbus.

Die bracht ons in de ochtend in Nazca, waar we in een klein 5-mans vliegtuigje over de Nazca-lijnen zijn gevlogen. Men denkt dat deze geogliefen in de woestijn zijn aangebracht door een pre-inca volk rond de 5e a 6e eeuw. Maar waarom, hoe en door wie juist blijft grotendeels een mysterie. Het is een wonder ook dat alles zo goed bewaard is gebleven omdat er nauwelijks regen valt en het er meestal windstil is. De vlucht duurde 35 minuten en het ging steeds van links naar rechts zodat iedereen alle figuren goed kon zien. Gelukkig waren er maar een 16-tal tekeningen, want anders was het niet alleen bij lijkbleek worden gebleven voor zowel Arnaud als ik. Toen we terug op ons positieven waren gekomen gingen we snel door naar Huacachina, een heerlijke oase gelegen tussen 2 reusachtige duinen.

Hier in de buurt bezochten we, alweer, een industriele wijngaard en konden we wat Peruviaanse wijnen en Pisco proeven. Niet onze favoriete wijn, maar zeker niet slecht. Maar het hoogtepunt van elk verblijf in deze oase in de woestijn is zeker de zand-buggy tour! Op en neer racen over de steile goudkleurige duinen met af en toe een stop om te sandboarden. Rechtstaan op het bord is niet echt makkelijk dus gingen we al snel op onze buik, met het gezicht naar voren, naar beneden glijden. De adrenaline giert door je heen wanneer je voor het eerst die helling af gaat. Ook zagen we een wondermooie zonsondergang die een oranje rode gloed gaf over de duinen. Wat een toplocatie!

Van hieruit ging het verder naar Paracas aan de Peruviaanse kust, waar het gelijknamige nationale park (een woestijn) ligt. Hier hebben we een dagje doorgefietst met leuke stops langs kliffen, rode en gele zandstranden, een lekker visrestaurantje en een groep Chileense flamingo's. De volgende ochtend namen we de boot naar de Ballestas Eilanden in hetzelfde reservaat. Op de verschillende kleine eilandjes zie je van zeer dichtbij pelikanen, pinguins, duizenden vogels en honderden zeeleeuwen. Het meeste waren we onder de indruk van het strand waar de kleine zeeleeuwtjes worden opgevoed en ze leren zwemmen. En op het eind zagen we ook nog dolfijnen!

Dan was het alweer tijd voor de laatste stop in Peru voor Arnaud, de hoofdstad Lima. Na al die kleine dorpjes en natuurpracht was het raar om weer in zo'n drukke miljoenen stad te zijn, maar gelukkig verbleven we in de gezellige buurt Miraflores aan de kust. Lima is gekend voor zijn uitstekende keuken dus dat gingen we de eerste avond gelijk testen in een fancy visrestaurant. De typische ceviche (rauwe vis aangemaakt met uitjes, chilipepers en limoen) was een schot in de roos! Op onze laatste dag in Lima liepen we in de voormiddag door het historische centrum waar we nog de wissel van de wacht zagen aan het presidentiele paleis. Nog eens blitsbezoek aan het gastronomische museum en dan terug naar de buurt Miraflores voor wat souvenirs te kopen en voor Arnaud om van een klif te springen, met een parapente (paragliden). De rood-oranje ondergaande zon, Arnaud aan de parachute, de vuurtoren en de zee gaven samen een enig mooi beeld en zorgde voor een knallende afsluiter van zijn 2 weken in Peru. We probeerden nog snel een lokale specialiteit, een brochette van runderhart, aan een lokaal stalletje op straat. Lekker! En dan was het tijd om alweer een nachtbus te nemen, verder naar het noorden de bergen in rond Huaraz. Arnaud had de volgende ochtend vroeg zijn vlucht terug naar huis.

Van Huaraz was het nog zo'n twee uurtjes tot aan onze afgelegen lodge aan de voet van de hoogste bergen van Peru in de Cordillera Blanca. Na de Himalaya heeft deze bergketen de meeste toppen boven de 6000m. Wat een adembenemende locatie! Met zicht op Huascaran, met c.6700m de hoogste berg van Peru. We hadden onszelf een beetje verwend met 5 nachtjes in een mooie kamer en inclusief ontbijt, lunchpakket en avondeten van telkens 3 gangen. En wat een rust, de stilte was er enorm. Hier konden we heerlijk ontspannen. Maar we hebben ook niet stil gezeten want we zijn 6 dagen op rij gaan wandelen in deze prachtige omgeving. We bouwden de moeilijkheidsgraad elke dag wat op om te wennen aan de hoogte. Op dag 3 liepen we naar het zeer bijzondere Laguna 69. We hebben deze reis vele gletsjermeren kunnen zien, maar deze kleur blauw was onwaarschijnlijk mooi. Het meer ligt op 4650m, omgeven door 6000'ers en gigantische gletsjers.

We voelden ons fysiek in orde dus begonnen we de volgende dag aan de 2-daagse beklimming van Mount Pisco, 5760m hoog. Wat een uitdaging! Met gids en porter vertrokken we de eerste dag op 3900m met een lange klim voor de boeg. We lunchten aan de Refugio Pisco op 4680m en besloten hier niet te slapen maar al verder te gaan naar het volgende kamp op 5000m! De klim was zwaar maar we waren blij dat we die laatste 2 uren klimmen niet 's nachts zouden moeten doen. Het weer leek ook ok, totdat we begonnen te koken en het hard begon te sneeuwen. Tegen 19u lag er ongeveer 5 a 10 cm verse sneeuw op en rond onze tent. Het zou een koude nacht worden, maar gelukkig hadden we goed materiaal. Om 3u 's nachts werden we door de gids gewekt voor het ontbijt. Veel hadden we niet geslapen, waarschijnlijk door de hoogte, maar we waren niet ziek door het gebrek aan zuurstof. Na een snel ontbijtje en wat warme coca thee gingen we met onze hoofdlampen op stap in het donker. Na een dik halfuurtje waren we aan de gletsjer waar we werden ingebonden in cordee en onze stijgijzers moesten aandoen. Vanaf hier ging het steil omhoog over sneeuw en ijs. Wat was dit onvoorstelbaar zwaar. Nog nooit zo door de diepsneeuw moeten ploeteren. Elke 5 stappen zakte je tot minstens je knie in de sneeuw. Maar we gaven niet op en klommen dapper verder... Helaas moest het weer roet in het eten gooien en werd het steeds slechter tot en met harde wind, sneeuw en mist. We zagen niets meer dus werd het te gevaarlijk om nog verder te gaan. Onze gids nam dus de juiste beslissing om terug te keren. En dit was nog vermoeiender! Elke stap zakte je zo diep in de sneeuw dat we op een bepaald moment maar naar beneden gingen glijden. We zijn helaas maar tot op zo'n 5300m geraakt, maar het was toch weer een fantastische ervaring om samen te kunnen meemaken. Terug aan de tent kregen we welgekome warme soep en daarna pakten we alles in voor de lange afdaling terug. Hier moesten we opnieuw langs de gevaarlijke en steile morene met vele losse stenen. De rest van de afdaling was goed te doen, maar de sneeuwtoppen bleven in wolken verhuld dus we hebben de top van Mount Pisco in die 2 dagen niet kunnen zien.. Een volgende keer dan maar!

We werden nog een laatste nachtje verwend in onze lodge en hebben heerlijk geslapen. En je raadt het al, de volgende dag was het prachtig mooi weer... Even de frustratie wegwerken en dan gingen we weer op stap. We maakten nog een zeer mooie wandeling naar gletsjerijs aan de voet van een van de grote pieken en we kwamen heel de dag helemaal niemand tegen. Wat een luxe die je nog maar op weinig plekken kan vinden...

Het had nog veel langer mogen duren, maar onze 4e nachtbus in Peru stond klaar voor de terugreis naar Lima, waar we in de ochtend onmiddellijk verder vlogen naar de Iguazu watervallen in Brazilie! Weer een nieuw land!

Nog maar een paar daagjes en dan volgt alweer onze laatste blog update.. We kijken er wel naar uit om iedereen terug te zien. De eerste week van mei zijn we in Belgie, daarna een weekje in Nederland en 18 mei terug naar Londen om een nieuw plekje te zoeken.

Tot snel iedereen! Hopelijk gaat het ook goed met iedereen terug thuis. Bedankt voor alle commentaar!

Kim & Philip