Lieve allemaal,

de volgende update vol met informatie. Het kost tijd, moeite en geduld, maar dan is er ook weer wat. Om te beginnen, de meesten weten het al, voor de enkeling die het nog niet wist: helaas is mijn oma na een kort ziektebed overleden, op een mooie respectabele leeftijd van 80 jaar. Een bericht dat je liever niet hoort, maar wel bij het leven hoort. Gelukkig heb ik nog voor mijn vertrek goed afscheid kunnen nemen en heeft oma de eerste stappen van mijn reis mogen meemaken.

De reis zelf, dat gaat prima. De diverse cadeautjes zijn al goed van pas gekomen: twee dwarsliggers (boek) heb ik al gelezen, een pleister is gebruikt, het dagboek wordt bijghouden, het aantekeningenboekje wordt bijgewerkt. Het zijn vele kleine dingen die hun nut al hebben bewezen.


Koh Tao
Hoe zagen mijn laatste dagen in Thailand er dan uit? Na mijn laatste update heb ik nog een dag op het eiland Ko Tao doorgebracht. Het was matig tot redelijk weer, dus ik heb niet in de zee gezwommen. Wel heb ik een leuke ontmoeting gehad, omdat ik het t-shirt met het couchsurfinglogo aan had. De Amerikaan Matthew sprak me aan over CS, en even later zat ik met hem en zijn vriendin te praten over CS en wereldreizen. Ik heb van hun diverse tips over Peru gekregen, ik heb hun extra tips over CS gegeven.


Kao Sok National Park
De volgende dag ben ik verder getrokken, ik kon weer naar het vaste land, dit maal met eindbestemming Kao Sok National Park. Dit hield in met de catamaran-snelboot naar een ander eiland, om daar ongeveer 45 minuten te wachten op de volgende boot. Het was ook bijna lunchtijd, dus tijd om lekkere noedelsoep te eten en een heerlijk frisse watermeloenshake op te drinken. Ik zag nog dat een personeelslid van de boot de kraampjes op de kade een beetje geld in handen stopte. Later ging de reis verder, en op het vaste land kon ik (en vele anderen) met de gereedstane touringbus verder worden gebracht, naar de stad Surat Thani.

De truc daar was om de gewone bus naar het nationaal park te vinden. Dat is moeilijk als je geen plattegrond van de stad hebt en niet op het busstation bent afgezet. Ik besloot dus om me met de minibus naar de ingang van het nationaal park te laten brengen, omdat in die straat de diverse guesthouses te vinden waren. De route ernaar toe werd steeds mooier, omdat we een heuvelachtig groen junglegebied introkken, afgewisseld met krijtrotsformaties. Ik had geen reservering, ik ging er dus op de gok naar toe. Na een korte wandeling, het slot door het donker vond ik mijn hostel. Het was inderdaad rustig, en rond 19:00 zat ik in mijn boomhuthuisje, midden in een soort junglegebied.

Wandeling 1
Ik heb in dit park twee pittige junglewandeltochten naar twee watervallen gemaakt, waarbij de tweede zelfs een beetje spannend werd. De eerste wandeling was erg pittig, en nam heen en terug in totaal 6,5 uren in beslag. Ik liep eerst nog over een brede bospad, ook toegankelijk voor 4x4 of pickups. Maar na ongeveer anderhalfuur werd het een smal pad, voornamelijk langs de beek, soms klauterend en klimmend over rotsen, grote wortels van oude bomen, zigzaggend door het woud. Qua uitzicht was het niet indrukwekkend, omdat er gewoon geen uitzicht was. Ik liep namelijk nagenoeg de hele tijd via een kronkelend pad tussen de bomen en bamboebomen. Maar uiteindelijk kwam ik bij het uitpunt, een mooie kleine waterval die zich liet vallen in een heel klein meertje.

Na een half uur pauze bij deze kleine waterval ging ik op weg, mijn been gleed weg, en zo raakte mijn uit staande mobiel een paar seconden te water. Maar lang genoeg om een paar dagen niet te functioneren. Gelukkig hielp de ventilator in mijn kamer mee. En ik heb mijn telefoon een paar dagen in een een zak rijst gestopt om het beetje water uit mijn touchscreen weg te krijgen.

De ervaring om door een jungle te lopen: mijn kleren zijn inderdaad kletsnat van het zweet geworden, bijna drijfnat. Een fles 1,5 liter water is net niet voldoende voor een tocht van meer dan uren. Neem voor de zekerheid twee mee.

Wandeling 2
De volgende dag ging ik dus op weg naar een andere waterval, met inderdaad 2 flessen water. De route was korter, maar ging wel iets meer omhoog. En tijdens deze tocht raakte ik even de weg kwijt. Hoe kan dat dan? De looppad is redelijk zichtbaar voor het oog, en soms kom je een pijltje tegen, die aangeeft dat je hier links, rechts of omhoog mag klauteren. Maar deze aanwijzingen zijn minimaal. Een smal pad langs de pad is duidelijk. Maar op een gegeven moment kwam ik in een klein bamboebosachtig gedeelte, waar zo op het oog twee of drie kleinere paden zijn. Dit was nog te doen, tot ik na ongeveer 1,5 uur bij een punt kwam dat ik het niet vertrouwde en me omdraaide.

En probeer dan je looppad terug te vinden. Dat lukte mij niet. En dan lijkt een kleine jungle van een natuurpark plots wel heel veel op elkaar. Paniek? Nee. Nadenken? Ja. Ik was op weg naar een waterval, en had regelmatig een grote beek aan mijn linkerhand gehad of gehoord. Water stroomt naar het laagste punt, dus het beste wat ik kon doen was om via en door de beek stroomafwaarts te lopen. En ook hier lijkt alles dan weer op elkaar. Op twee plekken nog aan de kant geweest, maar ik kon daar nog geen herkenningspunt vinden. Dus weer verden lopen via en door de beek. Gelukkig bleek dit de juiste beslissing. Zo'n vier uren nadat ik de wandeling was begonnen was ik weer aan het begin. Kletsnat, veilig en wel, met een heel klein beetje schrik, maar ook een kleine overwinning op mezelf.

De rest van de middag bijkome,n uitgerust, handwas gedaan en was laten doen. De volgende dag kon ik weer op weg naar de volgende bestemming.

Phang Nga
Mijn ochtendtiming was de volgende ochtend bijna perfect. Ik was op 15 minuten te vroeg bij de bushalte, maar de bus was 14 minuten te vroeg volgens schema. Ik deed mijn backpack af en daar kwam de bus al aangereden. Kwam bij de tussenstop er achter dat ik in plaats van 100 Baht voor 30 minuten ongeveer 20 baht had moeten betalen. Na overstap wel tegen juiste tarief (40 baht) voor 2 uren in de de gewone bus naar dit niet zo bijzondere stadje. (Het valt me op dat de steden in Thailand niet bijzonder mooi zijn. Daar staat tegenover dat de natuur wel weer heel mooi is.)

Maar waarom ging ik er dan heen? Om de baai en het Ao Phang Nga Marine National Park te zien en er door heen te varen. Dit was werkelijk schitterend, en ik denk het mooiste stukje natuur dat ik tijdens mijn reis in Thailand gezien heb. Her en der verspreide, ruige rotseilanden vol met groene bomen, soms een klein zandstrandje erbij. Een beeld? De James Bond film "Man with the golden gun" is hier opgenomen, een van de eilandjes staat bekend als het James Bond eiland,omdat dit de schuilplaats was van de slechterik. Zie de film, en je weet waar ik geweest ben. Een tweede hoogtepunt in mijn reis.

De grens over

De dagen erna waren wat apart, en niet echt spannend. Ik reisde door naar het zuiden naar het plaatsje Satun. Bij aankomst in hotel kreeg ik op mijn mobiel helaas het droevige nieuws van het overlijden van oma. Dezelfde avond heb ik mijn rede voor de uitvaart geschreven, en die na enkele aanpassingen de volgende ochtend per mail naar pap en mam gestuurd. De middag ben ik nog door Satun gelopen, en heb wat nagedacht. Deze dagen luister ik veel naar de muziek van Sam Cooke. Het kleine stadje is wel aardig voor Thaise begrippen, maar je hoeft er niet speciaal heen. Ik had eerder besloten om per longtailboot de grens over te gaan, dus de dinsdagochtend ben ik per te dure hoteltaxi naar de kade gebracht, 10 km verderop. Geld wisselen, controleren of er een boot gaat, visastempel bij de douane, wachten, en toen eindelijk vertrokken. En zo voer ik in een longtailboot vol met Thaimensen naar de grens over. Onderweg nog kunnen zien hoe diverse Thai met de natuur omgaan: 2 personen gooiden hun lege fles water gewoon in de rivier.

Malaysie - Alor Setang
De aankomst in Malaysia: Ik mocht gelukkig het land in! De eerste bestemming was Alor Setang, een alleraardigst stadje. Het verschil met de steden in Thailand viel direct op: opgeruimder, netter en schoner. Ik ben hier 2,5 halve dag gebleven. Een mooie moskee, goed uitzicht, een aardig zeefort, een Thai tempel, en een goed museum over een voor Malaysie zeer belangrijk persoon, dr. Mahathir Mohamad. Hij was de allereerste Malaysier die een prive kliniek opstarte, en bracht het in de jaren 80 en 90 tot Prime Minister. Voorts heb ik nog een leuke avond gehad met een plaatselijke couchsurfer. Hij kon me helaas niet in huis nemen, maar had gelukkig wel een avond tijd voor een drankje.

Mister Lee
Daarna was het tijd om zuiden te gaan, naar Penang eiland, waar ik bij CS Michel verbleef. Onderweg heb ik nog een bijzondere ontmoeting meegemaakt. Ik maakte namelijk een tussenstop, door een extra rit te maken naar een Archeologisch terrein, het Lembah Bujang Archaelogy Museum nabij het kleine stadje Merbok. Het bleek dat deze regio vroeger een erg belangrijke handelroute is geweest. Ik ben er met de taxi naar toe gegaan, anders had ik nog een uur moeten wachten.

Het museum was aardig, een viertal speciaal naar die locatie gebrachte opgravingen ook. Vervolgens liep ik met backpack en rugtas naar Merbok toe, toen Steven Lee zijn auto stopte. Deze ex-250 CC motorcoureur heeft de laatse jaren ook gebackpackt, en nodigde mij na een kort gesprek uit in zijn vakantiehuis, vlakbij. Zo gezegd, zo gedaan. Steven Lee nam me vervolgens mee naar zijn ouderlijk huis, waar een schitterend stamboomfamiliegeschiedenis was weergegeven. Deze ging terug tot de allereerst Lee. Als ik het goed begrijp, zijn al Chinese Lee's in de wereld een afstammeling van die ene Lee. Het bleek dat in China al eeuwenlang goed wordt bijgehouden wanneer iemand en waar geboren is. Een prachtige middag gehad. Tenslotte bracht hij me zelf nog naar het busstation, nadat we ook nog een tussenstop maakte bij een recente opgraving.

En zo kwam ik 's avonds in Penang eiland aan bij Michel. Zaterdag een prachtige dag gehad, maar daarover meer in mijn volgende blog.

Zoals jullie lezen een heel verhaal. Het nummer dat bij de weblog hoort. Ter nagedachtenis aan oma, een mooi instrumentaal nummer van de oude Fleetwood Mac, toepasselijk genaamd "Sunny side of Heaven", www.youtube.com/watch?v=Hh0Rp92f1uA.

Liefs, tot de volgende blog! Koos

**********************************************************************************************************************************************************8

Dear all,

The next full update information. It takes time, some effort and patient, but I think the result is there. To begin, for the few who did not know yet: alas, my grandmother has passed away after a short time beging ill, on a respectable age of 80 years. A message that you'd rather not hear, but it's part of life. Luckily I have said goodbye properly before leaving, and the grandmother first steps of my journey to witness.

The journey itself, that's going well. The various gifts I received were already handy: two books read, plaster is used, diary, notes booklet is updated. The many little things which have already proven.

Koh Tao
How were my last days in Thailand? After my last update I spend one day on the island of Ko Tao. It was moderate weather, so I did not swim in the sea. But I met a nice couple, because I was wearing my t-shirt with the logo of CouchSurfing. The American Matthew spoke to me about CS, and moments later I sat with him and his girlfriend, drinking coffee, talking about CS and world travel. I have recieved several of their tips about Peru, I have given them additional tips about CS.

Kao Sok National Park

The next day I moved on, I could return to the mainland, to go to Kao Sok National Park. This meant the catamaran speedboat to another island, where I had to wait for about 45 minutes for the next boat. It was almost lunchtime, so time to eat some delicious noodle soup and to drink a delicious fresh watermelon. Also noticed that an employee of the boat gave the people of the small foodstalls on the quay a little money in the hands. Later, the journey continued, and on the mainland, I could (and many others) with the coachbus travel further to the city of Surat Thani.

The trick there was to get to the regular bus to go the national park. But that's hard when you have no map of the city and you are not dropped at the central busstation. So I decided to get me to the minibus to the national park, overthere I would find myself a guesthouse. I had no reservation. The route towards it became more beautiful because we drove though hilly green jungle, interspersed with chalk formations. Arriving at the park, some walking with my backpack in the evening, after a short walk, I found the guesthouse I wanted to stay. It was really quiet, and around 19:00 I was sitting in my tree house cottage, surrounded by jungle-like area.

Hike 1
I have made two hikes in this park, both to waterfalls, the second was even a bit exciting. The first walk was very tough,and took me a total of 6.5 hours to complete. I walked at first over a wide forest track, or even accessible to 4x4 pickups. But after about an hour and a half it changed was the narrow path, mainly along the stream, sometimes scrambling and climbing over rocks, large roots of old trees, zigzagging through the forest. Its appearance was not impressive, because there was simply no view. The reason: I walked because almost all the time through a winding path through the trees and bamboo trees. But eventually I came to the out point, a beautiful little waterfall that dropped into a small lake.

After half hour break at this little waterfall I set out to return on the same route, leg slipped, fell with my legs in the water. So no phone for a few days. Fortunately helped with the fan in my room, and for a few days I had a little bag of rice to get the water out of the phone.

The experience of walking through a jungle: my clothes are soaked with sweat indeed become almost soaked. A bottle of 1.5 liters of water is just not enough for a trip of more than hour, I have to take two.

Hike 2
The next day I went to another waterfall, with indeed two bottles of water. The route was shorter, but went a bit further up. And during this trip I just got lost. How can this be? The walkway is reasonably visible to the eye, and sometimes you get an arrowsign, indicating that you left, right or up must scramble. But these instructions are minimal. A narrow path along the hill is clear. But at some point I came across a small portion bamboe where seemingly were two or three smaller paths. This was to do, until I after about 1.5 hours I came at a point that I did not trust and turned around.

And you try to find the way back. THe first meters worked, but then there was no orrientation. And then the nature of the jungle looks very much the same. Panic? No. Think, yes. I was on my way to a waterfall, and often had a large stream on my left had or heard. Water flows to the lowest point, so the best I could do was to go beside or through the creek downstream. At two places have been on the side, one looked a little bit familiar, but still no good path to find. So again walking beside and through the creek. Fortunately, this was the right decision. Approximately four hours after I started the walk I was back at the beginning. Wet, safely, with a little bit scared, but a small victory for myself, little bit tired.

The rest of the afternoon resting, hand washing was done and done. The next day I headed to the next destination.

Phang Nga
My morning timing was almost perfect the next morning. I was 15 minutes early at the bus stop, but the bus was 14 minutes early schedule. I took my backpack off the bus and there turned the bus around the corner. At the next stop I came to realise I paid to much for the 30 minutes ride, 100 Baht for 30 minutes, should be about 20 baht. After switching I had the normal rates (40 baht) for 2 hours in the regular bus to town. (It strikes me that the cities in Thailand are not very nice. On the other hand, nature is again very beautiful.)

But why did I go there? To the bay and Ao Phang Nga Marine National Park to see and to sail through it. This was truly wonderful, and I think the most beautiful piece of nature that during my trip in Thailand have seen. Scattered, rugged islands full of green trees, sometimes a small beach there. A picture? The James Bond film "Man With The Golden Gun" was filmed here, one of the islands is known as the James Bond island, because it was the hideout of the villain. See the movie, and you know where I've been. A first small peak. (correction, it is the second one, Erawan waterfal was of course the first one).

Crossing the border
The following days were a little bit lost. I traveled south to the town of Satun. Upon arrival at the hotel. My phone was now again 100%, unfortunately directly the sad news that my grandmother had passed away. The same evening I wrote my speech for the funeral, and after some adjustments the next morning by e-mail sent to Mom and Dad. Satun walked through the afternoon, and some thought. The small town is nice for Thai terms, but you do not particularly go.

I had previously decided to bo by longtail boat to across the border, so Tuesday morning I went by overpriced hotel taxi to the dock, 10 km away. Money exchange, check for a boat, visa stamp at customs, waiting, and then finally left. And so I enter into a longtail boat full of Thai people to cross the border. ON the Route I witnessed a little bit how some Thai deal with nature: two people just threw their empty water bottle into the river.

Malaysia - Alor Setang
The arrival in Malaysia: I was permitted to enter! The first destination was Setang Alor, a charming town. The difference to the cities in Thailand is immediately clear: brighter, cleaner and cleaner. I was here for 2.5 half days left. A beautiful mosque, great view, a nice sea fort, a Thai temple, and a good museum about a very important person in Malaysia, Dr Mahathir Mohamad. He was the first Malay Ornamental who start a private clinic, and put it in the 80 and 90 to Prime Minister. Furthermore, I have a nice evening with a local surfer couch. He was sadly not in the house, but luckily had time for a drink one evening.

Mr. Lee
Then it was time to go south, to Penang island, where I was going to stay at CS Michel. Along the way, I have a special meeting. I decied to make a stopover, making an extra trip to an archaeological site, the Lembah Bujang Archaelogy Museum, near the small town Merbok. I took the taxi, otherwise I had to wait for more then an hour. It turned out that the region used to be a very important trade route, and recently and in the last decades they are finding more fundaments of important buildings.

Museum was nice, four excavations awere lso brought over there. Then I walked with backpack downd to Merbok, when Steven Lee stopped his car. This ex-250 cc engine GP driver has also done and sitll does backpacking, and invited me after a short conversation in his holidayhouse, nearby. No sooner said than done, and had some pleasant talke, with a nice view on his 'private' waterfal. Steven Lee then took me to his late parents' house, where a magnificent tree family history was shown. This went back to the first of Lee, many generations back. Steven had traced back his familyroots to the very first Lee. If I understand correctly, all Lee's Chinese in the world a descendant of the one Lee. It appeared that in China for centuries is well maintained when someone is born and where. So it was A wonderful afternoon. Then he was so kindly to bring me to the busstation in the nearby bigger city, after we had stopped at a recent place where they were digging for old fundaments.

And so I came in the evening in Penang island with Michel. The Saturday I aleady had a wonderful day, but more about that in my next blog.

The number that belongs to the blog. In memory of grandmother, a beautiful instrumental song of the old Fleetwood Mac, aptly named "Sunny Side of Heaven", www.youtube.com/watch?v=Hh0Rp92f1uA.

Love, until the next blog!

Koos