Luang Prabang - Vang Vieng - Vientiene - Kong Lo Village - 4000 Islands

Hallo allemaal,

We zijn nu nog steeds in Laos en hebben nog een maand te gaan voordat ons avontuur aan een einde komt. En als ik zo terug kijk op de 10 weken die al voorbij zijn, hebben we echt al super veel gezien en gedaan. Er is geen dag voorbij gegaan dat we niks hebben gedaan. Ik geniet nog steeds van alle mooie dingen die we zien. Aan de ene kant zou ik even naar huis willen om iedereen een knuffel te geven maar aan de andere kant ben ik ook nog lang niet uitgekeken. Er is zoveel te zien in de wereld en als je het geld en de middelen hebt kun je eigenlijk elke dag van je leven ergens zijn waar jij wilt zijn op elke plek op aarde. Je kunt je leven zo indelen als je zelf wilt, dat me doet denken aan hoe ik de rest van m'n leven zou willen invullen. Misschien wel nog meer reizen, les geven aan kinderen in een ander land... Who knows.
Je hebt de touwtjes in eigen handen.
En hoe luxe is ons leven eigenlijk. Je kunt de supermarkt inlopen en kiezen uit duizenden producten die daar gewoon voor je liggen. De auto pakken en binnen een paar minuten of uur totaal ergens anders zijn.
Maar ook chaotisch, druk en stressvol vergeleken met hier. Hier werken ze misschien wel elke dag maar ze zien er niet gehaast uit en nemen voor alles de tijd.
Al zou ik denk ik niet mijn eigen leventje willen wisselen met iemand van hier.

Laos is wat minder ontwikkeld dan Thailand en heeft een hele mooie omgeving. De meeste mensen zijn een stuk aardiger. Vanaf de grens in het noorden van Laos hebben we veel mensen zien wonen in mini dorpjes langs de weg in bamboe huisjes. De hoofdstad Vientiene is dan ook heel anders en je ziet dat de mensen anders en moderner zijn opgegroeid. Omdat Laos vroeger een kolonie was van Frankrijk zie je hier soms nog invloeden van, zoals stokbrood, dat wel fijn is voor de afwisseling :).

Maandag 1 april hadden we een kleine boot geboekt naar de Pak Ou grot. Een tocht van 1,5 uur over de rivier bracht ons hier naar toe. Onderweg zijn we nog gestopt bij een whisky village. Er is in Laos een bekende whisky die veel wordt gedronken. Het heet Lao Lao whisky en is gemaakt van rijst. Ik had dan ook verwacht dat we hier zagen hoe het werd gemaakt, maar helaas was het alleen een soort kleine markt waar je vooral sjalen en whisky kon kopen. Na het bezoek aan dit dorpje kwamen we aan bij de grot. Deze was alleen niet zo heel bijzonder. De grot was niet zo diep en er stonden allerlei oude versleten buddhabeelden in.
Een lange tocht over de rivier volgde terug. Onderweg zagen we veel lokale mensen vissen of zichzelf wassen.
Om 13:30 uur hadden we een busje naar de bekende waterval van Luang Prabang. Vlak voor de waterval was nog een opvangcentrum voor beren, die blijkbaar in Laos leven. Alleen hebben we er geen een in het wild gezien en hoor of zie je er verder weinig over.
De waterval bestond uit een paar lagen die een soort baden vormden. Het was erg mooi en het water was super blauw. De mooiste waterval die ik tot nu toe heb gezien. Hier hebben we een lekkere duik genomen.

De volgende dag zijn we naar de Elephant Village gegaan. Hier worden olifanten opgevangen die voorheen zijn gebruikt om te werken. Ik had dan ook verwacht dat er wel een aantal olifanten waren, alleen waren dit er maar 10, waar alle bezoekers het mee moesten doen.
We zouden een hele dag met de olifanten hebben, leren hoe je met ze om moest gaan, informatie over de dieren, rijden en badderen in de rivier. We hebben dit ook allemaal wel gedaan maar de dag bestond voornamelijk uit wachten, omdat de groepen steeds werden afgewisseld.
De dag begon met een mini rondje op het kleine park zelf waar je al gelijk zelf op de nek van de olifant mocht zitten. Hier werden ook de commando's geleerd.
Daarna was het wachten totdat we een stukje gingen rijden. Dit was wel op een stoel op de olifant. Na het lopen door de rivier stapte de rijder van de olifant af en konden Debby en ik wisselen met het zitten op z'n nek, waarna de man van ons foto's maakte.
Na de rit kregen we een lunch en moesten we weer lang wachten. We hebben toen vooral bij de olifanten gezeten die toen rust hadden.
Daarna kreeg ieder een eigen olifant. We zaten zelf op de nek van de olifant en liepen naar de rivier. In de rivier ging de olifant zitten en mochten we hem wassen. Dit was echt een super toffe ervaring! Hij spoot me ook steeds nat met z'n slurf. Het zitten op zo'n olifant is ook echt leuk en bijzonder.
De dag sloten we even af in het zwembad van het park.
Ik had wel het idee dat de olifanten hier goed worden verzorgd. Ook het feit dat ze door middel van woorden aanwijzingen opvolgen ipv door geweld te gebruiken en ze worden in de avond naar de jungle gebracht waar ze elke avond slapen.
Laos werd vroeger het land van de miljoenen olifanten genoemd. Helaas verwachten ze dat er binnen 50 jaar geen enkele wilde olifant meer is. De jungle waarin ze leven is en wordt steeds kleiner. Aan de ene kant is het dus ook weer goed dat de olifanten worden opgevangen want hier krijgen ze de 250 kilogram aan eten die ze nodig hebben en is de kans op uitsterven kleiner.

Woensdag 3 april zijn we eerst gaan ontbijten. Daarna wilden we naar het nationaal museum gaan, wat het oude paleis van de koning was, alleen was die helaas net gesloten toen wij kwamen. Hij ging namelijk een paar uur per dag dicht. Omdat we niet lang daarna de bus naar de volgende plaats hadden, konden we hier helaas niet meer heen gaan. We hebben toen een rondje door Luang Prabang gelopen totdat ons busje weg ging.
We hadden trouwens elke ochtend dat we in Luang Prabang waren een poging gedaan om de monniken in de ochtend, om 06:00 uur, door te straten zien lopen, alleen hebben we steeds gefaald. De eerste ochtend dachten we ahh, kan morgen ook nog wel, de tweede ochtend regende het keihard dus dachten we toen hetzelfde en de derde dag had Debby erg kramp in haar maag. Ze zouden ook lopen in de straat waarin we sliepen, ik heb toen steeds naar buiten gekeken maar zag niks.

Woensdagavond zijn we aangekomen in Vang Vieng.
We hebben wat gegeten en zijn daarna gaan slapen. De volgende dag, donderdag 4 april, zijn we gaan tuben. Vang Vieng staat hier een beetje om bekend. Tuben is met een rubberen band de rivier afgaan.
Dit was een mega populaire activiteit voor backpackers. Er waren voorheen namelijk super veel barren langs het water, werd er veel alcohol gedronken en kon je van allerlei touwen van de kant het water inspringen. Helaas zijn in deze rivier alleen al in 2011, 22 doden gevallen.
In september 2012 zijn daarom flinke maatregelen genomen en zijn bijna alle barren gesloten.
Toen wij gingen was de rivier erg rustig, zo rustig dat we denk ik 0,5 km per uur gingen (laag water in het droogseizoen). Het duurde, zonder zelfs te stoppen, 3 uur voordat we bij het eindpunt waren. Terwijl we bij het beginpunt waren afgezet door een tuk tuk die er nog geen 10 min over had gedaan.
Het tuben was eigenlijk dus meer rustig dobberen in de rivier. Ik heb erg genoten van het mooie uitzicht. De rivier stroomde namelijk langs hele hoge bergen en een mooie omgeving. We hebben 3 barren gezien en het gaat er nu wel duidelijk anders aan toe dan een jaar geleden.

Vrijdag heb ik een fiets gehuurd en ben ik naar de bekende Poukham grot gefietst. Debby was nog erg moe dus is niet meegegaan.
Het was maar 7 km fietsen dus ik dacht dat valt wel mee. Alleen bestond de weg uit keien en met een normale fiets gaat dat dus niet echt snel.
Wederom wel een super mooie omgeving met bergen, weilanden en huisjes van de lokale bevolking.
Bij de grot was een mooie blauwe lagoon met aardig wat vissen waar je in kon zwemmen. Ook waren er touwen, kon je van de boom afspringen of in het water schommelen. Helaas had ik geen tijd om erin te duiken, wat wel heerlijk had geweest na een bezweette fietstocht van een uur.
Naast de lagoon was een stijle trap naar boven die naar de grot leidde.
De grot was mooi om te zien en er stond (lag) een liggende buddha in het midden.
Om 12:00 uur kwam ik weer bezweet terug aan bij het hotel. Ik heb een heerlijke frisse douche genomen en we zijn daarna samen wat gaan eten en drinken. Om 13:00 uur hadden we de bus naar Vientiene, de hoofdstad van Laos.
Deze busrit ging er enorm snel aan toe, ik denk dat de chauffeur ooit een coureur is geweest en niet echt om z'n eigen leven of die van een ander gaf. Waar hij hard kon gaan, ging die ook erg hard. Maar als je bedenkt dat hier langs de weg gewoon kleine kinderen en koeien lopen, wil je niet weten wat er was gebeurd als er 1 overstak. Maar goed, we zijn gelukkig heelhuids aangekomen in Vientiene.
Na alle kleine dorpjes die we alleen nog maar hadden gezien had ik niet verwacht dat we in een best grote stad aankwamen. Je merkt dat de mensen hier wat moderner zijn en een andere levensstijl hebben. Ik denk ook dat dit de ene grote stad is in heel Laos en niks in de buurt ervan komt.
We hebben wat gegeten, de bus geboekt voor de volgende dag en zijn daarna langs de avondmarkt en de boulevard gelopen. Vanaf de boulevard waren we slechts een rivier verwijderd van Thailand, we konden dus zo het buurland zien.

De volgende ochtend, zaterdag, werden we om 09:30 uur opgepikt door een minibus die ons bracht naar het busstation. Onderweg kwamen we nog de Arc de Triompf (je zal het vast anders schrijven, maar je weet wat ik bedoel) van Laos tegen.
Vanaf het busstation hebben we een grote bus genomen richting de Kong Lo cave, een grot die je door middel van een rivier door kan varen en 7,5 km lang is.
Rond 17:00 uur kwamen we aan in Kong Lo Village. Het was een mega klein dorpje, gelegen tussen de bergen. Om de huisjes heen was veel platteland waar tabak werd verbouwd. Er hing een enorme rust en er was niks te beleven. Je kon in een guesthouse slapen of een homestay bij de locals doen. We zijn voor het eerste gegaan.
Zondagochtend zijn we vroeg naar de Kong Lo cave gelopen, die slechts een kilometer van het dorpje verwijderd was.
We hadden afgesproken met een ander stel om samen de boot te delen, maar dat kon helaas alleen per 3.
We kregen een zwemvest aan en een gids toegewezen, waar we achter hem aan de grot inliepen. Hier lagen allerlei bootjes. Onze boot werd door gids nummer 2 nog even uitgeschept met water. We stapten het bootje in en gingen de mega lange grot in.
Wauw wat vet!! En hoe bizar. Een 7,5 km lange grot die door middel van water is gevormd.
En in het begin ook wel een beetje eng... Want stel je voor dat er daar wat zou gebeuren. Daar kom je echt niet levend uit. Pik en pikdonker dat het was. Al zou je uit de boot vallen geef ik je weinig kans op overleven.
Gelukkig stelde de lampen van de gidsen meer voor dan mijn kleine zaklamp.
Onderweg moesten we nog een paar keer stoppen omdat het water heel laag was en de boot er anders niet door kon. Ook zijn we nog gestopt bij een deel waar je kon lopen en waar wat lampen waren neergezet.
Aan het einde van de grot lag een ander dorpje waar we er even uit zijn gegaan om vervolgens weer dezelfde weg door de indrukwekkende en vette grot terug te varen.
Aan het eind moesten onze ogen ook wel even wennen aan het licht van buiten.

Om 12:00 uur zijn we door een tuk tuk 40 km verder gebracht naar een ander dorpje, waar al iets meer leven was. Deze rit duurde een uur. Dezelfde tuk tuk bracht ons vanaf daar, met nog wat andere toeristen, naar het volgende plaatsje waar een groot busstation was. Ik denk dat dit nog zo'n 90 km was, want we hebben daarna nog zo'n 3 uur in die taxi gezeten.
Aangekomen bij dit busstation, moesten we beslissen welke bus we naar welke plaats zouden nemen.
We wilden uiteindelijk naar de 4000 Islands, maar dat was nog een eindje weg en het was inmiddels al 17:00 uur. Eerst dachten we om naar Savannaket te gaan, dat 3 uur verder was. We zouden daar dan slapen en de volgende dag een bus naar 4000 Islands nemen. De rest van de groep waarmee we waren hadden besloten naar Pakse te gaan, wat 2 keer de afstand was naar Savannaket. We besloten dat ook te doen en dan daar te overnachten, dan was de afstand naar 4000 Islands nog kleiner. We hadden ons ticket gekocht en wisten nog steeds niet of we er goed aan hadden gedaan. Waarop een man uit Duitsland zei dat hij direct naar de 4000 Islands ging.
We waren al de hele tijd in de war en wisten nu niet wat de beste beslissing zou zijn. In de Lonely Planet stond dat Savannaket 3 uur was, Pakse 6 uur en tot 4000 Islands ineens 15 uur?! Terwijl van Pakse naar 4000 Islands helemaal niet zo'n lange afstand meer was.
De man bij het busstation zei dat het tot de 4000 Islands 8 uur zou duren en we dus net na middernacht aan zouden komen.
Wie moesten we nou geloven? De rest van de groep had inmiddels besloten ook in 1 keer door te gaan naar de 4000 Islands. Dat hebben wij uiteindelijk ook gedaan en ons ticket laten veranderen. Zijn we maar gelijk van het reizen af en we zijn in ieder geval met de vertrouwde blanken samen.
Dezelfde bus die naar Pakse ging, ging ook ineens naar 4000 Islands (volgens de 1 dus wel en de ander niet). Later bleek dat we in Pakse over moesten stappen.
Nou het was het begin van een hell...
Een busrit tot de volgende ochtend 08:00 uur!!! volgde.
Richting Savannaket klopte het nog, 3 uur. Dus we dachten nog, o dat gaat goed. Maar daarna ging alles in een slakkentempo en is de bus 100 keer gestopt. In het begin zaten we ook niet eens naast elkaar en zaten er zelfs nog mensen in het gangpad. De bus bestond uit opgestapelde dozen. Ja echt. De stoelen en het gangpad stonden op dozen?! De bus was op het dak ook nog eens flink geladen. Midden in de nacht kwamen we aan in Pakse waar we nog is moesten wachten op de bus naar de 4000 Islands.
In deze bus ging de muziek al om 5 uur 's nachts keihard aan en voorin zaten er kikkers in een plastic zak, wat een heel raar gezicht is als je eerst niet weet wat het is.
Onderweg is die natuurlijk nog gestopt om wat dingen uit te laden, wat er allemaal wel niet in een bus kan.
Nou, kortom, ge-bro-ken waren we na deze lange lange rit. Gelukkig waren we allebei melig door de moeheid en hebben we overal maar om gelachen, maar het was best kut.
Eenmaal bij de 4000 Islands aangekomen hebben we met z'n allen ontbeten en volgde er nog een boottocht van 1,5 uur naar het eiland waar we moesten zijn.
4000 Islands klinkt als paradijs en heel mooi, maar dat valt reuze mee. Het zijn heel veel eilandjes in een wat bruine rivier en nog steeds een grijze lucht.
We hebben in de middag alleen op ons bed gelegen/geslapen, waar ik nu deze blog af heb getypt.
Morgen willen we een waterval bekijken en zoetwaterdolfijnen spotten. En daarna is het tijd om hier de grens over te gaan richting Cambodja!

Ik vind het leuk dat jullie me nog steeds volgen en het is erg leuk om steeds de reacties te lezen.

Dikke kus!