4000 Islands - Phnom Penh - Siem Reap

Van een mini busje vol locals, voedsel en producten die uitpuilt aan alle kanten waarvan je denkt dat die echt niet voller kan, een varkensneus die verkocht wordt op de markt, een kapper op straat, een dood half afgeslacht varken achterop een voorbij rijdende scooter, levende kippen op de markt die live stukje voor stukje worden ontleed tot een dode kale kip zonder ingewanden, scooters die zo vol beladen zijn dat ze inmiddels de grootte hebben van een auto, een arme man die nog maar 1 been heeft door een ontplofte mijn en boeken verkoopt, een flirtende blanke man met een lokale vrouw, levende kippen ondersteboven hangend aan een scooter tot aan een biddende monnik. Ik heb het allemaal met m'n eigen ogen gezien in afgelopen 24 uur in Cambodja. Het een minder leuk dan de ander, maar dit is waarom ik wilde reizen. Om dingen te zien die anders zijn dan thuis, andere culturen leren kennen.
Reizen is iets speciaals en ik zal het nooit van m'n leven vergeten.

Een paar dagen geleden zijn we in een nieuw land, Cambodja, gekomen. Verschillende verhalen en meningen gingen aan ons bezoek vooraf. De indruk die vooral werd gewekt was gevaarlijk, doe alleen de high lights, minder bijzonder dan Laos en Thailand. Maar ik sluit me liever aan bij de mensen die hier een langere tijd zijn gebleven en heel enthousiast over het land zijn.
Alhoewel dit land een interessante maar hartverscheurende en lange geschiedenis heeft, krijg ik het idee dat dit land hard werkt aan hun ontwikkeling.
Waar ik in Laos nog veel huisjes langs de weg zag van bamboe, zie ik hier al wat betere huizen. Het landschap is een stuk platter, dat het reizen een stuk fijner maakt, en de lucht is veel helderder dan dat we tot nu toe in Azië hebben gezien.
Toch denk ik dat Cambodja nog steeds een duistere kant heeft en er gebeuren nog steeds verschrikkelijke dingen.
Zo wordt je in de avond zelfs door de lokalen gewaarschuwd voor dieven, zijn winkels en huizen in de nacht goed beveiligd met hekken en vertelde een jongen dat hun koning niet echt goed voor hun is. In magazines lees ik soms ook rare dingen over mensen die verminkt zijn in hun gezicht doordat iemand wraak wilde nemen met acid (??, chemisch goedje?). En in de stad rijden ineens dikke BMW's en Range Rovers tussen de zwervers?! Ik denk dat Cambodja 2 kanten heeft, maar het is lang niet zo slecht als de indruk die ik van anderen gekregen had.
De mensen zijn overigens een stuk aardiger, oprechter en eerlijker dan we tot nu toe zijn gewend in Azië.

Maandag 8 april was dus een brakke dag voor ons na de bizarre en lange busrit van Kong Lo Village naar de grens van Laos bij de 4000 Islands. Die dag (halve dag die nog over was) hebben we doorgebracht op bed en in de avond onszelf laten informeren over wat we de volgende dag konden gaan doen. Het eiland waar wij verbleven heette Don Khon. En hoewel dit eiland en het eiland ernaast (Don Det) aangeschreven stonden als de meest populaire en actieve eilanden, was er bijzonder weinig te beleven.
We sliepen in een bungalow in een ongeasfalteerde straat die denk ik een halve kilometer lang was. Verder bestond het eiland volgens mij vooral uit natuur. De eerste avond viel de stroom zelfs even uit waarop het echt pikkedonker was.
Dinsdag werden we als eerst met een boot richting het vaste land gebracht om vervolgens daar met een tuktuk naar een grote waterval te gaan. Deze waterval is de 2 na grootste waterval van Zuid Oost Azië, qua volume water, niet qua grootte.
Bizar om te zien dat een rustige rivier op dat punt ineens enorm sterk en wild is.
Bij de waterval zat nog een aapje zielig vast aan een boom. Debby heeft een goede daad verricht en het aapje haar laatste stukje ijs en water gegeven. Net een mens hoe die dat op at en dronk.
Na de waterval zijn we terug gebracht naar het eiland en zijn we door de man waar we de trip hadden geboekt gebracht naar het punt bij de rivier waar we zoetwaterdolfijnen konden zien. Het vervoermiddel naar de rivier was een motor met een daaraan vastgemaakt bankje (misschien zie je het voor je, misschien niet en anders volgt er nog een foto). In de rivier hebben we de zoetwaterdolfijnen een paar keer gespot! Helaas wel op een afstand en het is dat we weten hoe ze er onder water uitzien, anders zou je alles geloven wat je gezegd wordt. De zoetwaterdolfijn heeft namelijk zo'n rond hoofd, misschien heb je er wel eens van gehoord. Maar de dolfijn zie je natuurlijk niet helemaal als die alleen af en toe ademhaalt.
Na het spotten van de dolfijnen zijn we nog naar een kleinere waterval gegaan.
Woensdag was de dag dat we de grens overgingen. Om 8 uur 's ochtends hadden we de boot naar het vaste land. Daar konden we gelukkig onze niets waard zijnde kippen nog omwisselen voordat we de bus ingingen. Kip is geld ;-)
Al snel kwamen we aan bij de grens. We hadden al gehoord dat je naast het betalen voor je visum, je steeds een dollar wordt opgeëist voor de meest rare dingen. Dat begon dus al bij het uitstempelen (dit keer niet vergeten), hier vroeg de man van weinig woorden 2 dollar voor de stempel. Onee wacht, het begon al voordat we de bus ingingen. De buschauffeur vroeg ons paspoort zodat hij alles voor ons zou regelen. Maar hier trapte we niet in want hier betaal je natuurlijk nog meer voor.
Het volgende punt bij de grens was voor het visum maar net daarvoor werden we nog even aangesproken om een formulier in te vullen. Bleek dus voor je gezondheid te zijn. Op het laatst gingen ze je temperatuur meten, nou we waren gelijk gezond verklaard en moesten 1 dollar betalen voor het bewijs ervan. Zonder kom je Cambodja niet in. Dat was niet waar want die ene dollar hebben we niet betaald en we zijn nog steeds in Cambodja.

Laat in de avond kwamen we aan in de hoofdstad Phnom Penh. We waren ondertussen nog de enige blanken samen met een andere gast. Het volgende hysterische gebeurde... We kwamen aanrijden met de bus bij het station en terwijl we nog reden kwam er een invasie van tuk tuk rijders afgestormd op de bus. Rennend met de map van Phnom Penh zwaaiend in hun handen alsof hun leven er vanaf hing kwamen ze naar de bus toe. Ik denk dat er 15 tot 20 mensen ineens de uitgang van de bus blokkeerde. Allemaal schreeuwen dat ze ons naar een hotel wilde brengen. We zijn eerst een stukje weggelopen en hebben daarna een aardige man ons laten brengen naar een hotel. Onderweg naar een hotel moesten we wel erg lachen maar op dat moment dacht ik: o s***, m'n tas!
De eerste nacht in dit hotel was helaas een ware hell. We hadden alleen gekozen voor een ven omdat die de helft goedkoper was. Nou bij niks doen kwamen er al liters vocht uit ons lichaam en die nacht wisten we niet wat we met onszelf aan moesten en hebben we weinig geslapen. De volgende hebben we besloten om naar een ander hotel te gaan wat een super beslissing was. Grotere kamer, werkende douche en airco..
Na het switchen van hotel zijn we naar de centrale markt gegaan. Daarna wilden we naar het Royal Palace die om 14:00 uur weer openging. Net nadat de tuk tuker ons had afgezet kwamen we erachter dat die dicht was wegens een ceremonie. Dat was pech! Het is hier namelijk Khmer nieuw jaar van 14-16 april.
Toen hebben we besloten naar de andere, Russische markt te gaan.

Vrijdag (12 april) zijn we meer te weten gekomen over de geschiedenis van Cambodja. Als eerst zijn we naar de Killing Fields gegaan. In Phnom Penh is de beroemdste maar in heel Cambodja heb je 300 Killing Fields. Vol verbazing was er ook een Nederlandse audiotoer, maar wel erg fijn. Door middel van de audioband werd je het Killing Field rondgeleid en werd je ondertussen van alles verteld over de tijd dat Pol Pot aan de macht was en zijn eigen volk liet martelen. Pol Pot is een beetje te vergelijken met Hitler. Hij kwam aan de macht in 1975 en liet iedereen op het platteland werken, hij wilde een agrarische cultuur en iedereen die slim of rijk was moest dood. Vervolgens belandde steeds meer mensen in de gevangenis en kregen uiteindelijk een tragisch einde van hun leven in 1 van de Killing Fields. We zagen bijvoorbeeld een graf met alleen maar onthoofde mensen. Ook een graf met naakte vrouwen en baby's. Naast dit laatste graf stond een boom. Deze boom werd helaas gebruikt om de baby's te vermoorden. Ze werden tegen de boom aangeslagen tot ze dood waren. Dit was wel even slikken. De geur die daar hing was ook onbeschrijfelijk. De geur van dode mensen hing er gewoon nog steeds. Echt verschrikkelijke dingen zijn er gebeurd in de periode van Pol Pot.
Na de Killing Fields zijn we naar de S-21 gevangenis gegaan. Deze voorheen zijnde school werd gebruikt als gevangenis. De bloedspetters lieten nog een griezelig spoor achter.

Zaterdag hadden we om 12:45 uur een bus naar Siem Reap. Dat liet ons mooi in de gelegenheid om in de ochtend voor poging 2 naar het Royal Palace te gaan.
Maar helaas, ook toen was het paleis gesloten... Het Royal Palace hebben we dus niet gezien helaas.

Zondag zijn we naar de tempels van Angkor Wat gegaan. Dit is een mega groot gebied met alleen maar tempels. Nu wisten we dat het groot was, maar zo groot... Een tempel die we wilden zien was zelfs 37 km verder. We hebben het toen maar gelaten bij de tempels die op 4 a 6 km afstand van elkaar lagen.
Je kan een ticket kopen voor 1, 3 of 7 dagen. Wij hebben er een voor 3 dagen gekocht. Het leek wel een attractiepark haha!
Gelukkig hadden we de hele dag een eigen tuk tuker die ons rond reed van tempel naar tempel. En warm dat het nu is! (zo'n 38 graden) De tempels op dit park zijn niet zoals in de steden. Ze zijn meer grijs grauw oud en vervallen.
Die nacht heb ik meer boven de wc gehangen dan geslapen. Ik ben helaas ziek geworden en alle symptomen lijken op een voedselvergiftiging. Misschien de kip op de pizza die ik die avond op had? We zouden de volgende dag weer naar de tempels gaan maar zijn in het hotel gebleven. Ik heb gelukkig wat kunnen slapen en heb in de avond wat rijst gegeten.

De dag erna hadden we met een tuk tuker afgesproken om om 05:00 uur naar de tempels te gaan. Je scheen een heel mooi uitzicht op de beroemde tempel Angkor Wat te hebben bij zonsopgang. Helaas stond ik daarvoor nog te spugen maar ben toch maar gegaan. Deze dag hebben we de laatste tempels gezien die we wilden bekijken en natuurlijk die met zonsopgang. In de middag heb ik geslapen.

Nu is het woensdag en voel ik me gelukkig wel iets beter. Heb alleen nog wel pijn in m'n buik en zweet er hier en daar nog wat vocht uit. Vanavond hebben we een nachtbus naar het zuiden, naar Sihanoukville, waar we naar een eiland gaan. Wordt een lange rit! We zijn nu onze tijd aan het doden bij een restaurant totdat we naar de bus kunnen.

Ik zal ook nog wat foto's uploaden!