Één van de leukste manieren van reizen in Azië is het reizen met de nachttrein.
Wij hadden tweede klas plekken geboekt in de trein van 19:35. We waren al vroeg op het station. 1: gewoon om op tijd te zijn en 2: omdat er van alles te zien is. Een speciaal afgesloten stukje stoelen voor de reizende monniken, een immens stilleven in het midden van de vertrekhal van de koninklijke familie, ook dáár uiteraard eetstalletjes, (Waar we, toen we net binnen kwamen lopen precies een jongetje in een veel te klein spiderman-pakje overheen zagen niesen. Toch maar even geen kipspiesje...) en dan natuurlijk al die wachtende mensen.
Iedereen zit óf te eten óf te slapen en om 18.00 uur gaat iedereen staan, want dan klinkt het volkslied door de vertrekhal. (Trouwens ook in de bioscoop, voordat welke film dan ook begint, wordt het volkslied gespeeld en beelden van de koning getoond. En ook dan gaat iedereen staan!)
In de tweedeklas wagons van de trein staan de stoelen per 2 tegenover elkaar opgesteld langs de zijkanten. Als je wilt gaan slapen hoef je maar een seintje te geven en dan worden er binnen no time 2 bedden in elkaar geklapt. Één boven, één onder. Gordijntjes ervoor en WELTERUSTEN! Onze treinreis werd opgeleukt door de 'steward' die aan het werk was. Hij liep rond met z'n notitieblokje om bestellingen op te nemen en bood iedereen die nieuw aan boord stapte "olange juice" aan. Dit met een wat hoge, af en toe overslaande stem, die het idee gaf dat hij in paniek was. Die stem, zijn gestifte rode lippen en het feit dat hij heel veel weg had van die lange van Little Britain in de rol van homoseksuele verkoper, maakte die treinreis voor ons onvergetelijk. En wordt als sketch nog regelmatig opgevoerd...
In Chiang Mai hebben we het onwijs leuk gehad! We hadden een kamer in een klein hotel in een super gezellig straatje. Een gezellige drukte doordat er verderop ook wat guesthouses zaten, maar vooral ook door de Somphetmarkt naast ons (waar veel klasjes van kookscholen dagelijks hun boodschappen deden) en de vele Thaise restaurantjes eromheen. En zoals in heel Azië het geval: eten, eten, eten. Overal, altijd en de hele dag door! Kruiden, groenten, fruit, vlees, vis, prutje hiervan, prutje daarvan, alles super efficiënt en geordend in één kar omgeturnd tot keuken. Afzuigkap, schoorsteen, pannetjes, potjes, bakjes, 1001 ingrediënten, kraantje, afwasbak, vuilnisbak, borden, bestek, verpakkingsmateriaal voor take-away, en 1 hele grote pit en 1 hele grote wok, waar de verrukkelijkste dingen uitkomen! Specialiteit van daar: yellow and crispy noodles met kip; ofwel kow soy. Hmmmm! Lekkerrrr!!! Daar hebben we heel wat gezeten. Langs de straat, op een plastic krukje, aan een klaptafeltje met een plakkerige menukaart erop en dan eten waarbij je vingers af wilt likken. (Alleen niet nadat je die plakkerige menukaart hebt vast gehouden...)
We zijn bijna 2 weken in Chiang Mai gebleven. Een heerlijke tijd. Gefietst door de oude stad, heel veel tempels gezien, museum bezocht, naar de nachtmarkt geweest (standaard elke avond, heel erg groot! Vol souvenirs en natuurlijk eten!), gezwommen in de 'grand canyon' van Chiang Mai, gekanood (waarbij ik omsloeg in een flinke stroomversnelling en spectaculair gered werd met een touw). Door de scooter die we hadden gehuurd helemaal vrij en onafhankelijk om te gaan en te staan waar we wilden, waar Martijn zich zo op thuis voelde dat we ineens op de 'superhighway' terecht kwamen, maar waar we gelukkig ook weer heelhuids vanaf kwamen... (Iedereen rijdt daar natuurlijk en de halve wereld rijdt hier op van die flinke scooters en op die grote weg. Het was meer dat ik het nogal overdreven vond om in je shirt, korte broek en op slippers ingehaald te worden door vrachtwagens etc. alsof we op de A13 zaten. Helmpje of niet...)
Het plan was om een week te blijven, maar door het nationale feest Loi Krathong (kort gezegd feest van het water; de rivier wordt geëerd; 24, 25 en 26 november) konden we letterlijk niet weg, omdat er van alles volgeboekt was. Gelukkig maar, want dat hadden we achteraf gezien echt niet willen missen. In Chiang Mai is het feest samengesmolten met Yi Peng (feest van het licht) Buddha wordt geëerd, je laat je zonden en ongeluk met het water meestromen door bootjes (Krathong) van bananenbladeren en bloemen met wierook en een kaarsje in de rivier te laten. Lucht lantaarns worden met diezelfde reden opgelaten. Het was geweldig. Gigantisch veel mensen in de stad, om de rivier. Duizenden lantaarns in de lucht, al die lichtjes op het water, vuurwerk. Overweldigend! Het hoogtepunt van het feest was woensdag 25 november, dezelfde dag als Martijn z'n verjaardag. Een bijzondere verjaardag en het loslaten van onze Krathong en lucht lantaarn kregen hierdoor nog meer betekenis! Na al dit grootse genieten werd het dan toch weer tijd, en hadden we ook eigenlijk wel weer zin, om verder te gaan. Het plan opgevat om richting zuiden te gaan naar Hua Hin. Een stad aan de kust zo'n 3 uur rijden onder Bangkok. Helaas niet met de trein, maar door alle veranderingen door de feestdagen enzo werd het de bus. En we hadden nog zo gezegd. We reizen NIET meer met een bus.....

We hebben genoeg leuke foto's om te delen alleen is het niet zo makkelijk om ze op het blog te krijgen..

To be continued