KOH SAMUI

Voor de 3e keer in 4 maanden tijd kwamen we na een prima vlucht aan in Bangkok. Vanaf het vliegveld gingen we rechtstreeks met de taxi naar Huangmong, Bangkok's treinstation. Vanuit Bali hadden we al verschillende malen geprobeerd om treintickets te kopen van Bangkok naar het Zuiden. Tevergeefs! Het was dus even afwachten of we nog met de trein mee konden. Gelukkig! Om 23.50 konden we mee met de nachttrein naar Surathani. De bedden waren bezet, maar we hadden zitplaatsen in de 2e klas met airco, dat moest prima zijn; toch?
De vijf Franse jongens die wij nog wat gniffelend bekeken toen zijn spijkerbroeken, jassen en zelfs een gebreide muts op deden, waren er aan het eind van de reis toch stukken beter aan toe dan wij. Als 2 ijspegeltjes met nek en rugklachten stapten we de volgende ochtend uit de trein. Gelukkig maakt de Thaise zon een hoop goed. En na, uiteraard weer een paar uur wachten, want had ik al gezegd dat met Thailand het bus-pakketje ook weer zijn intrede maakte... kwamen we aan op Koh Samui, het grootste eiland in de Golf van Thailand.
Dik een week zijn we op Koh Samui geweest. Het was een onstuimig verblijf. Door het weer, want we hebben een paar dagen regen gehad en 's avonds heeft het aardig gestormd én helaas zijn we er weer allebei een dag niet helemaal fit geweest. Wat in mijn geval betekende dat ik de meeste toiletten van het Noordelijke deel van het eiland goed heb kunnen bekijken... Maar ook hebben we héél erg genoten van dit relaxte eiland met vele gezichten. Je vindt er naast ontzettend toeristische gebieden, mooie natuurlijke en rustige plekken én omdat, het zo groot is, ook een levendige Thaise gemeenschap. Het leven op een eiland is zo overheerlijk. Met onze scooter rondscheurend ervoeren we het ultieme gevoel van vrijheid. En de zee!! Zó blauw/turkoois/groen hebben we het nergens gezien! Zo ont-zet-tend mooi! En ook heerlijk om in te zwemmen natuurlijk!
Op Koh Samui heeft Martijn trouwens de meest onverwachte aankoop van deze reis gedaan: een helm! Alle helmpjes, op alle plekken waar we een scooter gehuurd hebben waren hem net te krap, te strak en te pijnlijk. Deze keer was het echt NIET te doen. Helaas geen one-size-fits-all... Een hoop lol in de supermarkt, waar helmen hier dus gewoon voor een prikkie te koop zijn, en Martijn verliet het pand met een mooi rood exemplaar!
Lekker rondgescheurd, tempels bekeken, het eiland rondgegaan, het vliegveld overgestoken (ja echt, de weg gaat daar gewoon overheen), naar lekkere eetplekjes gereden, naar het strand en als het ons allemaal even een beetje teveel werd doken we ergens naar binnen voor een heerlijke massage... Wat een leven!
Een hoogtepunt van ons verblijf op Koh Samui was de kookcursus die ik heb gedaan. Omdat Martijn zo'n cursus al eens had gedaan werd dit het eerste wat we deze reis los van elkaar gedaan hebben. Ook wel weer eens lekker...
Terwijl Martijn zich ergens door een Thaise dame onder handen liet nemen... heb ik me uitstekend vermaakt in en rondom de Thaise keuken. Een super enthousiaste instructrice, heel veel informatie over heel veel bekende (maar ook onbekende) ingrediënten en 4 heerlijke gerechten leren maken. Het water loopt me nu nog in de mond. Een receptenboekje mee naar huis voor, hopelijk, net zulke geslaagde herhalingen!!
Ons verblijf op Koh Samui zat er inmiddels alweer op en het werd tijd om te verkassen. Het eilandgevoel nog lang niet zat en een ontmoeting met de lieve Zweedse familie Nilsson in petto hebbende, werd onze reis per boot vervolgd naar het iets noordelijker gelegen eiland Koh Phangan.

KOH PHANGAN

Koh Phangan is vooral bekend om zijn Full Moon parties. Elke maand stroomt het eiland vol met duizenden feestgangers die zich op en rond het strand in het zuiden van het eiland verschansen. Zo niet wij. De datum van het feest lag al achter ons en aangezien wij onszelf niet meer als backpackers zien, maar ons hebben omgedoopt tot 'flashpackers' (hè Claartje en Pidda!) hadden we een leuk plekje gezocht in het noordoosten van het eiland.
En wat een plek was dat! We hadden niet verwacht dat het zó leuk zou zijn. Het resort lag aan het strand en bestond uit een stuk of 30 hutjes.
Claartje, Pidda, David en Belle kwamen de dag na ons aan en zaten in een hutje vlakbij ons. Wat gaaf en bijzonder was het om elkaar dáár op die plek te ontmoeten en wat een super gezellige en heerlijke tijd hebben we met elkaar gehad.
Martijn vond het er zo overheerlijk dat hij elke ochtend nog voor 8 uur met een koffietje en z'n voeten in het zand op het terras van het restaurant zat wat erbij hoorde. De rest van het gezelschap voegde zich daarna langzaam maar zeker bij hem. We zaten aan het eind van de baai en moesten door 2 andere resorts lopen om er te komen. Die 2 andere onderkomens en het straatje ervoor met wat winkeltjes, restaurantjes en een apotheek lagen daar redelijk geïsoleerd en met een beetje fantasie waanden we onszelf soms in 'Cast away'. Na al die maanden reizen, ontdekken, op pad zijn was het heerlijk om daar letterlijk niets te hoeven. We zijn dan ook, op 1 dag na, de baai NIET uit geweest. Met onze voeten in het zand ontbijten, zandkastelen maken met David, lezen, in de super hoge golven springen en duiken met z'n allen, met onze voeten in het zand lunchen, ellenlange gesprekken voeren met Belle, (die heeft een hoop te vertellen voor iemand van 2), kletsen en lachen met Claar en Pidda en af toe even van iedereen wegvluchten naar het massagehuisje op het strand voor een lekkere massage met kokosolie. Op een onbewoond eiland? Doe er maar zo één met goed gezelschap, lekker eten en als het kan ook een massage....