I take it everywhere I Walk

I'm an Englishman in New York

I'm an alien, I'm a legal alien

I'm an Englishman in New York

Wrample uit "Englishman in New York" van "Sting"

Men neemt, een groot stuk grond, gooit daar de architecture van New York op, mengt dit een beetje met een Californian beach vibe, tot slot voeg je er wat Rotterdam aan toe. Even flink roeren en ta da... daar heb je Melbourne. De culturele stad van Australie die bekend staat om z'n cafe en uitgaans leven en waar iedereen gewoon ongegeneerd zichzelf kan zijn. Utopia, the please to be.

Het was 3 weken geleden dat ik samen met Mr.Anderson (the Brazilain guy) en Nathalie (de belgische schone) verbleef in een Hostel in Adelaide, bijkomend van onze "Road Trip" door de Outback. Drie dagen lang geslapen, op onze luie reed films gekeken en bier gedronken. Of te wel, we vermaakte ons. Toch wisten we dat onze wegen snel zouden scheiden. Anderson was namelijk van plan naar de Gold Coast te gaan (vanwege de mooie vrouwen) en Nathalie naar Sydney om daar het vliegtuig naar Belgie te pakken en ikzelf had het plan richting Melbourne te gaan via "The Great Ocean Road", liefst niet met een tour maar met eigen vervoer, de vrijheid van de outback trip was me zo goed bevallen dat ik dat ook wilde hebben bij deze trip. Hoe ik dat zou doen en met wie was gelukkig snel geregeld.

Twee straten verder verbleven namelijk twee Zweedse Dames genaamd Frida en Elin in een hostel. Beide zaten in mijn groep tijdens de Uluru Tour en waren precies dezelfde richting opgegaan. We spraken af elkaar te ontmoeten in Adelaide en tijdens een gresprek daar in een koffiebar werd duidelijk dat we alledrie hetzelfde plan hadden: The great ocean road

In de ochtend van de 27ste oktober wordt ik om 5 uur s'ochtends wakker gemaakt door Anderson die op het punt staat z'n vliegtuig richting de gold coast te halen. Met z'n backpack op z'n rug zegt hij mij en Nathalie gedag en wanneer ik nog slaperig de deur hoor dichtgaan besef ik dat dit m'n eerste TravelBuddy is waar ik afscheid van heb genomen. Twee uur later wordt ik wederom wakker gemaakt door Nathalie, Ze moet het vliegtuig naar Sydney halen. Nadat ik m'n tweede travelbuddy gedag zeg probeer ik weer in slaap te komen al lukt dat me moeilijk. Gisteravond een lange nacht in de Grace Emily gehad, daar nog opgetreden tijden een open Mic, wat rust kan ik nog wel gebruiken dacht ik. Tot opeens de telefoon gaat... het is Frida. "Kevin listend... we got a Van for the Great Ocean Road..We're Leaving Today!"

En daar begon ik dan aan m'n tweede road trip, samen met twee typische Zweedse dames (blond, blauwe ogen en alles van Abba kunnen zingen) en wederom met een AppolloVan die we voor 1 dollar per dag huurde als een soort terugbreng service. Dit keer hadden we 6 dagen de tijd dat te doen. Ik zwaaide Adelaide gedag, de stad waar ik begon in Australie en lachtte de kilometers weg die voor me lagen toe. Melbourne here we come!

"The Great Ocean Road" trip was geweldig te doen. Elke avond campeerde je weer ergens anders dichtbij de zee en de vieuw op de London Bridge en 12 Apostels waren echt fantastisch. Dit waren grote rotsblokken aan de kust van Australie die je mond echt doen openvallen wanneer je ze voor het eerst ziet. Tijdens de Trip nog verslaafd geraakt aan een zweeds kaartspelletje genaamd Rummi! En ik moet zeggen, uiteindelijk ben ik er aardig goed in geworden, zelfs zo goed dat ik beide dames kon verslaan. Hun heb ik het kaarspelletje pesten geleerd, waar zij dan weer heel goed in werden, dus dat was wat minder.

Na zes dagen onderweg te zijn geweest kwamen we uiteindelijk aan in Melbourne. Je komt de stad binnen via een grote brug die je een mooi uitzicht geeft op de skyline. Even dacht ik... ik rij op de Brienoord, zo erg had de stad wat weg van Rotterdam. Ik voelde me meteen een soort van thuis. M'n plan was dan ook wat langer hier te blijven. Apartementje zoeken, baantje en tot januarie me onder de Melbourne people begeven. Ding is alleen dat het allemaal iets anders was dan dat ik me bij voorhand ervan had voorgesteld.

Ik ben uiteindelijk in een apartementje terecht gekomen in St.Kilda, een beach plaatsje net onder Melbourne. Je kunt het een beetje vergelijken met het strand uit de film "Romeo en Juliet" waar Leonardo Di Caprio in speelt. Het ziet er precies zo uit en er hangt ook echt zo'n Sex drugs en Roll vibe. De hoeren staan te tippelen aan het begin van m'n straat en s'avonds lopen de meest dronken backpackers over straat. Best gezellig allemaal, alleen had ik gehoopt iets meer van Melbourne mee te krijgen, alleen is het heel lastig daar een kamer te vinden. Het apartement zelf (wat erg kaal en deprimerend aanvoelt) wordt bewoond door een duits meisje (Rebekka) die ik ken van een hostel in Melbourne, en 2 Ieren die overdag werken in een verhuis bedrijf en s'avonds meestal stoned zijn zodat je hun Engels met Iers accent al helemaal niet meer kan verstaan. Voor de rest is het apartement een plek van een constant komen en gaan van vage mensen. Zo is er een of ander emotioneel Engels meisje dat steeds terug komt en wanneer ze binnen is haar gehele probelmatiek over je heen stort en om advies vraagt en op alles wat je zegt of doet commentaar heeft, werkelijk waar na een half uur wil je echt uit het raam springen. Ook het vinden van een leuk baantje is lastig, vooral als het iets in een cafe of restaurant is in de stad zelf.

Ik geloof dat ik afgelopen 2 weken ook last had van mijn aangekondigde Travel Dip, mensen zeiden dat ie wel eens na een maand kon opduiken. Alles stond me tegen in het appartement, geen dagritme, had nergens zin in, geen baantje, en je vroeg je echt soms af: "wat doe ik hier?". Ook het constante Engels praten begon me tegen te staan. Soms ben ik echt in gesrpekken met mensen en kan je jezelf toch niet helemaal lekker uitdrukken zoals je wilt. Het voelt alsof het je een ander persoon maakt. Ook is het soms erg lastig Aussies te verstaan, vooral als ze dronken zijn, en helaas zijn ze dat nog al vaak. Moet hun slappe tongval nog onder de knie krijgen

Toch waren er ook echt hele leuke momenten in Melbourne. Zo heb nog veel dagen doorgebracht met Frida en Elin voordat ze naar New Sealand vertrokken. Ze hadden zelfs voor mijn verjaardag kaartjes gekocht voor Jeff Dunham, je weet wel, die buikspreker van Achmed the Dead Terrorist "Silence... I KILL YA!! Werkelijk... deze vent is fantastisch, het lijkt net alsof die poppen echt leven. In deze show vertelt Achmed over z'n middelbareschool jaren dat hij op ALQAIDA HIGH zat, echt gejankt van het lachen. Ook heb ik manke Sebastiaan opgezocht (collega van het Luxor) die momenteel al bijna 2 maanden verblijft in Melbourne vanwege een gebroken poot. Hij werkt daar in een Hostel waar ze in de bijbehorende bar elke donderdag open mic avonden houden. Heb daar twee keer opgetreden met m'n in Melbourne gekochte gitaar en het grappige is, wanneer ik het nummer "Amsterdam" speel heel de bar me opeens leuk vindt, Frans, Iers, Aussie of Spanjaard, je bent opeens wiet en alles waar Amsterdam voor staat!

Aanstaande woensdag vertrek ik uit m'n apartement, was niet van plan echt langer op deze plek te blijven zitten ondanks dat ik me het anders had voorgenomen van te voren. Het reizen van de eerste weken was me denk ik zo goed bevallen dat ik dat nog even doorzet. Zit er aan te denken ergens een goede Hike tocht te maken om alvast te oefenen voor New Sealand. Wat daarna gaat gebeuren, I don't know, maar in ieder geval gaat het richting Sydney.