Twee mannen die samen twee weken op vakantie gaan. Ik zou niemand in mn vrienden en kennissenkring kunnen noemen die dat doen. We zagen wel veel twee mannen in Granada maar dat waren stelletjes. Opvallend veel mannenkoppels op straat. Daar vielen wij niet op. (Behalve dat wij elkaar niet zoenen).
Het is wel eenvoudig zo als twee mannen. Aan Peter moet je voor de koffie niet te veel vragen en ik ga klagen als het me te zwaar wordt. (Na meer dan 15 km). Peter leeft op als een dag meer dan drie cijfers voor de komma telt in kilometers en ik ben blij als ik het weer overleeft heb. Kortom heel voorspelbaar. En gisteren gebeurde het: we kwamen nog twee fietsende mannen tegen. Engelsen welliswaar maar gelijk het begrip, de herkenning, we spraken dezelfde taal. Aan hun hebben we een goed en betaalbaar adres in Granada te danken.
Na een kwartiertje babbelen over fietsen, route en Spanje gingen we ieder onze eigen kant op. Spijt dat ik geen foto gemaakt had van een zeldzaam fenomeen: twee mannen op stap, zomaar.