Peter heeft mij met succes liefde voor fietstochten en Spanje bijgebracht. Ik doe mijn best om hem wat anders dan koeken brood met jam en cola te laten nuttigen. Na 40 km koffie in de berm, rustig gezet en met smaak opgedronken. Na 80 km lunch in een vrijwel leeg cafe. Probleem is echter dat de menukaarten weinig herkenbaars bieden. De prijs is het enige houvast. Wat er daarna op tafel komt is best wel spannend. We maken wel vorderingen, ham, ei en sla weten we te herkennen. Vandaag kwam de late lunch goed van pas want we werden geweigerd bij het hostel na ruim 100 km. Reden onduidelijk, druk was het in ieder geval niet. Dus nog maar zo'n 20 erbij gefietst. Ik op mn tandvlees, Peter op zn dooie akkertje. Nu overnachten we weer in een truckershotel. Daar zijn we altijd welkom. De menukaart blijft een rad van avontuur.