Goedemiddag schaatsminnend/hatend Nederland!

We zijn ondertussen geland in Yogyakarta en hebben ons een beetje cultureel verdiept. Nou ja, een poging gedaan tot in ieder geval. Gisteren naar Prambanan geweest, een Hinduïstische tempelcomplex hier in de buurt. Heel mooi, heel fotogeniek. Enige aparte was wel dat er twee aparte loketten waren: één voor Indonesiers (tarief: 15.000 rupiah) en één voor toeristen (tarief: 65.000 rupiah). Oké dan krijg je wel een welkomstdrankje, maar we konden ons niet helemaal aan het gevoel onttrekken belazerd te worden. Maar goed, er zal wel een goede reden voor zijn. Misschien dat lokale mensen daar ook echt naartoe komen om te bidden. Of misschien vinden ze het echt gewoon normaal dat wij ruim het viervoudige neer moeten leggen. Ach ja.

Teruggekomen in Yogya even gewacht tot het wat minder warm was, want de zon was die dag ongenadig. Toen we eenmaal op stap gingen ons per ongeluk mee laten lokken (het was iemand van de homestay dus we dachten dat het wel goed zou zitten) naar een batik gallerij. Was van een kunstacademie, deel van de opbrengst ging naar het goed doel, etc., allemaal leuk en aardig maar die man (die ons eerst heel aardig een introductie in de batiktechniek had gegeven) werd ineens lichtelijk aggresief toen we erover na wilden denken. Hij dacht dat we de doeken te duur vonden, maar dat was nog niet eens het probleem, we moesten sowieso pinnen dus wilden van die gelegenheid gebruik maken om er even over na te denken. Nou ja, dat pikte die niet maar uiteindelijk wisten we te ontsnappen. Maar wel jammer want er zaten mooie doeken tussen en we hadden waarschijnlijk wel terug gekomen als ie niet zo raar had gedaan.

Daarna koers gezet richting het paleis, alleen dat was al dicht en de weg naartoe was echt verschrikkelijk! Allemaal opdringerige becak-rijders, batik-verkopers, onwijs veel verkeer en ook nog eens een kermis onderweg. Toen maar een donut-keten ingevlucht om even bij te komen tot de Wayang-poppenvoorstelling begon. Nou daar hadden we niet op hoeven wachten: het was SAAI!! Nu was het al een ingekorte voorstelling van twee uur speciaal voor toeristen aangezien die voorstellingen normaal de hele nacht duren (!), maar het was nog steeds echt niet te harden! Heel veel gebrabbel in het Indonesisch, nauwelijks uitleg behalve een foldertje met drie regels en… tsja, het was gewoon niet zo boeiend! De poppen zijn wel mooi maar er gebeurd niet zoveel en dan is het ook nog eens niet te volgen. Ik bedoel, als je dan een speciale voorstelling voor toeristen maakt, zorg dan dat ze er wat aan hebben! En beetje uitleg in het Engels, uitleg over wat je ziet, de symboliek, zulk soort dingen! Jorine d'r handen jeuken in ieder geval… ;)

Vanmorgen de Borobudur tempels bezocht, boedistisch dit keer. Ook echt heel mooi, op een heuvel, en we hebben de 'pilgrim walk' gedaan. Dat houdt in: beginnen vanuit het oosten en dan met de klok mee de zeven niveaus naar boven spiralen. Als je het doet, moet je het goed doen toch? Zijn trouwens opvallend vaak gevraagd om op de foto te gaan met mensen, blijkbaar is het toch echt bijzonder om een stel 'bule' (blanke) meisjes tegen te komen. En ach, als ze het netjes vragen… Nee geen grapje, dat is serieus ons criterium. Want er zijn er ook genoeg die alleen: 'Hey! Photo!' roepen en dan verwachten dat je als een circuspaard blij lachend met ze op de foto gaat. Nou niet dus. Een beetje respect voor de bule! Moet ik er trouwens wel even bij zeggen dat mensen hier op Java, de 'gewone' niet-in-het-toerisme werkende mensen, bijzonder vriendelijk en behulpzaam zijn. Ze komen uit de bus lopen als ze zien dat je even niet weet waar je naartoe moet, de buschauffeurs rijden je een stukje verder het station in omdat ze je willen behoeden voor dieven, etc. etc. Het is bijzonder hartverwarmend allemaal.

Dus, met deze positieve noot sluit ik dit (waarschijnlijk) laatste berichtje uit Indonesie af. Morgen gaan we op de trein naar Jakarta (de route schijnt heel mooi te zijn) en de volgende dag (vrijdagavond) vliegen we naar Australie. Eindelijk normale temperaturen en luchtvochtigheid! Eindelijk onze kleren wassen want allemachtig wat stinken die! Eindelijk niet meer opvallen als Westerling… al gaan we onze celebrity-status misschien nog missen! ;) Ik zal nog proberen de rest van de Indonesie foto's online te zetten - een deel staat er ondertussen al op - maar ik beloof niks!

See you later, alligator! See you in Sydney, mates! J

Liefs,

Nathalie