Selamat Datang!

Jullie zitten natuurlijk vol spanning te wachten op ons verslag van de tweedaagse vulkanentoer! Of misschien toch niet, zoveel reacties waren er niet op het vorige berichtje! (hint hint) Maar goed, voor de mensen die het wel interesseert...

Kort samengevat bestond de toer uit vroeg opstaan, veel in het busje zitten, veel klimmen onder andere in het donker, bizarre maanlandschappen, zwaveldampen en nog meer in het busje zitten. Maar het was wel bijzonder gaaf! :) Zaterdagochtend werden we vroeg (half twee!) opgepikt, wat nog behoorlijk wat voeten in de aarde had aangezien de voordeur én het hek van de homestay op slot zat. Uiteindelijk de eigenares uit bed getrommeld (met krulspelden) en toen konden we op weg naar Mt. Bromo. Nou ja, naar het uitzichtpunt tegenover Mt. Bromo om de zonsopgang te zien. Aangezien we een beetje vroeg waren (vier uur terwijl de zon pas echt om half zes opkomt) hebben we behoorlijk staan kleumen daar. Maar goed, de zonsopgang was wel bijzonder mooi, zo over allerlei bergtoppen heen. Daarna een nogal heftige afdaling met het busje naar Mount Bromo om die daarna te beklimmen. Nou ja, je beklimt een nieuwe piek náást Mt. Bromo, maar toch. Precies 250 traprtreden (als ik het goed geteld heb tenminste) naar boven en je bereikt de rand van de krater. Tsja en een krater ziet eruit als... en krater. Kaal en met opstijgende zwaveldampen enzo. Heel de omgeving is daar trouwens één groot maanlandschap, bizar en bijzonder mooi.

Daarna een lange, lange busrit naar de Carimor Homestay, dat zich op een koffieplantage zou bevinden. Nou die plantages hebben we niet gezien en de fabriek was ook al dicht, maar we hebben we een mooie waterval gezien en in 'n hot spring bad (vulkanisch verwarmd water) gezeten. Niet helemaal wat we verwachtten, maar ach. Vroeg naar bed aangezien de wekker alweer om drie uur stond. Weer een busrit, dit keer naar de voet van het Iyen plateau. Daar een flinke klim gemaakt van ongeveer een uur (drie km) naar het plateau. Onderweg kwamen we allemaal mannetjes tegen die brokken zwavel in manden van de berg af sjouwden. Per kilo levert dat zo'n 600 rupiah (5 cent) op, dus dan moet je per dag behoorlijk vaak op en neer, pfff! Maar goed, zwavel genoeg daar aangezien het daar uit de krater komt walmen in een enorme rookpluim. We moesten dan ook onze mond en neus bedekken, aangezien die zwaveldamp niet zo goed voor je is. Nou dat merkte ik ook wel, aangezien ik binnen de kortste keren liep te hoesten. We hadden nog wel geluk dat we wat vroeger waren gegaan (op advies van de chauffeur) waardoor we het meer binnenin de krater konden zien voordat de wolken neerdaalden. Het was niet het turquoise meer dat je op heldere dagen zou moeten zien, maar we hebben hem wel gezien! Dat konden de mensen die een uurtje na ons kwamen (en wij dus op de weg naar beneden tegenkwamen) waarschijnlijk niet zeggen...

Daarna weer een laaaaaaange busrit terug naar Malang. Morgenochtend gaan we weer vroeg op pad om te verhuizen naar Yoghyakarta, waar we een paar via-via-bekenden van Gemma gaan ontmoeten. Ik ben benieuwd! Ik neem aan dat ze daar ook internet hebben, dus dan horen jullie wel weer wat we daar beleven. Veel plezier nog daar met het gevallen kabinet! :)

Liefs,

Nathalie