Vanochtend ging om 07u00 de wekker al. Met veel plezier en benieuwd naar wat de dag in petto had, sprong ik in mijn kleren en liep naar het restaurantje om de blog online te zetten. We hebben dus geen wifi in ons huisje, dus moeten voor de blog eventjes naar het restaurantje van ons verblijf. Ik liet Jimmy nog achter in bed en ging richting de parkingang om de pasjes al te kopen. Ik voel me hier heel erg veilig overal, maar vanochtend was het net even anders. Na al een hele maand mijn best gedaan te hebben om de honden te negeren, ging dat vanochtend niet. Er kwam een middelmaat formaat hond op me afgelopen en om te spelen beet hij lichtjes in mijn been. Toen wou hij er op rijden en duwde ik hem weg met mijn been. Op dat moment kwamen er nog twee ander honden bijgelopen en begonnen ze wat te grommen. Gelukkig kwam er een vrouw te hulp geschoten, want was toch even onaangenaam. Ik wandelde hierna rustig verder, kocht de kaartjes en ging terug naar de bungalow. Van hieruit gingen we samen in het restaurantje ontbijten en toen vertrokken we naar de parkingang voor onze eerste wandeling vandaag.

We hebben hier geen gids voor genomen, omdat deze wandelingen gemakkelijk alleen te doen zijn. We vertrokken en genoten van de mooie natuur en de rust in de jungle. Eventjes verderop zagen we opnieuw een groene viper slang, een vrouwtje. Hierna wandelden we een stukje verder en zagen we een soort groen salamanderachtig beest. Na 3km wandelen kwamen we aan de Wing Hin waterval. Hier genoten we van het uitzicht vanop een grote steen aan de rivier. Vervolgens liepen we nog een kilometer verder en toen besloten we om terug te keren. Het was intussen middag en we aten Thais in een lokaal restaurant. En dat hebben we geweten: pikant alom. Onze lippen waren nog half verdoofd van het pikante eten, dus besloten we eventjes naar de bungalow te gaan en een terrasje te doen. We boekten ons verblijf voor morgen en trokken toen onze wandelschoenen terug aan. Deze wandeling combineert de Si-Chep waterval en een uitkijkpunt. We beklommen de trappen omhoog en startten de wandeling. Dit keer moesten we ons niet registreren zoals bij de wandeling in de voormiddag. Het pad was zalig, het liep recht door de jungle, was heel smal en we waren helemaal alleen.

We genoten van de spectaculaire natuur van de jungle, van de stilte en de dierengeluiden om ons heen. Toch was het ergens ook verdacht dat we helemaal niemand tegen kwamen. Na heel veel stukken omhoog wandelen en dan weer naar beneden, kwamen we bij een splitsing: rechtdoor of links via een houten hangbrug over het water. Eigenlijk moesten we rechtdoor, maar hier hing een groot bord dat het pad tijdelijk gesloten was. Hmm, dan maar over de hangbrug, die er heel erg gammel uitzag en sowieso maar 10 mensen kan dragen. Hier moesten we weer helemaal omhoog wandelen. Toen we eindelijk het ergste stuk achter ons hadden, was er plots weer een splitsing. Hmm, onze primitieve kaart toonde eigenlijk geen enkele splitsing. Bovendien was het al half vijf en hadden we nog maar een uurtje vooraleer het donker werd. Bovendien mochten we er eigenlijk al niet meer zijn, want vanaf vier uur moet je eigenlijk teruggekeerd zijn. We stonden ook nergens geregistreerd en om die reden was de enige veilige optie: terugkeren via dezelfde weg. Toch waren we blij dat we dit nog gedaan hadden, want de wandeling op zich was al heel erg mooi. Om half zes kwamen we bij de ingang van het park en kochten we een ananas-shake. Deze dingen zijn hier super vers en smaken dan ook heerlijk. Op weg naar ons huisje zagen we nog een varaan de weg oversteken. Vervolgens namen we een verkwikkende douche, aten we lekker in het restaurantje en nu is het alweer bijna tijd om te gaan slapen. Morgen laten we Khao Sok alweer achter ons.