Vanochtend begon de wekker al om 06u15 lawaaierig te zijn. We maakten ons klaar en gingen eventjes een ontbijtje halen in de 7eleven. Op ons gemakje voor ons huisje gegeten en toen begon een fantastische dag pas echt. We reden met onze scooter naar Mae Hong Son. Dit is een loop van 600 km doorheen de prachtig natuur. De loop omvat de ene bocht na de andere. Wij zouden tot Mae Hong Son gaan (100 km enkel) en terugkeren. Onderweg heb je vele mooie plaatsen om te stoppen of om iets leuks te ondernemen. We vertrokken en merkten al snel dat we haast de enige toeristen op de weg waren. Het was dan ook nog vroeg. We snorden de hoge heuvels op en kwamen steeds hoger en hoger te zitten. Wat een prachtig uitzicht, ondanks de mist. Veel mensen zien het landschap liever zonder mist, maar de combinatie van de gifgroene rijstvelden, de prachtige bomen en bergen, samen met de sluimerende mist was fantastisch. We reden de eerste 50km dan ook met veel plezier en de nodige pauzes, om te genieten van al dat prachtige natuurschoon. Toen we halfweg waren, sloegen we een zijstraatje in naar de Tham Lod Cave. Ik had hier veel over gelezen en keek er enorm naar uit. Jimmy reed naar de parking van de lodge in plaats van de gewone parking, waardoor we eerst nog een stukje moesten wandelen.

Aan de inkom kregen we een gids met een gaslamp mee en een zakje vissenvoer. We wandelden tot aan de ingang van de grot en hier mochten we het eten in het water gooien. Meteen kwam er een hele meute meervallen aan de oppervlakte om de brokjes te verorberen. Toen we de grot inwandelden krioelde het er van de vleermuizen. Zalig om ze zo te zien vliegen en te horen. We genoten volop van het prachtige van de natuur. We moesten de gids al wandelend volgen en verkenden zo de eerste grot. Hier had je allerlei stalactieten en stalagmieten, versteende watervalletjes enz. Hierna gingen we terug naar de rivier, die door de grot vloeide. Hier stond een man op een bamboevlot op ons te wachten. Hij peddelde ons tot aan de tweede grot. Hier vond je allerlei rare figuren terug in de verschillende rotsformaties. Sommige zijn heel duidelijk, andere een beetje vaag. Helaas kan de gids een paar,woordjes Engels, maar echt veel historie of vragen kon je haar niet ontfutselen, want dat begreep ze niet. Hierna gingen we met het bamboevlot naar het derde deel van de grot. Hier liggen een aantal oude doodskisten, die ze vroeger gebruikten om de lijken via de rivier te laten wegdrijven. Ook hier zagen we weer veel vleermuizen en er vloog er zelfs eentje tegen Jimmy aan. Ten slotte moesten we terug met het vlot. Dit was tegen de stroming in, dus de arme man moest in het water het vlot vooruit trekken, terwijl onze gids peddelde. We hebben ze dan allebei maar een kleine fooi gegeven.

Voldaan na een dik uurtje in de grot geweest te zijn, liepen we terug naar de scooter. Het begon plots wat te regenen, dus schuilden we vijf minuutjes en toen was het al voorbij. We klauterden terug op onze stalen ros en reden verder tot Mae Hong Son, opnieuw met de nodige tussenstops. Hier bezochten we de Su Tong Pe bridge. Dit is een bamboebrug die leidt naar een platform waar een tempel staat. De brug loopt door de glooiende rijstvelden en het is dus echt een mooi zicht. Het was ondertussen tijd om stilletjes terug richting Pai te keren. We moesten namelijk die 100km ook nog terug afleggen. Onze zitknobbels hebben onze frontale hersenkwab meerdere malen vervloekt voor dit idee, maar wij waren alleszins door het dolle heen. We amuseerden ons rot op de scooter: gaan liggen bij bergop of mee op en neer bewegen, onnozel doen etc. Bovendien is het zo prachtig hier, dat je wel uren zou kunnen genieten van de steeds veranderende landschappen, die naast je opduiken. We stopten dus nog regelmatig om wat te genieten en kwamen tegen 17u terug aan in Pai. We besloten om de brommer nog tot morgen te huren en dus met de brommer terug naar Chiang Mai te gaan in plaats van met het minibusje. Het is niet veel duurder (ze brengen de bagage dan met de bus naar Chiang Mai), het gaat even snel, ik word er niet ziek op en je kan stoppen wanneer je iets leuks of moois ziet. Hierna nog even wat moeten oplossen bij het gasthuis. Was een misverstand omtrent de betaling, de kerel achter de toog zou beter minder marihuana of andere middelen gebruiken, maar ok. We eindigden de avond met een gezellig restaurantbezoek. Toen we terugkeerden begon het te gieten en te onweren.

We waren blij dat we het droog gehaald hadden tot op de kamer. Helaas is er niet enkel een lek in onze badkamer, maar ook op verschillende plaatsen in de kamer, o.a. het voeteinden van Jimmy zijn bed. Ondanks het feit dat we niet te spreken zijn over onze verblijfplaats hier, kunnen we er wel om lachen en kunnen we het relativeren. Toch proberen te genieten van een goede en welverdiende nachtrust dus :-).