Vanochtend stonden we opnieuw tijdig op om klaar te zijn voor het ontbijt. Om 07:00 ontbeten we voor de laatste keer in de Khao Yai Cottage, voor de laatste keer met dezelfde verzamelcd met Thais-Engelse covers van bekende Westerse muziek en met een bedelende hond met vlooien langs tafel. Desondanks gaan we het hier echt wel missen! We hebben drie prachtige dagen in de jungle gehad en het verblijf was ook tot in de puntjes verzorgd. Na het ontbijt hebben we ons verder klaargemaakt en om 07:45 stonden we al aan de "bushalte", een geïmproviseerd hokje langs de weg, te wachten op de bus. De bus die we hier namen is een soort van zeer grote pickup met overdekte laadbak en bankjes, waarin max. 20 mensen zouden passen. Toen wij opstapten zat het ding al stampvol, toch kruipt iedereen dichter tegen elkaar zodat wij ook konden zitten. Ditzelfde tafereel ging nog meerdere keren door nadat we opstapten, waardoor het ding zeer overbeladen was. We volgden op de kaart waar we ongeveer zaten en belden, toen we op de hoogte van het treinstation zaten. Hier stapten we uit en begonnen we richting het treinstation te wandelen.

Een kleine 500m verderop kwamen we dan aan in het kleine stationnetje van Pak Chong. We kochten onze treintickets voor 46Baht (=Belgische frank; +- €1,25) voor ons twee samen en wachtten hier op onze trein richting Ayuttaya. Plots kwam er een treinconducteur onze kaartjes vragen en begon zijn collega's foto's van ons te maken. Wij Westerlingen zijn toch iets speciaals voor hen. Tijdens het wachten, keken we onze ogen uit. Je steekt hier gewoon over de spoorweg over, ook hier lopen veel straathonden en er zijn mensen op het perron allerlei zakjes met eten aan het verpakken. Vlak voor de trein stopte, kwam de conducteur ons waarschuwen dat de trein in aantocht was. Handig... zo zijn we zeker dat het de juiste was. We hadden derdeklas ticketjes gekocht en oh mijn god... we zaten met zes man op een bank die voor vier perfect zou zijn. De raampjes allemaal open en plots begonnen er allerlei mensen te roepen. Blijkbaar wandelen de mensen met de zakjes vol etenswaren voortdurend door de trein om dit te verkopen. Je kon het niet gekker bedenken, of het kwam voorbij. En telkens als je dacht dat je alle mogelijke etenswaren gezien had, kwam er weer iets anders voorbij. De treinrit van 2uur en tien minuten was dus vrij snel voorbij, omdat we onze ogen hier goed de kost konden geven. Hierna wandelden we tot aan de rivier en namen het overzetbootje naar het oudere stadsgedeelte. We wandelden 1,2km tot aan ons hotel en dronken hier eventjes iets om te bekijken wat we vandaag nog zouden doen. Onze kamer is zeer proper, en gezellig met een volledige houtinrichting. Het enige gekke, wat hier eigenlijk normaal is, is een douche en een wc in een. Voor ons is dit iets vreemds, hier is dit normaal.

We huurden een fiets en begonnen volop de stad te verkennen. We begonnen met de Wat Maha That. Deze licht schuin tegenover ons verblijf. De tempels hier hebben een heel ander uitzicht dan in Bangkok. Ayutthaya is namelijk de voormalige hoofdstad van Thailand en barst van historische gebouwen. Tot 1767 was dit het bloeiende middelpunt van het oude Thailand, het toenmalige Siam. In voorgaand jaartal vielen de Birmezen binnen en plunderden de volledige stad. Door het overlijden van de koning en de kroning van de nieuwe, doopten ze Bangkok (destijds slechts een klein vissersdorp) tot hoofdstad. In de Wat Maha That heb je ook een hoofd van een boeddhabeeld vergroeid in een boom. Ook hierover bestaan verschillende verhalen. Hierna reden we naar de Wat Phra Ram. Eveneens een prachtig tempelcomplex, waar we even ronddoolden. We zagen van hieruit ook al de olifantentours, die ze organiseren langs twee tempels af. Dit is iets wat stamt uit de geschiedenis. De beestjes zien er wel verzorgd uit, maar het blijft voor ons iets verkeerds om te doen en we zien hiervan dus ook totaal de meerwaarde niet in. Met geheven hoofd op ons stalen ros trotseren we de warmte van Ayutthaya en al zwetend bereiken we ons volgende doel: Wat Phra Si Sanphet. Deze tempel werd eveneens geplunderd, maar de drie chedi's (een soort klokvormige constructie) staan wel nog steeds overeind. Hierna fietsten we nog langs een aantal minder spectaculaire ruïnes en uitgeput kwamen we tegen half zes terug aan op onze kamer. Eventjes rusten alvorens ons Thaise avondmaal in de Ayutthaya heritage. Hier aten we ook het eerste dessert: sticky mango rice. Was wel lekker, maar mierzoet. Net nog een kleine avondwandeling gedaan rond de verlichtte Wat Racha Pradisatarn. Nu nog even de blog schrijven, douchen en dan genieten van onze welverdiende nachtrust :-). Slaapwel