Vanochtend maakten we ons klaar voor afgehaald te worden door onze gids. Tot nu toe valt er qua stiptheid niets te zeggen over de Thaise mentaliteit, want stipt een minuut voor half negen reed onze gids Panbee met zijn pick-up de oprit op. Daarna bracht hij ons naar de bureau een tweetal kilometer verderop. Hier betaalden we het resterende bedrag en toen mochten we vertrekken. Eerst bracht Panbee ons nog naar een restaurantje om ontbijt te eten. Vervolgens reden we verder naar de pier. Hier lieten we de auto achter en stapten we over in de longtailboot. We hebben opnieuw een privétour geboekt, omdat we niet zo een groepsreis-mensen zijn. We waren nog maar net vertrokken en wisten, dat we geen seconde spijt hadden van dit extraatje. We twijfelden of we hier nog genoeg tijd voor hadden, maar mijn god: als je dacht dat we al het prachtige van Thailand al gezien hadden, dan was dit nog eens een extra kers op de taart. Omgeven door bergen, jungle, glashelder water en een stralende zon, zoefden we over het water. Het water omringde ons als een soort spiegel met daarin de weerkaatsing van de helderblauwe lucht en witte wolken. Een onbeschrijfelijk tafereel. Tussen twee stukken eiland door, kwamen we uiteindelijk op onze bestemming. De bungalows drijven gewoon op het water en zijn gebouwd op een soort van ronde vaten. Ze worden samengehouden met touwen, dus als er een bootje voorbijkomt, gaan alle bungalows op en neer. Je slaapt dus eigenlijk op een drijvend vlot zonder warm water, elektriciteit (enkel van 6u 's avonds tot 9u 's ochtends), wifi en jawel minstens een uur met de boot van alle beschaving af. Toch kan niets op tegen deze prachtig locatie en kan alle luxe niet tippen aan zoiets moois.

Bij aankomst schoten we meteen in onze zwemkledij en sprongen we vanaf ons terrasje in het verkoelende water. Al zwemmend genoten we van het prachtige uitzicht en lieten we ons terug opdrogen op ons dekje. Hierna was het tijd voor de lunch. We aten samen met onze gids en leerden op korte tijd veel bij over de Thaise cultuur, gewoonten en tradities, ook al is het Engels niet altijd even gemakkelijk voor hem. Hierna besloten we te gaan peddelen met onze kano. Na drie keer gekapseisd te zijn, geraakten we toch eindelijk vertrokken en peddelden we wat over een stukje van het meer (met meer bedoelen we een oppervlakte met een lengte van 80km). Hierna was het tijd voor onze eerste "uitstap". Met de boot vertrokken we naar het begin van een wandeling naar een uitkijkpunt. De wandeling zelf viel in het begin goed mee. Het was door de jungle uit en ging wel erg bergop. De laatste 100m moest je echt klimmen over zeer scherpe rotsen met naast je de diepte van 450m. Dit laatste stukje was niet mijn meest favoriete deel (vooral omdat ik wist dat omhoog gaan niet het probleem is, maar omlaag gaan). Toch was het uitzicht dat meer dan waard. Toen we terug moesten afdalen, moesten we achterwaarts naar beneden klimmen. Onze gids hielp mij relatief goed door te zeggen waar ik mijn voeten best kon zetten en al bij al is het dus vrij vlotjes gegaan :-). Ook al was het niet zonder gevaar.

We liepen de weg terug naar beneden en gingen toen met de boot op avondsafari. We zagen geen diertjes, maar eigenlijk waren we daar niet zo rouwig om. We hebben alle beestjes, die we wilden zien, reeds kunnen afvinken, dus alle extra's zijn nu gewoon mooi meegenomen. Wel werden we getrakteerd op een prachtig boottochtje met een geweldige zonsondergang. We genoten van de glooiende bergen, de gloed van de ondergaande zon op het water en keerden toen terug naar onze bungalow. Hier fristen we ons gauw op en toen kregen we ons avondeten. De gids heeft de hele avond bij ons aan tafel gezeten en we bestookten hem met allerlei vragen, die we de afgelopen weken hadden over bepaalde dingen. Je ervaart iedere dag dingen die we niet kunnen linken of plaatsen met onze cultuur, dus regelmatig ontstaan er nieuwe vraagtekens. Om die reden was het leuk om hierover gezellig wat te praten. Hierna gingen we terug naar ons huisje. Op de deur van ons huisje zat een gigantische vlinder, alhoewel ik het eigenlijk meer een reusachtige motpiepel vond. Nu gaan we nog even relaxen en genieten van ons lichtjes dobberende huisje, uitkijkend naar wat morgen brengt.