dinsdag 10 februari 2009 (door Marleen)

De bus vertrekt even na 14.00 uur, richting het noorden. Het eerste stuk is werkelijk prachtig: bergen, meren, veel bos, schitterend uitzicht. Later worden de bergen kaler en meer rotsachtig bruin en grijs, maar eveneens erg de moeite waard. Een van de mooiste stukjes bus tot nu toe.

Het uizicht is super, het personeel heel aardig (we spelen zelfs bingo!) en het eten is ook niet slecht. Desondanks slapen we zeer matig en komen we om 9.30 in de ochtend gebroken aan in Mendoza.

woensdag 11 februari

Mendoza ligt redelijk noordelijk in Argentinie en staat bekend om de wijnproductie. 70% van de wijn uit Argentinie komt hier vandaan. Na een aardbeving ergens in de 19e eeuw, hebben ze de stad opnieuw opgebouwd met extra brede straten en veel grote pleinen, voor het geval er weer een aardbeving zou komen. Het heeft een mooie open stad opgeleverd met veel groen. We zijn echter te moe, hongerig en koffiebehoeftig om er echt van te genieten.

We slepen onszelf naar het grote plein, waar we ons op een bankje laten ploffen voor de grote fonteinen. Daar staat een meisje van 10 ons minuten lang aan te staren. Grote blauw-groene ogen en lang donker haar. Haar blik is heel pienter en wanneer ik ´ola´ opper, durft ze de taalbarriere over te steken. Ze wil graag engels met ons praten, want ze heeft al 2 jaar engelse les. Onwijs schattig, een echt engeltje die ons komt redden! Pap, mam en broertje voegen zich snel bij ons en leggen ons met Mate, suikerspinnen en waterijsjes in de watten. Het zijn ontzettend aardige mensen uit de Chaco van Argentinie en we passen ons aan door nu eens een foto van hen te maken.

Vol energie verlaten we het park. We hebben een dag om iets van Mendoza te zien. We komen nog bekenden tegen uit Calafate, genieten van de mooie straten, vullen de magen en gaan dan naar het enorm grote park van Mendoza. Waar we met een flesje Champagne onder een boom aan het water gaan liggen. Mendoza is bij nader inzien toch wel de moeite waard. ´s Avonds gaan we nog supergoedkoop uiteten, voordat we de bus nemen naar Valparaiso.

De bus vertrekt om 22.30. Na heel wat hectiek (welke bus is het?) belanden we netjes op tijd op onze stoelen. Eindelijk slapen!

donderdag 12 februari 2009

Als je maar moe genoeg in een nachtbus stapt, kun je altijd wel een redelijke nacht maken. We steken in het donker de Andes over. De bergen tekenen zich af tegen de sterrenhemel en dat doet vermoeden dat we heel wat moois missen. Om 2.00 in de nacht stoppen we bij de grens. Gelukkig hebben ze de Argentijnse en Chileense post in een gebouw ondergebracht (goede tip voor al hun andere grensovergangen!). De Chilenen zijn op dit nachtelijke uur onverminderd geinteresseerd in fruit en groente smokkelaars. Fanatiek wordt er met honden gesnuffeld, door tassen gegraaid en naar de scan-schermpjes getuurd. Het hele tafereel duurt ruim een uur, waarbij we slaperig, staand achter onze tassen moeten wachten. Gelukkig heeft onze buschauffeur flink de vaart erin gehouden, want na ons staan nog 5 bussen vol slapers te wachten. We vervolgen de reis en vallen zo snel we kunnen weer in slaap. Tegen 7 uur in de ochtend zijn we in Valparaiso. Culturele hoofdstad van Chili en favoriete stad van Neruda, ´s lands grootste dichter.

We hebben ergens een kamer gereserveerd, waar niemand open doet, dus staan we na een half uur sjouwen en wachten weer op het busstation. Daar is ook ´Bertha´, die ons graag in haar hospedaja wil bergen. Het is een huisje op een van de vele heuvels in deze stad, waar ze ons gelukkig met de auto afzet. We hebben een kamer met badkamer, waar we de komende uren, nadat we met de nodige knuffels en kussen afscheid hebben genomen van mama Bertha, verder slapen.

Pas tegen 14.00 uur worden we weer wakker. Onze kamer blijkt haast een prive-appartement. Op onze verdieping is een woonkamer met grote bank, tv en eettafel, een keukentje en een binnenplaats. En... er is haast niemand hier! De komende dagen genieten we van huiselijke dingen: boodschappen doen bij de mega-jumbo supermarkt (is het dezelfde?), koken, thee en koffie zetten, ontbijten met verse jus en tv kijken. Onze huisgenoot is een zweedse jongen van 18 jaar. Verder komen er af en toe ´indringers´ (andere gasten) logeren. We hebben eindelijk weer een echt huis! Valparaiso kan nog wel even wachten!

Vrijdag 13 februari

Na alle huiselijkheid gaan we aan het eind van de middag toch maar eens naar het stadje kijken. Prachtig zonnig weer, veel heuvels met leuke liftjes naar boven. En even 10 minuten met de trein! In de haven springen we in een vertrekkende rondvaartboot en zien ´Valpo´ vanaf het water. Later lopen we nog wat pleinen over en straten door: kleurrijke oude gebouwen, sfeervolle straatjes, en auto´s die stoppen voor voetgangers. Valparaiso = goedgekeurd! We nemen onze eerste lift naar beneden en haasten ons snel weer huiswaarts.

Zaterdag 14 februari 2009

Omdat we nog steeds bezig moeten met onze Azie trip, zitten we vandaag uren in een internetcafe, waar we uiteindelijk een goedkoop ticket vinden van Manila naar Hongkong en erachter komen dat het wel slim is om vooraf een visum te halen in Santiago de Chili, dat wordt dus een kleine d-tour. Verder maken we plannen voor de komende tijd en laten Valparaiso, waar het opeens heel bewolkt is, links liggen. We hopen morgen op beter weer....

Zondag 15 februari

Helaas vandaag nog steeds wolken. Zoveel dat je de toppen van de heuvels niet eens kunt zien. Toch maar de stad bekijken want morgen moeten we (met lichte tegenzin) naar Santiago!