Hallo allemaal,

alweer 2 weken in Vietnam, dus hoog tijd voor een nieuw verhaaltje.. waarin Ellen wordt gegijzeld en ik netter gekleed ben dan ooit tevoren, waarin we compleet in de wolken zijn en we geen BBQ krijgen op het strand. Dus als je besluit niet het hele verhaal te lezen ben je nu ook redelijk geinformeerd.

Het vorige blog eindigde aan de vooravond van onze laatste bestemming in China, Jinghong in Xishuangbanna (provincie vermeld ik alleen omdat het zo leuk klinkt). Ongeveer zo zuidelijk als je kunt komen in China. Hier waren we van plan een trekking te doen van enkele dagen. Maar die is er uiteindelijk niet van gekomen. Het stadje was leuk en ruim voldoende als uitvalsbasis voor enkele dagtochtjes en we vonden het hoog tijd worden voor Vietnam. Dus zo gezegd... Na een ontzettend grote en (in china) beroemde botanische tuin te hebben bezocht met een een imposant(e) jungle/tropisch regenwoud en een dagje fietsen (dit maal zonder ongelukken) door nabijgelegen dorpjes langs sterk verwaarloosde hotsprings en door uitgestrekte rubberplantages, zijn we voor de laatste keer naar Kunming vertrokken, dit keer voor de bussen naar Hukeng, de grensovergang.

Na ongeveer 20 uur bussen (Jinghong - Kunming - Hukeng) kwamen we rond 5 uur 's ochtends aan in Hukeng. In Kunming had een chinees zijn gebrekkige engels al ingezet om te proberen ons een nietbestaande baggageheffing afhandig te maken, wat eindigde met bedreigingen en behoorlijk agressief gedrag van zijn kant (en dat terwijl we wel iets hadden betaald, gewoon wat minder), maar dat was nog niets vergeleken met wat een stel taxichauffeurs ons flikten in vietnam. Vanuit Lao Cai (eerste plaatsje in Vietnam) hadden we een minibusje geregeld naar Sapa.. Nadat we eerst ongeveer 2 uur rond hadden gereden om het busje verder te vullen (is normaal, en we mochten er wel even uit voor ontbijt terwijl ze verder zochten) vertrokken we naar Sapa. Halverwege kwam de eerste poging ons te laten betalen, maar omdat we gelezen hadden dat we dan waarschijnlijk kilometers voor onze bestemming zouden worden gedumpt hebben we 10 minuten volgehouden: First Sapa, then Money. Uiteindelijk had dit succes en gingen we verder naar Sapa. In Sapa aangekomen en na betaling van het afgeproken bedrag verdwenen de locals in een flits uit de bus en vonden wij onze weg geblokkeerd. Samen met een andere toerist, Jordan, die we hadden ontmoet in de bus vanuit Kunming wist ik de deur open te houden, en ik kon uitstappen. Echter Ellen, Jordan en al onze bagage was niet zo gelukkig. Na een tijdje discussieren (lees: Buschauffeurs: More Money + Ellen en Jordan: No!! x 100) en de chauffeurs die deden of ze weg gingen rijden, ik die de politie belde en na uitleg van de situatie te horen kreeg: this is not taxi company... you want taxi?? you call ..... hebben we het opgegeven en meer betaald (ongeveer 30 eurocent pp wat natuurlijk helemaal niet het punt was, want we hadden een afspraak en iedereen in de bus had dat betaald of minder en het was wel even 10000 VND en we kwamen net uit china waar de wisselkoers 1:10 is dus het voelde als heeeeel veel geld. En als laatste is het natuurlijk een slag die we namens alle touristen in Vietnam hebben verloren want wie weet hoe ver ze de volgende keer durven te gaan). Al met al een zeer onaangename eerste ervaring, en we zijn nog steeds zo wantrouwig als de pest, redelijk vaak onterecht, wat natuurlijk ook niet leuk is voor de Vietnamezen.

En toen waren we in Sapa. Een zeer toeristisch dorpje maar temidden van rijsvelden en ander dorpjes, rustige paden en vriendelijke dorpelingen die absoluut niets van je nodig hebben. En dat alles compleet aan het oog onttrokken want het is rond deze tijd van het jaar bijna altijd in wolken gehuld. Ook weer geen plek voor een meerdaagse trekking dus, maar we hebben er 2 zeer relaxe dagen doorgebracht, waarbij we de tweede dag besloten op eigen houtje lekker te gaan wandelen en we na verloop van tijd werden verrast door enkele openingen in het wolkendek en een zeer mooi uitzicht.

De volgende bestemming was Hanoi, met onze nieuwe NieuwZeelandse vrienden (waaronder Jordan, dit soort traumatische ervaringen delen brengt mensen dicht bij elkaar :D) een slaapcoupe gedeeld en een nachtje later waren we daar. Hanoi is een zeer bruisende stad met zoveel meer sfeer dan welke Chineze stad dan ook (viel ons hier pas echt op). Niet zoveel hoogbouw, redelijk veel wat oudere gebouwen, en alles op een kleinere schaal (ook de parken, pleinen en wegen in china zijn meteen zo groot). En de toeristische industrie is hier natuurlijk veel verder ontwikkeld: terrasjes, gezellige restaurantjes en heel veel in het engels! Vanuit Hanoi hebben we onze Halong Bay tour geboekt, een absolute must voor elke toerist en er is een touroperator op elke hoek van de straat die je voor elk denkbaar bedrag een bijna identieke tour aanbied.

Halong Bay is een Karstgebergte voor de kust van Vietnam met zeer mooie bergen, eilanden en stranden. Met een zogenaamde Junk (grote sfeervolle houten boten met een klein zeiltje voor de sier) deden we een driedaagse tour waarbij we een nacht op de boot sliepen en een nacht op Catba Island. Bij het boeken van de tour hadden we bedongen dat we ook een BBQ op het strand zouden krijgen. Dat hadden we bij andere tours gezien en dat wilden wij ook... Bij aankomst op het eiland wist onze guide natuurlijk nergens van en ongeacht alle stampij die we erover maakten kon er niets aan worden gedaan.. en of we een beetje op wilden schieten met onze lunch in het hotel want het volgende programmaonderdeel begon over een uurtje. We hebben er een gratis biertje uit weten te slepen. Hoera. Desondanks was het verder heel erg leuk. De boot was top en met gezellige mensen, we hebben apen gezien, vissersdorpjes op het water en zeer fotogenieke bergen. En mooie wandelingen gemaakt, waarvan 1 over Catba eiland naar een zeer spannende uitkijktoren.

Na terugkomst in Hanoi gingen we meteen door met de slaapbus (met bedjes) naar Hue (spreek je uit Hway) een vrijwel slapeloos nachtje later, de kwaliteit van de wegen en het lokale rijgerdag laat wat te wensen over, kwamen we daar aan. Hue heeft een zeer goed bewaarde ommuurde binnenstad met daarbinnen een Citadel. Het was de hoofdstad van Vietnam tijdens de heerschappij van de Nguyen keizers van de 17e tot 19e eeuw. Daarnaast was het de plek om een tour te maken naar de Demilitarized zone, de grens tussen Noord en Zuid en een van de belangrijkste plekken langs de Ho Chi Min trail tijdens de amerikaanse betrokkenheid (zullen we het maar noemen) bij de oorlog.

Vanuit Hue was het slechts een ochtendje met de bus naar Hoi An. Een kustplaats die lange tijd ook een belangrijke havenstad is geweest. Waar vrijwel het gehele oude centrum nog bestaat uit oude gebouwen (hetzij met een iets toeristischer functie) en waar je tegen een spotprijs kleren op maat kunt laten maken. Je raad het al, ik heb me helemaal laten gaan. Ik bedoel, winkelen is al een soort van hobby, maar als je dan ook nog alles op maat kan krijgen en mensen je lekker op meten en je alles niet 1, maar 3 keer mag passen voordat het goed is dan ben ik in de zevende hemel. En dan nog wat op het strand hangen en door smalle auto EN brommervrije straatjes drentelen. Een heerlijke paar dagen waren dat (ja we moesten toch wachten tot mijn maatpakken af waren)

en toen door naar Dalat................

waar ons volgende avontuur begint (het is iets met motors, maar ik wil niet teveel verklappen)

Groetjes, Jelmer (en Ellen)