He allemaal!

Allereerst natuurlijk een heel erg gelukkig 2010 toegewenst! Bedankt voor alle kerst en nieuwjaars wensen die we ontvangen hebben de afgelopen dagen.

Wij zijn ondertussen al een kleine 2 weken in Cambodia. Al een hoop gezien maar nog niet zoveel plaatsen bezocht :)

Maar eerst terug naar de 'Cliff hanger' van ons vorige blog.... de motortocht! In Nederland hadden we al goede verhalen gehoord over de 'easyriders' van Vietnam. Deze easyriders zijn motor gidsen die toeristen (en alle bagage) mee achterop de motor nemen om het 'echte' Vietnam te bekijken. Ze hebben een heuse profi website met ontzettend lovende recensies, daarnaast draagt elke biker ook een gastenboek met zich mee waarin toeristen hun ervaringen schrijven. Eigenlijk hadden we besloten dat de kosten voor zo`n motortour boven budget zouden zijn (want ook wel westers geprijsd).... Maar na al een hoop toeristische tochtjes in Vietnam gedaan te hebben hadden we ook wel erg veel zin om iets meer van de gebaande paden af te wijken. Na lang wikken en wegen uiteindelijk dus toch besloten om met Quy en Mo (spreek uit als meuuu en dan een hele zachte r) op pad te gaan. Beiden spreken goed engels, de een iets beter dan de ander en zijn ervaren gidsen. Onze tocht ging door de central highlands vanuit Dalat richting Saigon. Beiden zaten we voor het eerst (achterop) een motor. Maar onze gidsen reden erg voorzichtig en na de eerste paar minuten went het achterop hangen al snel en konden we goed genieten van de bochtige berg weggetjes en het geweldige uitzicht.

Quy en Mo hebben ontzettend hun best gedaan om ons het leven van de gewone Vietnamees te laten zien. Zo hebben we kleine dorpjes met minderheden bezocht waarbij men nog echt in een rieten hut woont met het hele gezin. Mo is zelf boer en heeft in de natte periode (6 maanden per jaar) een boomgaard. Onderweg zijn we op 10tallen plekken gestopt om kleine plantages te bekijken. Wij hebben echt enorm veel geleerd. Zo lijkt een cacao boon in geen velden of wegen op de boon die bij het kaartspel Bonanza afgebeeld staat. Ruikt koffie helemaal niet naar koffie (en cacao niet naar cacao), tenminste als het nog niet gebrand is. Groeit een cashewnoot aan de buitenkant van de vrucht. Smaakt tapioca gewoon naar stevige aardappel en kan je deze plant na het uit de grond trekken zonder moeite weer terug steken en groeit hij weer door (magisch!). Groeien champignons uit plasticzakjes met zaagsel in een tent. Komt er uit een rubberboom wel een halve liter rubber per dag. En groeit peper aan een klimop en smaakt het vers ook prima! En daarnaast zijn we nog gestopt bij allerlei kleine fabriekjes: Rubber, zijde, cashewnoten pelfabriek, bakstenen, tofu, planken/triplex/zaagsel, rijstwijn en ga zo maar door. Tel daar nog het natuurschoon onderweg bij op (gigantische watervallen en regenwoud) en je hebt een geweldige 4 dagen. Maar waar we ook veel over gepraat hebben is over het huidige socialistische/communistische regime van Vietnam. Van een afstandje lijkt Vietnam een vrij land maar er is nog een hoop geheime politie aanwezig. Onze gidsen durfden niet overal vrijuit hun kritiek te uitten op het politieke klimaat. Volgens hen verdwijnen er nog regelmatig mensen die teveel kritiek hebben op het regime. Zo is er slechts 2 jaar geleden nog een bus met hooggeplaatse mannen een ravijn in gereden onder verdachte omstandigheden. Allen hadden kritiek geuit... Tja weinig harde bewijzen allemaal, maar wel indrukwekkende verhalen. Beide mannen hun vaders hadden gevochten in de oorlog in het zuidelijk leger met de amerikanen mee en dus tegen de communisten. Beiden zijn in deze oorlog gestorven. Maar vanwege het feit dat zij 'fout' waren in de oorlog moest een deel van de nakomelingen een aantal jaren in heropvoedingskamp onder verschrikkelijke omstandigheden. Ook zijn er voor hen geen banen, iets voor jezelf beginnen mag maar een opleiding volgen bij een universiteit tot bv arts of leraar is alleen weggelegd voor mensen met een schone geschiedenis. De kinderen van beide mannen hadden hier nog last van. Enkel leden van de communistische partij mogen bv een medische opleiding volgen. Bijzonder om het zo uit eerste hand te vernemen, en dan te bedenken hoe kort geleden de oorlog eigenlijk is geweest.....

Aan het einde van onze motortocht werden we na een rit door het immens drukke verkeer veilig afgeleverd in Saigon op kerstavond. Kerst vieren met 35 graden is een bijzondere ervaring. De hotels hadden nog wel een kunstkerstboom in de lobby staan en wat slingers maar verder was er weinig kerstsfeer te merken. Wij hebben bij de plaatselijke indier gegeten, kerstig of niet? :) Volgend jaar willen we graag weer kalkoen en heel graag boerenkool eten (met een goede worst en spekjes!!!)

Na kerst zijn we vertrokken naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Hier de grootste bezienswaardigheden bezocht zoals het koninklijk paleis met de zilveren pagoda, het nationaal museum en natuurlijk konden we niet onder een bezoekje aan the killing fields en de gevangenis (S21) uit. Ook in Saigon hadden we al heel wat oorlogsbezienswaardig bezocht. We waren al overtuigd van de gruwelijkheden van oorlog en dat is alleen maar versterkt door deze bezoekjes... Wat mensen elkaar aan kunnen doen is ongelovelijk. In P P hebben we verder rustig aan gedaan en de tijd genomen om iets te wennen aan het enorm warme weer hier. Wat toch op de meeste dagen richting de 35 graden gaat.

Daarna was het tijd voor een bezoek aan Angkor Wat! Het tempelcomplex bij Siem Reap in de buurt. Daar zijn zo`n 1000 jaar geleden tempels gebouwd ter aanbidding van verschillende goden. Vroeger stonden te tempels vol met buddha`s, shiva`s ed maar er is in de laatste decennia veel geroofd of verplaatst naar nationale musea in binnen en buitenland. Sinds een jaar of 10 zijn de tempels op de unesco lijst verschenen. Na het Khmer Rouge bewind hier is men wederom hard aan de slag gegaan om de tempels te redden. De natuur had al een aardige greep gekregen op de complexen. Een aantal grote temepls zijn geheel ontleed ontdaan van al het natuur(schoon) en als een puzzel weer in elkaar gezet. De eerste dag hebben we stoer op de fiets een gedeelte van de tempels bekeken. We hebben een mix gezien van tempels die erg mooi hersteld waren en van tempels die begroeid werden door enorme bomen. Beiden was een erg indrukwekkend gezicht. Maar onze voorkeur ging licht uit naar de tempels de overwoekerd werden door bomen, machtig om de kracht van die wortels te zien op de grote blokken steen van de tempels. Een 2e dag hebben we voor een TukTuk gekozen, onze chauffeur Na heeft ons naar de verre tempels gebracht. Daarnaast hebben we genoten van de fijne restaurantjes in Siem Reap en ook nog een kort tripje gemaakt naar het grote meer de Tonle Sap.

Helaas kwamen we er toen achter dat er geen visa on arrival mogelijk is bij de grensovergang van Cambodja naar Laos.... Iemand van een busmaatschappij kon wel iets regelen voor ons want hij had juiste contacten. Maar het was wel een prijzig avontuur. Na wat wikken en wegen hebben we besloten onze plannen iets aan te passen en weer terug te gaan naar Phnom Penh om zelf bij de ambassade een visum te regelen, dat hebben we dus gisteren gedaan hopelijk kunnen we zo ons papiertje ophalen! En omdat we nu toch in de buurt zijn.... gaan we ook nog een dagje of 2 naar de kust bij Sihanoukville, beetje relaxen en zee zwemmen. Vervolgens waarschijnlijk door naar Laos (met grote kans op dus weer een verplichte stop in Phnom Penh).

Dan kunnen we nog zo`n 3 tot 4 weken in Laos rondkijken, dan de grens over naar Thailand om te eindigen op een eilandje voor de kust daar. Waarbij mijn (Ellen`s) ouders graag nog even aansluiten om ons op de laatste dagen van onze trip te vergezellen. En dan vliegen we op de 24ste feb allemaal weer terug naar a`dam. Wat vliegt de tijd, he?

Liefs!

Ps. jullie verzoeken van foto`s van Jelmer in pak zijn verhoord hoor, let goed op de foto`s van Hoi An (Vietnam) daar staat er eentje tussen... Vinden jullie het wat?