Hallo allemaal,

Nog een laatste blog voordat we aan onze vakantie van onze vakantie gaan beginnen. Misschien dat we nog wat tijd vinden om een nieuw fotoalbum online te zetten, maar eerst nog het verhaal van hoe we vanuit Sihanoukville, ongeveer zo zuidelijk als je kunt komen in Cambodja, via Laos uiteindelijk in Bangkok (onze huidige lokatie) zijn gekomen.

Sihanoukville was een paar dagen lekker hangen aan het strand, zonnen (of verbranden in mijn geval), heerlijke BBQs met de vangst van de dag, verse fruitshakes, en een snorkeltochtje langs enkele mooie eilanden. En toen gingen we voor de derde keer weer naar Phnom Penh. Deze keer slechts voor een dagje want de volgende ochtend hadden we meteen een directe bus naar Laos, naar een gebied dat bekend staat als de 4000 eilanden.

De busreis was redelijk voorspoedig, maar om een onverklaarbare reden arriveerden we toch net na de officiele sluitingstijd bij de grens van Laos. Een niet geheel onbekend probleem want het personeel werkt standaard iets langer door en tegen betaling van een extra dollar per stempel mag je toch nog door.
Na de grens was het nog slechts een half uurtje totdat we ergens langs de weg werden afgezet met de belofte dat binnen enkele minuten een minibusje ons naar de aanlegsteiger/haven zou gaan brengen. De stofwolk van de bus was echter nog niet weer gaan liggen of enkele brommertaxi's hadden ons benaderd met de dringende waarschuwing dat de zon bijna onder ging en dat dan geen boten meer zouden varen, en of we dus niet beter maar achterop konden springen. Dat de zon bijna onder ging waren we ons ook al een tijdje van bewust, maar we waren met 3 andere backpackers die ook allemaal een kaartje inclusief minibus naar de boot hadden gekocht, dus we besloten het maar even aan te zien. 5 minuutjes later werden we inderdaad opgehaald en naar de boot gebracht. Het bootje dat ons naar Don Det bracht was een zeer smal gevaarte dat nadat het vol was geladen met ongeveer 10 toeristen nog slechts enkele centimeters boven het water uitkwam. Met al onze baggage aan boord niet echt relax, maar met een ondergaande zon aan de horizon (iets wat we de dagen erna nog meerdere keren zouden bewonderen) wel een mooi gezicht.

Don Det is echt een backpackers oord. Er zijn heel veel bamboehutjes opgetrokken langs het water met een bed, een muskietennet en 2 hangmatten op het terrasje ervoor. Wij zaten in een rijtje van 6 bamboehutten waarvan er 4 werden bewoond door landgenoten. Zoals het een goede hippie-reizigers-commune betaamt was er elke avond een kampvuur waar alle toeristen zich 's avonds terugtrokken en hun eigen meegebrachte drank (en andere lokaal verkrijgbare drugs) nuttigden. De zonsondergang was vanuit ons hutje perfect te volgen dus met de landgenoten werd het een dagelijks ritueel hier gezamenlijk van te genieten. De eerste dag hebben we op ons gemak de omgeving verkend en de verschillende restaurantjes en hangplekken aangedaan. De tweede dag hebben we te fiets Don Det, en het met een brug daaraan verbonden, Don Kon verkend. Don Kon had een aantal indrukwekkende watervallen en van het zuidelijkste punt kon een tochtje met de boot worden ondernomen met als doel de lokale zoetwaterdolfijnen te spotten. Van grote afstand hebben we er eigenlijk heel erg veel gezien, maar ze vervolgens mooi vastleggen op foto bleek een ondoenlijke opgave (we hebben zeker 100 foto's om dat te bezijzen).

Omdat Don Det zo'n plek is waar reizigers weken blijven hangen vonden wij het na twee dagen hoog tijd om weer te gaan (okee een zeker gevoel van gebrek aan tijd speelde een (bij)rol). De volgende bestemming was Pakse, een oersaai stadje, de volgende dag gingen we daarom maar vroeg door naar de Tadlo watervallen. Een dorpje met meer guesthouses dan huizen, een stel indrukwekkende watervallen en een mooi traditioneel dorp op een uurtje lopen. We hadden weer een heerlijk guesthouse met terrasje om op te hangen, maar na 2 nachtjes was het weer de hoogste tijd om door te gaan, naar Savanneket nu. De busreis die in principe 4 uur had moeten duren liep enkele uren uit omdat enkele passagiers onderweg nog enkele aankopen wilden doen (een dvdspeler!). Tegen de tijd dat we aankwamen werd het al laat en waren we dus erg hongerig en moe. De volgende dag bleek dat het ook nog eens voor weer een oersaai stadje was geweest. Ook hier zijn we dus na een dagje maar weer vertrokken.

Ik zou de volgende bestemming niet oersaai willen noemen, maar een echt interessante stad is de hoofdstad van Laos, Vientiane, nou ook weer niet. We kwamen er echter aan op een vrijdag en te laat om ons paspoort in te leveren voor een visum voor Thailand. We zaten dus vast tot en met maandag. Niet echt een straf hoor, de stad heeft een groot aanbod aan tempels en daarnaast hebben we een dagtripje ondernomen naar de meest bizarre beeldentuin ooit (een project van iemand die het Boedhisme en Hindoeisme wilde verenigen). En nog geen 30 minuten nadat we ons visa hadden opgehaald zaten we weer in de bus.

Vang Vieng, hier ga je Tuben (In een binnenband drijvend van kroeg naar kroeg) en kijk je eindeloze herhalingen van Friends in bijna alle eettentjes in de stad (de tafelopstelling is dusdanig dat je naast elkaar moet zitten en naar de TV kijkt). Kortom ontzettend leuk! De eerste dag hebben wij ook in een binnenband rondgedobberd en ben ik (jelmer) van een gigantische slingers gegaan boven het water. De tweede dag zijn we op kanotocht gegaan en zijn we allebei van die gigantische slingers boven het water gegaan. 'Just one more day' is schijnbaar een veelgehoorde opmerking hier, maar voor ons was het daarna weer de hoogste tijd.

Een juweeltje in de bergen is Luang Prabang. Een voormalige hoofdstad die nog altijd heerlijk rustig is. Vanuit hier hebben we eindelijk onze trekking gedaan. 3 dagen door de bergen en jungle langs authentieke dorpjes en met fantastische vergezichten. Samen met een Nederlandse regisseur van Onderweg naar Morgen (wij weten hoe het afloopt) en twee aardige jonge gidsen van ongeveer 20 jaar (waren zelf ook afkomstig uit dorpen uit de buurt dus wisten echt niet hun geboortedatum.. beetje het seizoen) De eerste dag was zeer pittig maar met veruit het mooiste dorpje boven op een berg als beloning, de tweede dag werden we langs een grot geleid waar de meest bizarre folklore aan gekoppeld was (iets met olifanten, niet echt iets van begrepen), en de derde dag waren we met de lunch weer terug. De laatste twee dagen in Laos waren lange dagen op de boot van Luang Prabang naar de grensplaats Houay Xai. We waren gewaarschuwd voor houten bankjes dus de eerste dag waren we vroeg op komen dagen voor een van de 10 autostoelen die in de boot waren gezet. De tweede dag waren we echter niet zo gelukkig en moesten wij er ook aan geloven. Niettemin was het een wonderschoon landschap waar onze boot doorheen voer. Hetgeen wel de nodige kennis van de rivier vergde want het was op plekken zeer ondiep!

Vanuit Houay Xai zijn we naar Chiang Mai in Thailand gegaan waar positief werden verrast met het bloemenfestival dat op dat moment plaats vond in de stad. De eerste avond hebben we dus over een markt gescharreld die hieraan was gekoppeld met een groot aantal praalwagens en waar we hebben genoten van enkele lokale delicatessen (wormen, sprinkhanen, krekels en andere gefrituurde insecten). De tweede dag hebben we een groot aantal tempels aangedaan (we gingen voor alle 300, maar zijn bij een kleine 10 blijven steken) en na een laatste nachtbus zijn we nu in Bangkok en staan we aan de vooravond van onze laatste bestemming Koh Chang. En nu ga ik snel uploaden voordat mijn internettijd op is!

Groetjes,
Jelmer en Ellen