Hallo allemaal,

Hier dan het eerste bericht uit China! We zijn al een tijdje aan het wennen in China, schrikken niet meer op van elke vieze rochel die zo op straat gespuugd wordt, storen ons al minder aan de muziek overal (in het park in de trein op het toilet...), hebben al flink kunnen oefenen met het eten met stokjes (lukt aardig) en hebben al veel mooie dingen gezien (eindeloze hoeveelheden boedistische tempeltjes ed).

Andere dingen wennen nog wat minder.... Zoals het feit dat heel veel mensen met ons op de foto willen (meerdere per dag) we zijn echte beroemdheden. Eerst hielden we het nog een beetje af, maar de ervaring leert dat je betere even snel kan lachen voor de foto. We zijn zulke overduidelijke toeristen, want vaak de enige blanken, dat ook verkopers en taxichauffeurs het graag op ons voorzien hebben....

Maar ik zal bij het begin beginnen:

Op 24 september zeiden we gedag tegen het mooie mongolie en stapten we in de trein naar Beijing. We hdden goed gezelschap in de trein, `s ochtends vertrok ons halve hostel naar het station. Ook Carolina en Markku (onze mede Gobi reizigers) waren van de partij, dus konden er gezellig biertjes gedronken worden in het bistro gedeelte van de trein (tegen dan wel weer erg westerse prijzen). De grensovergang deden we `s avonds laat en ging vrij soepeltjes, niemand bleek koorts te hebben dus een verplichte quarantaine konden we zo ontlopen. De volgende ochtend werden we wakker in China, vanuit de trein hadden we geweldige uitzichten en gingen we door 10tallen tunnels. De lucht werd richting beijing steeds mistiger dus het zicht minder. Na 36 uur treinen stapten we uit in Beijing (14 miljoen inwoners). Nu op zoek naar ons hostel.. We hadden ons op het ergste voorbereid, maar het openbaar vervoer in Beijing is juist ontzettend simpel! Mede vanwege de olympische spelen is het metro netwerk uitgebreid met een aantal lijnen met als gevolg een hele goede dekking. Alle haltes zijn naast chinese tekens ook aangegeven in westerse letters (pinyin) en elke halte wordt ook omgeroepen in het engels. Dus binnen no time hadden we een kaartje en zaten in de goede tram. Ons hostel was gelegen in een oude wijk van centrum beijing (centrum is erg grooot) een zogenaamde Hutong. Erg veel fijne verdwaal straatjes dus achter het hostel. Elke 2 meter is er een snack stalletje (lekkere dumplings gevuld met vlees of zeewier (?), vleesspiesjes, pita achtige broodjes met vulling, hel bakken met anders soortige spiesjes van een wat dubieuzere substantie... enz enz) elk huisje is een winkeltje en iedereen gaat er naar de openbare toiletten die elke 200 meter te vinden zijn. Voor ons dus veel mogelijkheden om kennis te maken met de lokale lekkernijen, jammie!

Op 1 oktober bestond de chinese staat 60 jaar, hoogste tijd voor een groot feest. Alle chinzen kregen een lange vakantie van 1 a 2 weken. De hele stad stond bol van politie en veiligheidsmaatregelen, vooral rond tiananmen square. omdat veel hostels al vol geboekt waren vanwege de vakantie hadden wij uit voorzorg gelijk maar voor 8 nachten geboekt. Het bleek geen probleem om ons al die dagen in Beijing te vermaken... uiteraard stonden de verboden stad, het zomer paleis, DE muur, tiananmensquare enz enz op het programma. Daarvoor verwijs ik graag naar de foto`s :). Wel een mooi verhaal zijn onze pogingingen om de chinese muur te bezoeken..... We gingen eerst voor de avontuurlijke optie, volgens de lonely planet kon je bussen naar een plaatje genaamd miyun, daar over stappen op een andere bus en vervolgens uitstappen bij Jinshanling. Vanuit daar kon je een 10km wandeling maken over de muur en vanaf een andere plek weer terug via Miyun weer naar peking. Na ruim een uur bussen kwamen we aan in Miyun, de eerste halte daar werden we door een man voorin de bus uit de bus gewenkt, bij noemde iets over de muur en hier uitstappen. Braaf als wij zijn deden we dat ook.... De man bleek een taxichauffeur die voor ons ongemerkt de bus ingestapt was om toeristen uit de bus te vissen. Voor 360 yuan (36euro) wilde hij ons wel op en neer naar de muur brengen. Daar hadden wij geen zin in, wij wilden met de bus voor het luttele bedrag van 7 yuan... de taxi chauffeur sprak weinig engels maar de worden 'no bus' kwamen heel getraind uit zijn mond..... Grrr. Bij de bushalte was geen bord met bussen die daar langs kwamen. En omdat de taxi man ons maar niet met rust liet zijn we maar een stukje gaan lopen. De man bleef ons nog minuten lang volgen. Uiteindelijk kwamen we een jong chinees stel tegen. Beiden waren studenten uit een nabij Beijing gelegen stad en studeerden hospitality management. Joepie ze spraken dus een beetje engels. Ook zij waren onderweg naar de muur en verdwaald. We konden dus bij hen aansluiten. Na een tijdje zoeken hadden we de juiste bus gevonden.... Hij zou echter pas vertrekken rond half 1, een korte rekensom leerde ons dat we dan waarschijnlijk helemaal niet meer in beijing terug zouden kunnen komen. s***! Daar zaten we dan in een verschrikkelijk grote on interessante stad... Samen met onze nieuwe chinese vrienden zijn we toen maar gaan lunchen. Zij kregen de kaart en bestelden een enorme berg met voedsel voor ons 4-en. Het was echt heerlijk! allerlei soorten vis (ja dat kan je ook met stokjes eten), groenten gefrituurde aardappel reepjes. Na het eten gingen we weer ieder onze eigen weg, uiteraard pas na het verplichte foto moment :). Wel een leuke dag gehad, maar niet de muur gezien. Gelukkig probeerden we dat op een andere dag nog een keer. Voor de zekerheid gingen we toen naar een plek dichterbij met een directe bus verbinding, helaas waren er meer mensen die naar de muur bij badaling gingen. tientallen bussen per uur vertrokken er naar deze plek, wat betekende eerst een half uur in de rij staan voor de bus, vervolgens nog minstens zo`n tijd in de rij bij het loket voor een ticket en daarna met de hele massa de muur op.... verschrikkelijk! de foto`s spreken voor zich. We hebben een tijdje gebikkeld, maar na een uur stapvoets over de muur geschoven te hebben hadden we het wel gehad. Het uitzicht naats de muur was ook mooi en daar was het stukken rustiger. Maar goed, we zijn in beijing geweest, we hebben de muur gezien, zoals het hoort :)

Uiteraard hebben we ook peking Duck gegeten, in een luxe restaurant werd de eend voor ons in reepjes gesneden. Het was echt heerlijk, helaas was de batterij van het foto toestel leeg dus geen bewijzen van deze mooie avond. Iets anders dat hoort bij een bezoekje aan peking is shoppen. We hebben beiden een warme jas ingeslagen voor onze wandelplannen in de bergen en Jelmer heeft een paar nieuwe schoenen gekocht. Het afdingen was nog even wennen, wij houden toch meer van fixed prices... Jelmer heeft nog ruzie gekregen met een chinese verkoopster toen hij niet hoger wou gaan met zijn bod. Maar al met al wel heel geslaagde aankopen gedaan.

Op 1 oktober was de grote viering op het tiananmensquare, ons was al verteld dat buitenlanders daar waarschijnlijk niet welkom waren. De bevolking was sowieso aangeraden om thuis te blijven en tv te kijken. Dus dat hebben wij ook gedaan, hoewel de eindeloze millitaire parade ons al snel begon te vervelen. Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan het olympische terrein.

Na het smoggige Beijing zijn we vertrokken naar Xi`an 'home of the terracotta warriors'. Volgens de lonely planet staat een dag in beijing gelijk aan 70 sigaretten roken. Tijd dus om onze longetjes te schonen.... Xi`an is wederom een miljoenen stad en dus de thuisbasis van het terracotte leger. Ons hostel hadden we weer online geboekt maar bleek deze keer een 'miskoop' het leek allemaal redelijk (hoewel een toilet en douche in de slaapkamer met slechts een glazen muur ter afcheiding ons een beetje vreemd overkwam door anderen werd dit omschreven als een 'peepshow shower') ging het `s avonds pas echt mis. Onder ons zat een karaoke bar.... die tot 4 uur `s nachts keihard de meeste verschrikkelijke liedjes uitkraamde... weinig geslapen dus. Wel het terracotta leger bezocht en voorbereidingen getroffen voor een bezoek aan Hua Shan. Hua Shan is een van de 5 heilige bergen in China. De berg heeft een hoogte van ongeveer 2100 meter en enorm steile hellingen. Lokals gaan `s nachts de berg op en zijn dan op de top bij zonsopgang. Dat wilden wij ook! Dus op een regenachtige avond (...) stonden wij aan de voet van de berg (anderhalf uur treinen vanuit xi`an) klaar voor de beklimming. Veel te vroeg vertrokken we `s avonds, want er was niets meer te doen in het dorp, de berg op. o, 21.00 waren we vertrokken, rond 2.00 stonden we op de middelste top van de berg. Toen hadden we wel genoeg geklommen, de klim bestond voornamelijk uit heel steile trappen (zie wiki voor wat info en foto`s: http://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Hua). Samen met nog tientallen chinezen stonden we te wachten op zonsopgang, na 2 uur wachten was het nog steeds heel bewolkt en regenachtig... En Ellen voelde zich niet al te best. We besloten iets na 4.00 toch maar te beginnen met de afdaling. De zonsopgang konden we toch niet zien, en nog 2 uur boven op een berg staan hadden we niet zo`n zin in. Helaas moeten we het daarom net als jullie met de foto`s van wiki doen.... Na ruim 4 uur afdalen zaten we vermoeid en wel weer in de bus naar Xi`an. Dit keer gelukkig onderweg naar een ander veeeeeeel fijner hostel. De volgende dsag strompelden we nog wat door Xi`an met enorme spierpijn.

Daarna hebben we de trein genomen naar Tai`an waar we nu zijn, om een volgende heilige berg te beklimmen: Tai Shan. Die staat morgen op het programma, de spierpijn is alweer bijna weggezakt, dus we kunnen de 6666 treden hopelijk weer aan. Dit keer doen we de berg gewoon bij dag :) hopend op mooi weer. Daarna is het tijd voor wat relaxen aan de zee in Qingdao (daar zijn de olympische zeil wedstrijden gehouden).

Veel liefs uit China

Jelmer en Ellen