G'day everyone!

Na een maand hebben we de Thaise bodem verlaten en deze ingeruild voor het grootste eiland ter wereld: Australië. Hier zullen we 2 maanden blijven en de hele Oostkust afrijden, tot Cairns. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht in Sydney en de Blue Mountains. Alles is hier anders dan in Thailand, maar onze eerste dagen in Australië waren daarom niet minder interessant.

We landen maandag 1 november in Sydney International Airport en zijn allebei nogal moe. Dit komt omdat we een kleine misrekening hebben gemaakt op het vliegtuig in verband met de tijdsverandering. Wanneer we onze 2e film hebben gekeken en het iets na middernacht (Thaise tijd…) is, deelt de piloot mee dat we over anderhalf uur landen in Sydney. Verbaasd kijken we naar elkaar en beseffen we opeens dat de klok 5 uur verder gezet moet worden en we dus niet meer echt de kans hebben om nog een beetje te slapen. Oeps…

Onze eerste kennismakingen met Australië zijn deze met de duty-free shop, waar we wat goedkope sterke drank inslagen, en met de befaamde Australische Border Control. Tijdens het aanschuiven in de rij voor de controle moeten we allemaal aan dezelfde kant gaan staan zodat er agenten met een hond kunnen passeren. Deze gaat al snuffelend op zoek naar illegale spullen maar blijft gelukkig niet bij ons zitten. De 2 kilo coke die we in onze broek hebben zitten krijgen we dus veilig voorbij de controle, pfieuw :-)!

Nadat onze passen gecontroleerd zijn mogen we doorlopen en onze tassen oppikken. Met onze tassen wandelen we nu naar de volgende… jawel, controle! Aan deze bagagecontrole geven we een kaartje af dat we hebben ingevuld op het vliegtuig. Hierop hebben we aangeduid dat er eventueel zand op onze schoenen kan zitten. Wij vinden dat ze niet echt vuil zijn, maar de vrouw van de controle krijgt bijna een beroerte wanneer ze onze o-zo vuile schoenen (huh?) ziet. Ze neemt ze mee naar achter en laat ze desinfecteren. Als ze terugkomt vertelt ze ons dat we er in het vervolg voor moeten zorgen dat onze schoenen proper zijn omdat we anders een boete kunnen krijgen. Het wordt ons op deze manier wel heel duidelijk dat de Australische regering er alles aan doet om het land te beschermen tegen ziektes en parasieten van buitenaf.

We wandelen verder en kopen in de aankomsthal een Australische SIM-kaart bij Vodafone. Het duurt echter bijna 3 uur vooraleer we de luchthaven verlaten omdat deze SIM maar niet wilt werken. Blijkbaar is er net iets mis met het systeem van Vodafone en worden we gevraagd om de volgende dag naar een Vodafone winkel in Sydney te gaan om nog eens te proberen. Ons geduld wordt op de proef gesteld, we hebben het echt wel gehad en willen gaan slapen.

Uiteindelijk komen we tegen de middag aan bij onze hostel in Sydney. We merken al snel dat het goedkope leven van in Thailand voorbij is en dat we hier minder krijgen voor meer geld. Onze kamer stinkt naar een combinatie van schimmel en zweet en we hebben geen toilet of badkamertje meer. We kruipen uitgeput in bed en worden tegen de vroege avond gewekt door regen die op de golfplaten van de gang kletst. Iets later zien we waarom het zo stinkt in onze kamer: de regen drupt gewoon via de raamstijl onze kamer binnen, op het tapijt. Nice!

Op dinsdag trekken we al vroeg de stad in. We wandelen via Kings Cross, waar onze hostel vlakbij gelegen is, naar Queen Victoria Building. Tijdens deze wandeling passeren we Hyde Park, een groene oase midden in de stad, echt leuk! QVB is een shoppingcenter met een Brits ogende, nogal kitscherige inrichting. Tijdens het wandelen voorbij de winkels geraakt Sige al stilaan op shopkooktemperatuur maar wegens geld- en plaatsgebrek houdt ze zich toch in. Jasper koopt goedkope schoentjes in de solden, kwestie van 's avonds niet altijd met die stapschoenen te moeten weggaan :-). Van het QVB wandelen we verder naar de nabijgelegen Victoria Gallery waar er nog meer winkels zijn. We krijgen honger en kopen een broodje dat we opeten op een bankje in Hyde Park. Hier maken we kennis met verschillende Australische Ibissen. Dit zijn grote, witte en best wel lelijke vogels die blijkbaar niet zo bang zijn van mensen en eten komen schooien. Het begint ons trouwens op te vallen dat er superveel mensen netjes gekleed zijn: mannen dragen een kostuum en de vrouwen lopen rond in hun mooiste jurk en hebben bijna allemaal een soort bloemenspeld in hun haar. We vinden dit toch een beetje raar en vragen ons af of er misschien iets te doen is vandaag.

Ondertussen zijn we na een tocht door het centrum met zijn hoge wolkenkrabbers en chique gebouwen aangekomen bij Sydney's beroemde iconen aan het water: The Harbour Bridge en The Opera House. Deze zijn echt adembenemend! Het is raar om vlak naast een gebouw te staan dat zo groots en bekend is, maar dit maakt het er niet zeker niet minder mooi om. We genieten nog wat van het uizicht en wandelen wat langs het water, richting The Rocks.

Deze wijk was de eerste vestiging voor Europese inwijkelingen in de stad. De wijk kende jaren van ziektes en verval maar is sinds de renovatie die in 1970 begon terug helemaal opgewaardeerd. Vandaag wordt het uitzicht van de wijk gekenmerkt door moderne pakhuizen, museums en bruine kroegen.

Aangekomen bij een druk en gezellig kroegje, zetten we ons op het terras. Wanneer de bediende langskomt om onze bestelling op te nemen vertelt ze ons waarom de mensen zo opgetut zijn. Vandaag wordt namelijk The Melbourne Cup gereden, een wereldberoemde paardenrace. Het is blijkbaar een jaarlijkse traditie dat Australiërs hiervoor verlof nemen en massaal gaan wedden. We gaan even binnen in het café om de belangrijkste race van de dag op het scherm te volgen. De sfeer die in de kroeg hangt is gespannen: iedereen houdt zijn ticketje waarop de naam van het paard staat waarop ze hebben gewed krampachtig vast. Na de race vliegen de winnaars elkaar in armen. Volgens de serveerster zijn er bij die grof geld hebben gewonnen. Hetfeestje in Sydney kan nu beginnen en we denken dat er de volgende dag veel mensen nog licht bezopen naar hun werk zullen gaan.

Op woensdag brengen we eerst nog enkele dingen in orde voor de volgende dagen. Voor de rest houden we een rustige dag: we wandelen wat door de stad en bezoeken de Royal Botanic Gardens. Dit zijn magnifieke tuinen aan de rand van het stadscentrum. Via de tuinen wandelen we onder de stralende zon richting Sydney Harbour en krijgen we opnieuw een schitterend uitzicht op The Opera House met The Harbour Bridge op de achtergrond. We nemen de bus terug naar Kings Cross en houden een rustig avondje in onze hostel.

Donderdag wordt een actieve dag! We nemen aan Circular Quay de ferry richting Manly, één van de buitenwijken van Sydney die gelegen is aan de South Pacific Ocean. De boottocht duurt een halfuur en geeft prachtig zicht op de verschillende buitenwijken van Sydney die op kliffen en heuvels gebouwd zijn. Omdat het niet echt weer is om aan het strand te gaan liggen beginnen we aan de Manly Scenic Walkway. Deze wandeling van 10 kilometer gaat dwars door Sydney Harbour National Park en brengt ons langs schitterende uitzichten. Het is moeilijk te geloven dat we in Sydney zitten! Na 4,5 uur wandelen komen we toch lichtjes vermoeid (ahum…) aan bij The Spit Bridge, het eindpunt van de tocht. Hier nemen we de bus terug naar het centrum van Sydney.

's Avonds zitten we tijdens het eten aan tafel met een paar jongens waar we een paar dagen daarvoor film mee hebben gekeken. Eén van die jongens gaat op dinsdag en donderdag altijd pokeren bij een pokerhal aan de overkant van de straat. Jasper heeft hier ook wel zin in en Sige overtuigd hem om mee te gaan doen.

Wanneer hij bij de pokertent aankomt zinkt de moed hem al in de schoenen. Er zijn meer dan 40 deelnemers die er wekelijks komen spelen. Omdat enkel de laatste 4 mensen die overblijven echt geld kunnen verdienen, lijkt de kans groot dat de ingekochte 20 dollar weggesmeten geld is. Maaaaaaaarrrrrrr… Na 4 uur komt Jasper terug de kamer van de hostel binnen, 275 dollar rijker. Hij heeft het toernooi gewonnen!

De volgende dag, vrijdag, nemen we de trein naar Katoomba. Deze stad ligt midden in The Blue Mountains, een bloedmooi natuurpark dat zijn naam dankt aan de blauwe schijn die over de bergen hangt. Deze blauwige kleur wordt veroorzaakt door een bepaalde olie die wordt afgescheiden door de eucalyptusbomen die hier overal groeien.

De stad doet ons denken aan een typisch bergstadje uit de films. De steile straten worden geflankeerd door Art Deco gebouwen en baden vaak in de mist. Iedereen lijkt hier te roken, alle mannen hebben een baard, de cowboyhoed op het hoofd is hier standaard en de mensen zijn vriendelijk. Wij vinden het wel iets hebben!

De hostel waar we slapen is een verademing in vergelijking met het rattenhol waar we in Sydney zaten. De kamers zijn proper, de keuken is ruim en je kan gezellig bij de open haard gaan zitten. Dit is geen overbodige luxe want het is hier maar 12 graden en we hebben het voor het eerst tijdens onze reis koud! In de namiddag wandelen we naar Echo Point, waar we stil worden van de schitterende uitzichten over de Jamison Valley. We hebben van hieruit een prachtig zicht over the Three Sisters, een rotsformatie van 3 rechtopstaande stenen in de vallei.

Het verhaal gaat dat the Three Sisters in steen waren veranderd door een tovenaar die hen wou beschermen tegen de avances van 3 jonge mannen. Jammer genoeg stierf de tovenaar voordat hij de zusters terug in mensen kon veranderen.

's Avonds gaan we lekker met een boekje aan de open haard zitten. We krijgen even dat gezellige, warme gevoel dat de winter je kan geven wanneer je knus binnenzit. Het is eens wat anders dan de hitte die we gewoon zijn , maar het heeft zeker ook zijn charmes.

Op zaterdag zijn we van plan om de bus naar Black Heath te nemen om hier een wandeling door the Grand Canyon te maken. Uiteindelijk beslissen we om de wandeling niet te doen omdat het zeikweer is buiten: er hangt overal mist en het regent continu. In de namiddag trekken we dan toch naar Black Heath om het jaarlijks Rododendron Festival te bezoeken. Wanneer we er aankomen zien we al snel dat het festival niet echt is wat we ervan hadden verwacht. Er staan alleen maar een paar tentjes hier en daar en er trekt een 'parade' van verschillende verenigingen uit de buurt door de straten. Het is een soort carnaval, maar dan zonder alcohol en met een slechte stoet. Niet ons ding dus! ;-)

De volgende morgen nemen we de trein terug naar Sydney Central Station. Hier nemen we de bus richting Newcastle, een kuststad 150 km boven Sydney. We slapen in een leuke hostel die nog eens recht aan het strand gelegen is ook!

Vandaag hebben we niet veel gedaan en dat was de bedoeling! We hebben heel de dag een beetje genoten van het mooie weer aan het strand. Meer moet dat soms niet zijn! Morgennacht trekken we weer verder richting Byron Bay, de hippiestad van Australië.

We'll keep you posted!

Kussen, knuffels en regenbogen

Jasper & Sige

Wist je dat:

-Jasper's harde schijf met al zijn films, muziek, Lonely Planets, foto's,… op, gecrashed is? Shiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit!

-Een bediende achter Jasper zijn paspoort vroeg wanneer hij een pintje bestelde? 18 jaar is de minimum leeftijd… Hij had net zijn baardje geschoren ;-)!

-Australië pijn doet in onze portemonnee na het goedkope Thailand?

-We een koala hebben gezien in Hyde Park, midden in Sydney? Het beestje had zich verstopt in de holte van een boom maar Sige zag hem toch zitten!

-Je hier films kunt huren uit een automaat? Het is goedkoper dan bij ons, en je moet hem de dag nadien gewoon terug in de gleuf van de automaat duwen.

-Er hier op TV nog meer reclame is dan bij ons? Elke reclameblok is wel korter, maar toch…

-We een meeuw hebben zien spouwen in Manly? Best grappig!

-Het wedden tijdens de Melbourne Cup zelfs gebeurt bij mobiele wedkantoren?

-We Sydney misschien wel de leukste stad vinden waar we al zijn geweest? Het heeft gewoon alles: een schitterende ligging, veel shopmogelijkheden, overal groen, de wolkenkrabbers, de vriendelijke inwoners, het milde zeeklimaat, de haven, de terrasjes, de prachtige gebouwen, de stranden, de nationale parken, … Klinkt goed, niet? :-)

PS: Foto's volgen wanneer we terug internet hebben!

cheers