Hoi iedereen!

Eerst even met de deur in huis vallen…

Momenteel zitten we nog steeds, een beetje tegen wil en dank, op Koh Lanta. Veel meer van het Zuiden hebben we jammer genoeg nog niet gezien en zullen we ook niet meer kunnen zien. Jasper is namelijk een paar dagen geleden gestoken door een Dengue mug en heeft hierdoor nu 'Dengue fever', een tropische ziekte die nogal veel voorkomt in tropische gebieden…

We pikken de draad terug op nadat we in Trang zijn aangekomen met onze laatste slaaptrein.

Zaterdagmorgen komen we aan in Trang. We zijn allebei nogal 'groggy' van de 2 opeenvolgende 'slaap'treinen. We stappen afen worden al meteen overdonderd door een heleboel mensen van travel agencies. We gaan met 1 van hen mee naar hun kantoortje aan de overkant van de straat en leggen een minibusje vast richting Koh Lanta. We moeten nog zo'n 1,5 uur wachten vooraleer we kunnen vertrekken dus we gaan eerst nog even op zoek naar een plekje om te ontbijten. We vinden Trang op het eerste zicht maar niks! Het kleine stukje dat we ervan zien wordt gekenmerkt door wegenwerken en lelijke gebouwen. Dit is in schril contrast met de Tuk-Tuk's van hier, welke de mooiste zijn die we al gezien hebben. Hun snoetje lijkt namelijk op die van een kever (zoals in de Volkswagen Kever ;-)).

Het is iets na de middag wanneer we eindelijk aankomen in Papillon. Deze guesthouse wordt uitgebaat door Ilse Buyens, een Nieuwmoerse! Je merkt duidelijk aan Sige dat ze zich hier in haar sas voelt, er wordt vlot in't Nieuwmoers gecommuniceerd. Een kleine situatieschets:

We stappen uit het minibusje en lopen naar de bar van Papillon. We vragen aan een Thaise of Ilse er ook is. De Thaise, iang genaamd, begint te lachen en roept: 'Ilseeee your friends from the Nieuwmoer are here!' We horen Ilse komen en wanneer ze Sige nog maar net heeft gezien zegt ze: 'Ooooh mor nouw dak jouw zien kennek jouw wel weur!' Waarop Sige: 'Ja mar ikke jouw naw wok wel!' Hierop volgt het bekende 'van wie zedde gij er dan jentje?' en we zijn vertrokken…

We worden hier dus goed ontvangen! We nemen even een douche en daarna vertelt Ilse ons wat we zoal kunnen doen op het eiland. Ze neemt ons even mee naar Long Beach (Hat Phra Ae), het strand dat op zo'n 100 meter achter ons hutje gelegen is. Hier hebben vrienden van haar een gezellig beachbarretje, de Klapa Klum. Alles staat hier in teken van creativiteit (het feit dat de 2 eigenaars homo's zijn en er ladyboys werken heeft daar misschien iets mee te maken). Zo zijn er lampen gemaakt van lege aanstekers, assebakjes gemaakt van grote schelpen,trapjes gemaakt van omgekeerde flessen in het zand,…

Zondag nemen we een brommertje en rijden we richting Old Town, de eerste nederzetting op Koh Lanta. Je ziet hier nog de echte traditionele houten paalwoningen van een eeuw oud, grappig om te zien! In één van deze oude huisjes zit 'The Hammock House'. De handgemaakte hangmatten die ze hier verkopen zijn echt prachtig en Sige is al meteen verkocht. Toch wachten we nog even met er eentje te kopen, het is toch weer een gewichtje meer om mee te nemen in/aan de rugzak hé.

We rijden nog verder door, helemaal naar de andere kant van het eiland waar de Sea Gipsies leven. Zij wonen in een kleine gemeenschap op het strand en danken hun naam aan het feit dat de mannen allemaal vissers zijn die in het hoogseizoen voor enkele maanden de zee op gaan. Jammer genoeg zijn de meeste van de hutjes waarin ze woonden met de Tsunami van 2003 weggespoeld. We zien vooral veel vissersboten op het droge en enkele huizen die de Tsunami overleefd moeten hebben.

Op de terugweg stoppen we nog even bij een restaurantje, Panorama. Het uitzicht is hier echt prachtig... Met zicht op de azuurblauwe zee drinken we een verse Mango shake en eet Jasper nog rijst met zeevruchten.

We rijden nu richting een plekje waar je de zee langs 2 kanten op elkaar ziet botsen. We laten de brommer achter en klimmen over rotsen naar een afgelegen stukje. Hier hebben we een supermooi uitzicht over de zee en een klein eilandje recht voor ons. Omdat we bang zijn dat de zon net achter dit eilandje gaat ondergaan, rijden we voor de zonsondergang terug naar Long Beach. Hier genieten we met een grote pils in de hand (Sige ook!) van de ondergaande zon... Tot Jasper's oog valt op een klein ventje die heel de tijd iets lijkt te vangen in de zee. Hij loopt erheen en ziet dat het ventje kleine schelpjes vangt, lekker om op te eten. Jasper helpt het Thaise jongetje nog even mee zoeken en leert zo de kneepjes van het vak ;-). Het komt er gewoon op aan om 1 hand in het zand te steken wanneer er een golf breekt op het strand. Als het water dan terugtrekt blijven er met een beetje geluk een paar schelpjes achter in je hand. Je moet natuurlijk ook je ogen openhouden, want soms zie je de stiekemerds nog snel wegkruipen in het zand.

Ondertussen krijgt Jasper meer en meer de kriebels om te leren duiken. Het is vrij goedkoop om hier je duikersbrevet te behalenen het duurt slechts 3 dagen, dus waarom niet. 's Avonds komen enkele instructeurs van Palm Beach Divers langs en leggen Jasper alles in geuren en kleuren uit. Jasper ziet het al helemaal zitten en Sige besluit ook om mee te gaan en wat te snorkelen. Zij mag jammer genoeg niet duiken omdat ze een trommelvliestransplantatie heeft ondergaan en dan mag en kan je zo diep het water niet ingaan.

Maandagmorgen is het zover, Jasper zijn eerste duiklessen gaan van start! In de voormiddag krijgt hij de onoverkomelijke theorieles op zijn bord, waarna hij in de namiddag praktische dingen gaat oefenen in het zwembad. Omdat het nog laagseizoen is, is hij de enige leerling en zijn instructrice is een Nederlandse, lekker handig! Alles gaat best vlot, en de dag vliegt voorbij.

Met Sige gaat het iets minder, zij heeft last van de toch wel onvermijdelijke diarree en voelt zich wat ziekjes.

's Avonds gaan we opnieuw naar het strand, net voor zonsondergang. Jasper neemt een zakje mee en begint weer schelpjes te vangen. Hij vangt er zeker 40 en is al best trots op zichzelf ;-). Deze worden later op de avond klaargemaakt door iang in een heerlijk sausje, mmm!

Hebben we jullie trouwens al verteld over onze 3 nieuwe dikke vrienden? We stellen graag aan jullie voor: Diamond, Harry en Cartoon, onze 3 favoriete Beachdogs!

Diamond is een Frans bulldogske, een lekker geblokt beestje dus! Diamond woont niet op het eiland maar hij komt om de 3 weken naar Koh Lanta voor 1 weekje vakantie omdat hij hier vrij op het strand kan rondlopen zonder dat er iets kan gebeuren. Wanneer we hem voor de eerste keer zien, gaat Sige al meteen op haar knieën in het zand zitten en roept hem: 'Cellekeeee'! ( van 'Marcel', zo noemt het Franse bulldogske van onze Lennert) We zijn allebei al meteen verkocht wanneer het beestje er met volle speed aan komt gelopen en zich bij ons wegzet! We zien al meteen dat het er een gezond hondje uitziet en dat het dus geen typische zwerfhond van hier is. We aarzelen dus ook niet om hem te aaien en het hondje zet zich al onmiddellijk naast ons op de handdoek. Wij zijn fan! Achteraf horen we dat zijn naam 'Diamond' is. We zien hem nog verschillende keren op het strand en spelen er mee. We love den Diamond, we do! ;-)

Numero dos is Harry. Harry is een zwerfhond en de mensen van de Klapa Klum hebben hem onder hun vleugels genomen nadat hij werd aangereden door een auto.Harry heeft door de aanrijding nog maar 3 poten maar wij vinden hem erg cool! Harry en Diamond zijn trouwens goede kameraadjes! Elke keer dat Diamond weer moet vertrekken is Harry (de driepooter) 2 dagen depressief omdat hij zijn speelkameraadje dan weer voor 3 weken moet missen, schattig hé! Wanneer wij op het strand zitten, komen de honden de hele tijd rond ons heen ravotten. Diamond zit dan de hele tijd op het ministukje bot (van Harry's 4de pootje) dat nog over is gebleven te bijten :-), super om die 2 samen te zien!

Als laatste hebben we dan nog Cartoon. Dit is een 'beachzwerfhond' en die leven hier meestal niet zo lang. Cartoon is 3 jaar, wat hier blijkbaar al oud is voor een beachhond! Hij is superlief, slim en weet daardoor elke keer opnieuw eten te krijgen van mensen zoals ons die al meteen verkocht zijn wanneer hij ons wat te lang en te lief aanstaart en dan nog eens wat komt 'flemen'.Wanneer wij naar de zonsondergang gaan kijken, hebben we meestal een zakje bij met wat eten en drinken in voor ons, en dan zien we de honden al afkomen. Ze weten goed genoeg dat wanneer mensen een zakje meenemen naar het strand, er een grote kans is dat ze ook een beetje eten krijgen.De honden doen hier echt wel niet vervelend hoor. Wanneer er zwerfhonden aankomen zeggen wij gewoon 'Kssht' en dan verdwijnen ze weer maar er is er dus 1tje die op een avond blijft zitten, zo'n meter van onze handdoek vandaan en dat is Cartoon. Hij heeft best een lief gezichtje, maar hij ziet er mager uit en heeft vlooien (aan het krabben te zien) dus we aaien hem niet. Na de zonsondergang gaan we terug naar het barretje van Ilse en worden we gevolgd door een hond… Hij wandelt het hele stuk mee en Ilse vertelt ons dat het inderdaad Cartoon de beachhond is. Hij is de hele avond onder ons tafeltje blijven liggen en wanneer we naar onze bungalow wandelen om te gaan slapen, volgt hij ons en legt hij zich lekker voor de deur weg tot we 's morgens vroeg opstaan en weer vertrekken. Hij wandelt nu gewoon de andere kant op, richting het strand, op zoek naar meer eten.

Het is Dinsdag en Jasper mag vandaag voor het eerst in de zee gaan duiken, toch wel een beetje spannend! We gaan met een grote boot naar de lagunes van Koh Haa, 2 eilandjes in het midden van de zee. Het duurt 2 uur om er te geraken en het is toch even gek om zo midden in de zee te springen met al je duikspullen aan! De eerste duik gaan we gewoon genieten had men instructrice gezegd, en genieten doe ik! Het leven onder water is echt supergraaf, ik ben onder de indruk. Je ziet nu hoe de vissen leven in hun natuurlijke omgeving: een clownvisje duikt weg in zijn anemoon, een mureen komt al happend tevoorschijn, verschillende vissen eten van het koraal, een rog verstopt zich onder het zand, een school inktvisjes komt voorbij,… Echt cool!

Het leuke aan het duiken is ook dat het echt wel een relaxte sport is. Je probeert je namelijk zo weinig mogelijk in te spannen onder water en je neemt een neutraal drijfvermogen aan. Dit wil zeggen dat je niet zinkt en dat je niet stijgt, je zweeft dus een beetje. Door enkel maar in en uit te ademen kan je nu stijgen en dalen. Dit is best een tof gevoel! Tel daar het schitterende onderwaterleven bij en je kan gewoon niet anders dan een fan zijn van duiken.

Bij de tweede duik doen we nog enkele oefeningen onder water en zwemmen we langs een rotswand. Deze is opnieuw schitterend! Zonder dat ik het besef zitten we alweer 50 minuten onder water en moeten we terug naar boven.

We varen terug en wanneer Jasper bij Papillon aankomt is Sige nog altijd ziek. We houden het 's avonds rustig en Jasper studeert een beetje voor zijn theoretisch examen van morgen.

Woensdag gaat Jasper met de duikschool naar de Bida Islands, 2 eilandjes gelegen naast Koh Phi-Phi Leh. Hier doet hij zijn 3e en 4e duik, dit keer tot op 18 meter, de maximumdiepte voor zijn brevet. Er staat hier wat meer stroming dan op Koh Haa en het zicht is iets minder. En toch is het weer bangelijk om onder water te gaan! Na het duiken krijgt Jasper het theoretische examen dat bestaat uit50 meerkeuzevragen. Hij slaagt en is vanaf nu officieel Open Water Diver! Jippiee!

Trots en blij keert Jasper terug naar Sige, die zich gelukkig al een beetje beter voelt! 's Avonds gaan we het vieren bij de Klapa Klum, een beetje alcohol lijkt ons nu wel op zijn plaats.

Op donderdag gaan we nog eens uitwaaien op ons brommertje. Maar eerst moet Jasper nog even pasfotootjes laten trekken voor op zijn duikersbrevet! Hier en daar wordt hij wat gefotoshopt en klaar is kees! We rijden eerst even richting Saladan, hét toeristische dorpje op het eiland. We dwalen wat door de straatjes en kopen wat tijgerbalsem voor op die vieze vuile jeukende muggenbeten van ons te smeren.

Hierna rijden we terug richting Old Town, we hebben besloten dat we echt wel zo'n mooie hangmat van The Hammock House willen! De keuze is snel gemaakt, we kiezen voor een kleurrijke super jumbo (voor de geïnteresseerden: www.jumbohammock.com) en we wandelen tevreden naar buiten. Deze gaan we hopelijk nog veel kunnen gebruiken tijdens onze verdere reis!

De rest van de dag doen we rustig aan want Jasper heeft hoofdpijn en voelt zich niet zo lekker. Het begin van iets meer...

De volgende dag is Jasper echt ziek en gaan we even langs de dokter. Ze zegt dat er nog niets ergs aan de hand is en dat Jasper zich gewoon rustig moet houden de volgende dagen. We doen dus niet echt veel meer op vrijdag.

Ook op zaterdag houden we ons rustig, al voelt Jasper zich al wel iets beter en lijkt het de goede kant op te gaan. 's Avonds gaan we dan ook mee met Ilse, Iang, Pong en Filip (een vriend van Ilse) naar de karaoke. Dit is echt hilarisch! We komen aan bij een soort hoerenkotje en worden naar een omgebouwde garage geleid. Hier staat een oude jukebox met een TV op, enkele zeteltjes met plastiek rond (voor welke vuiligheid? Haha) en op de muur staat in het groot 'SONUD' vermeld, wat waarschijnlijk 'sound' had moeten zijn. Al snel blijkt dat de keuze uit Engelstalige nummers eerder beperkt is, en de Thaise smartlappen in overvloed aanwezig zijn. De Engelstalige liedjes die voor ons gekozen worden zijn meestal classics met een beat onder of het zijn Thaise nummers met een Engels refrein. Zo zingen wij bijvoorbeeld uit volle borst mee: We are the Cheeky girls, we are the Cheeky girls, you are the Cheeky boys! Iang ontpopt zich trouwens tot een verdienstelijke zangeres, inclusief dansbewegingen, en we hebben plezier! Het is grappig om te zien hoe Thai karaoke echt leuk vinden en het best serieus nemen, terwijl dit bij ons toch eerder geassocieerd wordt met zatlapperij en schraal gedoe. Al moeten we toegeven dat ook Ilse nogal snel in haar element is en uit volle borst begint mee te zingen, althans probeert. Mooi zo!

Het is zondag en Jasper heeft een slechte nacht achter de rug. Hij voelt zich helemaal niet goed en heeft overal een beetje uitslag op zijn lichaam. We gaan langs de dokter maar staan voor een gesloten deur. Uiteindelijk blijkt dat we naar het 'ziekenhuis' moeten. Na enkele uren wachten, trekken ze wat bloed van Jasper en zegt de dokter dat hij Dengue heeft, een tropische ziekte. Uitrusten, uitzieken en elke dag bloed laten pakken is de boodschap…

De volgende dagen zien er dan ook allemaal hetzelfde uit: slapen, opstaan, eten, drinken, langs de dokter gaan, eten, drinken, beetje slapen, lezen, eten, drinken en gaan slapen. Spannend hé?

Gisteren, woensdag, zijn we de laatste keer langs de dokter moeten gaan. Jasper's bloedwaarden zijn terug beter aan het worden en de hoofdpijn en de koorts zijn weg.

Vandaag hebben we een vlucht geboekt om zaterdagavond van Krabi naar Bangkok te gaan. We hebben niet zoveel zin in een slaaptrein… Als alles goed gaat vertrekken we dus zondag richting Australië! Hell yeah!!

Wist je dat:

-Jasper nog altijd geen sigaret gerookt heeft sinds we vertrokken zijn? En Sige hier trots op is?

-95 % van de bevolking hier op het eiland moslim is? Best raar om al die gesluierde vrouwen te zien met zo'n hitte…

-Alle vrouwen hier bleek willen zijn en ze hier dan ook overal 'white cream' in plaats van bruine crème verkopen? Overdag dragen ze beschermende kledij zodat ze zeker geen kleur op kunnen doen.

-Er daarnet een gecko op Ilse's schouder heeft gekakt?

-De Engelse vertalingen hier vaak nogal lachwekkend zijn? Zo hebben we al gezien: een Par King, brekfast, bungkalows, sonud, een croque monsicur, coroon blue, sanacks,…

-Wij fan zijn van de 7 11 (de 'Seven Eleven'), een supermarktketen die in Thailand heel duidelijk aanwezig is (soms zijn er 2 op nog geen 100 meter van elkaar)? De winkel is 24/24 uur open, 7 dagen op 7. Je kan er echt vanalles kopen, al is de voeding wel niet zo gezond…

-Men een roepnaam geeft aan elke Thaise baby? Deze naam kan echt van alles afgeleid zijn. Zo heb je bijvoorbeeld: Lek = Klein, Luket = Rozijn (omdat het kindje een gezicht had in de vorm van een rozijn), Iang = een Thaise vogel,…

-We Papillon een superguesthouse vinden? We zijn hier echt goed ontvangen! Merci Ilse, Iang en heel de crew!