Gisteravond stapten we de bus in naar Buenos Aires en hebben we Patagonië achter ons gelaten. We hebben ons de afgelopen weken uitstekend vermaakt in het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, waar we vooral bezig zijn geweest met het verleggen van onze eigen grenzen en het bezoeken of bekijken van dingen die op een bepaalde manier een overtreffende trap vormen in hun soort...

Het grootste trekking-hotspot van Argentinië

Dat was onze eerste stop na El Bolson: 'trekking capital' El Chalten en het aangrenzende noorden van Parc Los Glaciares. We hebben er 2 grote hikes gedaan en die vielen erg in de smaak, want beiden eindigden ze bij indrukwekkende gletsjermeren en torenhoge Andespieken. De weg erheen voerde door verschillende soorten bossen, langs ijskoude rivieren en over stijle bergwanden, erg mooi allemaal!

De eerste keer op een paard

Ook dat deden we bij El Chalten. We werden een kilometer of 20 een prachtige vallei in gereden en hadden weer eens het geluk dat we de enige bezoekers van de dag waren en dus een privégids hadden. Nadat we allebei een niet zo vurig ros toegewezen hadden gekregen hebben we 3 uur rondgereden door het gebied. Het besturen van de makke paarden bleek niet erg moeilijk, dus we hadden alle tijd om rustig van de omgeving te genieten.

De snelst voortschrijdende gletsjer

Die bezochten we vanuit de volgende stad op onze route, El Calafate, en heet Perito Moreno. Het ding is 30 kilometer lang, 5 kilometer breed en soms wel 60 meter hoog. Hoewel dat al bijzonder genoeg is, is het meest opvallende aan de gigant zijn voortbewegen: dat doet hij met gemiddeld 2 meter per dag, waardoor er om de paar minuten stukken ijs, soms zo groot als vrachtwagens, vanaf die enorme wand in het water vallen. Heel spectaculair om te zien en ook om te horen!

Onze langste hike

Die liepen we in het Torres del Paine National Park in Chili. Hij duurde 4 dagen, vormde uiteindelijk een enorme W (zo heet deze beroemde trekking ook, the 'W') en was in totaal 75 kilometer lang. We begonnen 'm nadat we met een catamaran een azuurblauw meer waren overgevaren, sliepen in een refugio en in tentjes en zagen onderweg onder meer een gigantische ijsberg, guanaco's en natuurlijk 'Las Torres' zelf: 3 imposante pieken die bijna 2 kilometer recht omhoog oprijzen.

De meeste wilde pinguïns bij elkaar

Voor ons dan. Want hoewel we niet bij de allergrootste kolonie van Zuid-Amerika zijn geweest hebben we wel pinguïns gespot bij Otway in de buurt van Punta Arenas, de stop nadat we vanuit Torres waren teruggekeerd naar Puerto Natales. De kolonie daar mag er best zijn: er broeden zo'n 6.000 paartjes waarvan er veel de afgelopen maand jongen hebben gekregen. Cute hoor!

De zuidelijkste stad ter wereld

Dat is Ushuaia, weer terug in Argentinië op het eiland Tierra del Fuego (Vuurland). We zijn er met een boot over het Beaglekanaal voor de stad (vernoemd naar het schip the Beagle, dat er in 1833 voer met Charles Darwin aan boord) gekruist om allerlei kolonies vogels en zeeleeuwen te bekijken. Ook hebben we daar de voormalige meest zuidelijke gevangenis van het continent bezocht, die aan het begin van de 20e eeuw werd gebruikt om criminelen op veilige afstand van Buenos Aires en de rest van Argentinië weg te stoppen.

De grootste zoogdieren

Daarvan hebben we er zaterdag een paar gespot tijdens onze walvistour vlakbij Puerto Madryn, onze laatste stop voor Buenos Aires. Het walvisseizoen is vanaf vandaag afgelopen (walvissen zwemmen in de zomer naar Antartica), dus het was maar de vraag of we nog iets te zien zouden krijgen. Maar we hadden geluk: na eerst een grote groep jagende dolfijnen te hebben gespot werden we ook nog eens getrakteerd op 4 'Southern right whales', 2 moeders van een meter of 15 met hun kroost. Kippenvelmomentje!

De langste busritten

Om al dit moois te zien en doen moesten we natuurlijk wel flink wat reizen, en dat doe je hier in principe met de bus. Patagonië is gigantisch en kent niet overal asfaltwegen, dus je verplaatsen van de ene naar de andere stek vergt nogal wat tijd. De langste rit was eerst die van El Bolson naar El Chalten, duurde meer dan 20 uur en werd ook nog eens onderbroken omdat de bus na een kwartier rijden panne kreeg en daarna een uur stilstond. Dat was maar 2 weken een record, want toen we 3 dagen geleden vanuit Ushuaia naar Puerto Madryn moesten hebben we in totaal meer dan 30 uur doorgebracht in niet minder dan 5 bussen! Het went snel overigens, en we hebben allebei weinig moeite gehad met het staren naar de uitgestrekte Patagonische woestijn.

De meeste grensovergangen

Naast grensverleggend zijn we ook erg grensoverschrijdend bezig geweest, want onze paspoorten staan inmiddels vol met stempels van zowel Chili als Argentinië. Het meest nutteloos waren degenen die we op onze tocht vanaf Tierra del Fuego naar Puerto Madryn hebben opgehaald: omdat de bus tijdens die rit een noodzakelijk bochtje door Chili maakt mochten we niet minder dan 4 keer aansluiten in de rij voor de douane! Maar het was het, net als die lange busritten, allemaal dubbel en dwars waard natuurlijk...

¡Hasta luego y veliz navidad!

Isabelle en Mattijs

P.s. Naast het nieuwe fotoalbum staan ook twee filmpjes van de pinguïns en walvissen online