Hallo!

Na Ponsavan gingen Monifa en ik naar Vieng Xai, omdat we vanaf hier over de grens naar Vietnam konden gaan. We moesten 3 dagen in Vieng Xai blijven, omdat ons visum nog niet in ging. In de bus hadden we Lucas ontmoet en we sliepen met zijn drieeën in een 2 persoonskamer, Lucas op de grond! We deden een fiets-tour langs allemaal grotten waar tijdens de secer war allemaal belangrijke politici, de koning en hun kinderen in woonden (om te schuilen). Lucas ging eerder de grens over en Monifa en ik fietsen nog een dag naar de waterfal.

Toen was het tijd om de grens over te gaan.....en dit was alles behalve gemakkelijk!!!! We zouden om 8:00 vanaf het Indische restaurant worden opgehaald door een locale bus. Om 9:00 was 'ie er eindelijk. Het was een laaaange busreis. 8 Uren in een gammele bus over een stoffig zandpad met heel veel scherpe bochten boven een afgrond van 100 meter, zonder vangrails. Ook lag er een man voor ons te kotsen, gelukkig wel in een plastic zakje. Het was zo droog en stoffig dat we sjaals over onze mond moesten dragen, omdat we anders niet konden ademen (de ramen en deuren van de bus stonden open). Ook werd er aan de weg gewerkt, dus soms moesten langs een vrachtwagen rijden, dit paste maar net.

Om 18:00 kwamen we eindelijk aan in Than Hoa, Vietnam. We moesten naar Hanoi. Hier ging een bus naartoe, maar deze was 15 euro. En volgens mensen die we gesproken hadden konden we een goedkopere bus of taxi vinden. We vroegen allemaal taxi's om ons naar Hanoi te brengen voor 80.000 Dong (4 euro). Het leek ons raar dat het zo goedkoop zou zijn, aangezien het 4 uren rijden is naar Hanoi. Toch nam een van de chauffeurs ons mee in zijn taxi. Na een tijdje rijden zei hij ineens: TO HANO,I 4 HOURS, 1.700.000 DONG! Dat is 50 euro. Dus wij zeiden: Nee, 80.000....... toen stond de taxi stil en moesten we direct uitstappen! In de middle of nowhere. Gelukkig probeerde de chauffeur een bus voor ons aan te houden. Maar iedere bus reed weg!!!! We renden naar een grote bus met HANOI erop, maar ook deze reed weg. Toen stonden we naast de snelweg, in het donker. We hielden maar een andere taxi aan, en zeiden weer: Hanoi 80.000 Dong en de chauffeur pakte onze backpacks in. We reden en tijdje en ook hij zei ineens: TO HANOI 1.700.000 DONG! We zeiden: No, 80.000 as we agreed... Maar hij wilde Een miljoen en zevenhonderd dong zien. Ik dacht, misschien als we gewoon niks meer zeggen brengt hij ons naar Hanoi en dan betalen we gewoon niet meer dan 80.000. Maar zo werkte dat niet. Hij schreef op een papier: 1.700.000 Dong. We deden alsof we het niet snapten (we wilden er niet nu nog eens uitstappen, midden op een snelweg om 20:00). Toen belde hij zijn baas en deze kreeg ik aan de lijn. Hij legde uit dat het toch echt meer dan een miljoen zou kosten om naar Hanoi te gaan. We zeiden tegen de chauffeur dat we dit niet gingen betalen en toen smeet hij ons uit zijn taxi!! Stonden we dan, in het donker naast de weg. Maar hij wilde natuurlijk nog wel geld zien. We liepen weg om informatie te vragen of een ATM te zoeken en de chauffeur rende de hele tijd boos en schreeuwend achter ons aan, wachtend op zijn geld. Nergens was een geldautomaat. Toen zagen we ineens een bus naar Hanoi en hielden hem aan! We stapten in, maar toen kwam de boze chauffeur er weer aangerend, zwaaiend met zijn vuist. Blijkbaar vertelde hij aan de buschauffeur dat we hem niet hadden betaald en de buschauffeur smeet ons uit zijn bus!!! Gelukkig vonden we toen een meisje die Vietnamees en Engels kon en zij legde uit dat we geen geld bij ons hadden. We maakten een deal dat we met een andere taxi naar Hanoi gebracht werden en dan 1.300.000 Dong betaalden zodra we aankwamen. Mooi, nu waren we van die boze taxi chauffeur af, maar onze nieuwe was ook niet alles. Het was een schele man met een stokoud vrouwtje naast hem, blijkbaar zijn moeder. Op een gegeven moment remde hij op de snelweg en schudde de oude vrouw heen en weer zonder dat ze bewoog!! Monifa en ik dachten dat ze dood was, maar de chauffeur zei dat ze sliep.

Midden in de nacht kwamen we dan eindelijk aan in Hanoi. We hadden de naam van een hostel gekregen van Jessica en Ollie (vrienden van Thom's Elephant Camp). We legen onze spullen neer in de kamer, hé hé........ maar toen Whatsappte ik Jessica en bleek dat we in het verkeerde hostel zaten!!!!!!! We wilden snel naar het goede hostel, dus ik wilde mijn kluisje met tas weer openmaken om weg te gaan. Toen brak het kluisstleuteltje af met de sleutel er nog in, ook dat nog! Gelukkig kon een jongen de kluis openbreken. We namen een taxi naar het goede hostel en gingen slapen.

De volgende dag stond ik 6:00 op (3 uurtjes slaap gehad) om met Jessica en Ollie naar het Ho Chi Min Mausoleum te gaan. Dit is waar Ho Chi Min ligt opgebaard in een glazen kist. Elke dag komen hier honderden mensen om hem te eren. We stonden lang in de rij en daarna mochten we naar binnen om een rondje om de kist te lopen. Hij zag er nog goed uit!! Het leek net een pop! Daarna hebben we de hele dag als kippen zonder kop in Hanoi rondgelopen. Hanoi is een mega drukke stad. Allemaal krappe straatjes met toeterende scooters, motorbikes en taxi's. En er zit geen logica in, ik probeerde steeds het hostel te vinden maar verdwaalde elke keer. Later gingen we nog met vrienden van Jessica en Ollie naar de oude gevangenis. Hier werden eerst aanhangers van het communisme mishandeld en onthoofd en later werd het gebruikt als gevangenis voor Amerikaanse soldaten.

's Avonds boekte ik een 3 daagse cruise door Ha Long Bay! We vertrokken de volgende ochtend. Eerst met de bus en daarna op de 'party boat'. We waren met een groep van 26 mensen en het was erg gezellig!!!! Helaas was het weer niet zo, het was bewolkt, koud en soms regende het. Maar toch was het erg mooi om door alle kalkrotsen rondom Ha Long Bay te varen. We kregen allemaal lekker eten en wijn. Ook konden we kayaken en zagen allemaal kleine, drijvende vissershuisjes in het water! 's Avonds feest in de boot! Op een gegeven moment rende ineens iedereen naar de achterkant van de boot, want een andere party boat was tegen die van ons aangevaren!!!! De andere boot lag precies tegen onze boot aan. We konden zo naar binnen kijken door een groot raam en daar lag een naakte man te slapen. We gingen naar het hokje waar onze kapitein was, maar die lag ook te slapen. Blijkbaar bestuurde niemand de boot. Maar we lagen aan anker dus het was de schuld van de andere boot. Gelukkig geen schade, niet gezonken en dus konden we weer verder feesten. We hadden hele mooie kamers (2 personen per kamer) met mooi uitzicht). De volgende dag ging meer dan de helft van de groep weg, zij hadden maar 2 dagen geboekt. Ik en de rest bleven voor nog een nacht! We sliepen in een bungalow op een klein eilandje waar we konden kayaken.

De volgende dag werden we terug aan wal gebracht en nam ik de bus naar Ninh Binh. De busreis ging soepel en ik ontmoette 3 meisjes uit Oostenrijk. We kwamen 's avonds aan in Ninh Binh, maar het was geen mooie stad en de meisjes wilden meteen door naar Hue. Ik besloot dat ook te doen, want wilde niet alleen in Ninh Binh blijven. Toen moesten we op het laatste moment een nachtbus/slaapbus regelen naar Hue!!! De bus was vol, dus we sliepen op de grond. Om 8 uur de volgende ochtend kwamen we aan. Ik ontmoette Fleur uit Nederland en in Hue hebben we de Citadel (oude keizerlijke stad) bezocht. Verder niet veel te doen in Hue. Ook was Gemma in het hostel in Hue, een meisje van de Ha Long Bay cruise!!! Vandaag deden wij samen een motorbike tour naar Hoi An. We reden niet zelf, maar zaten achterop. De weg van Hue naar Hoi An (Hai Van Pass) is de mooiste van Vietnam en is zelfs in Top Gear geweest. Helaas dikke dikke regen vandaag….dus van het uitzicht zagen we niet zoveel. Het regent al sinds ik in Vietnam ben aangekomen, beetje jammer. Hopelijk klaart het snel op!!!!!!!!!!!

XX