Hallo!

Ik bleef een paar dagen in Hoi An en het weer klaarde eindelijk op! Hoi An staat bekend om kleding, je kunt er kleding op maat laten maken. Dit deed ik niet, maar ik heb wel een nieuw jurkje, lange broek en rugtas gekocht. De dag dat het eindelijk echt zonnig was ging ik met een jongen uit Duitsland (Francis) naar het strand! Toen we aankwamen bleek dat er golven waren!!! Snel op zoek naar een surfplank dus. Wanneer je bij een restaurant at, kon je gratis een surfplank lenen, dus dat deden we. Helaas waren ze niet zo goed, het waren surfboards van piepschuim, zonder vin dus we vlogen alle kanten op. Maar toch leuk! Daarna ging ik nog op een bodyboard door de golven. Na het surfen ging Francis terug naar het hostel en fietste ik nog even een blokje om. Dat was wel raar, want de omgeving van Hoi An lijkt sprekend op Nederland!!! Alleen maar vlakke, groene weilanden met bloemen, koeien en kleine meren. Op een gegeven moment fietste ik over een wit-betonnen pad tussen de weilanden door, en het leek net alsof ik naar het Sneekermeer fietste. Ook kwam ik nog een Vietnamese man tegen. Hij vroeg waar ik vandaag kwam, ik stapte van mijn fiets af en toen vroeg hij of ik zijn buffalo wilde zien! Ik zei okay en toen liep hij helemaal het weiland in, naar een dikke buffel die in een modderpoel lag. Hij trok de buffel uit de modder helemaal naar mij toe en toen mocht ik een foto maken! Alleen zei hij daarna: Dollar? Dollar? Dollar? Veel Vietnamezen zijn op je geld uit....

De volgende dag had ik een bus naar Phong Nah, national park. Dit was weer een stukje terug naar het Noorden..... ik had dit eerst overgeslagen omdat het toch de hele tijd regende. Maar nu was het weer goed, dus besloot ik terug te gaan, want ik wilde de mooie grotten in het park niet missen. Dit was weer een leuk ritje met een sleeping bus.... Die om de zoveel kilometer stopte om pakketjes te brengen (de bussen hier zijn tegelijkertijd postbezorgers), dus de reis duurde veel langer dan gepland!! 's Nachts kwam ik dan eindelijk aan in Phong Nah. Het hostel dat ik had geboekt bleek heel ver uit de stad te zijn, dus daar wilde ik niet heen. Gelukkig ontmoette ik een meisje uit Frankrijk en samen zochten we een hotel. We liepen een hotel binnen en de Vietnamese eigenaresse zei eerst dat ze geen kamer vrij had, maar daarna zei ze ineens dat we wel een 2-persoons kamer had waar we in konden. We zeiden dat we de kamer wel wilden zien. Ze klopte op de deur... dit vonden we raar, want het was toch een kamer alleen voor ons??? Toen deed er een of andere ouwe vent in alleen een onderbroek de deur open!!!! En de eigenaresse zei: So you want to share the room with him? Ik zei natuurlijk NO!!!! En we gingen snel naar een ander hotel!! Daar vonden we gelukkig een kamer voor onszelf en vielen snel in slaap.

De volgende dag verplaatste ik naar hostel Easy Tigers. Hier had ik afsproken met Monifa en Ariane (meisje uit Duitsland). Ik had Monifa al een week niet gezien, dus dat was wel leuk . Ariane en ik besloten een scooter te huren en daar de twee beste grotten te gaan: Paradise Cave en Dark Cave. Eindelijk mijn eerste scooter trip!!! Er zijn heel veel mensen die in Vietnam een scooter of motorbike kopen en zo het hele land door reizen. Dit is veel beter dan met de bus, want in de slaapbussen zie je niks van het land..... Maar er gebeuren ook heeeel veel ongelukken dus ik heb helaas geen motorbike gekocht. Maar nu dus wel een gehuurd! Ook ging Chris mee, een jongen die ik had ontmoet in Hoi An. Het was een hele mooie route naar Paradise Cave!! Over een stuk van de vroegere Ho Chi Min Trail, tussen allemaal bergen door met heeel veel vlinders overal. Voor iedere bocht moesten we toeteren, want dat is de enige verkeersregel hier in Vietnam: toeteren bij een bocht, zodat de tegenligger hoort dat je eraan komt.... Want er zijn geen spiegels, stoplichten, verkeersborden, o.i.d.

Paradise Cave was erg mooi, en heel hoog! Volgens mij was het wel 30 meter tot het plafond. En het pad door de cave was 1 km lang. Als je met een tourguide ging, kon je zelfs 7 km lopen. De grootste grot ter wereld is ook in Phong Nah! Deze is nog maar net ontdekt en is zo groot dat een tour er doorheen een week duurt.... en deze tour kost 3.000 dollar . Dat was een beetje buiten mijn budget. Dus vervolgens gingen we naar de Dark Cave. Dit was niet zomaar een grot! Eerst moesten we hangend aan een kabelbaan de rivier oversteken om vervolgens de grot in te zwemmen. We hadden helmen op met een lampje en verder was er geen licht in de grot (vandaar dark cave..). Toen we de grot in waren gezwommen moesten we een stuk door het water lopen en daarna kwam het modderpad!! Een hele krappe tunnel dieper de grot in vol met zachte, gladde, bruine modder! Iedereen gleed de hele tijd uit en na 10 minuten lopen waren we allemaal bruin. Ook was er in deze tunnel helemaal geen licht, behalve de lampjes op onze helm. Maar dit was nog niet alles, want de tunnel eindigde in een blubberbad. Hier moesten we ook door heen, modder tot onze nek! Het voelde raar om hier doorheen te zwemmen, heel zwaar!! Daar lagen we dan, in een diepe grot in het donker in de modder. We moesten allemaal onze lampen uit doen zodat we konden zien hoe donker het was. Natuurlijk stel je je dan ineens voor dat er allemaal beesten in de modder zitten, dus iedereen begon te gillen.

Toen we terug door de moddertunnel gleden, moesten we ineens stoppen want er zat een dikke slang op het pad! En later zag ik ook nog een spin. Aan het einde van de tunnel was een modderglijbaan en daarna konden we eindelijk weer het water in om onszelf schoon te spoelen. Maar de tocht was nog niet afgelopen. We zwommen nog 5 minuten de grot in en daar hoorden we allemaal vleermuizen. Toen we terug zwommen, moesten we onze lampjes weer uit doen en dus zwommen we helemaal in het donker! Eenmaal uit de grot kayakten we terug naar het punt waar we begonnen waren en hier mochten we nog met een andere kabelbaan het water in glijden. Het werd inmiddels koud, dus we stapten snel weer op de scooter om terug naar Easy Tiger te rijden.

De volgende dag ging ik met 3 mensen uit mijn hostelkamer naar Phong Nah cave. Dit is een grot waar je in gaat met een bootje. Ook deze was mooi en hier schuilden tijdens de Vietnam oorlog mensen in, net als in Laos. Na de grot hadden we even pauze om vervolgens met nog wat mensen van het hostel naar Phong Nah Farm Stay te fietsen. Dit is een soort resort in het midden van de rijstvelden. Toen we aankwamen zwommen we in het zwembad van het resort en daarna genoten we van het uitzicht: overal felgroene rijstvelden!! Er waren allemaal Vietnamese boeren aan het werk in de velden, zwaar werk, dag in dag uit in de zon. De rest wilde terug omdat het "Happy Hour" in het hostel zou zijn, maar ik en Frederick (een jongen uit België) bleven nog om de zonsondergang te zien! Voordat de zon helemaal onderging fietsten we terug, door allemaal kleine dorpjes. We stopten bij een grasveld aan de rivier en dit was blijkbaar de tuin van een Vietnamese vrouw en haar 2 kleindochters. Zij waren heel aardig en lieten zien wat ze hadden gevangen voor het avondeten: allemaal krabbetjes, vissen en schelpdiertjes. We fietsten weer verder en toen kwamen er allemaal irritante kinderen die ons om geld vroegen, ze hielden zelfs onze fiets vast zodat we niet verder konden en zeiden Dollar? Dollar? Money? Money?

De volgende dag nam ik local bus naar Dong Hoi. Een jongen (Antionio) die ik in het hostel had ontmoet zei dat hij daar een Quad zou huren en dat ik wel mee mocht. Helaas had ik die nacht ervoor op de bank in de hal van het hostel geslapen, omdat er een jongen lag te kotsen in de wc van mijn hostelkamer....dus maar 2 uurtjes slaap gehad! Toen ik aankwam in Dong Hoi ging ik even naar het strand maar viel daarna meteen in slaap tot 18:30. Toch nog wel een leuke dag gehad, want 's avonds gingen we in het hostel met zijn allen cocktails drinken en poolen. De volgende ochtend stond ik vroeg op om met de trein van Dong Hoi naar Danang te gaan en dan vanaf Danang weer naar Hoi An!!! Dit was een mooie treinreis, de rails ging door de bergen, over de bergen en langs de zee. Ik zou eigenlijk een nacht in Hoi An blijven, maar ik kwam 2 uur al aan en besloot HELEMAAL door te gaan naar Dalat.........een busreis van 20 uren. In deze nachtbus sliep ik gelukkig goed!! Om 6 uur 's ochtends kwamen we aan in Nah Trang en vanaf daar nam ik een bus naar Dalat.

Ik ben nu in Dalat en slaap in Dalat Family Hostel, dit is een guesthouse dus je slaapt bij de mensen thuis. Het is een heel leuk Vietnamees gezin, toen ik aankwam kreeg ik meteen een knuffel van "Mama" (zo noemt ze zichzelf) en ze zette me meteen aan de lunchtafel. Ik kreeg rijst, aardappel en patat! Er zaten ook twee jongens uit Engeland aan tafel. Mama bleef maar opscheppen en opscheppen, maar na 2 borden zaten we toch echt vol! 's Avonds nam de zus ons mee uit eten, en we mochten zelf onze spring rolls maken. Toen ik in bed lag, kwamen er ineens nog 3 meisjes aan in het hostel. Ik had een twee-persoons bed voor mezelf en een van de meisjes kwam daarbij in omdat de rest vol was. Gezellig ! Het gezin gaf ons bijnamen. Ik ben Old Baby (omdat ik er als eerste was) en het nieuwe meisje New Baby!!! 's Avonds deden we nog een drankje met zijn allen, er waren nog meer backpackers bij gekomen, die sliepen in de kamers naast het hostel. En de volgende dag stonden we vroeg op want we gingen de canyoning tour doen! Dit is abseilen van watervallen, hiken, cliff jumps en nog veel meer.

We begonnen op een héle steile boshelling, nog niet in het water, om het abseilen te oefenen. Het touw zat vast aan een boom en wij moesten ons om de beurt naar beneden springen terwijl we vast zaten aan het touw. Toen kon het echte werk beginnen. Eerst een hele steile rots waar we vanaf gingen! Daarna kwam de 'waterslide', een waterval waar we achterstevoren in moesten gaan liggen om vervolgens naar beneden gespoeld te worden!!! Je moest je lichaam goed recht houden anders knalde je tegen de rotsen aan. Via de rivier kwamen we aan bij de volgende waterslide, deze was veel sneller en het duurde wel 10 sec. voordat ik weer boven water was! Daarna kwam het hoogte punt van de dag: de waterval van 25 meter waar we van gingen abseilen!!! Het water van deze was erg sterk en kletterde tegen me aan. De laatste 4 meter was de steil om vanaf te klimmen, dus vanaf hier moest je het touw loslaten en achterover springen, zo de kolkende rivier in! Hierna kwamen we aan bij een klif van 8 meter waar we vanaf moesten springen. Hierna lange, steile klim naar de laatste waterval. Het begon toen keihard te regenen en onweren en we schuilden met zijn allen onder een plastic zeil , omdat we moesten wachten op de andere groep. Toen kwamen we aan bij de laatste, de Waching Machine!! Eerst moest je abseilen van een verticale rots , heel steil en glad om je volgens te laten vallen!!! in een bulderende waterval!! Deze waterval sleurde je mee in de kolkende rivier en vervolgens kwam je hopelijk weer ergens boven water. We waren met 12 mensen en maar 5 mensen durfen het te doen. Ik natuurlijk ook . Dat was het einde van de tour, alleen nog een steile klim omhoog en we werden met een busje terug gebracht naar het hostel. We waren allemaal erg moe maar gelukkig hadden we terug bij de family warme thee en daarna had Mama voor ons gekookt. Nu ligt iedereen vroeg op bed en ik ga zo ook slapen! Helaas heeft het meisje dat in mijn bed slaapt voedselvergiftiging, dus ben benieuwd hoeveel slaap ik krijg.

XX tot de volgende keer