Sapa trekking tour..

Eigenlijk ben ik nog maar vier dagen in Vietnam, maar ik heb al zo veel meegemaakt en per dag doe je zo veel nieuwe indrukken op. Zowel fijne als minder fijne, maar ook de minder gezellige dingen worden later weer een keertje grappig.

De afgelopen drie dagen ben ik met Il en Moo naar Sapa geweest, dat ligt dus helemaal in het noorden en dat betekent dat we tien uur met de nacht-trein te gaan hadden. We zouden om 6 uur in de ochtend aankomen en we hadden netjes een half uur van te voren de wekker gezet om wakker te worden. Op een gegeven moment nog voor half 6 begon iedereen op de gang rond te lopen en stond de trein ineens stil. " Is this Sapa?" Ok, dat schijnt al een redelijk moeilijke vraag te zijn voor de gemiddelde Vietnamees.

Uiteindelijk kwamen we er achter dat het inderdaad het station was waar we uit moesten stappen (en heet het station eigenlijk ook geen Sapa, misschien had het daar iets meet e maken). In ieder geval, wij moesten hals over kop de trein uit: dit betekende voor Il en Moo dat ze hun schoenen aan moesten trekken en hun kussensloop in hun tas moisten doen. Voor mij betekende dat ik ook de rest van mijn tas nog in moest pakken (iets minder georganiseerd). Dat was niet de beste manier om wakker te worden moet ik zeggen, maar ach. Daar werden we door een taxi opgehaald (bordje: lona van belen) en naar een hotel gebracht van waar de tour zou beginnen. Ondertussen was het zonnetje gaan schijnen, waar we erg veel geluk mee hadden want in het noorden kan het enorm koud en mistig zijn.

De eerste dag van de tour hebben we een wandeling gemaakt naar het dorpje waar we zouden overnachten. Het dorpje lag in een vallei tussen alle rijstvelden, die overigens deze tijd van het jaar niet in bloei staan hier, maar alsnog een heel mooi zicht geeft. Echt prachtig. We waren met een groepje van ongeveer acht mensen en een gids, maar daarnaast liepen er ook een horde traditioneel geklede vrouwen en meisjes van het dorpje de hele wandeling met ons mee. Op hun blote voeten, slippertjes of regenlaarzen en dat doen ze dus een aantal keer per dag. Niet voor niks natuurlijk, want uiteindelijk is het de bedoeling dat je hun zelfgemaakte spulletjes koopt. In het dorpje was dus onze slaapplek bij mensen thuis. Een soort bed en breakfast, maar dan anders. Wij hebben nog even kunnen genieten van het laatste zonnetje. Als deze weg is koelt het wel snel af en ook hier was de winterjas dus geen overbodig item. Ondertussen gingen de vrouwen van het huis voor ons koken en kwam er een heerlijke maaltijd aan. Je krijgt een leeg schaaltje en stokjes en kan dan zelf van alles wat pakken (spring rolls, veel groente en lekker vlees). Een beetje het tapas idee. Na het eten werd het kampvuur aangestoken en hebben we met wat wijntjes erbij liedjes gezongen, enorm gezellig. Om tien uur is het dan toch tijd om naar bed te gaan, boven op zolder lagen matrassen met lekkere dikke warme dekens. Prima slaapplek alleen kwam ik in mijn bed muizenkeutels tegen, of in ieder geval iets wat er verdacht veel op leek. En als ik ergens een hekel aan heb .. (trauma van studentenhuis in Utrecht). Maar goed, na de klamboe nog even goed onder het matras te stoppen, m'n sokken in mn broek te hebben gedaan en mezelf volledig ingerold te hebben in de deken ben ik gewoon direct in slap gevallen. Geen muis te bekennen, of in ieder geval niks van gemerkt. De volgende dag stond er een wandeling op de planning door de rijstvelden en het bamboo-forest naar een ander dorpje. We werden weer vergezeld door de vrouwen en meisjes uit het dorp, je moest gewoon uitkijken dat je niet over ze struikelde want ze hadden de neiging om precies voor je voeten te gaan lopen. Eigenlijk had ik het ook een beetje met ze gehad, ze wilde steeds een verhaaltje met je ophangen, waar je helemaal niet op zit te wachten en zeker niet om het voortdurend te herhalen. Als je dan iets terug vraagt begrijpen ze er niks van, ze hebben alleen een paar zinnetjes die ze ingestudeerd hebben (where you from, what's your name). Wel heb ik de eerste souvenirs binnen (toch verleidelijk), het afdingen begin ik zelfs al een beetje leuk te vinden. Ik heb ook eindelijk het geld, de Dong, een beetje door. Het is altijd evan lastig inkomen met die briefjes van duizend, tienduizend, honderdduizend die nauwelijks iets waard zijn.

In de middag warden we weer terug gebracht naar het hotel en hebben daar nog even door de stad gelopen, maar we hadden vooral behoefte aan een lekkere warme zitplaats (de tweede dag was er iets minder zon). We kwamen een restaurant met open haardvuur tegen, het wintersportgevoel kwam helemaal boven: na een lange dag intensief bezig zijn geweest in niet al te warm weer lekker warm worden met een (italian) koffie. Helemaal perfect.

Ondertussen heb ik de treinreis weer terug al achter de rug en Il en Moo achter gelatin in Sapa. De terugreis was overigens hetzelfde verhaal wat betreft de onduidelijkheid van welk station je nu eigenlijk bent: er wordt niks omgeroepen en er staan geen bordjes. Maar deze keer was ik wel iets meer voorbereid. Maar, net toen ik me gister nog verbaasd had over het feit dat alles altijd met zo'n tour, hoe onduidelijk het soms ook is, wel altijd goedkomt, stond ik daarstraks dus alleen op Hanoi station om vijf uur 's ochtends en was er niemand om me op te halen. gr. Dan maar zelf een motor bike regelen..

Momenteel ben ik aan het wachten op de tour office om richting Halong Bay te gaan. Vandaar dat ik de tijd had om dit net iets te lange verhaal te typen. De komende tien dagen wordt alleen reizen, richting het zuiden. Van Il en Moo heb ik nog wat tips gekregen, dat gaat wel goed komen. Ik ben wel benieuwd hoe het is, want ik moet zeggen dat die paar dagen met hun heel gezellig waren..

Ok, dit was het weer. Leuk om alle berichtjes te lezen trouwens!