Vandaag ben ik nog stijver dan gisteren als ik mijn bed uitkom. Ik heb zelfs spierpijn in mijn armen. Waarschijnlijk heb ik de klap toch ook voor en groot deel met mijn armen opgevangen. Het gaat vanzelf weer over maar vind het vooral vervelend.

We worden op tijd opgehaald door de bus en na het overstappen bij de bus terminal heb ik een hele bank voor mjizelf alleen, lekker hoor! Het is bewolkt en de zon is nog niet op dus is ook ook nog schemerig. De heuvels zijn gehuld in de mist waardoor de top van de grootste vulkaan van IJsland, Hekla gehuld is in nevelen zoals ze dat zeggen. Hekla is een actieve vulkaan die ongeveer elke tien jaar een uitbarsting heeft en volgens de gids is de druk weer op aan het bouwen en kan de vulkaan op elk moment weer uitbarsten. Als het maar niet vandaag is. Hoewel de beelden van het vuur op las Palmas prachtig waren vind ik dat ik net effe te dicht in de buurt ben. De gids van gisteren zou zeggen nei nei nei niet vandaag dat doen we de volgende keer als je hier bent. De gids van vandaag is zeer goed te volgen in zowel het Engels als het Duits. Hij heeft een zangerig accent dat mij aan het Oostenrijks of Zwitsers Duits doet denken. Tis grappig, zit ik inde bus in IJsland als Hollander met als voertaal Engels, ik kan de Duitse uitleg goed volgen en achter me hoor ik een vertaling in het Frans, dat versta ik dan weer niet.

We zijn onderweg naar de waterval van Skogafoss die 60 meter hoog is. Er vliegen meeuwen die wel mini mini lijken en dan realiseer ik me pas hoe hoog het eigenlijk is. Het water dondert echt naar beneden en vanaf een flinke afstand voel ik de waterdamp in mijn gezicht waaien. Het water stroomt als een gek in de redelijk smalle rivier die het water vormt. Het is een mooie plek en ik ben benieuwd hoe het eruit ziet zonder sneeuw, kan me daar echt geen voorstelling van maken. Ik zie mensen die grappig fotos aan het maken zijn, ze springen in de gekste houdingen omhoog en hebben de grootste lol. Leuk om te zien.

Terug in de bus gaat het naar de gletsjer, kan mij er geen voorstelling van maken. We leggen flinke afstanden af maar dat vind ik niet erg. Het is lekker warm in de bus en ik heb de ruimte. We rijden ook langs een andere waterval die we als laatste zullen bezoeken en vanaf de weg is deze goed te zien.

Om bij de gletsjer te komen moeten we best een stukje lopen en als ik de laatste bocht om kom, zie ik de uitloper. Wat een bijzonder gezicht. De gids heeft verteld dat de tong van de gletsjer vergeleken met de laatste 20 jaar echt fors geslonken is maar wat ik zie vind ik nog steeds heel indrukwekkend. Het ijs van de gletsjer heeft een blauwe doorzichtige kleur en is prachtig om te zien. Dat blauw lijkt de enige kleur in het zwart witte landschap te zijn. Verderop is de uitloper van de gletsjer goed te zien. onder begeleiding van een gids is een groepje bezig zich voor te bereiden om de de gletser te beklimmen, ze hebbeen schoenen met klimijzers aan en ik zie hun sporen in de sneeuw. Ook hebben ze allemaal een pikhouweel, ik denk dat het in de bergsport anders heet, bij zich. Dat zal best een pittige wandeling zijn. Ik heb nog nooit een geltsjer gezien en ik vind het prachtig. Wanneer ik terug naar de bus loop hoor ik een van mijn medereizigsters vertellen over het noorderlicht dat ze heeft gzien. Zij bleek op dezeflde excursie als ik te hebben gezeten en zij heeft wel foto's gemaakt die zij met mij wil delen. In de bus krijg ik de foto's van haar via de mail. Superblij ben ik ermee!! Toch nog foto's van het Noorderlicht.

Inmiddels is het half twee geworden en tijd om te lunchen, dat doen we dicht in de buurt en het broodje met de soep smaakt op zich maar is net als het andere eten flink aan de prijs.

Na de lunch is het tijd om naar het zwarte strand van Reynisfjarate gaan. Dooordat IJsland een vulkaan eiland is en de vulkanen ook regelmatig uitbarsten is het zand wat eigenlijk hele kleine steentjes zijn, zwart. Voor we op het stand zijn heeft de gids ons al een keer of drie gewaarschuwd niet de dicht bij de golven te komen, die zijn erg verradelijk. de golven kunnen ineens zo opbouwen dat ze erg ver het strand op komen en het is al meerdere keren gebeurd dat toeristen zijn meegesleurd door de golven en verdronken zijn. Bij de strandopgang staan ook borden in verschillendne talen die hiervoor waarschuwen. Het is echt gevaarlijk. Het eerste stuk is zwart en er liggen flinke keien op. Daarna wordt het een echt strand met zwart zand en witte sneeuw erop. Inmiddels is de wind ook zo aangetrokken dat ik het zand soms in mijn gezicht voel waaien, het waait soms echt heel hard.

In zee steken rotsen omhoog die me onmiddelijk aan trollen doen denken, zonder dat ik hier vooraf over gelezen heb. Later lees ik dat de saga gaat dat de rotsen een schip was met trollen die verrast werden door het zonlicht en daardoor versteenden. Verdere is er een rotswand met een enorme grot met een opbouw van gesteente dat me sterk aan de kerk in Reykjavik doen denken Deze rotsformatie is inspiratiebron geweest voor het ontwerp van de kerk. Het waait erg hard en wanneer ik terugloop naar de bus, zie ik een wat oudere vrouw die mij tegemoet loopt. Wanneer we bijna op gelijke hoogte zijn komt er een windvlaag die haar letterlijk achterover en omver blaast. Ze begint inmiddelijk te gillen om degene die kennelijk met haar op pad is. Wanneer ik vraag of ik haar kan helpen word ik afgesnauwd in het Duits, graag of niet dus ik loop door. Ze heeft nog even liggen spartelen.

De laatste stop is bij de waterval van Seljallandsfoss, een waterval die vooral breed is. Hij is minder hoog dan de waterval van Skogafoss maar wel een stuk breder. In de zomer kun je om deze waterval heen lopen en er ook achter komen. Door de sneeuw is het daar nu te glad en te gevaarlik voor, daar waag ik me dus maar niet aan. Bovendien is er daar de tijd niet voor. Het is een mooie waterval maar veel minder indrukwekkend dan de waterval van gisteren, die is echt fenomenaal.

Aangezien er maar een rondweg is in IJsland rijden we dezelfde weg weer terug. Nu is de top van de Hekla wel te zien en zij heeft zich vandaag gelukkig rustig gehouden. De terugweg diuurt een uur of twee en het wordt steeds stiller inde bus. Voor de laaste keer eet ik een hapje bij Borg 29 en na het eten zit in nog even in de lobby van het hotel.

Daar zit ook een ouder Brits echtpaar. Zij zitten met zijn tweeen achterin en kunnen zo de hele lobby in de gaten houden. Dat doen ze met verve want ze hebben over werkelijk iedereeen iets te zeggen maar het grappige is ook over elkaar! Ik hoor ze niet over mij, ik denk omdat ze me niet kunnen plaatsen ik ben natuurlijk alleen en voor het zelfde geld versta ik goed Engels 😉. Wanneer hij wat te drinken heeft gehaald heeft zij commentaar op zijn drankje, heb je nu alweer bier gehaald om moeiteloos daarna het gesprek met andeer Engelsen aan te gaan. Het was echt grappig en stiekem heb ik me rot gelachen. Ik maak het niet te laat. Morgen vertrek ik weer naar huis en ik moet echt vroeg op.