Zondag:

Ons plan was om al vroeg met de kabelbaan naar boven te gaan en daar vervolgens een wandeling te maken naar de vulkaan Pichincha. Het was nogal bewolkt, dus besloten we te wachten totdat het iets zou opklaren. Wat later dan gepland gingen we met een prachtig uitzicht over de stad naar zo'n 3900 meter met de kabelbaan. Wat is dat anders wandelen zeg op zo'n hoogte! Je verwacht het niet. Vooral ik (Heidi) had nogal last van kortademigheid, maar goed here we go... Prachtige omgeving, we wandelen nu gewoon op en over de Andes! Maar wel langzaam. Het pad wijst voor zich, tot op een bepaald punt waar je begint met klauteren, nergens staat een route aangegeven dus je gokt maar een beetje. Hoe dichter bij de rotsen van de vulkaan hoe diverser de flora en fauna word. Het is behoorlijk koud hierboven en helaas beginnen er ook weer wolken te komen. Het allerlaatste stuk van de beklimming, het is nu echt klimmen over rotsen naar boven, ontzettend zwaar, maar je wilt naar de top. We zijn nu al 2,5 uur onderweg. Was even balen dat het bewolkt werd maar goed, de top is de top ;) Naar beneden ging een stuk sneller, omdat het zo stijl is kost het veel kracht om langzaam en voorzichtig te gaan, dus kan je beter rennen. Goed door de knieën buigen. Soort van dansen zegt Arno. Overall, een mooie ervaring, maar je moet zeker een goede conditie en/of wilskracht hebben om er te komen.

Maandag:

Vandaag gaan we een walking tour doen door het oude centrum van Quito. We hebben het centrum zelf al aardig verkend, maar je wilt natuurlijk niets missen. We kregen ook goede tips waar te eten en te drinken. Heb een favoriet tentje erbij, ze maken er 'a la minute' verse fruitsappen. Voor 0,80 cent (dollar) heb je hier een groot glas sinaasappelsap en voor 1,10 kun je alle combi's maken die je maar kunt bedenken. Jammie! Zwarte bessen met passievrucht, heeft Appelsientje die nog niet uitgebracht?! Ze hebben er ook heerlijke empenadas, voor Arno, die liever geen fruit eet (eigenlijk een must hier in Zuid-Amerika). Empanadas is gevuld bladerdeeg met gehakt of kippenvlees. In Colombia hebben we ze ook gehad, maar waren ze gefrituurd en vaak met saus. Ook lekker. Je kunt ze in elke straat wel krijgen en wij houden ervan om ze als lunch te eten, ze vullen goed en zijn goedkoop. Koop ze wel ergens waar je ziet dat ze vers zijn, of daar waar er veel over de toonbank gaan. Als we ergens gaan eten zoeken we vaak een cafétje uit waar veel mensen zitten, omdat je er dan wel vanuit kunt gaan dat het goed is en vers.

Op maandag hebben ze hier "cambio de guardia" (wisseling van de wacht) en vandaag was het 3 jaar geleden dat er één of ander iemand van de macht is gehaald waardoor ze nu 'vrij' zijn. Op het grootste plein hier in de stad was een hele serenade en hebben we ook een glimp van de president van Ecuador mogen opvangen. Big happening hier, leuk om te zien. Verder niet zoveel gedaan want het regent (!) en morgen gaan we naar een hostel bij de Cotopaxi, dus moeten we onze tassen inpakken. We hebben er zin in, vooral Arno die de top ervan gaat beklimmen. Omdat ik nogal last had van de hoogte toen we de Pichincha gingen bewandelen en beklimmen (ik kreeg zelfs opgezwollen handen) heb ik besloten om niet naar de top te gaan, maar meer het natuurpark te gaan bezoeken.

Dinsdag:

We gaan onderweg naar hostel "Secret Garden Cotopaxi", dit hostel ligt in de buurt van de Cotopaxi en veel andere vulkanen. Na een bumpie rit in een busje komen we aan op een prachtige plek. De Cotopaxi ligt nu in onze achtertuin en de andere vulkanen zijn ook erg fasinerend. 8 vulkanen in totaal en allemaal heel anders, maar de Cotopaxi prijkt er voor ons toch echt wel bovenuit met zijn 5897 meter. Ons hostel is ook helemaal prima, het is meer een kleine boerderij. Er zijn paarden, lama's, varkens, honden en zelfs een heel schattig kalfje die met de hand wordt gevoed. Iemand van het hostel heeft dit kalfje gevonden op de Cotopaxi toen het waarschijnlijk net een dag oud was. Geen moeder in de buurt, maar wel een heleboel roofvogels. Daarom besloten om deze mee te nemen. Zelf denkt het kalfje dat ie een hond is J en 's avonds mag zij gezellig met ons bij de openhaard zitten. Het word hier heel donker 's nachts en het is heerlijk rustig dus we slapen heerlijk in onze cabaña (ook met openhaard).

Woensdag en donderdag:

Vandaag gaat Arno oefenen op de gletsjer van de Cotopaxi om vervolgens rond middernacht naar de top te klimmen. Ik heb maar besloten om er een relax dagje van te maken omdat het hier flink aan het regenen is en ook onweer.

Hier is Arno's avontuur op de Cotopaxi;

De Cotopaxi. Al een tijd geleden had ik besloten om de Cotopaxi te beklimmen, wanneer we in Ecuador zouden zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Woensdag rond de middag werd ik opgehaald door een berggids. De weg naar de Cotopaxi en het bijbehorende nationale park kan je geen weg noemen. Een karrenspoor is er nog luxe bij. Op 4500 meter is de parkeerplaats. Met al onze gear moeten we nog 300 meter klimmen naar een berghut. Dit was over een zanderig pad, normaal loopt dat al niet fijn, wanneer je 300 meter moet klimmen helemaal niet. Aangekomen in de berghut kregen we een lunch. Vervolgens mochten we nog 200 meter omhoog (5000 meter dus) waar we gingen oefenen op de gletsjer van de Cotopaxi. We leerden verschillenden technieken om ons voort te bewegen op de gletsjer. Na de oefening kregen we het diner (2 uur na de lunch). Heerlijke kippenpoot met rijst en chips (soort patatjes), kon op smaak gebracht worden met ketchup. Na het diner slapen, om 7 uur al. We liggen de hele vakantie al vrij vroeg op bed, maar 7 uur is wel heel vroeg. Op hoogte slapen schijnt ook vrij lastig te zijn. Een slaapzaal met 15 man en een houten vloer helpt ook niet. Uiteindelijk een uur geslapen. Uit bed gestapt met koppijn, hier was al voor gewaarschuwd en had dus ook bijna iedereen last van. Rond middernacht werden we gewekt en moesten we flink ontbijten. Best lastig als je eigenlijk nog niet zo lang geleden je avondmaaltijd hebt gehad. Om 1:15 uur begonnen we met de klim. De meeste anderen begonnen al om 12 uur, alleen onze gids die vond dat 1 uur vroeg zat was voor ons. Met dikke kleren aan, een helm op, hoofdlampje en een iceaxe in de handen. Eerst weer 200 meter omhoog naar de gletjer, daar doen we ook nog crampons onder de gletsjerschoenen. Een gids begeleid 2 toeristen, we zijn dus met zijn drieën. De tweede is toevallig 1 van de medewerkers van het 'reisbureau' waar ik de Cotopaxitrip bij geboekt heb. Een Engelse jongen die in Ecuador woont.

De klim. We beginnen te klimmen. Het is denk ik -5. De lampjes geven voldoende licht. Het eerste stuk is niet te steil en heeft weinig obstakels. Al snel veranderd dit en zitten er allerlei obstakels in de gletsjer, kleine hobbels, grote hobbels, barsten, spleten, enz. Na een tijdje wordt het best wel technisch, maar goed te doen. Vervolgens een stuk stijler. Ieder uur nemen we ongeveer een paar minuten pauze. Toen we halverwege waren dacht ik: "Waar ben ik aan begonnen. Als de rest is zoals we tot nu toe gehad hebben, dan gaat het niet wat worden." Komt er ook nog eens bij dat we al behoorlijk veel groepjes hebben zien terugkeren. Zodra er 1 iemand in de groep niet verder kan moet de andere ook terug. Het tweede gedeelte blijkt wat eenvoudiger te zijn. Nog 1 stukje, een meter of 100, die vrij technisch is en nog wat verschillende stukken die vrij steil zijn. Uiteindelijk bereiken we de top na ongeveer 4,5 uur, je hebt er ongeveer 7 uur de tijd voor, want je moet voor 8 uur boven zijn. Wanneer je later naar beneden gaat is er een grotere kans op lawines.

Op de top is het nog helder, alleen in het dal is er in de loop van de nacht bewolking gekomen. We kunnen wat mooie foto's maken met uitzicht op de krater en verschillende andere vulkanen. Na de nodige foto's beginnen we met de afdaling. Dit gaat een stuk makkelijker dan het klimmen. Helemaal de eerste helft, we rennen bijna na beneden. Het tweede gedeelte is wel weer lastiger. Dit komt omdat de benen steeds vermoeider worden, het onderste gedeelte veel ijziger is dan het bovenste en het onderste gedeelte technischer is. Uiteindelijk zijn we na 2 uur en 2 pijnlijke scheenbenen behoorlijk vermoeid weer terug in de berghut. Na een paar bakken warme thee (!) voelt alles weer prima. We moeten alleen nog 2 uur wachten op het andere koppel wat met ons mee was, niet al te prettig in een berghut die niet verwarmd word. Uiteindelijk is iedereen binnen en kunnen we de laatste 300 meter dalen naar de parkeerplaats. Ik wordt weer over dezelfde 'weg' teruggebracht naar ons hostel.

Op het moment dat Arno zijn laatste afdaling doet (die 300 meter) ben ik met de klim bezig naar boven! Ik ga namelijk met een gids en Erik (die tegelijk met ons verblijft in hostel "The Secret Garden Cotopaxi") naar de gletsjer op de Cotopaxi. Zie verder voor foto's J

's Middags hebben Arno en ik nog ff heerlijk in de jacuzzi gezeten om goed te zorgen voor onze spiertjes ;)

Vrijdag:

Een wandeling staat voor de boeg. Vanaf de ingang van het nationale park Cotopaxi gaan we terug wandelen naar het hostel. Zo'n 15 kilometer, niks bijzonders verder, we hebben alleen genoeg gerelaxt voor ons gevoel. Onderweg werden we getriggerd om van het pad te gaan, één of ander karrenspoor, zou leiden naar een rivier. Stuk gelopen, nog steeds geen rivier, Ecuadorianen die blauwe besjes aan het plukken zijn gevraagd... besloten om toch maar terug te gaan. Zijn we nog een stuk verkeerd gelopen, wat een gedoe. Uiteindelijk de weg terug gelopen die we met de auto zijn gekomen, en ook een stukje meer kilometers gemaakt. Blij dat we weer terug waren. 's Middags zijn we teruggegaan naar Quito, hier zijn we nog 3 nachten om vervolgens naar de Galapagos te vliegen!

Zaterdag:

We hebben nog een paar dagen in Quito, maar weten eigenlijk niet zo heel goed wat we nog willen zien. We willen ook niet veel geld uitgeven. Als je in Ecuador bent moet je eigenlijk ook op de evenaar zijn geweest, dus 'here we go' met de locale bus richting Mitad del Mindo (helft van de wereld). Voor $1,05 per persoon hebben ze ons 1,5 uur heen en 1,5 uur teruggereden. Ongelofelijk zo goedkoop. Onderweg word de catering goed verzorgd, regelmatig stappen er mensen in die snoepjes, ijs of drinken verkopen. Je kunt hier ook op iedere hoek van de straat worden opgepikt of afgezet, goede service, maar iedere keer stoppen is ook niet wat. Mitad del Mindo, een "attractiepark" waar een monument staat omdat iemand daar heeft berekend dat daar de evenaar loopt. Bij naberekeningen hebben ze ontdekt dat het 300 meter verderop ligt, ergens midden op een heuvel waar de Inca's honderden jaren geleden een monument hebben geplaatst i.v.m. hun berekeningen van het middelpunt/evenaar. Bijzonder volk die Inca's, in Peru hopen we er nog meer van te zien.

Het park was verder leuk, maar niet bijzonder. Er zijn ontzettend veel souvenierwinkeltjes waar ze allemaal hetzelfde verkopen. Het is dat we tijd over hebben, maar anders is het niet de moeite waard.

Zondag:

Onze laatste dag in Quito gaan we ons laten rondrijden in een dubbeldekker voor een stadstour, waarschijnlijk gaan we nog één of ander museum in en onze favoriete locale etenstent bezoeken en that's it. We zijn er klaar mee en klaar voor de Galapagos J