Hola chicos,

We zijn nu in San Pedro de Atacama en dat betekent dat we in de droogste woestijn van de wereld zijn! San Pedro zelf is een leuk dorpje waar verder weinig te beleven is, maar je vind er aardig wat agencies voor een trip naar geisers of mooie lagoons. In onze trip door Bolivia hebben we die al gezien en we zoeken naar iets anders. Sandboarden in dit geval! We hebben ons verder niet voorbereid, maar omdat we hier niet kunnen skiën en blijkbaar wel een soort van sneeuwervaring kunnen hebben gaan we er voor! Het vrouwtje van de agency lacht ons een beetje uit want over het algemeen krijgt ze mensen die weten waar ze heen willen of gaan, maar wij willen alleen maar gewoon onze soort van sneeuwervaring en de rest zien we wel ;). Ze verteld ons nog dat we na die tijd ook meekunnen naar de Moonvalley en dat het echt de moeite waard is. Wij vinden 't best ;). De volgende morgen slapen we heerlijk uit, ontbijten we uitgebreid, typen een stuk van ons blog en lopen we nog wat rond in het dorpje. Helemaal uitgerust beginnen we aan onze sandboard trip. De omgeving is wederom onwijs mooi en anders dan al het andere wat we tot nu toe gezien hebben. Mooie rotsformaties met enkele zandduinen waar wij vanaf gaan boarden! Het enige wat we misten waren de stoeltjesliften... Behoorlijke klim omhoog, maar goed je moet er ook wel wat voor over hebben natuurlijk en zo blijven we toch een beetje in shape. Het hoogste punt van de duin ligt ongeveer 150 meter hoger dan de voet van de duin. Wanneer je niet recht naar beneden gaat (wat ook niet aan te raden is) kun je gemakkelijk 400 meter boarden. Al snel kregen we het boarden onder de knie met de nodige gevolgen... Geen idee hoe Arno het voor elkaar kreeg, maar het was zeker weten de meest spectaculaire jump/val van (in ieder geval) die dag. Het maakt verder niet uit of je wel of niet kan snowboarden het is zeker een aanrader. Na het boarden zijn we naar de Moonvalley gereden, dit is een gebied wat schijnbaar veel van het maanlandschap weg heeft. Het is gevormd door het smelten van gletsjers duizenden jaren geleden en dat vermengt met een mineraal. Interessant verhaal, maar moeilijk na te vertellen. Het was in ieder geval mooier dan onze verwachtingen en het werd nog mooier... We hebben daar een bergje beklommen om de zonsondergang te zien over de valley met als beloning een paar glaasjes Pisco Sour. Afdalen over de stijle stukken ging daarna een stuk makkelijker. Pisco Sour is hier in Zuid-Amerika een populair alcoholisch drankje, tot nu toe hebben wij alleen die met citroen geproefd en die is echt goed te doen vinden wij.

Vanaf San Pedro vliegen we naar Santiago de Chili. De hoofdstad van Chili. In Santiago verblijven we niet in een hostel of hotel, maar huren we een appartement via Airbnb.com. Midden in het centrum in een complex met 33 verdiepingen zitten wij ergens op de zevende verdieping. Het appartement ziet er mooi uit en het is even wat anders dan het gemiddelde hostel. Wat iets lastiger is, is de informatievoorziening. De receptionisten spreken geen woord Engels en alle bordjes en dergelijke zijn ook alleen in het Spaans. We hebben wel wat lessen Spaans gehad, maar het Spaans in Chili is totaal anders dan het Spaans in de voorgaande landen. Hierdoor verstaan we de mensen erg slecht. Daarnaast kan, of durft, bijna niemand Engels te praten. Om de wasmachine en droogtrommel te gebruiken hebben we 1100 Pesos nodig en dit kan alleen met muntjes betaald worden. Ze hebben munten van 100 Pesos, dus dat wordt 11 muntjes sparen voor de wasmachine en 11 muntjes sparen voor de droogtrommel. Wisselen kunnen ze niet in het complex, dus we worden 'verplicht' om papiergeld uit te geven. Na een bezoek aan verschillende minimarktjes hebben we munten genoeg om te kunnen wassen...

We zijn twee volle dagen in Santiago. Beide dagen doen we een 'free' walkingtour. De bedoeling hiervan is dat je aan het einde van de tour de guide een fooi geeft. De eerste walkingtour is een tour iets buiten het 'echte' centrum, we bezoeken een paar overdekte markten waar van alles gekocht kan worden, vis, vlees, groentes, etc. Daarna bezoeken we een begraafplaats! Ja, je leest het goed, een begraafplaats! Dat wordt natuurlijk niet voor niets meegenomen in zo'n walkingtour. De begraafplaatsen hier zien er nogal anders uit dan de gemiddelde Europese begraafplaats. De begraafplaats is net zo groot als ongeveer 120 voetbalvelden. De begraafplaats is opgedeeld in straten en wijken. Je kan er allerlei soorten graven vinden, voor rijke en voor arme mensen. De grootste graven (mausoleums) zien er uit als tempels, kerkjes, piramides, je kan het zo gek niet bedenken. Ook zijn er hele mausoleums voor bepaalde beroepsgroepen, voor militairen, agenten, schoenpoetsers, ja zelfs voor clowns! Na een tijdje te hebben rondgelopen over de begraafplaats word er afgesloten met een Chileens drankje in een kroeg. De tweede walkingtour was wel in het 'echte' centrum. We bezoeken een park, verschillende gebouwen, kerkjes, een kathedraal en een plein. De guide legt van alles uit over de verschillende plekken die we bezoeken. Erg interessant. Na deze walkingtour bezoeken we een ijssalon die blijkbaar in de Top 25 van de wereld staat volgens een bepaalde organisatie. Dat merken we, er staat een lange rij voor de deur. Na een minuutje of 15 hebben we ons welverdiende ijsje. Lekker ijs, maar we vinden de Marena in Kampen toch beter ;)

In Santiago bezoeken we ook nog een museum over de periode dat Pinochet aan de macht is in Chili. Erg indrukwekkend. De meeste dingen staan alleen in het Spaans uitgelegd, dus we gebruiken de audiotour. De audiotour is wel erg uitgebreid, na audiofragment 45 stoppen we met het luisteren, we zijn dan al twee uur aan het luisteren en er zijn er nog bijna 25 te gaan. Het museum sluit ook al bijna. Al met al zeker interessant!

Na een paar dagen in het warme Santiago vliegen we naar het koude Punta Arenas in het zuiden van Patagonië. Hierover in ons volgende blog meer!

Hasta luego!