Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië en de stad van de Tango! De dag dat we aankomen geven we ons op voor een typisch Argentijnse barbecue, grote stukken vlees van de barbecue. We laten het ons smaken. In Puerto Madryn was het warm, maar hier is het nog een stuk warmer. De airco op onze kamer geeft gelukkkg verkoeling, maar de hele dag op onze kamer zitten is natuurlijk niet de bedoeling (hoewel we dan wel gezellig via de familiegroepsapp kunnen chatten). We gaan dus iets ondernemen. We willen de stad zien en daarvoor besluiten we wederom een 'free walking tour' te doen. Dat is iedere keer erg goed bevallen. Een free walking tour word vaak gegeven door een jong iemand die in dezelfde stad is opgegroeid. Pas als je de tour hebt gedaan beslis je wat het voor jou waard is geweest aan de hand van een fooi. Hierdoor doen de gidsen altijd erg hun best natuurlijk. We krijgen tijdens de tour veel te horen over hoe de politiek regeerde door de jaren heen. Sommige dingen zijn echt bizar of te gruwlijk voor woorden. Zo woont de presidente bijvoorbeeld een aardig stuk van de stad vandaan, maar haar (gigantische) kantoor is wel in de stad. Omdat het verkeer vaak erg druk is kiest ze ervoor om iedere keer met een helicopter heen en weer gebracht te worden. Wat een geld verspilling... stiekem ben ik ook wel een klein beetje jaloers omdat ik heel graag een keer in een helicopter zou willen vliegen. Een ander super mooi (gigantisch) gebouw, het congres, heeft zijn voordeuren maar één keer per jaar open. Eén keer per jaar komt de president hier. Waarvoor was ons niet helemaal duidelijk... Alleen de president mag de voordeuren gebruiken. De andere medewerkers die er werkzaam zijn gebruiken de zijdeuren. Terug naar de jaren 70, toen er een dicatuur heerste. Veel mensen werden zonder reden opgepakt en velen hiervan verdwenen voorgoed. Veel kinderen zijn in deze tijd verkocht/geadopteerd zonder de weet dat hun nieuwe ouders hun biologische ouders niet zijn. 's Avonds mocht je niet over straat en overdag niet met meer dan 3. Deed je dit wel dan werd je gevangen genomen. Moeders van verdwenen kinderen bedachten hier iets op. Ze gingen demonstreren in groepjes van 3, ze maakten een cirkel met vakken om een standbeeld heen. Zo konden ze toch demonstreren zonder dat ze werden opgepakt. Deze vrouwen komen nu nog iedere donderdag daar om hun 'ronde' te maken.

Bij veel kinderen, die rond dezelfde leeftijd als ons zitten, is er de twijfel onstaan of hun ouders wel hun biologische ouders zijn. Er is een stichting 'the grandmothers'(vertaald) die voor vele kinderen gezorgt hebben dat ze DNA testen konden doen, zodat ze, als ze enige twijfel hadden, erachter konden komen wie hun biologische ouders zijn.

Tegenwoordig word er nog veel gedemonstreerd om verschillende redenen. Zo'n 5 demonstratsisch per dag is heel gewoon. Dwanghekken laten ze alvast staan voor de volgende.

Buenos Aires is een levendige stad met veel groen, het heeft verschillende wijken en dat kun je goed zien aan de soort gebouwen die er staan. Met de metro reis je makkelijk van wijk naar wijk, wat echt een aanrader is, omdat de wijken erg van elkaar verschillen. Palermo bijvoorbeeld, is een wijk met moderne winkels en veel leuke terrasjes en restaurants, de dag dat wij er zijn is er ook een leuke handcraft markt. De wijk waar wij momenteel 'wonen' heet San Telmo, klinkerstraatjes, pleintjes en grote oude 'herenhuizen' vind je er veel. Op zondag is er een antiekmarkt en wordt er op straat muziek gemaakt en dansen 'antieke' mensen de tango. Erg leuk om de sfeer mee te maken, maar voor ons nog niet genoeg tango. 's Avonds gaan we een tangoshow bekijken en we krijgen voor die tijd nog een uurtje les. Ondanks dat ik geen gepaste tango schoenen aan heb lukt het ons (!) om aardige moves te maken. De show erna was erg leuk in elkaar gezet. Er wat laten zien hoe de dans in de loop van de tijd is geëvolueerd. Het begon bij het jaartal 1800 en ze eindigden met hedendaagse tango. De Tango hebben we vast niet voor het laatst gedanst. En misschien hebben we Buenos Aires zelfs niet voor het (eerste en voor het) laatst gezien want we vinden dit een erg leuke stad! Met het vliegtuig vertrekken we vervolgens met enige vertraging naar de Iguazu watervallen aan de Argentijnse kant. Deze watervallen schijnen nogal indrukwekkend te zijn en hier heb je zeker een dag voor nodig om ze te bekijken. In de middag dat we aankomen in ons hostel doen we dan ook maar weinig, maar eigenlijk vinden we dat wel lekker. We hebben erg snel gereisd, waardoor we veel hebben kunnen zien, maar dat betekent ook dat we bijna geen dag niets doen, wat soms best wel vermoeiend is. 's Avonds zoeken we een café op waar we wat kunnen eten. Terwijl we daar aan het genieten zijn van een koud biertje komen er 2 onverzorgde kleine kindjes ons om eten vragen. We waren best wel geschokt hierdoor, zo klein dat ze zijn. De allerkleinste kan nog maar net lopen. We hadden behalve geld niks om weg te geven, en wat moeten die kleintjes met geld... we voelden ons erg schuldig. Toen we onze pizza kregen en er weer kindjes kwamen hebben we deze dan ook gedeeld. We hebben best veel mensen gezien die waarschijnlijk van heel weinig rond moeten komen, maar dit heeft echt een diepe indruk op mij gemaakt. Helemaal omdat we het in grote steden zoals Quito en La Paz wel verwacht hadden, maar hier totaal niet. Puerto Iguazu heeft best wel veel mooie huizen en er rijden ook moderne en zelfs getunede auto's rond. Dan vraag ik mij echt af of er iemand van die rijken omkijkt naar de armen. Het verschil is hier groot en het leeft direct naast elkaar.

De volgende dag gaan we naar de watervallen. We delen de taxi met een Zwitser en een Spanjaard. In het hostel kon je je inschrijven op een taxi-lijst, hierdoor bespaar je aardig in de kosten en is het niet veel duurder, maar wel veel makkelijker en sneller, dan met de bus. Het park om de watervallen is netjes aangelegd met paden. Er zijn verschillende wandelrouters naar de verschillende punten waar je de watervallen kan bezichtigen. Het park ligt in de overblijfselen van het Atlantisch regenwoud. Het is hier dus warm en vochtig, er zijn allerlei insecten, vogels en we zien ook wat andere dieren. Onder andere de Rode Neusbeer. Een klein beertje wat overal rondloopt en wat eten van de bezoekers probeert te stelen. Er lopen ook wat jongen tussendoor. Erg leuk om te zien. Er schijnen ook aapjes te zijn, maar deze krijgen we helaas niet te zien. We lopen eerst het pad waardoor je de watervallen van de onderkant kan bekijken. Op verschillende punten kom je zo dicht bij de watervallen dat je behoorlijk nat wordt van al het opspetterende water, dat is heerlijk verkoelend in de hitte van het regenwoud. Vanaf dit pad gaan we ook met een zodiac het water op. We krijgen eerst de gelegenheid om uitgebreid foto's van de watervallen te nemen om vervolgens daarna een 'douche' te krijgen. We worden hier zeiknat van. We vroegen ons af of dit nu wel zo leuk is? ;) Na de douche laten we ons eerst opdrogen in de zon, bij dit pad zijn ook onzettend veel vlinders, ik kan me geluk niet op en schiet aardig wat foto's van heel dichtbij. Daarna lopen we richting het pad waarvan je de watervallen van de bovenkant kan bekijken. Vanaf dit pad heb je een heel ander zicht op de watervallen en kan je ook verder kijken. Sommige van de waterstroompjes lijken vrij rustig, maar wanneer het water naar beneden dondert besef je dat dit toch niet zo is. Om bij de mooiste watervallen te komen moeten we met een treintje, die brengt ons naar een volgend wandelpad dat loopt naar de "Garganta del Diablo" (duivelskeel). Op deze plek gaan de watervallen in een U-vorm naar beneden, hierdoor lijkt het op een keel. De onderkant van de watervallen is hier niet te zien, dit komt door de nevel die in de lucht hangt van het water dat naar beneden dondert. Erg indrukwekkend. We worden hier ook nat van de nevel en je ziet hier constant een regenboog (wanneer de zon schijnt). We gaan niet met het treintje terug, maar met een roeiboot (we hoeven zelf niet te roeien). Het bootje vaart door het regenwoud en er wordt het één en ander over het regenwoud en de dieren verteld. We zien hier een aantal tucans, wat een mooie beesten zijn dat!

De volgende dag gaan we met dezelfde taxi-chauffeur en dezelfde passagiers naar de Braziliaanse kant van de watervallen en naar de Itaipu-dam. We hebben de dag ervoor een dealtje met de taxi-chauffeur gemaakt en hij rijdt ons de hele dag rond voor een prikkie. Hij brengt ons ook nog naar ons hostel in Foz do Iguaçu (Braziliaanse kant). We gaan eerst naar de Itaipu-dam. Dit is de één na grootste stuwdam ter wereld (de grootste is in China). 75% van Paraguay en 25% van Brazilië krijgt elektriciteit van deze dam. We krijgen eerst een film te zien over de dam, hier wordt uitgelegd hoe de dam gebouwd is en wat daar allemaal voor moest gebeuren. Omdat een dam een behoorlijke impact op de natuur heeft moest het bedrijf dat eigenaar is van de dam ook een aantal natuurprojecten in de regio opzetten. Hier wordt ook het één en ander over verteld zoals de aanleg van een apart riviertje waar de vissen doorheen kunnen zwemmen. Ze kunnen overgens alleen heen maar niet meer terug zwemmen en in vergelijking met de dam stelt het riviertje echt helemaal niks voor. Op de video laten ze het wat ons betreft allemaal erg té positief zien allemaal. Maar goed, vervolgens krijgen we een panorama-tour met een bus over en langs de dam. Wanneer we over de dam rijden komen we ook nog even in Paraguay! Jammer genoeg krijgen we hier geen stempels voor in ons paspoort... Terug bij de taxi worden we naar de Braziliaanse kant van de Iguaçu watervallen gebracht. Vanaf de ingang van het park moeten we met een bus naar de watervallen, het is nog een best stuk rijden. Wanneer we uit de bus stappen hebben we weer een wandelpad naar de watervallen. Vanaf dit pad kan je bijna alle watervallen in één keer zien (wanneer je je hoofd draait), maar we zijn wel een stuk verder van de watervallen dan gisteren. Het is dus anders, maar zeker de moeite waard. Aan het einde van het pad is er één waterval waar we wel heel dichtbij komen en waar we ook flink nat van worden. Dit is één van de enige watervallen bij Iguaçu die ook werkelijk in Brazilië ligt. Al de anderen liggen in Argentinië. Aan het einde van de dag brengt de taxi-chauffeur ons naar ons hostel in Foz do Iguaçu (Brazilië), dit wordt dus onze eerst nacht in het land van de Samba en we moeten nu ook ineens Portugees gaan praten. We eten die avond bij een Chinees. Klinkt risicovol, maar het was erg lekker. Het Chinese restaurant in Brazilië is niet te vergelijken met de gemiddelde Chinees in Nederland, het eten was behoorlijk anders.

Aan het einde van de volgende middag vliegen we naar Rio de Janeiro. Voordat we vliegen gaan we nog naar een vogelpark. In dit park worden vogels opgevangen die om een bepaalde reden niet meer in het wild kunnen overleven. Het zijn voornamelijk vogels uit de Braziliaanse regenwouden, maar er zijn ook wat vogels uit andere delen van de wereld te bezichtigen. Ze hebben hier allerlei soorten papagaaien, parkieten, flamengo's, kolibries en tucans. Sommige vogels zitten in grote kooien, andere vogels zitten in nog grotere kooien waar je als bezoeker ook doorheen kan lopen. Vooral de tucans zijn nieuwsgierig en komen erg dichtbij. Na het vogelpark gaan we met de bus naar het vliegtuig en krijgen we te maken met onze eerste flinke vertraging, het vliegtuig vertrekt 2 uur later en aangekomen in Rio moeten we ook nog eens een uur (!) wachten op onze koffers... Tegen middernacht komen we aan in ons hostel, na een heerlijke douche belanden we in dromenland. We hebben nog iets meer dan een week te gaan. Wat gaat de tijd toch snel, maar voordat we terug zijn gaan we eerst nog volop Rio ontdekken.

Até logo!