Daar gingen we dan; vrijdag 23 januari, de linkerhelft van de weg op. Werd de eerste rotonde nog enigszins onzeker genomen en leverde de eerste paar keer knipperlicht aan willen zetten nog zwaaiende ruitenwissers op, al gauw ging het de goede kant op. Na het even stoppen, her bestuderen van de kaart, even terugrijden en toch de andere afslag nemen dan. Geen navigatiesysteem voor deze dames, dat kaartlezen kunnen we heus wel! Nadat Heleen ons veilig Christchurch uit had gereden nam Aafke het stuur over, voor haar drie eerste rijervaringen: 1. Rijden aan de linkerkant van de weg, 2. Rijden in een (camper)van, 3. In de bergen rijden (voor Heleen geldt alleen #1). Maar geheel tegen het wantrouwen in van Heleen (eerlijk is eerlijk) ging dit toch aardig goed. Goed, dat bergrijden was even wennen en de stugge koppeling van de 'van' (later dus Chubby Gilmore genoemd) viel ook niet snel mee, maar we reden echt weer, op weg naar Akaroa.

Akaroa is ons door zoveel mensen aangestipt als 'een stad die je móet bezoeken', dat wij dit als nr.1 plaats bezocht hebben. Lag ook verder niet op de route, dus moest wel als eerste, maar dat terzijde. Wat een bergen onderweg en rond Akaroa. We zijn er inmiddels achter dat die gewoon overal in Nieuw Zeeland liggen, zij het verschillend van kleur, textuur en met verschillende begroeiing. Maar in Akaroa was alles nog nieuw. Rondkijken, genieten van de natuur, plekje zoeken om te kamperen (gratis!!) met toiletgebouw natuurlijk, koken en slapen in onze camper. Die in deze eerste stad nog geen naam had.

Het vervolg van onze route en de volgende dagen zullen wat korter worden omschreven, met vooral hoogtepunten en enige dieptepunten. Als we elke stad, elke berg, elk lake(meer) en elke lookout moeten omschrijven, kunnen we dit uitbrengen als boek. Helaas liggen de details hiervoor ons niet zo heel vers meer in de geheugens. Omschrijving van de beelden en situaties die ons het beste bij zijn gebleven moeten jullie up-to-date houden, samen met hopelijk snel geüpdatete foto's en een opsomming van overnachtingsplaatsen.

Akaroa, Lake Tekapo, Mount Cook, Oamaru, Dunedin, Pounawea, Te Anau, Milford Sound, Queenstown, (Lake) Wanaka, Fox Glacier. Via deze opgesomde plaatsen hebben we gereisd en/of er overnacht. Tussendoor in nog wat plaatsen gestopt om te plassen, boodschappen te doen of uitzichten te bekijken en fotograferen.

Kamperen
Het kamperen verloopt vooralsnog prima en best divers, van 's avonds laat parkeren op een plat plekje naast de weg tot een camping met een hottub waarvan we hebben genoten. Daartussenin vooral DOC-campings, kleine campings met basistoiletten (gat in de grond met wc'tje erboven zeg maar) voor een klein bedrag.

Kou
Hoewel het zomer is, is het niet altijd even mooi weer in Nieuw Zeeland. We zitten natuurlijk vooral in en tussen de bergen waar het vaak hard waait en het regent zo nu en dan ook. Echte regendagen hebben we nog niet echt gehad, al is de dag van schrijven wel echt teleurstellend op dat gebied. Op andere dagen begin je soms met een lange broek om die tegen lunchtijd te verwisselen voor korte broek met hemdje. Toch worden de vesten het meest gebruikt. 's Ochtends en 's avonds, is het toch te koud om zonder rond te lopen.

Het blauwste blauw
Wauw…wat een blauw. Blauwer dan we ooit hebben gezien. De bergmeren, met als favoriet: Lake Tekapo. Fel blauw in de zon. Maar de andere (berg)meren doen er niet veel voor onder. Overdag, in de zon, zien we de mooiste blauwtonen en als we aan de rand gaan staan; zien we meters verder het meer in nog steeds de bodem. Wat een helder water. In Lake Pukaki hebben we het zwemmen maar eens gewaagd, zonder bikini aan…of andere kleding. Dit als alternatief voor de douches die we nu niet zo regelmatig meer kunnen genieten, maar goed, het was IJSKOUD! Hoewel… echt ijskoud water zagen we pas bij Mount Cook, daarin dreven dan ook nog echte ijsrotsen. Zaten we in de zon ons te koelen met stukjes natuurijs..

We willen jullie bij deze ook graag voorstellen aan Chubby Gilmore, onze campervan. De naam Chubby (Heleen) is ontstaan door een gevoel, Gilmore (Aafke) heeft langere roots: Happy Campers -> Happy Gilmore (de filmfiguur- Adam Sandler)-> Gilmore; mooie naam! Chubby Gilmore is een vrouwelijke campervan. Toen wij na enkele dagen haar eens lieten plassen (dumpen van afvalwater) kwamen we hier achter. Het water kleurde wel erg rood. De rode bietjes van de avond ervoor hadden ons overigens goed gesmaakt. Verder heeft ze ook enkele vrouwelijke kuurtjes. Zo weigert ze af en toe vanuit het niets om mee te willen werken aan het starten van de auto (3 x lege accu), kan ze de inhoud van haar kastjes niet echt netjes houden en wil ze van binnen en van buiten bekeken worden, 1 van de gordijntjes valt regelmatig van de rails en mensen kijken en zwaaien af en toe net iets te vriendelijk als ze voorbij rijdt. Ook hebben we ervaren dat ze af en toe wat last heeft van darmkrampjes, vooral in de periodes dat we de waterpomp gebruikt hebben en/of aan hebben staan.
Miss. Chubby Gilmore is ook erg geliefd bij dieren, van de enigszins vervelende vliegjes die haar domein binnen weten te dringen, en de zeemeeuwen die haar omsingelen rond etenstijd tot de twee Kea's (soort lelijke papegaaien) die niet van haar dak wilden wijken bij de voorbereiding van een diner waarop werd besloten deze dan maar op een andere locatie te houden. De kea's waren niet heel erg vriendelijk tegen haar dak en dakraam, ook lieten zij haar -na te lange tijd- met uitwerpselen besmeurd achter voor het dak van een andere schoonheid.

Wat ons verder opvalt in Nieuw Zeeland is het aantal campers. Die rijden er meer rond dan auto's van lokale bevolking. Apollo's, Britz'en, Happy Campers, Maui's, Wicked Campers, Hippie Campers, Kea Campers, Juicy Rentals, Spaceships en noem ze allemaal maar op. Inmiddels is het bijna een sport om alle merken te kunnen opnoemen, elk nieuw gezien merk wordt enthousiast benoemd en we twijfelen nog of Britz het populairste merk is of toch Apollo. Als we zin hebben zwaaien even enthousiast naar onze medecamperavonturiers die ons tegemoet rijden. Zo heel af en toe wordt er leuk teruggezwaaid en nog sporadischer worden we zelfs verrast door zwaaiende tegemoetkomers. Gezellig.
Tijdens het rijden door de bergen is ook het 'Bringoën' ontstaan, bridge+bingo. In de bergen rijdt je over bijna ontelbare creeks, bays en culverts. Bijna, maar nog niet helemaal. Want naast dat elke ministroompje een naam heeft, heeft het ook een bordje met 'bridge'+ een nummer erop. Vandaag werd er Bringo geroepen toen we vanuit de 7duizendnogwat eindelijk over de 6duizendnogwat reden. U merkt het al. Dit zijn activiteiten van volleerde bergrijders.

Naast rijden stoppen we ook nog wel eens om een track te lopen. En in 1 van de afgelopen dagen hebben we ook met een tourboot door het fjordlandschap gevaren. Hele toffe ervaring waarin we naast de steile hellingen, bergtoppen en watervallen ook een bult zeeleeuwen hebben kunnen zien. We hadden er al eens eerder twee gespot toen we eigenlijk pinguïns kwamen spotten. Daar overigens (in de verte) toen wel 2 van kunnen zien ook. Voor de rest zien we qua dieren vooral heel veel schapen, maar ja… Nieuw Zeeland is dan ook een beetje een schapenland. De Merinowol vind je hier overal terug in de winkels. Overigens die wol kriebelt als de neten, dus doe mij maar gewoon die wollen sokken die mijn moeder breidt (red. persoonlijke noot van Aafke).

w.v.t.t.k. (wat verder nog ten tafel komt)
Euroshopper Mayonaise kun je hier terugvinden in de supermarkt, naast euroshopper knakworst en nog wat andere dingen. Helaas lang niet zo goedkoop als in Nederland! Cultuursnuiven doen we ook, we bezoeken musea en galleriën en hebben zo al heel wat gelezen en gezien van de Maori die het land allang bewoonden voordat Abel Tasman hier langs voer (en later James Cook hier aanlegde). En ook in een paar steden mooie monumentale en historische gebouwen kunnen bewonderen van binnen en van buiten. En nu gaan we slapen.