Ze is dood, Whitney Houston. Stomverbaasd kwamen we 1 a 2 dagen de facto (?) hier achter. Wat een geweldige zangeres was het, in haar gloriedagen in elk geval. En wat is ze jong gestorven en om -vooralsnog- onduidelijke reden. Maar wat een teksten kreeg ze uit die 'gouden strot' van der. Vooral de 'I will always love you' regel willen we bij deze even toepassen op Nieuw Zeeland, want... we gaan het land verlaten. What?! Nu al? Ja, de tijd is voorbijgevlogen, of eigenlijk voorbijgereden, in plusminus 3500 kilometer. Die Chubby Gilmore, op het laatst bezorgde ze ons nog wel wat stress hoor, foute afslagen nemen, haperen met de derde versnelling, maar we hebben haar weer bij haar collega's en verzorgers kunnen terugbrengen. Vanochtend (donderdag) relaxed wakker geworden na onze laatste freedom campingnacht en begonnen aan een grootschalige opruim- en schoonmaakt beurt in de kleine camperruimte. Wat kilo's aan kleding voor 'dumpen' opzij gelegd(hopelijk wordt Aafke's bagagelast hierdoor een stuk minder), een stuk of 4 afvalzakjes gevuld en alle lege flessen verzameld, om te recyclen natuurlijk. Toen alles aan kant was moesten we nog (a)de gastank bijvullen, (b)ons afvalwater dumpen, (c)de benzinetank bijvullen, (d) de camper terugbrengen, (e)onszelf naar ons hostel zien te krijgen. Aangezien we geen flauw idee hadden waar we precies stonden -de avond ervoor nogal wat rondgereden om een kampeerplekje te vinden- moesten we eerst uitvinden in welke richting we moesten rijden en locals vragen waar we onze gastank konden bijvullen. Toen dat(a) was gelukt leek het ons niet zo moeilijk om een dump station(b) te vinden. Dat kostte wat rijden, terugrijden, rondrijden, kortom verkeerd rijden, vragen en verder rijden tot we eindelijk bij een (gratis) dump station waren. In de tussentijd de benzinetank wel redelijk voordelig kunnen vullen (c). De camper naar de afgifteplek krijgen(d) was een heel nieuwe ervaring, maar laten we er maar niet meer teveel over zeggen. Er werd enigszins afgesnauwd, al vergeven en vergeten. Maar ja, toen bleek dat we niet gratis met de shuttle bij ons hostel konden worden afgezet, dus ontstond er even de vraag hoe we daar dan moesten komen (e). Nou weet je, we hebben onszelf gewoon lekker per taxi laten vervoeren. We zijn vast ontzettend afgezet, genaaid en bedrogen, maar nou en!
Eenmaal in het hostel -Aafke op één blote voet want der slipper had het bij het uitstappen uit de taxi opgegeven- kregen we een gratis upgrade... naar een tweepersoonskamer. In plaats van een 5-persoonskamer is dat toch een heel relaxte afsluiter! En dan ook nog gratis bbq-en! Goed, tezamen 5 broodjes worst wegwerken is niet heel uitgebreid bbq-en maar het backpacken zit nog wel in ons: free food!!
Vanavond mee op een pubcrawl, nog even socializen met elkaar en anderen voor onze verschillende luchtwegen ons morgenmiddag van elkaar scheiden. (Daar gaat vast nog een brok in de keel bij komen.)

De afgelopen dagen hebben we al wel zitten reminiscing/herinneringen zitten ophalen: Weet je nog toen...Wat was het gaaf dat...Kom je thuis en....Na een week dan...Zul je zien dat... Rechts rijden...slik....Geen worstjes meer... Geen bed opmaken en afhalen elke dag...de koelkast gewoon aan laten staan... Niet meer uren rijden...Niet meer elke dag iets anders zien....andere kleren aan(Heleen)...altijd wc op loopafstand... niet meer lopen om te rekenen in de supermarkt.

Een variatie hierin was het bedenken wat we gingen eten/drinken als we weer thuis zouden zijn: Frikadellen(Aafke), Babi Pangangsaus van Ma B(Heleen), Paprika Chips van Lays (Aafke), schouderkarbonade(Heleen), appeltaart (Aafke), gevulde soep van Ma B (Heleen), alle lekkere soorten PickWick thee (Aafke), Beerenburg(Heleen), Martini(Aafke), Jägermeister(Heleen) en ga zo maar door. Dit lijstje ook als tip aan de huisraadinkopende moeders. Voor Heleen duurt het nog even (19 maart voor de geïnteresseerden), maar voor Aafke komt het dichtbij. De ellenlange, ongelofelijk tegen opgekeken reis naar huis. Mensen, wat gaat ze lang onderweg zijn. Maar wat is het voor herhaling vatbaar, reizen als dit. Dus als er nog iemand met een leuk reisidee komt voor over een tijdje, eerst even financieel bijkomen, ik(aafke) sta er helemaal voor open!

Australië was geweldig, Nieuw Zeeland helemaal te gek. Al die nieuwe ervaringen, de dingen die we hebben mogen zien en meemaken. We hopen zo veel mogelijk te onthouden en dan elkaar hieraan te herinneren. We bedenken nu al hoeveel 'weet je nog dat'essen we zullen uitwisselen bij het bekijken van foto's of het teruglezen van onze blogs. Deze reis is mede mogelijk gemaakt door onze vriendschap en we zijn dan ook heel blij dat onze vriendschap de reis niet alleen heeft overleeft, het heeft ons ook hechter gemaakt. Want hoewel we onze vrienden en familie thuis niet willen uitvlakken hebben we toch 4 maanden lang bovenal elkaar gehad om dingen mee te delen. En dat hebben we gedaan. Lief en leed, irritaties en bewondering. Vriendinnen voor het leven, dat moeten we nu toch wel kunnen zeggen.

Ik (Aafke) vind het dan ook toch wel weer heel jammer dat we nu van elkaar scheiden. Dat ik naar huis ga en Heleen alleen verder. Maar voor mij is het klaar. Tijd om naar huis te gaan. Ik wens Heleen nog een supertijd toe in Australië. Zij zal dan wel zelf blogs moeten schrijven, foto's maken en uitzoeken om te plaatsen, maar ik zal haar hier dan even aan herinneren af en toe als we even een tijdje niets hebben gelezen. Het zal haar in elk geval vast lukken om dan wel alleen te reizen, maar nooit eenzaam. Backpacken doe je immers nooit in je eentje, dat hebben we met onze reis langs de oostkust wel geleerd. Je leert zoveel mensen kennen. Go get 'em Heleen! We'll see you when you get home!

En oh ja, mamS, ik heb je Mijnenveger record verbroken(medium). Het kostte me maar 3,5 maand af en toe als een verslaafde spelend. Er is geloof ik 8 seconden af(= veel). Jouw beurt.