Gebakken rijst met kip, pad thai (Thaise noedels), ananas, een gebraden stukje kip, zak chips met een pilsje voor lunch, loempia's, zelfgesmeerde broodjes met honing of pindakaas, papayasalade, gebakken ei met spek, muesli met yoghurt en fruit, een lekkere tonijnsandwich, bananen of misschien een appeltje voor de dorst. En ok, in Bangkok toch ook de MacDonalds om de nationale specialiteit uit te proberen.

Misschien wel één van de leukste aspecten van reizen is eten. Eigenlijk draait de hele dag om eten. Ontbijt is nooit zo moeilijk, de lunch vaak een improvisatie van waar we ons bevinden en wat we aan het doen zijn en avondeten is kiezen uit heel veel aanbod in Thailand. Klinkt goed he? Is het ook wel. Waar we in Indonesië uit gebrek aan voedselopties behoorlijk zijn afgevallen, zijn we hier in Thailand weer op de weg terug. In Bangkok hebben we één avond gezondigd aan fastfood, heerlijk. Wist je dat ze in Thailand de dubbele BigMac hebben? Vier burgers op 1 broodje. Bij het uitlopen van ons hotel liepen we meteen tegen een straattentje aan waar je van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat pad thai, rijst, koffie/thee, bier en sandwiches kon bestellen voor een euro per stuk. En als je rondkeek zag je vanzelf de fruitman rondlopen waar je ananas, watermeloen of papaya voor 50 cent aan kon schaffen. We hebben ook nog wel wat gezien hoor, hoogtepunt waren het koninklijk paleis en de tempel van licht. Verder hebben we veel souvenirs gekocht en 's avonds het nachtleven verkend. Wel zijn we nog naar een drijvende markt geweest, zo'n 100 km van Bangkok. Hoewel het niet heel druk met bootjes was, was het een geweldig leuk dorpje. Sfeervol, lekker garnalen eten (daar gaan we weer!) en weinig toeristen. Een hoogtepuntje. Verder was Bangkok gewoon te groot om helemaal te ontdekken en het openbaar vervoer was gewoon niet echt handig.

Na Bangkok gingen we naar Ayutthaya, een oude hoofdstad van Thailand met veel tempels. Omdat Daniel de nacht voor aankomst niet had geslapen was de eerste dag een beetje verloren. Al was het helemaal niet erg om hier te relaxen omdat het hier heerlijk rustig was in vergelijking met Bangkok en de eilanden in het zuiden. De volgende dag hebben we het meer dan goed gemaakt door een fiets te huren en al fietsend de tempels te bezichtigen. Erg fijn om de trappers weer eens in het ronde te laten gaan met de wind in de haren. De tempels waren ook prachtig!!

Naar Auyutthaya door naar Sukhothai, ook een voormalige hoofdstad en de plek waar het Thaise koninkrijk is geboren. We hadden hier een hotelkamer met de lekkerste bedden van onze hele reis (en dat voor het luttele bedrag van 6 euro per nacht, niet per persoon). Ook hier 's avonds de nachtmarkt opzoeken om lekker te eten. Marloes had ergens al een olifant zien lopen en 's avonds liepen er ook mensen met olifanten over de marktjes om wat geld te verdienen. Bij één nachtmarktje hadden we echt de lekkerste pad thai met garnalen. Een aantal lezers weet precies wat we bedoelen. Het Thaise voedsel is zooooo lekker. Desalniettemin fantaseert Marloes nog regelmatig over een patat met een dikke klodder mayonaise en Daniel blijft met de frikadel speciaal in zijn hoofd zitten. In Sukhothai waren de afstanden iets groter dus hier hebben we maar een scooter gehuurd om de tempels te bezichtigen. In tegenstelling tot Ayuthhaya waren de tempels hier allemaal gegroepeerd en vooral met zonsopgang en ondergang waren een aantal tempels en Boeddha's adembenemend mooi.

Gezien ons strakke reisschema moesten we ook hier weer door, naar Chang Rai, in het uiterste noorden van Thailand op de grens met Laos en Birma. Maar volgens mij zijn we hier in het noorden op de verkeerde moment van het jaar. Het heeft al tijden niet meer geregend en het is dus erg droog en dor en de boeren steken akkers en ik weet niet wat in de brand. Dat blijft allemaal in de valleien hangen waardoor er de hele dag een constante waas in de lucht hangt, vergelijkbaar met smog. Voor ons wel teleurstellend want we hadden ons erg verheugd op dit gedeelte van Thailand. Het blijft wel mooi maar je ziet zo weinig. Maar dat betekent niet dat we niets hebben gedaan. Ook hier weer een scooter gehuurd, of dit keer meer een echte motor (135cc) om de bergen goed te doorstaan. Met een kaart en een gevulde rugzak gingen we 's ochtends vroeg op pad. En koud dat het was. Overdag bereikt het kwik ongeveer een aangename 25-30 graden, maar 's nachts daalt dat naar een 5-10 graden. We hadden ons wel een beetje tegen de kou gekleed maar dit was wel een erg vroege herinnering aan koud kikkerlandje Nederland. Na 140km bochten en klimmen en dalen waren we helemaal dolgedraaid. Valleien vol rook gezien en verder niets (op een witte protserige tempel en een redelijke waterval na), we hebben weleens vruchtbaardere dagen gehad. Na een overnachting in Tha Ton maar weer op pad via een andere weg. Stukken beter, maar ook een beetje deprimerend. We hadden gezien dat je met een tour of trekking langnek dorpen kon bezoeken. Dorpen waar stammen wonen waarvan de vrouwen hun nek hebben uitgerekt m.b.v. ringen om hun nek, misschien heb je de plaatjes weleens gezien. We wisten wel dat het toeristisch zou zijn maar bij ons bezoek schrokken we toch wel. In een soort dierentuin zitten die vrouwtjes wat sjaals te maken om te verkopen. Elke keer als je ze aankijkt gaan ze afgetraind lachen en lief kijken voor een foto. De 'toerist' uithangen geeft soms zo'n dubbel gevoel. Zit je een beetje te kijken naar andere mensen die daar als afgetraind circusdier zitten omdat je ervoor betaald en ja, ze zijn toch wel bijzonder. Waar je in andere landen zulke culturen en mensen gewoon op straat tegenkomt en die mensen zichzelf onderhouden met 'normale' banen is zowat alles in Thailand keurig georganiseerd om zoveel mogelijk geld in het laatje te brengen. Toerisme is ok, maar dit land heeft zichzelf een beetje verloren en is één groot circus geworden.

Behalve dat Thailand een toeristisch circus is geworden, is men hier ook bijzonder handig in de kunst van toeristen hun geld afhandig maken. Dit hebben we aan de lijve ondervonden op het busstation van Chiang Mai. We kwamen net uit de bus vanuit Chiang Rai en kochten op het busstation van Chiang Mai een kaartje voor de bus naar Pai. Dit kostte 72 Baht p.p. en aangezien Daniel dit niet meer in de portemonnee had, haalde hij 500 Baht uit z'n oh-zo-sexy geldbuidel. Hij geeft dit briefje aan de vrouw van het loket en zij geeft ons vervolgens 200 Baht (2 briefjes v 100) terug. Aangezien het lang duurde voor ze aanstalten maakt om de rest van ons wisselgeld te geven, vraagt Daniel waar het blijft. Maar wat zegt ze: oh, but you paid me 200 Baht…here is your change..en ze geeft ons 56 Baht terug. Toen begon het welles-nietes verhaal: Daan zegt 500 Baht te hebben gegeven en zij en haar collega's blijven volhouden dat het maar 200 was. We blijven ook volhouden en met een boos gezicht geeft een vd medewerkers ons uiteindelijk de extra 300 terug. We gaan zitten, denken dat het voorbij is en beginnen een praatje met onze Canadese buren. Toen kwam de man die ons ons wisselgeld gaf weer terug met een telefoon…of we wel even met de politie wilden bellen omdat het bleek dat het toch echt 200 Baht was. Natuurlijk wilden we dat niet, we hadden ons geld immers weer terug…en hij droop weer af. Vervolgens kwam er een of ander trutje van kantoor, die goed Engels sprak, en die kwam ons wel even vertellen dat ze de camera's hadden bekeken en ze hadden bewijs dat wij echt 200 Baht hadden betaald. Ze had 2 foto's in haar hand, afkomstig van de bewakingscamera, waar wij voor het loket stonden en de 200 Baht op de toonbank lag. Het was inmiddels al 1.5 uur nadat het gebeurd was en eerdere verzoeken van ons om de film te bekijken, werd niet naar geluisterd. We waren er zeker van dat er in de tussentijd geknoeid was met de tape en dus wilden we de opnames niet zien, het zou alleen hun verhaal bevestigen. Ze begon te dreigen dat we niet met de bus mee konden EN ze ging de politie erbij halen. We bleven zeker van onze zaak en dus werd inderdaad de politie erbij gehaald. Netjes voorgesteld en gezamenlijk gingen we de tape dan toch bekijken. We waren echt stomverbaasd dat het ZO duidelijk op de tape te zien was dat we de vrouw een briefje van 500 gaven, zij deze in een laatje deed en vervolgens 200 Baht op de toonbank legt. Super verontwaardigd waren we dat het zo OVERduidelijk was dat zij de boel bij elkaar logen en dan ook nog het lef hebben om de politie erbij te halen. De politie was dan ook duidelijk NOT amused en nam amper de moeite om überhaupt de film te bekijken….ze wisten wel hoe laat het was. Het busbedrijf kwam echter met de geweldige verdediging: it's not you! Toen ze zagen hoe de briefjes verwisseld werden…Anyway, de bus kwam (wonderbaarlijk genoeg net op het moment dat de politie er was) en de politie stelde ons voor de bus maar te pakken…maar mochten we ze willen aanklagen, dat we dat maar in de rechtszaal moesten doen.

Ongelofelijk hoe ver een busmaatschappij gaat om buitenlanders €7,50 af te troggelen en behoorlijk de omgekeerde wereld als je mensen besteelt, er keihard bewijs op de film staat (wat ze al gezien hebben) en je er dan de politie bijhaalt. Druk opvoeren en hopen dat de toerist zwicht, dat is de techniek. Gelukkig zijn we niet voor 1 gat te vangen…en zijn we weer een mooi verhaal wijzer, en een illusie armer.

Na dit debacle hadden we een bumpy busride naar Pai, samen met onze vier nieuwe Canadese vrienden. En hier blijven we nog wel een paar dagen. Heel Canada is hier en inmiddels lopen we met een groep van 8 Canadezen en 2 Dutchies over straat. En wat doen we op straat: eten!!!! Avonden lang hebben we nu alles op straat uitgeprobeerd: worstjes met rijst erin, worstjes zonder rijst erin, wafels, bbq, loempia's, papaya salade, mais, zelfgemaakte patat, burrito's, broodjes piri piri, gefrituurd ijs, normaal ijs, champignons, kipspiesjes, kippenpoten, kippenvleugels, pad thai en vanavond de zelfgemaakte hamburgers met spek en kaas van Ping, voor €1,50,-. Dit spoelen we weg met Chang bier, Leo bier, Thaise whiskey gemixt met Red Bull en Cola. Overdag rijden we naar watervallen om te zwemmen, genieten we van vergezichten of komen we allemaal bij van een feestje de avond ervoor. Jaja, het leven hier is meer dan goed. Vandaag hebben we olifant gereden en met olifanten gestoeid in de rivier, enorm mooi. We hadden de 52-jarig oude Phanom tot onze beschikking, een beetje koppig maar enorm lief. Voor €25,- hebben we een uurtje mogen ravotten met deze oude dame waarbij ze Marloes tegen haar voet schopte. Niets ernstigs, alleen een blauwe plek. Jullie zullen de volgende keer van ons horen als we op Ko Phangan zitten en de Full Moon Party achter de rug hebben. We hebben de verhalen al gehoord dus dat gaat wat beloven.

Tot snel,

Marloes en Daniel