Na de vorige update, die we schreven tijdens een zinloze dag in Bangkok, was het tegen een uurtje of 6 tijd om onze volgende nachtbus te pakken. Met 2 Nederlandse meiden bleven we 'het mannetje van de bus' goed volgen, want we wilden natuurlijk wel de beste plekken van de bus. Eenmaal aangekomen, bleek dat nogal een illusie: wat een bagger-bus, zeg! Geen beenruimte en je kon de stoel amper naar achter doen want dan plette je je achterburen. Gelukkig waren wij in ieder geval al vrij kapot van de vorige nacht en dus sliepen we redelijk. Om 5 uur kwamen we ergens in de middle of nowhere aan, waar we moesten wachten en toen kwam er weer een bus…en na een uur rijden moesten we weer wachten op een boot. Uiteindelijk stonden we dan om 12.15 's middags op ons einddoel: Koh Phangan.

Op zoek naar onze pick-up, want dat werd geregeld als je 3 nachten had geboekt. Maar helaas…geen Seetanu! Na een belletje bleek dat ze er om 11.30 hadden gestaan met de boodschappen (dat was de tijd die ons was doorgegeven in Bangkok), de boot was er nog niet en ze konden niet zo lang wachten. Dat begreep ik…maar: ze wilden ons ook niet alsnog ophalen. We moesten maar zelf de taxi betalen, a €7.50 (een enorm bedrag in Thailand, zeker voor een gedeelde taxi waar je ook nog eens in een soort van Jeep zit. Ter vergelijking: we hebben geslapen voor 4 euro). Tijdens het telefoongesprek zei de vrouw dat we het er bij aankomst nog maar eens over moesten hebben. Maar bij het inchecken zeiden ze niets over het hele voorval…Omdat bleek dat zij er iig niets meer over wilde zeggen, zeiden wij er nog maar eens wat van. Wat je aanbiedt, moet je ook leveren. Gratis of niet, het is jullie service! Maar de Belgische eigenaren kwamen met verschillende slappe smoesjes en weigerden ons ook maar iets aan te bieden…een gratis drankje zou al veel goed gedaan hebben. Geen goed begin dus voor deze kniepstuuvers met principes (na een half jaar in een guesthouse te hebben gewerkt).

De bungalow was wel erg relaxt (en ook duurder dan we normaal betalen), ze konden heerlijke Belgische frieten maken en we hebben nog een partijtje beachvolley gespeeld. En na een paar dagen strandhangen en een scootertocht naar wederom teleurstellende watervallen (maar wel een mooie rit!!), was het dan toch eindelijk tijd voor de beroemde EN beruchte: Full Moon Party. We wisten dat twee Canadese meiden, Marie-Eve en Karinne, die we in Pai ontmoet hadden, er ook zouden zijn. Een lunchdate geregeld via Facebook en toen afgesproken gezamenlijk naar de FMP te gaan. Ook de Amerikaanse Tim en de Canadese Felix voegden zich bij de club.

Nadat we ons in onze hyper-flashy, een tikkie foute-maar-het-hoort-er-toch-bij, FMP-outfits hadden gehesen namen wederom de dure taxi richting het strand waar het zich afspeelde: Haad Rin. Bij de eerste de beste kraam een bucket gekocht en jahaa wat kreeg je daarbij: gratis neon-paint! Helemaal leuk dus. Ondertussen zagen we de jongen waar we de allereerste dag de taxi mee hadden gedeeld al zwaar bezopen rondwaggelen…het was pas 21.00u. Eenmaal op het strand was het feest al in volle lang, hoewel het nog wel rustig was. Je kon iig precies zien wie al een bucket (of pilletje) teveel op had. En toch begon het. Urenlang gek doen op het strand, met mede-neon-feestgangers, met springtouwen van vuur (nee mama, wij hebben dit verstandig aan ons voorbij laten gaan) en glijbanen vanaf een dak (ok, dit heeft Daniel wel gedaan). Helaas regende het ook voor het eerst in een maand Thailand. Daar ging alle verf…en de kleding van iedereen J We hebben nog goed uitgekeken naar de bizarre dingen die volgens anderen gebeuren op zo'n feest…maar de oogst viel een beetje tegen. Maar goed, je kunt niet elke dag ongegeneerd een foto nemen van een in de zee plassende vrouw, een kussend stelletje in de branding en wat dacht je van lekker spoon-en naast in coma liggende mannen? Rond een uurtje of half 7 (en voor Marloes 7u, want die moest nog onder de douche die vervelende neon-verf eraf schrobben..grr) lagen we weer in de bungalow. Het feest was minder 'gek' dan verwacht, maar dat maakte het eigenlijk ook een stuk leuker! Geen ruzies, geen gedoe…alleen maar keihard feesten en gek doen!

De dagen na de FMP zijn we verhuisd naar een goedkopere bungalow twee huizen verderop (dat was een dagactiviteit), hebben we nog wat hangmatten uitgetest en hebben we weer een scooter gehuurd. Koh Phangan is namelijk een prachtig eiland, met prachtige stranden. Zelfs het Full Moon strand was na een paar dagen weer super wit, de buckets opgeruimd en er lagen geen comatueuse spoonmaatjes meer. Na bijna een week Koh Phangan (ons reistempo ligt nu wat lager), vertrokken we gister weer met de boot en de bus naar Khao Sok. Een nationaal park zo'n 3 uur ten westen van waar we aankwamen met de boot uit Koh Phangan. En een bijzonder detail van deze reis: van de zo'n 350 mensen op de boot naar het vasteland, waren wij de ENIGE mensen die naar Khao Sok gingen. Als mensen vroegen waar we heen gingen, was het ook steevast: huh? Where? Met andere woorden, prima plek om heen te gaan. Mooie natuur en waarschijnlijk niet al te toeristisch…om Thailand goed en actief af te sluiten! Na Khao Sok vertrekken we richting de Perhentian eilanden van Maleisië en vanaf daar naar onze laatste plek in Azië: Kuala Lumpur. Het einde nadert…en we kijken er met gemengde gevoelens naar uit (veel enthousiaster wordt het niet hoor!). Tot de volgende keer!

Liefs, Daan en Marloes.