Draken in de jungle

Rinca&Komodo, de eilanden waar we Komodovaranen oftewel de 'Dragons' gingen spotten. Je tussen eilanden verplaatsen gaat zo lastig met een auto/bus dus ook hiervoor moesten wij een boot zien te vinden. Samen met Dennis, natuurlijk een Nederlander, hadden we een leuk bootje gevonden met kapitein en een kok. Eerst Rinca, een niet echt jungle maar wel met prachtige steppes bedekt eiland waarop de draken iets kleiner zijn dan op hetKomodo-eiland maar er niet minder gevaarlijk om zijn. Dus we kregen bij aankomst een ranger toegewezen, de 19 jarige Eric (die nog nooit van de McDonald's had gehoord!!!!!!!) die een jaartje vrij van school had genomen om iets 'anders' te doen. Nou, dat 'andere' deed hij erg goed. Met veel bevlogenheid en passie vertelde hij ons alle ins en outs over de draken. Bijvoorbeeld dat een babydraak de eerste drie jaar in de boom blijft zitten en af en toe naar beneden komt als mamadraak een buffel of hert heeft gedood. Hoe doen ze dat? Ze bijten en brengen daarmee een gif in je lichaam. Ben je een buffel, dan kun je het nog 3 weken volhouden voordat je dood bent, ben je een mens? 1 á 2 dagen. Laatste dodelijke toerist? Herr Rudolf uit Zwitserland ruim 15 jaar geleden. Wat er van hem weer is gevonden? Bril en camera. Jaja, want Komododraken eten alles op, huid, haar, vlees en botten. Vanwege de hoeveelheid calcium die ze naar binnen werken zijn hun grote boodschappen dan ook wit. Eric kon ons natuurlijk geen draken beloven maar al snel spotte we er één die de eieren van een andere draak aan het opgraven was. Eerlijk gezegd was dat een indrukwekkend gezicht, zo'n enorm beest aan het werk te zien. Het probleem is namelijk dat op beide eilanden mensen wonen en mensen koken. En waar mensen koken blijven restjes over en dus ligt het merendeel van de draken bij de keukens van die huisjes. Op Rinca hebben wij verder geen wilde draken meer gespot dus de boot ging verder naar een prachtige snorkelplek en vervolgens naar een plek waar bij zonsondergang duizenden vliegende honden langsvlogen. Wij hadden geen flauw idee wat we hiervan moesten verwachtten maar er kwamen enorme vleermuisachtige honden overgevlogen. Op een gegeven moment kwam ook Ismael in zijn kano aangevaren. Ismael trok een heel zielig gezicht en zei dat ie van 'too far' kwam met vier biertjes. Of wij zijn bier wel wilde kopen voor €3,20,- de stuk. We waren met zijn 3-en maar mochten alleen maar al zijn bier kopen en de kapitein, een gelegenheidsmoslim, lustte er ook wel 1. Ismael blij, wij blij want onder het genot van een biertje, een heerlijke nasi goreng en een prachtige zonsondergang besloten wij deze dag.

De volgende dag stond Komodo eiland, manta's en wederom snorkelen op het programma. Kunnen we kort over zijn. Op Komodo zagen we één draak bij een mangemaakte waterbron liggen. Je denkt, dit eiland draagt de naam van de draak, de entree is ook veelbelovend, maar het eiland is zo dor en er waren geen draken in velden of wegen te bekennen. Komodo was voor ons dus 1 illusie armer maar 1 draak rijker. De manta's dan. Ze kunnen enorm breed worden, paar meter hebben wij weleens gehoord, maar als het water ruw is zijn ze lastig te spotten. Maar ja, we hebben er één gespot en dus doken we meteen met snorkel gear het water in en wauw…… Zoiets enorms hebben we nog nooit van zo dichtbij gezien, jammer genoeg hebben we geen foto's maar als je mantaGoogled weet je wat wij bedoelen. Als afsluiter snorkelen en nog even flink de rug verbranden om weer koers te zetten richting LabuanBajo.

Zoals gezegd vanuit daar z.s.m. naar het oosten, want daar komen per slot van rekening de wijzen vandaan. Bajawa was de naam van een plek in de jungle waarvoor je eerst over de enige weg die van west naar oost Flores moet rijden. En die weg is geen pretje, een achtbaanrit van 7u, pppfffff. Maar je moet er wat voor over hebben om op mooie plekjes te komen en mooi was het zeker. Achterop twee motors vertrokken we naar een aantal oude dorpen met prachtige houten huizen. Ook hier wisten we weinig van (Nathan en Virginie, twee Belgen die we al eerder waren tegengekomen wisten ons hier gelukkig meer over te vertellen waarvoor dank). Elk dorpje heeft één of meerdere stammen en die worden gerepresenteerd door twee bouwwerken. Een boomstam met een dakje erop stelt het mannelijke deel van de stam voor. Een schattig huisje met wat houtbewerking is het vrouwelijke deel. Veel meer kenmerken van de huisjes stellen het mannelijke en vrouwelijke geslacht voor. Zo heeft een belangrijk huis afhankelijk vangeslacht een poppetje, opa,of een huisje op het dak. Opa (ja echt, dezelfde betekenis als onze opa) is het mannetje en een ander huis in het dorp is verbonden met dit huis omdat het een huisje op het dak heeft. Lastig verhaal allemaal maar de foto's geven misschien een beter beeld van wat we bedoelen. Als toetje hadden we air panas (hot spring) midden in de jungle. Één stroom was zeker over de 45 graden en een ander stroompje was ijskoud en dus moest je in het midden gaan zitten voor een optimaal genieten en omdat de douches in de hotels/homestays ijskoud zijn een ideale gelegenheid om ons even goed te wassen. Ook zijn we die dag nog naar de lokale markt van Mataloko geweest. Deze is een keer in de week…dus we hadden geluk. Het was geweldig om over de markt te lopen… na al die Chineze markten, nu eens een Indonesische. Ook hier waren ze niet gewend aan blanke koppen dus iedereen staarde ons met verschrikte blikken aan; heel bijzonder. Een van de dingen die ze hier veel verkopen is een soort blad waar vrouwen op kauwen en mannen oproken en waarvan je tanden en lippen rood worden. Ook tabak is volop te koop.

Na Bajawa gingen we naar Moni, wat bekend staat om wederom een vulkaan; dit keer de Kelimutu. De mensen die aan de voet van de vulkaan wonen, geloven dat als ze sterven hun ziel in één van de drie meren (afhankelijk van je karakter en persoonlijkheid) terechtkomt die de vulkaan herbergt. Elk jaar veranderen de kleuren van de drie meren en geeft net dat extra mythische tintje. Voor een optimaal zicht moest je met zonsopgang op de top zijn. Dus de dag vantevoren een scooter huren en s' nachts om 4u die vulkaan oprijden (en dus eindelijk een keer niet lopen!)behalve het laatste stukje dan. Net als de Rinjani was dit ook meer dan de moeite waard: een prachtig uitzicht over een turkooizen en een iets groener meer. Het derde meer bleef verstopt achter de mist.

Met de scooter tuften we weer naar beneden en stopten nog even bij de hotspring voor een lekker warme douche…waarna we vervolgens bij onze homestay de lekkerste banana pancake van onze Indo-reis tot nu toe kregen voorgeschoteld(en we hebben heeeeeeeel wat vergelijkingsmateriaal!!). Nathan en Virginie pakten snel de bus en wij gingen na een kort dutje (4uur opstaan is toch net iets te vroeg…6u lukt inmiddels prima) met onze scooter op pad. Waarnaar toe? Tsja, we wisten het zelf ook niet zo goed. Maar op de menukaart van een restaurantje in het dorp, zagen we dat ze tripjes regelden naar de dorpjes Jopu en ´naam vergeten´. Als je er met een gids naartoe kunt…dan zal het wel leuk zijn! Een lange bumpyride verder, bleken de dorpjes net zo te zijn als alle andere dorpjes en toen we weer terug waren in Moni, bleek dat de dorpjes enkel bekend stonden vanwege het ikat weven. Dat hebben we niet gezien…maar wel weer prachtige uitzichten en vriendelijke mensen waar we een woordje Indonesisch van probeerden op te steken.

Na Moni trokken we verder naar Maumere, de stad waaruit we ook de boot naar Makassar, Sulawesi zouden pakken. Toen we op de lokale bus wachtten, stopte er een mooie auto die ons ook wel naar Maumere wilde brengen..en bij ons hotel af wilde zetten. Voor dezelfde prijs als de lokale bus, iets meer beenruimte en comfort (vooral voor Daniel erg fijn). Bij aankomst gelijk de bootkaartjes gekocht (€ 12,50 voor 17u met de boot), contact met de wereld gezocht via internet en geweldige filmpjes van sinterkerst gekeken (super bedankt!!!!) en een dag films gekeken omdat het regende. Nog een dag een scooter gehuurd en naar een geweldig mooie baai gereden met een verlaten, wit strand en vervolgens naar een ander (iets minder mooi) strand gereden waar we in bungalows op het strand de eerste gasten waren sinds een week. Ernie (niet die van Bert), de eigenaresse, had niet veel eten in huis en speciaal voor ons werd nog wat benzine gekocht om met de generator elektriciteit te maken. Om 8u vroeg ze of als we naar bed gingen, ze de generator uit mocht doen….vroeg slapen dus haha.

Nu zitten we op de boot naar Makassar, Sulawesi. 17 uur met heul veulIndonesiërs en Jane uit Australië en wij. Je kunt je voorstellen dat we van alle kanten worden aangestaard, maar het is allemaal prima. Om 1uur vannacht zullen we aankomen…hopelijk zijn de mensen in het hotel nog wakker J

Cijfer voor Flores

Wij geven Flores een 8. Prachtige stranden op mooie eilandjes, prachtige snorkelgebieden, indrukwekkende natuur, authentieke dorpen, machtige dieren en enorm vrolijke mensen. Waarom Flores dan geen 9 of 10 geven? Het reizen op Flores is pittig, de mensen die geld aan je proberen te verdienen liegen en bedriegen je toch nog aan alle kanten (vooral Moni). En wij denken door reisverhalen van anderen over Sulawesi en Kalimantan gehoord te hebben dat het beste nog moet komen. Eigenlijk kan het nu niet meer stuk dus we zien nu al veel als een extraatje.

Cijfer voor Lombok

Helaas waren wij vergeten dit eiland een cijfer te geven, althans, vergeten aan jullie te melden. Wij lopen al langer met een 7+ in het hoofd. Het heeft al heel snel een streepje voor op Bali vanwege minder toerisme, meer fatsoenlijke prijzen en natuurlijk prachtige eilanden en de Rinjani. Ons contact met de locals was wisselend. Van heel erg vriendelijk en oprecht behulpzaam tot toch wel bedreigend. Misschien waren we net iets te kort op Lombok om het eiland helemaal tot ons te laten komen maar desalniettemin een mooi cijfer.