Cambodja! Dit land schreeuwt om een blog. De mensen, de koeien, de honden! We proberen niet in de herhaling te vallen met Laos, echt niet. Dit is een heeeeeel ander land. Cambodja! Boek je ticket om, wijzig je vakantieplannen, laat de caravan in de schuur staan. Kom naar Cambodja! Is dit genoeg positieve reclame of willen jullie ook redenen horen waarom je halsoverkop met de baas (leidinggevende moet ik zeggen, honden hebben een baas) moet bellen dat je vier in plaats van drie weken vrijaf wil? Ten eerste de koeien op de weg. Was Laos een boerderij dan is Cambodja de grootste rundveehouderij ter wereld. Laat ik starten met een anekdote van mijn reis met Jan van vijf jaar geleden. Op de weg van Siem Reap naar Phnom Penh had de chauffeur er tabak van om constant af te remmen voor overstekende koeien. Wat doe je dan? Het gas loslaten en een koe aanrijden. Ik weet nog goed dat ik, en de medepassagiers hun ogen niet konden geloven dat de chauffeur doodleuk op een overstekende koe inreed. Hij raakt het dier op de achterkant met een gangetje van dertig kilometer per uur. Maar koeien zijn stugge dieren en met behulp van halfnaakte dorpsbewoners werd het dier in de benen gehesen en liep rustig weg. De chauffeur was al pissig, en nu helemaal want de bus had behoorlijk wat schade. Tijdens de reparatie zaten Jan en ik met de chauffeur te praten die uit Maleisië kwam. Jan sprak Bahasa Indonesia wat sterk verwant is aan Bahasa Malaysia. De chauffeur bleek uiteindelijk een vriendelijke man met een positieve instelling want toen ik zei dat hij 'a driver from hell' was vatte hij dit op als 'driver professional'. Vergeet niet om mij in het echt deze anekdote te vragen, hij is in het echt ongelooflijk grappig. Echt. Onze binnenkomst in Cambodja was ook een constante afrem/optrektocht voor overstekende koeien. We gingen eerst naar Siem Reap, wie kent het niet? Angkor Wat dan? Of Angkor What?!, een discotheek waar we op de avond van aankomst hebben gedanst totdat we niet meer konden. Om een lang verhaal kort te maken, Google Angkor Wat en dan afbeeldingen. En dan zoek je op Bayon, Preah Khan, Ta Prohm, Ta Som en dan weet je genoeg, Cambodja. Vervolgens wilde Marloes naar Battambang en ik naar Kampong Thom. Het werd Kampong Cham omdat Marloes een supertof Guesthouse had gevonden genaamd 'the Bamboo Hut'. Slapen in een hangmat, kampvuur maken, jackfruit met rum, ongelooflijk lekker eten, middagdutje, bamboobrug, verzengende hitte, met de scooter op een bamboovlot een rivier oversteken, suikerrietsap drinken, ouwehoeren met ouwelui en als klap op de vuurpijl een twintigjarig huwelijksfeest bijwonen met bier/rijst/ei/koeievet/vis/rauwe mango met zout en rauwe banaan. Zo, dat was een lange opsomming maar sowieso een onvergetelijke ervaring. Kampong Cham gaf ons een inzicht in het plattelandsleven, het echte Cambodjaanse leven. Niet de toeristisch gevormde gebieden van Siem Reap, Phnom Penh of de eilanden rond Sihanoukville waar we nu zijn. Dus als je besluit om naar dit prachtige land te gaan, ga dan alsje alsje alsjeblieft naar de Bamboo hut in Kampong Cham en huur natuurlijk een scooter. Toen gingen we naar Phnom Penh. Hoofdrolspeler in de ongelooflijke en onbegrijpelijke genocide van de Rode Khmer in de jaren zeventig. Wij zouden jullie graag meer vertellen over deze gebeurtenis maar het is zo moeilijk te bevatten en te begrijpen dat we jullie willen vragen in ieder geval via het internet hier meer info willen opzoeken. Ik wist er na mijn vorige bezoek al vrij veel van maar we hebben er ook nog een zeer informatief boek over gelezen. We kwamen dus goed beslagen ten ijs. Desalniettemin waren de martelgevangenis S-21 en de Killing Fields mistroostig en onwerkelijk. Bij de Killing Fields zie je aan de oppervlakte nog steeds botten en kledingstukken die door de regen veertig jaar na dato nog steeds omhoog spoelen. En als je de geschiedenis er achter weet maakt het hele bezoek je extra verdrietig dat mensen elkaar dit aandoen. Zoals jullie lezen is Cambodja dus een land van uitersten. Tempels en jungle, platteland en eenvoud, stad en historie en nu zijn we op een eiland in de Thaise golf. We laden hier de batterij op en gaan dan naar Vietnam met als eerste stop Ho Chi Minh stad. Weer een land wat geruïneerd is door de Verenigde Staten, weer een land die in de jaren zestig en zeventig gepropageerd is als kwaad en duister. Reizen kan, als je je ervoor interesseert, een reis door de geschiedenis zijn. Maar hoe akelig en onrechtvaardig die geschiedenis ook kan zijn, als je net als de Cambodjanen elke dag met een lach start dan doe je er in ieder geval alles aan om de toekomst beter te maken. Dus mensen, reis en lach!