Hallo lieve familie, vrienden en iedereen die de moeite neemt om onze blog te lezen. Hoe is het met jullie? Met ons gaat het prima. We zitten in zuidelijk Laos op een van de vierduizend eilanden om ons verblijf aan dit land af te sluiten en ons voor te bereiden op Cambodja. Laos was voor mij een feest van herkenning en voor Marloes een feest van ontdekking. Zo 'ontdekte' ze de Thakhek loop waar we met onze vorige blog waren gebleven. Samen met Alex, Aaron en Loren hebben we vier hele leuke dagen gehad. Op onze Zhongfen schakelbrommers scheurden we over de snelwegen, manoeuvreerden we over zandweggetjes en slingerden we door schaduwrijke bergwegen. Elke dag vonden we wel een prachtige plek om te zwemmen, of om van bomen/rotsen af te springen. Hoogtepunt van de loop was de Konglor grot. Zeven en een half kilometer lang en alleen te bezoeken per boot. Je krijgt een zaklampje en neemt plaats in het bootje. Het is vanzelfsprekend pikkedonker maar je krijgt een goede indruk hoe hoog en hoe wijd de grot is. Zo hoog als de hoogste kathedralen in Europa en soms zo breed als een voetbalveld. Af en toe moesten we uitstappen om de boot door het ondiepe water te duwen. En eenmaal aan de andere kant van de grot was er de gelegenheid, of die namen we, om een biertje te drinken om vervolgens weer terug te varen. Ok, hoogtepunt was de grot, maar voor Alex en mij waren de wegen eigenlijk nog veel leuker. Ik had echter Marloes achterop dus zo hard als Alex gingen we niet helemaal maar toch, motorrijden kan weleens mijn ding zijn. Dus gingen we ook nog de Pakse loop doen. Zonder Alex en co, maar gedeeltelijk met Anna en Raphaelle. De Pakse loop was vijf jaar geleden de eerste keer dat ik op een schakelbrommer reed en hier had ik heel lang naar uitgekeken. De wegen zijn minder spectaculair maar je rijdt veel meer door kleine dorpjes en hun boerderijen. En aangezien alle boerderijdieren net jongen hadden gekregen was het goed uitkijken. Kuikens, biggen, kalfjes, geitjes, puppies. Ze rennen constant de weg over en zijn nog lekker onbevreesd. De Pakse loop staat verder bekend om de vele koffieplantages en de prachtige watervallen. De tweede nacht in een tent was het leukst omdat we de volgende dag naar de mooiste watervallen ooit konden lopen.

En nu zijn we klaar met zeven dagen scooteren en liggen we in een hangmat, of liggen we in de rivier, of fietsen we wat rond, of lezen we ons een slag in het rond. Terugkijkend op Laos hebben we eigenlijk relatief weinig culturele dingen gedaan. Slechts één tempel bezocht en natuurlijk die mysterieuze kruiken...maar eigenlijk was Laos vooral veel natuur én natuurlijk de mensen. Hoe meer je op het platteland kwam, hoe meer Sabaidee (hallo) je om de oren vloog en hoe vaker je werd toegezwaaid door schoolkinderen. De natuur had wel iets weg van de omgeving van Yangshuo; karstbergen en rijstvelden. Helemaal niet vervelend om doorheen te rijden! Tot slot, is ook de Laotiaanse keuken niet zo haute cuisine als misschien de Thaise of Chinese keuken. Maar met bijna een dagelijkse portie spicy papaya salad hadden we eigenlijk niets te klagen. Ook hebben we hier zo lekker sticky rice gegeten dat we ook alvast wat sticky rice mandjes voor thuis hebben gekocht. Nu nog kijken of we het zelf kunnen maken...