Goodmorning Vietnam!!

3 sept Chau Doc
Na Cambodia zijn we vertrokken naar Vietnam, het was een 4 uur durende rit naar de grens, die we grotendeels slapend hebben doorgebracht. De weg naar de grens was een soort dijk, met links en rechts water. Het was erg apart om te zien dat de boeren deze weg gebruiken om hun rijst te laten drogen. Je rijdt soms dus gewoon over de drogende rijst van de boer heen. (daarom moet je dus altijd je rijst wassen!;) ) Eenmaal bij de grens moesten we een kleine 200 meter lopen, dit is om het allemaal wat soepeler laten te verlopen, anders moeten ze onze hele bus controleren enzo. Mr. T (onze 'gids') hield vanaf dat moment onze paspoorten bij, omdat deze iedere keer gecontroleerd moeten worden bij de hotels. (niet echt een fijn gevoel, maartoch…) Nadat ze onze paspoorten weer vol gestempeld hadden was het nog een uur rijden naar het hotel in Chau Doc, volgens mij was het maar 15km, maar de weg was echt een ramp! "vroeger hadden ze geen drempels, alleen kuilen", in Vietnam hebben ze echt nog geen drempels nodig! Eenmaal aangekomen in Chau Doc viel ons meteen het een en ander op. Ten eerste, er waren geen tuktuks!! In Thailand en Cambodia wordt je er mee doodgegooid en in Vietnam zou je willen dat ze er waren! Dat brengt me meteen bij het tweede wat ons opviel, iedereen rijdt hier op een motor/scooter! Het is niet alleen een vervoersmiddel, maar ook een vorm van status, als je een dame mee uit vraagt, wil ze eerst weten wat voor motor/scooter je hebt. En ten derde valt het op dat iedere Vietnamees denkt dat zijn motor het alleen blijft doet als je om de 3 seconden een keer de claxon gebruikt!! Er gaan geen 5 seconden voorbij zonder dat iemand op straat een keer toetert! Maargoed, we waren dus aangekomen in Chau Doc!
Het hotel was weer veel te luxe naar onze zin, met 2 tweepersoonsbedden op onze kamer, koelkast, tv, grote douche etc etc… We bleven maar voor 1 nacht in Chau Doc en de volgende dag zouden we weer vroeg vertrekken, dus even opfrissen en de straat op!
Eerst zijn we naar de markt geweest en daarna besloten we om naar 'Sam moutain' te gaan, een flinke berg die een prachtig uitzicht bied over het landschap van Vietnam en zelfs tot aan Cambodia. Het was een dikke 6 km van ons hotel vandaan en we besloten om er naartoe te lopen voor de sunset. Maar onderweg bleek al snel dat we toch iets snellers moesten gaan zoeken om op tijd boven te zijn. De Tuktuk van Vietnam is een motortaxi, maar we zagen er maar 1 en we waren met 7 personen. Ik vroeg voorzichtig of hij misschien een manier wist om zsm met 7 man boven op de berg te komen. Daarna schreeuwde hij een keer in het rond, floot wat op z'n vingers en binnen 10 tellen stonden er 7 motorrijders met een extra helm in de hand klaar om ons naar boven te brengen. De rit naar boven was al een avontuur op zich, maar we waren mooi op tijd om van het geweldige uitzicht te genieten! Daarna besloten we om ons door deze wegpiraten naar ons hotel te laten brengen. En laat nou net ik de enige motormuis hebben met de kapotte claxon, een 'must have' in Vietnam, je kunt hier beter je remmen kapot hebben dan je claxon! Maar goed de rest van de bende was niet te beroerd om een paar keer extra te toeteren, dus we zijn allemaal veilig bij het hotel aangekomen! We waren allemaal moe van het reizen en de drukke dag, dus we besloten om op tijd naar bed te gaan, want om 7 uur moesten we er weer uit om door te reizen naar Ho Chi Minh City.

4 sept Ho Chi Minh City
Fem en ik zijn allebei niet zo goed in uitslapen, daarom proberen we soms wat vroeger naar bed te gaan om toch voldoende te slapen. Maar meestal, en dus ook deze ochtend, werden we dan rond 4 uur 's nachts wakker en konden we niet meer slapen. Even douchen, foto's gekeken, tas een keer fatsoenlijk ingepakt en toen was het alweer half 8, tijd voor ontbijt! In Vietnam op straat zie je overal kleine karretjes staan waar je eten kunt kopen, voornamelijk 'bamhui' een baguette met ei, soja sauce, vegetebles, pate, 3 soorten vlees, groente, chilli en nog meer chilli. Meestal skipte wij het vlees en de pate voor onze eigen veiligheid, maar het smaakt gruwelijk goed!! Na het ontbijt konden we er weer tegenaan om 2,5 uur in een hete plakbus te zitten, een half uur om de rivier over te steken met iets wat ze hier een ferry durven te noemen en daarna weer 2 uur verder in dezelfde bus om in Ho Chi Minh City te komen.
Ho Chi Minh City (ook wel Saigon genoemd) is de stad waar we afscheid moesten gaan nemen van 2 groepsleden en 7 nieuwe groepsleden gingen ontmoeten. Het hotel was wederom veel te luxe, deze keer met binnenzwembad! Wij hebben liever een knus kamertje die net groot genoeg is voor de ventilator die aan het plafon hangt, maar dat gaat niet gebeuren deze maand ben ik bang.
Toen iedereen zijn spullen op de kamer had gezet zijn we naar de central market gelopen, onderweg leerden we meteen de Vietnamese manier van oversteken, kijk links (zie ongeveer 2000 scooters) kijk rechts (zie ongeveer net zoveel scooters) doe een schietgebedje, sluit je ogen en begin met lopen. Niet rennen, want dat verwachten ze niet en dan 'ga je dood!' (volgens onze gids worden we overal overvallen en vermoord, dus ook hier)
Veilig bij de markt aangekomen zijn we officieel echte backpackers geworden, jaja we hebben een bumbag gekocht!! Oftewel een heuptas! Nu kan het niet meer missen, backpack op de rug, lonley planet (de reisbijbel) in de hand, slippers aan, pofbroek aan, zonnebril op, gratis (bij een liter bier) T-shirt aan, bumbag om en het kan niet meer missen! Op reis noemen ze het backpackers, maar in de Nederlandse volksmond is het eerder 'hippie', 'nozem', 'geitewollensokkenman' of 'klerenmakerzitter' (mijn favoriet!) Het enige wat we missen is rasta haar, maar met dat gratis shampoo van de hotels komt dat ook nog wel goed!
Sorry ik dwaal weer af, op de markt leerden we onze eerste nieuwe reisgenoot kennen, we wisten al dat er één jongen uit Australie bij zou zitten, fem hoopte op een lange blonde surfdude met blauwe ogen, maar helaas hij is niet echt lang, donkere haren en donkere ogen en toen hij zijn eerste 4 woorden sprak 'Hi I'm Adam' wisten we het al zeker: hij is homo en dan bedoel ik echt homo. Fan van Lady gaga, de echte 'slappe hand trekjes', strakke korte broek aan etc etc. Maar we wisten meteen dat we er een nieuwe vriend bij hadden! We stelden ons zelf voor en leerde elkaar een beetje kennen terwijl we wat monumenten en hotspots van saigon bezochten. Later op de dag hebben we de rest van de groep leren kennen. Aardige mensen, maar allemaal meer met de instelling van 'even 3 weken op vakantie, geld uitgeven, zonnebaden, lekker eten etc' niets mis mee, maar wel anders dan de rest van onze bestaande groep. We zijn samen uit eten geweest, hebben wat gedronken op een terras en zijn daarna naar een supermarkt gegaan om wat te drinken te halen om vervolgens op het dakterras van ons hotel te gaan zitten. (deze plek hadden we eerder die dag ontdekt, niet bestemd voor gasten, maar er was niemand en er was een geweldig uitzicht!)

5 september Ho Chi Minh City
Op deze dag leerden we voor het eerst de geschiedenis van Vietnam kennen. We zijn eerst naar de Cuchi tunnels gegaan. Dit zijn tunnels die in de oorlog door de Vietnamezen zijn gegraven om te vechten tegen de Amerikanen. Het was erg interessant om te zien hoe de Amerikanen het hun zwaar geschut het af hebben gelegd tegen de Vietnamezen met hun jungle. Om een heel lang en indrukwekkend verhaal wat in te korten: De Vietnamese strijders hebben 19 jaar lang onder de grond geleefd in een tunnelnetwerk van maar liefst 200km ze hadden door heel de jungle verspreid geheimen ingangen, luchtgaten en ook dodelijke boobytraps gemaakt. De tunnels gingen zelfs onder het Amerikaanse kamp door (het kostte ze 2 maanden om er achter te komen hoe het kwam dat er zoveel soldaten binnen het kamp werden vermoord, ondanks die hoge hekken en beveiliging)
We zijn zelf ook 100 meter door zo'n tunnel gekropen, toen we er uit kwamen waren we kapot en lichtelijk claustrofobisch!! Ongelofelijk dat mensen hier in hebben geleefd en gevochten! Die dag hebben we ook het oorlogsmuseum bezocht met schokkende foto's, nogsteeds worden er kinderen geboren met vreselijke afwijkingen omdat de Amerikanen toentertijd zoveel chemische rommel over het land heeft gestrooid. De Amerikanen hebben het vechten uiteindelijk opgegeven, maar om nou te zeggen dat de Vietnamezen gewonnen hebben……
Later die dag zijn we vertrokken vanuit het hotel naar het treinstation om op onze eerste nachttrein te stappen. Het was echt geweldig! Een kleine cabine met 2 stapelbedden, een tafeltje in het midden en net genoeg ruimte om onze tassen kwijt te kunnen. Fem en Claire gingen opzoek naar een rokersruimte en toen ze na een half uur niet terug kwamen vond ik ze uit eindelijk in een coupe die was omgebouwd als een klein restaurantje. Hier hebben we nog even een pilsje gedronken en zijn daarna naar bed gegaan. (samen in 1 bedje van zo'n 50cm breed)

6 September Nha Trang
Om half 5 ging de wekker in de trein (radio aan met verschrikkelijke Vietnamese muziek) dus we moesten snel onze spullen pakken en uit de trein, op naar de bus die ons naar het hotel bracht. Om half 6 kwamen we aan bij het hotel, de meesten gingen recht naar bed, maar clare, kayleigh, adam, fem en ik gingen opzoek naar het strand. Na een tijdje hadden we het gevonden (onze gids wees ons de verkeerde kant op) het strand was prachtig, met bamboe parasols, blauwe zee, geel strand en een geweldig uitzicht. Na onze ochtendwandeling zijn we onze kleine rugzakken in gaan pakken met de spullen die we die dag nodig zouden hebben. We hadden een plattegrond gekregen en we besloten de hotspots van Nha Trang te gaan bezoeken met de 'pushbike' oftewel een fiets! In Engeland is het niet zo gewoon als in Nederland om overal te fietsen, dus voor Clare was het nog een hele uitdaging, vooral met de halve fietsen die we voor 1,5 euro gehuurd hadden voor de hele dag. Maar na even oefenen ging het prima! We bezochten wat tempels en een grote witte buddha op de top van de berg met een geweldig uitzicht over de stad en over zee. Daarna zijn we terug de stad in gefietst om op zoek te gaan naar een kraampje om een bamhui voor lunch te kopen. Maar net als met een tuktuk: als je ze nodig hebt, zijn ze er niet! Het duurde ons te lang om er een te vinden dus besloten we even een duik in de zee te gaan nemen. Het water was warmer dan verwacht, maar het was heerlijk om even te zwemmen met het bloed hete weer!
Uiteindelijk hadden we toch een bamhui kraampje gevonden, hebben we even geluncht en zijn we even terug naar het hotel gegaan om ons op te frissen.
In het begin van de middag was iedereen wakker en zijn we terug naar het strand gegaan waar we tot een uur of 5 gelegen hebben totdat het begon te regenen. 's Avonds zijn we met z'n alle uit eten geweest en gingen we op tijd naar bed.

7 September Nha Trang
We hadden de dag ervoor een boottocht geboekt voor de hele dag, dus we waren alweer op tijd uit bed om te genieten van ons included ontbijtje. We moesten wel meteen uitchecken omdat we pas later in de middag terug zouden komen, maar we konden onze spullen allemaal in één kamer leggen. Om half 9 werden we opgepikt en 10 minuten later waren we bij de boot. Het was een vrij klein bootje waar we ongeveer met 25 man op zaten. Bij het eerste eiland was een soort van aquariumpark, maar dit zagen we niet zo zitten dus hebben we een uurtje gerelaxt bij de boot. De tweede stop was 100 meter voor een eiland, hier konden we gaan snorkelen en kwamen onze goedkope snorkelsetjes van hongkong toch weer van pas! Het onderwaterleven was echt prachtig, vissen in alle kleuren en maten, prachtig koraal en zeeslangen. Hier konden we ook op het upperdeck leggen, waar we nog even hebben liggen zonnen voor de lunch. Het eten was typisch Vietnamees en geweldig!! Daarna ging de muziek aan en gooiden ze 'the floating bar' in het water (oftewel een stuk piepschuim met 2 flessen rode wijn, wat glazen en een plastic bloemetje) maar gratis rode wijn in de zee op een drijvend ding wat een stoel moet voorstellen is nooit verkeerd!
Na een kwartiertje 'aan de bar hangen' zijn we weer verder gaan varen naar het volgende eiland. Onderweg werden we verrast door live muziek op de boot er kwam een overleden drumstel voor de dag een basgitaar en een microfoonsetje die ze volgens mij uit de zee hadden gevist, maar het was wel een super leuk initiatief! Na twee liedjes van de band konden we zelf een nummer uitzoeken uit een boek en karaoke zingen. Scott en ik begonnen met "like a virgin" gevolgd door Fem en Kayleigh die het lied van 'The Titanic' zongen (erg toepasselijk op een boot)
Bij het volgende eiland konden we lekker op het strand chillen, ik sprong van de pier in het zand (iets van 1,5 meter) maar kwam verkeerd terecht en had last van mijn voet. We hebben toen een klein uur op het strand in een strandstoel gezeten, ik wou opstaan maar dat ging niet. Dat heb ik weer…(nu, 15 dagen later kan ik nog steeds niet op mijn linker voet staan, misschien toch maar even naar het ziekenhuis als we weer in Bangkok zijn) Eenmaal terug in het hotel hebben we mijn voet nog gekoeld met ijs, even gedoucht (met 16 man één voor één onder 1 douche omdat we maar één kamer hebben) en daarna in de bus op weg naar de volgende nachttrein. Deze trein was iets minder luxe dan de eerste, maar nog steeds geweldig! J

8 September Hoi An
Om half 11 kwamen we aan op het treinstation en na 3 kwartier rijden kwamen we aan bij ons hotel in Hoi An, het was weer veel te fancy met een grote trap in de lobby een buitenzwembad etc etc.. We kregen van onze gids een wandeling die op een rondleiding moest lijken en daarna zijn we zelf op pad gegaan. Met zo'n grote groep is het lastig om besluiten te nemen, dus we hadden al snel besloten om met z'n vieren op pad te gaan: Kayleigh, Clare, Fem en ik (met een geleende wandelstok). Het stadje was erg mooi en anders dan de rest van Vietnam. Het leek een beetje japans/spaans achtig. Veel verschillende kleuren huizen en mooi versierd met lampionnen. Op een gegeven moment waren we op zoek naar een tourist office om te gaan kijken of we misschien iets konden boeken voor de volgende dag. Er waren een paar hele mooie plaatsen in de omgeving, maar we hadden niet echt zin om met een 'chickenbus' vol met toeristen met een gids rond te rennen. Uiteindelijk kwamen we aan de praat met 'the easy riders' een groepje motorrijders die op de hoek van de straat stonden. Ze boden ons aan om ons naar alle hotspots te brengen en we konden zo lang blijven als we wilden. Het zou ons 25 usd gaan kosten, ik vond het een beetje prijzig en was nog niet echt overtuigd, totdat een van de easy riders een boek tevoorschijn haalden met verhalen van mensen die met hun een dag zijn meegegaan. Het eerste verhaal was in het engels en te goed om te geloven, maar toen bleek dat heel het boek vol stond met dezelfde soort verhalen in het frans, duits en zelfs nederlands. Daarom besloten we om het maar te doen! Die avond zijn we met z'n alle weer uit eten geweest en dronken nog een pilsje (van maarliefst 18 eurocent voor 0,5L) en gingen naar bed.

9 sept 'The Easy Riders'
Om 6 uur ging de wekker weer en na wat baantjes trekken in het zwembad, een ontbijtje en even snel naar de supermarkt om 2 blikjes bier te kopen om onze minibar weer aan te vullen (in het kader van de bezuiniging!) sprongen we achterop bij onze nieuwe hells angel vrienden! Het waren er 4, ieder één uiteraard, kayleigh zat achterop bij een goed engels sprekende man, Clare bij een dikke 44 jarige singel die wel een oogje op haar had, Fem bij een grappige maar niet echt engels sprekende chauffeur en ik zat achterop bij het opperhoofd van de kudde en tevens onze 'gids'. We reden al snel Hoi An uit over de prachtige landweggetjes en kregen een prachtig landschap te zien wat het echte vietnamese leven bleek te zijn en niet de stad waar wij verbleven. Bergen, blauwe lucht, rijstvelden en een verkoelend briesje achter op de motor terwijl je de zon voelde branden op je benen. Als ze even moeste stoppen hoefde we het maar te vragen en alles kon gewoon op z'n tijd. Na een tijdje stopte we bij een broomfactory oftewel een familiebedrijfje die bezems maakt. Het was erg interessant om te zien hoe de vrouwen in 10 minuten een bezem in elkaar vlechten en om te horen waar ze de materialen vandaan halen.(boven van de berg, van bamboe en riet)
Daarna brachten ze ons naar een silkfactory (zijdefabriek) een 2 mans zaakje die zijdekleden maakt met een aantal zelf ontworpen, zeer geavanceerde machines. Één elektromotor dreef een riem aan die werkte als een soort koppeling, die weer een nokkenas aandreef, die weer een tandwiel aandreef…..(ik kan er uren over praten, maar ik zal het jullie besparen) en dit alles gemaakt van hout en roestige tandwielen ijzer.
We reden weer verder en kwamen uit bij 'My Son' een aantal, door de amerikanen verwoeste, tempels tussen de bergen, het was mooi om te zien, maar omdat we in Cambodja naar de ankor wat zijn geweest was het niet meer zo impressive (we mogen het eigenlijk niet vergelijken, maar onbewust doe je dit toch). Toen we weer beneden aankwamen stonden de easyriders al weer klaar voor vertrek, we gingen naar de Marble Mountains, een aantal boeddhistische pagoda's boven op een berg. Onderweg hebben we bij een local restaurantje typisch vietnamese noodles gegeten. Beste noodles die ik gegeten heb! Dat was even weer wat anders dan de instant noodles die we de laatste dagen hebben gegeten! We bedankte de vrouw voor haar kookkunsten en sprongen weer achterop om onze tocht voort te zetten. Eenmaal aangekomen bij Marble Mountain viel ons 2 dingen op, er stond een prachtige chinese toren boven op een berg en een afgrijselijk blitse 'nieuwbouw' toren voor de berg wat een lift bleek te zijn. Met de gedachte 'dit is niet zoals buddha het bedoeld heeft' kozen wij voor de trap. Het was een hele strijd met mijn voet en een wandelstok, maar we kwamen heel boven op de berg aan. Het was er echt prachtig! Hele mooie tempels en grotten om de buddha te eren. We klommen via een grot omhoog naar de top van de berg waar we een geweldig uitzicht hadden over zee en 'china beach'. Toen we weer beneden waren probeerde een vrouw nog wat armbandjes te verkopen voor 22 dollar die we later op de markt kochten voor 1,5 dollar en de easy riders brachten ons weer terug naar huis. We aten weer noodles op onze kamer en vergezelde later die avond de rest van de groep in het restaurant, om daar nog een drankje mee te drinken. Op de weg terug liepen er kinderen over straat met trommels, draken en maskers te dansen en te zingen omdat het moonparty was, een traditioneel feest.

10 sept Hue
De wekker ging weer op tijd en na een duik in het zwembad en een ontbijtje zaten we weer om 8 uur in de bus op weg naar Hue. Na 4 uur rijden kwamen we aan in Hue, even opfrissen en toen hebben we tegenover ons hotel weer een fiets gehuurd. We zijn naar the Citadel gegaan, vroeger het 'optrekje' van de koning (ongeveer net zo groot als heel D'eerd) Het was mooi om te zien, vooral omdat er in een gebouw een TV stond met een computeranimatie van hoe het er vroeger uitzag. Maar toen het ongelofelijk begon te regenen hebben we besloten om wat snacks te halen en even een paar uurt te chillen in het hotel. Later die avond zijn we uit eten geweest naar een pizzeria, de eerste keer echt westers food. De meeste van onze groep vonden het geweldig, maar wij eten toch liever iets waar we nog nooit van gehoord hebben om er dan achter te komen dat het geweldig lekker is of geweldig lekker en veeeeel te spicy, in plaats van een pizza die we thuis ook kunnen eten. We gingen op tijd terug naar het hotel en ik viel meteen in slaap terwijl Fem haar dagboek schreef.

11 september Hue
Om 5 uur gaat de wekker weer ( jullie dachten zeker dat we 10 maanden lang tot 12 uur in ons nest bleven liggen!?) en om 6 uur zaten we aan de ontbijttafel met Clare, Kayleigh (engeland) en francisca (oostenrijk) zodat we om half 7 weer een fiets konden huren om naar de pagoda te fietsen. We parkeerde onze fietsen aan de waterkant van de rivier en liepen de trap op van de pagoda. Het was nog vroeg en dus lekker rustig. Het was een mooie tempel en er stond ook een 'monument' ter nagedachtenis aan een monnik die uit protest tegen de oorlog zichzelf in brand had gestoken. Erg schokkend! Vooral omdat het niet de eerste keer was in vietnam dat we dit lazen en het dus meerdere malen gebeurd is. Toen we weer bij onze fietsen aankwamen stond er een man met een boot die voorstelde om ons naar de overkant te brengen voor 1 usd. Dit leek ons wel wat want het scheelde ons toch zeker wel een half uur fietsen en het leek ons wel gaaf. Zo gezegd zo gedaan stonden we met z'n alle 10 minuten later met onze fietsen op de boot, de vrouw van die man vroeg of ze ons naar de grote pagoda moesten brengen waar we uiteindelijk ook naartoe wouden, maar dan moesten we 3 keer zoveel betalen. Toen we zeiden dat dat niet nodig was werd dat mens moeilijk chagrijnig en zetten ze ons aan de andere kant af bij een of ander verlaten weggetje waar een oude vrouw haar was aan het doen was in de rivier. Wij vonden het prima, want zo konden we mooi wat van het vietnamese platteland zien! We fietsten door de dorpjes en de rijstvelden, soms per ongeluk bij iemand op zijn grond en werd claire bijna opgegeten door een hond maar het was er wel prachtig! Toen we weer terug het dorpje in fietsten viel mijn wandelstok uit mijn mandje, tussen mijn spaken en klapte op mijn al bezeerde voet. Heerlijk, dat kon er ook nog wel bij! Binnen een paar tellen zat er een ei op ter grote van een pingpongbal. Toen iedereen weer uitgelachen was, fietsten we weer verder. We dronken wat in een local restaurantje waar iedereen ons aan staarden alsof we van mars kwamen. Maar iedereen was er zo vriendelijk en lachte en zwaaide naar ons J De tempel waar we naartoe wilden gaan hebben we nooit gevonden, maar we hebben een geweldige dag gehad. Eenmaal terug bij het hotel hebben we weer noodles gegeten en zijn we weer met de bus verder gereisd naar het treinstation zodat we om 15:00 in de trein naar Hanoi zaten. Het was weer een comfortabele trein en we zaten met 8 man in onze coupe te kletsen tot een uur of 11. Rond 12 uur zijn we gaan slapen.

12 sept Halong Bay
Om half 4 uur 's ochtends ging de weker weer en om 4 uur stonden we op het station in Hanoi, hier gaan we morgen weer naar terug, maar eerst gaan we 4 uur met de bus naar Halong Bay HET PARADIJS! Hier zijn een aantal films opgenomen en de zee met de hoge rotsen erin doet ons denken aan pirates of the caribean. Eenmaal aangekomen was het weer bar slecht, dat krijg je in het regenseizoen! Vrijwel iedereen ging weer naar bed, maar Claire, Kayleigh, Fem en ik hadden een beter plan: Poncho's aan en het strand op! Het was ondanks de regen echt een prachtig uitzicht! We zijn een beetje langs de kust gaan wandelen en hebben wat gedronken bij een houtje touwtje strandtentje. Rond half 11 waren we weer terug in het hotel omdat we om 12 uur een boottocht op een Junkboat hadden. Dit is een boot in oude stijl die in Halongbay erg veel rondvaarten verzorgde. Het was prachtig om tussen de rotsen door te varen en het leek net een film. De lunch was included, alleen maar seafood en het was echt geweldig!! Krab, garnaal, gamba, inktvis, vis en te veel om op te eten! Het bleef maar komen! Na de lunch hebben we een grot bezocht die ontdekt was door een visser die ging schuilen voor de regen en toen een groep apen de grot in zag vluchten. Het was gigantisch groot van binnen en prachtig om te zien, maar inmiddels iets te toeristisch geworden met de gekleurde lampen in de grot, wandelpaden, pinguinprullenbakken en een kleine 100 toeristen binnen. Eenmaal terug op de boot zijn we weer terug naar het vasteland gevaren en hebben we voor de verandering weer noodles gegeten in ons hotel. Daarna nog even wat gedronken op de kamer van scott and adam en toen weer aardig op tijd naar bed!

13 sept Hanoi
's ochtends zaten we weer om 8 uur in de bus terug naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een kunstgalerij met kunstwerken gemaakt door kinderen en volwassenen die slachtoffer zijn geworden van de oorlog, niet alleen tijdens de oorlog maar ook veel verminkt geboren kinderen door de gifstoffen van de amerikanen. (een jonge vrouw waarvan de knieën de andere kant op bogen bijvoorbeeld) We wouden echt graag iets kopen om ze te steunen, maar we konden het ons niet veroorloven omdat alles vrij prijzig was, daarom hebben we een financiële bijdrage gedaan in de 'tipbox'.
Eenmaal aangekomen in Hanoi hadden we 10 minuten om onze kamer om te toveren als washok en vuilnisbelt voordat we begonnen aan onze orientationwalk door de stad. We hadden hier 2 dagen dus dat is genoeg om zelf onze was te doen en te laten drogen. Heel de kamer hing dan ook vol met natte kleren. Tijdens de orientationwalk zijn we eerst naar de markt gegaan, waar ook een vlees afdeling was, stinken!! Niet normaal, alle soorten vlees lagen hier op tafel inclusief het achterwerk van een hond, met de staart omhoog gericht. Echt waar! Daarna liepen we via de backpackers street naar een meer midden in de stad. Dit was het einde van de 'rondleiding'. Bij dit meer was een theater met een 'puppetshow', dit was een van de hotspots van Hanoi. Francisca, Clare, Kayleigh, Fem en ik kochten alvast de tickets voor de show van 5 uur en daarna gingen we even iets drinken om een plan te maken met wat we allemaal gingen doen. We besloten om eerst Josephs cathedral te bezoeken, daarna Ba Da pagoda, dan Hoa Lo Prison en ten slot natuurlijk de puppetshow. Josephs cathedral is een franse kerk, wat er erg vreemd uit ziet in een vietnamees straatbeeld. Daarna zijn we op zoek gegaan naar Ba Da pagoda die verstopt zat tussen de huizen, deze pagoda is nog vol in gebruik en toen we aankwamen zaten er iets van 10 vrouwen te bidden. We voelden ons niet echt welkom en daarom zijn we toen maar weer snel weggegaan op weg naar Hoa Lo prison. Dit is een gevangenis gebouwd door de fransen om de vietnamesen op te sluiten die tegen het regiem waren. Later is ditzelfde gevangenis gebruikt door de vietnamezen om de gevangen amerikaanse piloten op te sluiten. Maar in de laatste paar kamers werd het ons iets te veel propaganda, volgens de geschriften op de muur en de foto's was het een soort van hotel voor de amerikanen, ze konden schaken, hun geloof betuigen, volleyballen, basketballen, kerstmis vieren en ze kregen zelfs souvenirs toen ze terug naar Amerika werden gestuurd. Dit vonden we toch allemaal maar iets te perfect voor een gevangenis en later onderzoek op internet bevestigde ons vermoeden.
Na het bezoek aan de gevangenis was het half 5 en dus tijd om naar the puppetshow te gaan. Wat een spektakel was dat!haha! Live muziek (vietnamees kattengejank) een soort van zwembad op het decor met een tempel op de achtergrond en dan een poppenspel op het water met draken, poppen, paarden, vuur etc etc…. Het was wel leuk om te zien, maar niet echt een daverend spektakel. Na the puppetshow zijn we weer terug gegaan naar ons hotel en na het eten werd het na 1,5 maand weer eens tijd om mijn haar te knippen. We hadden de dag ervoor een gigantische schaar gekocht en Fem en Kayleigh gingen mijn haar knippen terwijl Clare tips gaf en me voornamelijk heel hard uitlachte. Ik zat daar dus midden in onze hotelkamer met een poncho onder mijn stoel en een lelijke longsleve aan die we daarna weg konden gooien. Na een uur, een kamer vol haar en tranen in onze ogen van het lachen later, was het resultaat eigenlijk nog best aardig gelukt! We zijn daarna nog even wat gaan drinken bij een barretje op straat met kleine plastic kinderzitjes en een grote houten biertafel en rond half 2 lagen we weer in bed. Morgen weer een nieuwe dag!

14 sept Hanoi
Om 6 uur ging de wekker weer, ontbijtje included bij het hotel en om 7 uur gingen we weer op pad met Kayleigh, Clare en Francisca. We bezochten een aantal tempels en een museum, waaronder die van Ho Chi Minh, een belangrijke man uit de geschiedenis voor het volk van Vietnam en daarom hebben ze zijn lichaam intact gehouden en kun je deze bezichtigen. Maar toen wij er waren was hij net 'op vakantie' naar Rusland waar hij om de zoveel tijd wordt onderhouden. Rond 1 uur hadden we de meeste Tempels van de stad gezien en startte we onze route terug richting het hotel. Onderweg kwamen we langs een groot meer waar je waterfietsen kon huren in de vorm van een zwaan. Het leek wel leuk, maar toen we dichtbij kwamen en de staat van die zwanen zagen, leek het ons niet echt verstandig om daarmee naar het midden van een meer te fietsen! Dan maar terug naar hotel… Na wat opruimen van onze kamer hadden we een meeting met Mr. T over Laos, waar we de volgende dag naartoe gingen. Hij vertelde ons kort wat over Laos, hoe vaak we daar vermoord gaan worden enzo (hij is niet echt geliefd onder de groep, om het maar even zwak uit te drukken) en we moesten wat formulieren invullen voor de grensovergang. Daarna zijn we met de hele groep uit eten geweest voor een laatste avondmaal voor een aantal groep leden. (behalve rob en sofie, want die moesten hun vlucht al eerder halen) De trip die Fem en ik doen bestaat uit 3 landen: Cambodja, Vietnam en Laos, maar je kunt er ook maar één of twee doen. Vandaar dat we nu afscheid moesten gaan nemen van Sarah, Sjona, Kayleigh en Francisca. We hebben veel opgetrokken met Kayleigh die, in tegenstelling tot de rest, er vanaf het begin al bij was. Het was daarom een beetje een emotionele avond, omdat we haar pas weer in Juni in Engeland gaan zien. Na het eten zijn we op stap gegaan met z'n alle. Naar de bucketbar! Zowat iedere grote stad in Azië heeft een 'Bucketbar' een kroeg met harde 'westerse' muziek, vol met backpackers en je kunt er letterlijk buckets (emmers) met cocktails bestellen voor een knaak!! Wij gingen voor Vodka Redbull (2e bucket was dan gratis!)

15 september Hanoi
We zijn nog steeds in de bucketbar! Als we dan toch een keer op stap gaan doen we het meteen goed! Het is inmiddels rond 1 uur en toen ging opeens de muziek uit. De politie kwam binnen gevallen om de boel te sluiten, omdat zij vonden dat het bedtijd was. Sommige mensen gingen naar buiten, maar de meesten gingen naar de eerste verdieping om te wachten totdat het personeel de politie had omgekocht met sigaretten en dergelijke. Zo werkt het hier normaalgesproken dagelijks, maar na een paar uur waren ze er nog steeds en besloten we toch maar naar buiten te gaan. We hadden ondertussen al de hele kroeg leren kennen en we gingen samen met wat Amerikanen nog wat drinken bij een klein straatbarretje met lage kinderzitjes en tafels. Rond 4 uur vonden we het wel eens mooi geweest en nadat we de zakkenrollers van ons weg hebben gejaagd (letterlijk, vrouwelijke die je onderhand betasten en ondertussen al je zakken checken) kwamen we om half 5 aan bij ons hotel. Daarna zijn we nog even met Clare en Kayleigh naar hun kamer gegaan om even na te praten. Om kwart voor 6 besefte we dat we snel onze spullen moesten gaan pakken want binnen een kwartier moesten we aan het ontbijt zitten omdat we om half 7 zouden vertrekken naar Laos. Dus zo gezegd, nog sneller gedaan, zaten we om 6 uur (nog niet helemaal nuchter) te ontbijten. Daarna hebben we afscheid genomen van Kayleigh, wat erg emotioneel was, ze heeft ons nog een brief meegegeven waarin ze ons bedankt voor de geweldige tijd samen. We gaan haar missen en kijken er nu al naar uit om haar weer te zien in Engeland op onze weg terug naar huis.

Zo dat was het dan weer voor nu! Het spijt me wederom voor het boek wat ik nu weer geschreven heb, maar als je in 2 maanden 5 landen bezoekt, in 31 hotels overnacht en meer dan 25 nieuwe mensen ontmoet uit China, Denemarken, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Australië, Oostenrijk, Zweden, Canada en Nederland…..Dan hou je er nou eenmaal flinke verhalen aan over!

Veel liefs
Fem en Ruud