Las Vegas voor Backpackers!

Maandag 15-08
Vandaag hebben we even wat langer in bed gelegen, nouja we hebben geen wekker gezet, maar werden toch al rond 6 uur wakker. Maar we besloten om nog even lekker te blijven liggen. Er stond vandaag op de planning dat we naar de 'Bride Pool' zouden gaan (natuurlijke zwembaden en watervallen) maar omdat we pas vrij laat uit bed kwamen en niet echt zin hadden om te haasten besloten we maar een avontuurlijke planning te nemen: geen planning, gewoon in een metro stappen, getal onder de tien en zoveel stations verder weer uitstappen. We kwamen uit op een metrolijn die niet eens in ons boekje stond en bij een zekere plaats Yuen Long zijn we eruit gestapt. Het viel ons meteen op dat het een vrij rustig stadje was, ze hadden hier maar 2 metropoortjes in plaats van 20 en er liep bijna niemand op het station. We zagen op een bordje staan 'Lighttram' geen idee wat het was, dus we besloten maar gewoon in te stappen. Het was gewoon een tram, maar die hadden we nog geen gehad dus dat vonden we ook wel even leuk. Ik had nog even vrienden gemaakt met een chinees die stront lazerus was om 1 uur 's middags (van de heineken nogwel!) en daarna zijn we uitgestapt om wat te gaan eten. Yuen Long is alles behalve toeristisch, hier kennen we wel prijskaartjes in plaats van een kwartier afdingen, hier spreken ze geen engels, en hier zijn wij de buitenlanders. We werden echt nagekeken op straat. We waren aan het rond kijken waar we zouden gaan eten totdat een vrouw van een 'restaurant' (gammele tafel met plastic krukjes onder een luifeltje) ons op straat aansprak of we bij haar kwamen eten. Dat leek ons wel een goed idee, ze probeerde ons met 3 man sterk het menu in het engels te vertalen (erg grappig als ze kip uit gaan beelden trouwens ;) ) dus besloten we maar dat ze iets moesten maken voor ons en dat wij het wel op zouden eten. Binnen 5 minuten stonden er twee kommen met lange slierten noodles en een kwart kip op tafel (met huid, bot en al flink doorgekookt) met 4 bakjes met saus erbij. Ze kwamen ons ook al meteen een vork brengen, maar als je in een echt chinees restaurantje zit met echt chinees eten, vonden wij dat we het ook gewoon met chopsticks moesten gaan eten. (we hadden al flink geoefend met Gerald) Het was echt lekker! Maar het viel niet mee om de kip van het bot te eten met stokjes, dus soms keken de lokale chinezen ons wel een beetje lacherig aan als er weer een stuk kip over tafel vloog. Na deze maaltijd hebben we de metro weer terug gepakt naar central om vanaf daar de boot te pakken voor een avondje Macau (HET Vegas van China). Eenmaal aangekomen op de juiste pier stond ons echt een verrassing te wachten, we waren al een aantal keer met de ferry gegaan naar wat eilandjes, maar dit was toch net even anders. Het leek net alsof we met het vliegtuig gingen: ticket kopen (ipv 'ov kaart'), inchecken, douane, immigratiedienst, officieel Hongkong verlaten, boarden, instappen…. En van binnen leek het ook op een vliegtuig, met tv schermen en alles erop en eraan. We waren erg benieuwd of we überhaupt Hongkong nog wel terug binnen kwamen die avond. 3 kwartier later (boot ging echt hard!) kwamen we aan op Macau, hier weer hetzelfde riedeltje maar dan van achter naar voor en toen stonden we op 'Macau airport' (je kon ook met de helikopter trouwens, ik had nog even gekeken maar dat kostte 400 euro) En nu… we stonden rond 7 uur op het vliegveld van Macau, geen idee waar we naartoe moesten, we kwamen er ook al heel snel achter dat ze in Macau geen chinees praten maar Portugees (Portugal is hier een tijdje aan de macht geweest) dus in plaats van chinees en engels werd het nu portugees en chinees op de straatbordjes en de laatste boot zou 5 uur later al weer vertrekken. Daarom besloten we maar een nachtje te verblijven in Macau! Hè wat naar! ;) en wat hadden we bij: niks, 2 rugzakjes met onze back-up spullen (we hebben altijd de paspoorten bij, kopie van alle vouchers en tickets en een harde schijf) paar flesjes water, bijna geen geld meer en choco pops (mijn nieuwe verslaving! ) Blijkbaar keken we heel hopeloos rond op het vliegveld want een jongere man vroeg aan ons waar we naartoe moesten. Waarop wij antwoorden: 'Geen idee, zeg jij het maar!' Hij was erg vriendelijk en vertelde precies welke bus we moesten pakken (toevallig dezelfde als hij), bij welke halte we er uit moesten en zelfs welke kant we op moesten lopen! We stapte uit de bus en onze monden vielen open, het was echt Vegas! Wat een lampjes en hoge gebouwen van 'goud'. We keken naar rechts en daar stond een blanke vrouw precies hetzelfde die mij aankeek en we tegelijkertijd tegen elkaar zeiden: it's crazy! We hadden even met haar gepraat en ze vertelde ons dat we een goedkoop hostel/hotel konden scoren bij het ouden red-light district, hier had fem al over gelezen. Wij naar de oude hoerenbuurt en vonden inderdaad nog een kamertje voor 2. Wel wat duurder dan gepland, maar het was maar voor 1 nachtje. Het was een prachtige kamer met 2 persoons bed, douche (niet boven de pot!) wasbak, wc, dressoir, kast, nachtkastjes en een uitzicht op een van de vele casino's. Snel de 2 rugzakken op de kamer gelegd en de stad in! Echt ongelofelijk! Alles geeft daar gewoon licht! In Nederland zitten we maar zuinig te doen met onze stroom: TV uit ipv op standby, groene energie, alle apparaten hebben tegenwoordig een tijdschakelaar en we hebben vroeger zelfs een zomertijd ingevoerd zodat we 'langer zonlicht hebben', maar geloof me als we Macau voor een half uurtje zonder stroom zetten, kunnen we in Nederland wel weer 10 jaar voorruit! Ik had gelezen dat er ergens zo'n fonteinshow was net als in vegas, dus wij opzoek! Uiteindelijk gevonden maar helaas deze batterijen waren blijkbaar wel op! ;) (achteraf bleek dat we precies net dat kwartiertje bij de fontein stonden tussen de shows in) Maar later vonden we er toch nog één voor een groot hotel! Echt prachtig om te zien, wat een kracht zit er achter die stralen en volledig computergestuurd! Wat zullen we nu gaan doen: de casino's van binnen bekijken natuurlijk! Ik ben al zo vaak in een casino geweest dat ik nu merk dat ik niet eens weet hoe ik het moet schrijven en fem heeft wel ooit aan een fruitautomaat getrokken, maar daar is ze ook niet rijk van geworden, dus echt gokken ging hem toch niet worden. We waren benieuwd of we überhaupt wel binnen konden komen in zwembroek, hemdje en sportschoenen, maar dat was geen probleem. We stonden nu binnen in het grootste casino van de stad: Grand Lisboa. Van de buitenkant een gebouw in de vorm van een bloem vol met lichtjes met een gebouw ervoor in de vorm van een bol wat net een tv leek met dobbelstenen, teksten en plaatjes erop afgebeeld door lichtjes. Van binnen was het een gigantisch casino met verschillende verdiepingen. Je mocht er geen foto's maken (dat is natuurlijk een uitdaging ;) ) We hebben maar liefst 50 HKD uitgegeven aan de automaten (nog geen 5 euro) en daar hadden we 17 HKD mee gewonnen (ongeveer 1,5) dit was de moeite niet waard om te incasseren want we vonden ons plakboek een beter doel! We hebben eerst wat rond gekeken naar die gekke chinezen die met fiches op tafel gooiden alsof het monopolygeld was. We ontdekte al snel waar we het beste in waren: Bier drinken aan de bar! Gezellige barman, 2 vrouwen links naast ons met cupmaat 'veel te groot' geen BH, grote mannenhanden en een verdacht grote adamsappel en 4 rechts van ons. Ze dronken allemaal koffie (dat is het goedkoopst, want voordat ze het half op hadden, waren ze al weer vertrokken met een dronken Amerikaan) En alsof het zo moest zijn, toen we net ons bier kregen en gratis nootjes! begon er een show achter de bar. Drie paaldanseressen! Voor we het in de gaten hadden stonden er zo een kleine honderd chinezen achter ons. (leuke woordkeuze 'kleine 100 chinezen' ;) ) Een paar biertjes, baileys, kamikaze, bananencocktail, corona en heel veel gratis nootjes verder vonden we het wel weer mooi geweest. Terug naar het hotel! Dit was ons avondje zondigen, even een avondje er tussenuit. We hadden nog geen één avond meer gedronken dan 2 pilsjes, dus het was even als vanouds! We sliepen rond half 4 en om 8 uur ging de wekker weer! Dezelfde kleren weer aan (leuk zo'n spontane actie maar je gaat er zo van stinken! ;) ) uitchecken en de stad weer in. Want ik had een missie!! We hadden er al over gehoord, we hadden er al iets over gelezen en zelfs al iets van gezien op de TV in het winkelcentrum, maar na een half uurtje lopen stond hij voor ons: de Macau Tower! Een toren van 338 meter hoog met bovenin een uitzicht over het eiland. We kwamen boven in de toren aan waar we inderdaad het beloofde uitzicht hadden, wat een hoogte, er lag zelfs een glazen vloer in waar je 233 meter omlaag kon kijken! En daar stond het dan op de raam: 'Wy live on the edge, when you can jump off? Ik zou het niet gaan doen omdat het simpelweg veel geld kost, maar ik wist dat ik dan ooit terug zou komen omdat ik er spijt van zou krijgen. Dus ik had de avond ervoor al besloten dat ik het ging doen: The world's highest commercial bungy jump listed under the Guinnes World Records! Vanaf 233 meter naar beneden springen om vervolgens 30 meter boven de grond een dood punt te bereiken (30 meter lager is ook een dood punt maar dat is iets anders ;) ) om vervolgens weer een x aantal meter omhoog te vliegen. Het klinkt simpel en dat is het eigenlijk ook, maar als je in de 'wachtkamer' ruim een uur zit te wachten met je tuigje aan en je 'bungee shirt' dan giert de adrenaline toch wel aardig door je lijf. En net als je denkt dat het niet erger kan worden kwam er een grote amerikaan door de glazen deur die tegen me zei: Hè bro, you're next! Ik mocht naar buiten, hier stonden nog 3 mensen voor mij, waaronder 1 vrouw die niet goed durfde en met haar armen begon te zwaaien tijdens haar val. Waarop de amerikaan zei: Let me give you all a good advice: Don't swing your arms like that because you won't be able to fly! Kijk dat stelt gerust! ;) Toen ik aan de beurt was mocht fem ook naar buiten komen om nog even wat moed in te praten, daarna nog wat laatste woorden vast gelegd op camera (ik kreeg er een film en foto's bij) en toen was mijn moment daar. Kleine stapjes naar het plateautje van 40x 60 cm, met mijn tenen op het randje. Een uitzicht op een gigantische stad waar nu nog maar weinig van over was. De 54ste verdieping van ons casino van de vorige avond leek nu begane grond en je had een uitzicht van 60km ver weg. Maar nu het ergste: naar beneden kijken, ik keek tussen mijn tenen door en zag een klein wit vierkantje, dit zou mijn redding moeten zijn voor het geval dat het mis ging, een springkussen van een goeie 2 meter dik waar ik absoluut niets aan zou hebben met 200km per uur. Ik werd nog even vastgehouden door 2 mannen, waarvan er 1 zei: 'Smile to the camera! Five, Four, Three, Two, One, Bungee!' Ik ging door mijn knieën, sprong en vloog door de lucht terwijl ik mijn best deed om voorover te duiken. Maar duiken in een zwembad gaat toch net iets soepeler dan op 233 meter hoogte. Ik viel naar beneden met 200 km/h, een vrije val van een kleine 5 seconden die wel 5 minuten leken, dat kleine witte vierkantje wat steeds groter werd en toch ook wel heel erg dichtbij kwam, maar dan voel je de elastiek aan je enkels maximaal uitrekken en je voelt dat je vertraagd. Totdat je even stil hangt en dan pas de adrenaline van de afgelopen 5 seconden eruit schreeuwt! Je veert lekker rustig terug omhoog en toen bedacht ik me 'wat zei hij ook alweer over die rebound??' Oja! Ik moest aan een rood touwtje trekken zo hard als ik kon! Dus dat deed ik maar en ik kantelde in één vloeiende beweging van onderste boven naar een heerlijk ontspannen zit houding. Ze takelde mij de laatste 30 meter nog omlaag en ik stond met mijn voeten weer op vaste land, ofja een dik springkussen! Wat was dat geweldig!! Ik ging terug omhoog met de lift waar fem mij vol verwachting op stond te wachten met een bungee knuffelbeertje! Even de foto's en video bekeken op de computer die daar stond en daarna snel terug naar de boot, want de volgende dag zouden we vliegen naar Bangkok en we wisten niet eens of we Hongkong nog wel terug in kwamen! Gelukkig ging alles zoals we gehoopt hadden en stonden we, na wat wachten voor de douane en een bladzijde stempelen in ons paspoort, later weer op het centraal station van Hongkong! Dit was onze laatste avond en we waren nog steeds niet bij de Peak geweest. (het uitzicht over de hele stad!) snel naar het tramstation gerend voordat het donker begon te worden, want de zonsondergang vanaf de Peak moet je hebben meegemaakt. Daar aangekomen stond er wederom een gigantisch lange rij bij de tram. Daarom besloten we maar om een taxi te nemen naar boven. Toen we boven aankwamen begon het al een beetje donker te worden dus we gingen meteen naar binnen om vervolgens met een aantal roltrappen op het dak uit te komen. Het was er al aardig druk, maar na een beetje wringen hadden we ons plekje aan de rand waar we over heel Hongkong Island en Kowloon uit keken. Echt geweldig om te zien! Het was nog licht en de zon begon langzaam aan onder te gaan, de lichtjes in de stad gingen één voor één aan terwijl er alleen nog maar een prachtige rode gloed in de lucht hing waar eerst een zon stond. Het was echt prachtig om daar samen naar te kunnen kijken! Na wat foto's gemaakt te hebben en nog even van het uitzicht genieten namen we de roltrappen naar beneden om in de rij van de tram te gaan staan voor de terugweg! Een halfuurtje later waren we aan de beurt om in te stappen. Als je denkt dat bungeejumpen eng is, moet je die tram eens proberen! De python in de efteling is er niets bij! Er is nog nooit iets fout gegaan, maar als van dat ding de remmen het begeven kom je in het vaste land van china tot stilstand! We zagen voordat we vertrokken al dat er van die kuilen in de vloer zaten, maar nu wisten we waarom, als die er niet inzaten had je zo 30 chinezen op je rug zitten. Die tram ging echt recht omlaag!! Veilig beneden aangekomen hebben we onze metro terug gepakt en zijn we op tijd naar bed gegaan (01:00 Huhu), want om 5 uur moesten we er alweer uit om naar het vliegveld te gaan.

Sorry voor het boekwerk wat ik nu weer heb getypt, we beloven bij deze plechtig dat ze vanaf nu minimaal de helft korter worden. Maar Hongkong was even 2 weken rennen om alles er uit te halen wat er in zat. En dat hebben we gedaan! We kijken terug op 2 geweldige weken die we nooit meer gaan vergeten! Nu op naar het volgende avontuur genaamd Thailand!!!!

Waarschijnlijk hebben we de komende tijd geen internet, dus jullie hebben ruim de tijd om de laatste verslagen te lezen! ;)

Liefs Ruud & Fem