Laid Back Laos!

15 sept Lac Sao
Om maar even aan te sluiten aan ons vorige blog: 's ochtends om half 7 hebben we afscheid genomen van Kayleigh en de rest en na een avond stappen, zonder te slapen, zaten we nu in de bus voor een rit van 10 uur naar Laos. Adam en Scott voelden zich niet zo lekker en die hobbelige wegen in een bus met een formule 1 driver achter het stuur maakte het allemaal niet zo makkelijk voor scott zijn maag. Hij had het ontbijt ook al overgeslagen omdat hij met de wc aan het knuffelen was. Achteraf waren Fem en ik best wel blij dat we de nacht door hadden getrokken, want hierdoor konden we lekker slapen in de bus. Eenmaal bij de grens aangekomen (uit de bus, stempel, stempel, stempel en weer in een andere bus) hebben we ons geld gewisseld voor het geld in Laos. Hier betalen ze met KIP, 8000 Kip is ongeveer 1usd, voor ons Nederlanders natuurlijk hilarisch om 's ochtends je gebakken ei te betalen met kippen ;) Om half 5 kwamen we aan in Lac Sao, het kleine dorpje waar we zouden overnachten. Het was echt een Ghost town, 1 tankstation, 1 restaurant, 2 hotels en 1 straat, in een dal tussen hoge bergen met veel mist en amper straatlantaarns. Goed begin van een horrorfilm dus. We dropte onze tassen op de kamer en gingen met z'n alle uit eten bij het enige restaurantje in het dorp (dat is ook de enige reden dat deze nog open is, want mensen hebben niet veel keuze) Ik had spicy chicken besteld die totaal niet spicy was en meer vet en bot dan chicken. Fem's eten was wel oke, maar niet echt bijzonder ofzo. Ik kreeg de chicken geserveerd met rijst en toen we om de rekening vroegen bleek dat ik extra moest betalen voor die rijst, wat we natuurlijk niet gedaan hebben. Het was dus niet echt en succes, maargoed we hebben een keer iets anders gegeten dan noodles! ;) Daarna gingen we allemaal weer op tijd naar bed, mant de volgende ochtend hadden we weer om 6 uur ontbijt om door te reizen naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.

16 sept Vientiane
Om half 6 ging de wekker weer, zodat we onze tas konden inpakken en om 6 uur naar het ontbijt. (bij de buren, want ons hotel had geen restaurant) Om half 7 vertrokken we weer met de bus naar Vientiane. Hier kwamen we om 1 uur aan en kregen we weer de oriëntationwalk van mister T. Hij doet opeens een stuk aardiger omdat hij weet dat we over een week zijn feedback moeten geven, wat hem zijn baan kan kosten. Er vielen ons hier weer een aantal dingen op, er waren een stuk minder scooters!! Alles was een stuk schoner en het was een beetje een verwesterde stad. (zoals de meeste hoofdsteden) veel westers eten zoals the pizzahut, subway, mac donalds etc. Na onze wandeling hebben we met Clare, scott en Adam wat gegeten bij een bakker en daarna hebben we een fiets gehuurd! We fietsen wat af in deze landen! Vientiane was deze dag erg druk omdat de vice premier van Thailand op bezoek kwam. Hierdoor waren er een aantal bezienswaardigheden gesloten, maar we hebben onze eigen fietsroute uitgestippeld en hebben toch nog veel gezien van de stad. Zo zijn we ook bij de golden stuppa geweest, hier moesten we naartoe, want ik heb een nieuwe hobby gevonden. Foto's maken van de gebouwen die op de biljetten staan! Op de terugweg kwamen we langs een aantal grote fonteinen waar we mooie foto's hebben gemaakt. Het leek net parijs, vooral met de Laos versie van de arc the triomph op de achtergrond. Grappig verhaal trouwens, Laos kreeg cement gedoneerd van the USA voor het aanleggen van een vliegveld, maar in plaats van een vliegveld bouwden ze een overwinningsmonument ter nagedachtenis aan de overledenen van de oorlog. Rond 5 uur brachten we onze fietsen terug en liepen we naar de waterkant van the mekong river om van de sunset te genieten. Langzaam werd de lucht rood en werd het donker. We werden er allemaal een beetje stil van. Daarna zijn we even terug gegaan naar het hotel om ons op te frissen. Hier hebben we nog even wat noodles gegeten om onze honger te stillen. Rond een uur of 8 zijn we met de hele groep de straat op gegaan voor diner (nu nog 7 man waarmee we de reis gaan eindigen: Ash en Nic, Clare, Adam en Scott) We zijn even wat rond gaan kijken, maar kwamen er al snel achter dat we er niet samen uit gingen komen, Ash, Nic en Scott wouden liever in een restaurant eten, maar Fem, ik, Clare en Adam liever op straat. We splitsten ons op en spraken een punt af voor later. Eerst kochten we op straat iets wat leek op een stokbrood met sjasliek erin, goddelijk! Daarna zijn we bij een straattentje gaan zitten voor de supermarkt waar 2 vrouwen op straat stonden te koken, 1 maakte noodlesoup en de ander bakte stokjes met 'god weet wat' erop. Clare en Adam bestelde noodles en ik kocht van ieder soort stokje 1. Er zat tofu bij, vis, kip en de rest zijn we nooit achter gekomen, maar het was heerlijk! Toen we klaar waren met eten en opzoek wouden gaan naar de rest, kwamen ze net aangelopen. We zijn samen nog wat gaan drinken in 2 kroegjes, maar we waren allemaal aardig moe dus zijn weer op tijd naar bed gegaan. Morgen weer een dag!

17 sept Vang Vieng
We vertrokken deze ochtend om 8 uur naar Vang Vieng, hier kwamen we om 12 uur in de middag aan. Even snel onze tassen op de kamer gooien en toen kregen we weer onze oriëntationwalk. We leerden meteen de stad kennen, het was amper half 1 smiddags en toen kwamen we al een kerel stront bezopen tegen die vroeg waar 'the bucketbar' was. Vang Vieng is DE plaats voor de backpacker. Het is een klein dorpje van 3 lange straten parallel aan elkaar verbonden door een aantal dwarsstraatjes. Overdag niet zo heel veel te beleven, maar 's avonds was het hier een groot feest! Na de wandeling gingen we op zoek naar een plaats om te lunchen. Er zaten hier veel 'relax restaurantjes' een laag tafeltje op een houten vlonder met een bult kussens er omheen en een TV met family guy, the simpsons of friends. Hier aten we een rijkelijk gevulde sandwich en dronken we een verse fruitshake voor nog geen euro. Na de lunch zijn adam, clare, Fem en ik opzoek gegaan naar een scooterverhuurder. De eerste die we aanspraken moest de scooters nog in elkaar schroeven, dus die vertrouwde we niet zo. Maar de tweede zag er een stuk beter uit. Maar ze hadden alleen 3 scooters en 1 motor dus geen 4 scooters. Hè wat naar….dan pak ik maar een motor! Eerst op zoek naar een tankstation, want we kregen allemaal maar een klatje benzine. We gooide de tank half vol (geen idee hoeveel we nodig hadden, maar beter te veel dan te weinig!) Het was een hele uitdaging om over de wegen te rijden, meer gaten dan gewoon vlakke weg! En door de hevige regen van de afgelopen dagen stonden deze gaten ook nog eens helemaal vol met water. Dit gaf wel een grappig effect, want soms waren ze dieper dan verwacht en stond je opeens tot je enkels in het water. Tegen een uur of 4 werd het aardig donker door de wolken en kwam het opeens met bakken uit de lucht vallen. Eerst wouden we ergens gaan schuilen, maar we waren toch al zeiknat, dus reden we maar gewoon door. We hadden de grootste lol en de plassen werden alleen maar dieper en groter! Totdat Fem haar scooter ermee stopte! Daar stonden we dan, aan de andere kant van het dorp, zeiknat, in de stromende regen, we probeerde van alles, maar die scooter zag er niet uit alsof hij nog iets ging doen! We besloten dat Adam en ik terug zouden rijden naar de garage waar we ze gehuurd hadden en dat Clare en Fem zouden wachten bij de scooter. Toen Adam en ik aankwamen bij de garage hebben we uitgelegd wat er aan de hand was en waar ze stonden, toen zijn 2 monteurs (14 jaar oud) op Adams scooter gesprongen om Fem en Clare te gaan helpen. Ondertussen waren Fem en Clare naar het dichtstbijzijnde tankstation gelopen. Hier begonnen wat kerels al snel te sleutelen aan de scooter, eerst dacht Fem 'chill!' maar toen besefte ze dat ze er dadelijk ook nog voor moest gaan betalen! Dus Clare en Fem deden hun best om uit te leggen dat het niet nodig was en dat versterking onderweg was. Toen kwamen er twee jongens aan die ook nog aan de scooter begonnen te duwen en trekken. Fem en Clare probeerde uit te leggen dat het allemaal niet nodig was en dat ze wel naar de garage gingen lopen, maar ze spraken geen woord engels……Het duurde welgeteld 15 minuten voordat ze er achter kwamen dat het de jongens van de garage waren! Fem sprong achterop bij Clare en een 'monteur' (snotneus) duwde de ander op de kapotte scooter terug naar de garage. Eenmaal terug bij het hotel hebben we noodles gegeten en heb ik met Adam en Scott film gekeken terwijl Clare en Fem buiten op het balkon zaten. We zijn vroeg naar bed gegaan, want we hadden weer een druk programma de volgende dag!

18 Sept Vang Vieng
Om 7 uur stonden Clare, Adam, Scott, Fem en ik weer klaar voor ons hotel, want vandaag gaan we kayaken! Na een rit achter in de pickup met de kano's op het dak (wat ze hier een tuktuk noemen) kwamen we 17km stroomopwaarts aan bij onze startplek. Door de regen van de dag ervoor was de rivier echt wild, dit is pas kanoën! We kregen 2 gidsen mee die ons eerst een aantal tips gaven over hoe je de kano moet omdraaien als je kapseist. We gingen te water en binnen een kwartier was het al raak, we kwamen in een stroomversnelling, onze kano draaide dwars op de rivier waardoor al het water in de kano liep en Fem en ik kapseisde, dit is niet zoals in de belgische ardennen! Al zwemmend probeerde we onze kano terug te kantelen terwijl we maar één ding in ons hoofd hielden: NIET DE PEDDELS LOSLATEN! Want als we die kwijt raakten moesten we ervoor betalen! Ik zocht fem in het water en we hingen ieder aan één kant van onze kano die ondersteboven lag. Alles was oké en nu was het tijd om de kano weer terug te kantelen, ik klom op de kano, pakte het touw en draaide de kano naar me toe, daarna konden we tegelijk, ieder aan één kant terug in de kano klimmen. Na een tijdje varen stopte we en gingen we een grot bezoeken, we zouden eigenlijk met een rubber band de grot in drijven, maar het water stond die dag te hoog. Daarom zijn we naar een andere grot gelopen waar we te voet in konden. We kregen allemaal een lamp op ons hoofd. De grot was pikdonker met overal water, modder en rotsen die aan alle kanten uitstaken. (gelukkig hadden we een helm) Toen we weer uit de grot kwamen begonnen we aan onze 2e tocht kanoën die 1,5 uur zou gaan duren. Fem en ik gingen nog een keer ondersteboven en Scott en Devon (jongen die we daar leerde kennen) ook nog een keer. Uiteindelijk kwamen we aan bij de barretjes. Dit is waar Vang Vieng om bekent staat. Het 'Tubing' dit betekent met een rubber band de rivier afgaan (waar het water wat rustiger is) en dan heb je over een lengte van een kilometer links en recht alleen maar barretjes met harde muziek, zelf geknutselde waterglijbanen, touwen boven het water, kabelbanen boven het water, touwtrekwedstrijden, bier bier en heel veel bier. Wij hebben het met de kano gedaan en zijn maar bij één bar gestopt. Achteraf vonden we dit wel jammer, want het zag er super gezellig uit. Maar onze gids heeft ons 4 uur lang in de bus verteld dat als we zouden gaan 'tuben' dat we zouden verdrinken….. Maargoed, wij stopte bij de Smilebar het was er vrij rustig maar het was super gezellig, ze hadden een modderbad waar je kon touwtrekken en een vlonder boven de rivier waar je in het zonnetje kon genieten van je biertje, je gratis shotje, of je emmer met vodka terwijl je met flessen aan een touw mensen uit het water kon trekken die aan het tuben waren. Fem had nog gevolleybald met wat locale mannen en na een uurtje gingen we weer verder kanoën en kwamen we na een half uurtje aan bij ons hotel. Daar hebben we nog even een moddergevecht gehouden, hebben we ons afgespoeld met een tuinslang van een of ander hotel. (heel de stoep vol modder!) We waren nog zeiknat dus we besloten om nog even in het dorp te wandelen en nog een pilsje te drinken bij de aussiebar. Toen naar het hotel voor een warme douche en 's avonds hebben we wat gegeten bij een gezellig restaurantje. Daarna wouden we toch even het nachtleven gaan proeven, omdat Vang Vieng daar zo bekent om stond. Onze gids had ons natuurlijk al verteld dat we niet naar de bucketbar moesten gaan, want dan gingen we dood omdat ze drugs in je bucket gooide. Maar voor de eerste keer in 3 weken had hij misschien toch een keer gelijk! We liepen richting the barstreet toen 2 meiden ons aanspraken. Ze waren westers en werkte voor de bucketbar om mensen aan te sporen om daar heen te gaan (proppers) en ze waren totaal van de planeet, wisten niet meer wat links en rechts was en keken met hun linker oog in hun rechter broekzak. Misschien waren al die geruchten over opium dan toch waar…. We besloten om toch maar niet naar de bucketbar te gaan en kozen voor de Q-bar. We dronken een pilsje en leerde wat nieuwe mensen kennen, waaronder (voor het eerst) 3 Nederlanders, een jongen uit Waalwijk, een meisje uit Mariahout en een meisje uit Wierden. Het was heel vreemd om weer eens Nederlands te praten en zonder dat we het in de gaten hadden spraken we weer Engels tegen elkaar. Het leek alsof Nederlands niet meer onze taal was en het klonk erg vreemd. In het begin van de avond was het vrij rustig en gezellig, maar naar mate de avond vorderde werd het drukker en kwamen de mensen en de verhalen los. Je kon bij de buren blijkbaar pizza met opium (drugs vergelijkbaar met morfine) krijgen, happy sigarettes, happy shakes etc etc en zowat heel de kroeg leek het wel te gebruiken/proberen. Iedereen was ram van de kaart, een meisje viel knock-out op de dansvloer, een kerel stond op blote voeten in het glas te dansen zonder dat hij het in de gaten had en de helft van de kroeg zag er uit alsof ze al 3 weken niet geslapen hadden. We dronken buiten ons pilsje op en gingen terug naar ons Hotel. Rond half 1 lagen we in bed, de volgende dag moesten we weer flink reizen.

19 sept Luang Prabang
We vertrokken rond 8 uur vanuit ons Hotel, maar eerst hebben we een tas vol eten en drinken ingeslagen, want we hoorde de avond ervoor in de kroeg dat we, door de hevige regenval, wel eens wat vertraging op konden lopen. We spraken mensen die 25 uur vertraging hadden doordat modderstromen de weg blokkeerden. Toen we dit tegen onze gids zeiden lachte hij ons natuurlijk uit in het gezicht en zei dat dit bulls*** was. Toen we 2,5 uur onderweg waren begon de pret. We waren bijna boven aan de berg toen er een rij van zo'n 10 auto's en motors stil stonden. We stapte uit om te kijken wat er aan de hand was. Het leek alsof de top van de berg zich had verplaatst OP de weg en een graafmachine en een bulldozer waren bezig om te graven naar iets wat ooit een weg was. Wij liepen erheen terwijl ik onze gids aankeek en zei '30 hours, bulls*** isn't it?' Elke keer als de bulldozer een berg zand weghaalde kwam de volgende lading weer naar beneden. Toen na 1,5 uur de weg weer 'vrij' was kwam eerst het verkeer wat ons tegemoet kwam naar beneden. Waaronder een vrachtwagen met een trailer vol met bier, die veel te lang was om de bocht te maken tussen de zandhopen. Iedereen met gezond verstand had dit hem kunnen vertellen, maar blijkbaar is het ruimtelijk inzicht in Laos niet zo goed en….ja hoor de vrachtwagen reed zich hartstikke vast in de zandhoop. Na nog een dik half uur hadden ze de truck er letterlijk doorheen getrokken met de bulldozer en konden we onze tocht weer voortzetten. We kwamen onderweg tientallen plekken tegen waar duidelijk nog sporen waren van modderstromen, maar we hebben nog maar 2 keer even moeten wachten voordat ze de weg vrij hadden. Uiteindelijk kwamen we om 5 uur aan in ons hotel in Luang Prabang. De reis zou 6 uur duren volgens onze gids, maar wij hadden er 9 uur over gedaan. Het is geen 25 uur, maar we hadden geluk dat wij telkens aankwamen als ze de weg net vrij hadden gemaakt. Oftewel 30 uur is zeker geen 'bulls***'! We kregen weer onze gebruikelijke oriëntationwalk en zo kwamen we ook langs een avondmarkt. We hebben al avondmarkten gezien, meestal smerig, stinkend en niet echt bruikbare spullen maar deze was anders, de kraampjes waren netjes opgezet en ingericht en ze hadden mooie spulletjes. Na de orientationwalk ging Ash terug naar het hotel omdat Nic zich niet zo lekker voelde. (maaggriep achtig) Adam, Scott, Clare, Fem en ik gingen nog even rondlopen. Zij wilde de volgende dag olifant gaan rijden, dus we waren opzoek naar de goedkoopste plek om te boeken. Fem en ik hadden dit al eens gedaan dus wij gingen opzoek naar goedkoop transport naar de watervallen. Uiteindelijk hadden we allemaal iets gevonden en gingen we op zoek naar een plekje om iets te eten. We vonden een straat met allemaal kraampjes waar je kon eten. Je betaalde ongeveer 1 euro voor je bord en dan kon je opscheppen wat je maar wou. Ze hadden 4 verschillende soorten noodles, kroepoek, gefrituurde bonen, tofu en nog wat dingen waarvan ik geen idee heb wat het was. Scott kon het allemaal niet aan en is alleen ergens pasta gaan eten. Wij hebben genoten van onze heerlijke maaltijd! Daarna liepen we nog even over de avondmarkt waar ik nog een broek kocht en fem een jurk en een armbandje. Het is hier allemaal zo goedkoop! We love Laos! 's Avonds hebben we samen met Adam, Scott en Clare gezocht naar een goedkoop hostel in Chiang Mai. Fem en ik hadden in het begin van de trip al besloten dat wij 2 dagen eerder stoppen met de trip dan de rest omdat we anders maar 4 uur in Chiang Mai kunnen zijn en dat vonden we te kort. Naarmate onze reis vorderde besloten Adam, Scott en Clare hetzelfde te toen. We boekte via internet een hostel met een kamer voor 6 personen voor maar liefst 2,50 pp per nacht. Rond 1 uur gingen we naar bed, wat eigenlijk veel te laat was want om 4:30 moesten we er weer uit!

20 sept Luang Prabang
Toen we nog onderweg waren naar Luang Prabang vertelde onze gids over een ochtend ritueel in Luang Prabang waarbij de locale mensen rijst geven aan de monniken die in een lange rij over straat lopen. Het begint 's ochtends om 5 uur en hij vroeg (volgens mij voor de grap) wie om half 5 uit zijn bed wou komen om hier aan deel te nemen. Fem en ik zeiden natuurlijk meteen ja! Dit had hij niet verwacht en toen ik hem later die dag vroeg waar we om half 5 af zouden spreken zei hij dat hij nog niet zeker wist of hij er zelf wel zin in had…..lekkere gids ben je dan! Aan het eind van de dag besefte hij dat hij er niet meer onderuit kwam en we spraken om 5 uur af voor het hotel. Zo gezegd zo gedaan stonden Clare, Adam, Fem en ik om 5 uur voor ons hotel. Mister T vertelde wat over het ritueel en hij was opeens erg aardig. Hij vertelde alles wat hij wist en bedankte ons dat wij deel wouden nemen aan een ritueel van zijn cultuur. We kochten wat sticky rice van een vrouw en namen plaats op een kleed langs de weg. Na een tijdje zagen we de lange rij met monniken aankomen. Ze hadden een grote kom waar iedereen een beetje eten in deed. Het zag er erg indrukwekkend uit om honderden monniken zo in een rij te zien en het gaf een goed gevoel om ze een handje te helpen. Toen onze rijst allemaal op was maakte we nog wat foto's (met respect) en liepen we weer terug richting het hotel. Onderweg vroeg mister T of wij de foodmarket wouden zien. Waarom is hij ineens zo aardig?? Hij liep met ons over de foodmarket en vertelde bij ieder kraampje wel iets over het eten wat daar lag. Zo lagen er nog levende vissen bij een kraampje, een soort lus vol met dode krabben en insecten. Maar het ergste waren de kikkers. Levende kikkers niet eens aan een touwtje, we vroegen ons af waarom die kikkers niet gewoon weg sprongen, maar dat werd ons al snel duidelijk. De vrouw haalde de kikkers uit haar 'voorraadzak' brak beide poten (verschrikkelijk geluid!) en zetten ze op een rijtje voor haar kraampje. We hadden al veel meegemaakt, maar dit spande de kroon! Onderweg terug naar het hotel werd ons duidelijk waarom mister T ineens zo aardig was. Hij wou weten wat voor feedback we gingen schrijven aan het eind van de trip. Hij dacht serieus dat hij een goede gids was en kon zich geen reden bedenken waarom wij hier anders over zouden denken….wij wel! We kapte het gesprek af en zeiden dat we het nog niet wisten.
Eenmaal terug bij het hotel hadden we nog even snel tijd om onze tas in te pakken en ons klaar te maken voor onze rit naar de watervallen. We spraken een tijd af met de rest en Fem en ik liepen naar onze TukTuk die al klaar stond voor het hotel. De tuktukchauffeur die ons naar de watervallen bracht zag er niet uit alsof hij er haast bij had. Eerst kocht ie nog even wat te drinken onderweg, daarna stopte hij om een kraslot te kopen. Toen pikte hij nog even zijn vriendin op, nog even tanken, een oud mannetje opgepickt die we onderweg tegen kwamen etc etc. Maar als klap op de vuurpijl kregen we ook nog eens een lekke band! '5 minutes!' Maar die 5 minuten van hem die kende we wel voort. Een half uur later kwam er een kerel aan met een reservewiel en konden we onze tocht weer voort zetten. We zetten de oude man en zijn vriendin af bij familie ofzo en uiteindelijk kwamen we aan bij de watervallen! Toen we er naartoe liepen kwamen we eerst langs een 'Free the bear fund' een organisatie die beren redde die mishandeld werden. Ze hadden hier een hele grote kooi met bomen en speeltoestellen. Het was echt gaaf om te zien, vooral omdat we echt in de bossen waren en niet in één of andere dierentuin. We liepen verder en volgden de bordjes naar de waterval. Eenmaal aangekomen bij het 'swimming area' zag het er niet echt uit als een swimming area, meer als een verdrink area! Het water kwam met vol geweld de berg afgestroomd en het water was niet zo mooi blauw als op de plaatjes, maar eerder lichtbruin. Het was nog steeds machtig mooi om te zien hoeveel kracht er in het water zat en we hebben een mooie dag gehad met het wandelen langs de watervallen! (het was meer glijden dan wandelen, maar dat maakte het allemaal wat spannender!)Toen we weer terug waren bij het hotel (onderweg weer even zijn vriendin opgepikt om haar weer naar huis te brengen) hebben we even wat organisatorische zaken geregeld. Na een tijdje kwam ook de rest weer terug van het olifant rijden en hebben we onze ervaringen gedeeld. We besloten samen naar de tempel te gaan die boven op de berg was midden in het dorp. Na het beklimmen van de 331 traptrede (weer een fout van onze gids, hij zei dat het er 400 waren, maar ik heb ze nageteld! Haha) hadden we een prachtig uitzicht over het dorp! We hebben even genoten en wat foto's gemaakt en toen zijn we in het dorp aan de waterkant opzoek gegaan naar een gezellig eettentje. Het was een soort van restaurantje aan het water en het zag er prima uit. Het eten was niet zo heel bijzonder en het personeel sprak geen woord engels, wat erg grappig was toen clare haar 'pineapple' cocktail kreeg en de vrouw zei: coconut! Waarop Clare zei 'no pineapple' en de vrouw weer zei 'coconut!' toen ze hem toch maar aannam bleek het pineapple te zijn! Toen we betaald hadden begon het flink te regenen en zijn we terug naar het hotel gegaan en op tijd naar bed!

21 sept Pakbeng
De laatste paar dagen in Laos hebben we voornamelijk veel gereisd. We werden vanaf ons hotel met een of ander golfkarretje naar de rivier gebracht waar een slowboat op ons stond te wachten. Een slowboat is een lange boot maar één verdieping hoog, heel veel tafeltjes en stoelen achter elkaar en een tafel waar je kon eten. Er kon makkelijk 50 man op de boot, maar wij waren maar met 8 man, dus we hadden ruimte genoeg. Op de boot hebben we voornamelijk zitten relaxen, lezen, spelletjes gespeeld etc. Na een tijdje varen stopte we bij een dorpje langs de rivier. Hier kregen we een rondleiding over hoe de mensen hier leefde en voordat we in het dorp waren aangekomen werden we al omringt door een stuk of 50 kinderen die wat extra's probeerden te verdienen met het verkopen van armbandjes. We kregen ook een rondleiding in één van de huizen en het was echt heel indrukwekkend hoeveel man er in zo'n klein huisje leefde. Fem kocht uiteindelijk een armbandje van een van de kinderen en daarna gingen we weer terug naar de boot om onze lange tocht voort te zetten. Tegen de avond kwamen we aan bij een klein plaatsje waar we de nacht door gingen brengen. Het was een heel basic hotel, maar het zag er allemaal prima uit! We dropte onze tassen en gingen eten bij 1 van de 3 restaurantjes die het dorp had, op het bord buiten het restaurant stond 'Cook my mom for you' we moesten daar erg om lachen en uit nieuwsgierigheid zijn we daar gaan eten. Het eten was erg goed, we dronken nog wat zelf gestookte whisky van de eigenaar en gingen terug naar ons hotel. Daar hebben we op het balkon nog wat gekletst en daarna gingen we naar bed.

22 sept Chiang Kong
We stonden weer vroeg op om verder te varen naar de thaise grens, op de boot zei mister T dat we een lunch zouden krijgen op zijn kosten, omdat dit de laatste keer was dat we nog allemaal samen waren.(achteraf lazen we dat het laatste diner samen bij de prijs zat inbegrepen) Het was heerlijk en erg gevarieerd! Rond half 3 kwamen we aan bij de grens van Thailand, nadat we onze boot hadden gefileparkeerd (echt ongelofelijk, toen we begonnen was er nog geen meter ruimte, maar door links en rechts de boten aan de kant te duwen, propte hij de boot er gewoon tussen) zijn we naar de immigratiedienst gegaan voor de nodige stempels en papierwerk. Daarna konden we naar de andere kant van de rivier (thailand) om daar weer de nodige stempels te krijgen. We verbleven in een hotel vlak bij de grens en mister T ging al naar zijn huis toe, omdat deze dicht bij de grens was. We stemde ermee in, maar vonden het toch wel een beetje raar dat hij (als reisleider) de groep verliet om een nachtje bij de vrouw te zijn. We aten die avond noodles in het hotel en dronken een laatste pilsje samen met de hele groep op het balkon. Daarna gingen we naar bed, want de volgende dag zouden we op bezoek gaan bij mister T thuis.

23 sept Chiang Mai
De enige ochtend in 30 dagen dat we om 5 uur vertrokken. (erg toevallig dat mister T nog thuis in zijn bed ligt) Wij vroegen hem een aantal keer tijdens onze reis of niet vroeger konden vertrekken, omdat we dan meer tijd hadden op de plaats van bestemming, hij zei dat dat absoluut niet kon en tegen de regels van de organisatie was. Maar toen hij thuis in zijn bed lag kon het opeens wel! Maargoed, we kwamen rond een uur of 8 aan bij mister T z'n huis, waar hij ons al op stond te wachten met koffie en thee. Zoals de laatste dagen was hij weer erg aardig en stelde zijn vrouw aan ons voor en gaf een rondleiding in zijn huis. Wij hadden een beetje het idee dat hij probeerde te laten zien hoe arm hij wel niet is, zodat we medelijden zouden krijgen en zijn feedback positief zouden invullen. Het huis zag er vergeleken met alles wat we gezien hebben niet verkeerd uit. Ze leefde daar met 2 personen en ze hadden alles wat ze nodig hebben! Nadat hij zijn trouwfoto's heeft laten zien en we de thee met koekjes op hadden, vertrokken we met zijn alle naar Chiang Mai. Eenmaal aangekomen in Chiang Mai namen Adam, Scott, Clare, Fem en ik afscheid van Ash Nic en Mr T die op het eind van de middag verder zouden reizen met de nachttrein naar Bangkok. We vonden het jammer dat we Ash en Nic hier moesten gaan verlaten, maar we keken er tegelijkertijd naar uit om van Mr T af te zijn. Hij 'bedankte' ons voor het bezoeken van zijn land en dat we via de toeristische weg zijn land financieel steunden, ofzoiets, hij probeerde het mooi te brengen in ieder geval. We gaven hem geen van alle fooi. (in de omschrijving van onze reis staat als richtlijn dat je de gids 25 usd per week kunt geven, mooi niet dus, niet voor hem!) Dit was het einde van een prachtige reis waar we veel nieuwe vrienden hebben leren kennen die we nooit meer gaan vergeten en die we verder in onze reis zelfs nog gaan terug zien! We hebben in een maand Cambodja, Vietnam en Laos bezocht. Het zijn drie verschillende landen met verschillende culturen, gewoontes en regels maar we vonden ze alle drie geweldig!!

Op naar het volgende avontuur: Chiang Mai en Bangkok samen met Adam, Scott en Clare!!

To be continued…..