7dagen afzien……of toch niet?

Zaterdag 20 Augustus
We hebben de afgelopen 7 dagen een trip gemaakt van Bangkok naar Kanchanaburi en daarna door naar het Khao Laem meer in Sangkhlaburi. We hadden deze trip in Nederland al geboekt bij Kilroy en dus ook al betaald. Doordat we, voordat we begonnen aan onze trip, alleen maar gewerkt hebben, hebben we niet echt tijd gehad om ons in deze trip te verdiepen. We hebben wel wat gelezen, waaruit we konden opmaken dat we de jungle in zouden gaan en wat meer van de echte thaise cultuur konden proeven. Maar dat was het dan ook!

Zaterdag ochtend om 6 uur ging de wekker zodat we onze spullen nog konden pakken, een ontbijtje konden eten, een extra lunchpakketje stiekem konden meenemen, uitchecken en 2km lopen naar de plek waar we werden opgepikt. (althans dat zei de man van het hotel) Zo gezegd zo gedaan liepen we om half 8 het hotel uit richting The Newroad Guesthouse (tevens ons verblijf na deze trip). Maar na een half uur lopen met een zware tas achterop de rug en dan nog een rugzak voor (totaal 20 kilo) kwamen we er toch al snel achter dat het wel iets verder was dan 2 km. Handig zo'n helpende hand bij je luxe hotel;)! We besloten toch een tuktuk te nemen die ons na een half uur rijden op onze plaats van bestemming bracht! Maar we waren op tijd en na 5 minuten wachten stond ons" busje" daar! We stapte in het busje, een half uur later weer uit het busje, omdat we moesten overstappen naar een grotere bus, uiteindelijk toch weer niet, dus weer terug in het busje, toen nog in een ander busje en zo kwamen we om 11 uur weer langs ons hotel!! Oftewel als we 5 uur langer in bed waren blijven liggen en daarna de voordeur uit waren gelopen dan hadden we het ook wel gered! Welkom in Thailand J! Maargoed we waren onderweg naar Kanchanaburi, we hadden inmiddels ontdekt dat we daar heen gingen. In de bus zat een stel uit Italië, een stel uit Duitsland (hij was origineel frans en had echt een heel irritant accent!) een jongen uit manchester en nog een gezin die heel de weg niets gezegd heeft! We raakten steeds meer aan de praat en het werd een aangename rit van zo'n 2,5 uur. De meeste hadden al meer gereisd dus het was erg leuk om ervaringen met elkaar te delen. Eenmaal aangekomen in Kanchanaburi werd iedereen gedropt bij zijn verblijf (behalve de jongen uit manchester want die deed alles op de bonnefooi, 19 maanden lang!) We verwachtte een goedkoop hosteltje zoals we in Hongkong hadden, maar toen de bus stopte en wij eruit moesten, leek het niet echt op een goedkoop hosteltje! 'Sabai @ Kan Resort' stond er op het bord, de receptioniste zei dat we nog even een half uurtje moesten wachten tot onze kamer schoon was en dat we alvast konden lunchen in de tuin van het resort. (al het eten was inbegrepen deze week) We kwamen in een prachtige tuin met bananenbomen, palmbomen en een zwembad! We kregen een aantal keuzes voor de lunch en hebben heerlijk gegeten. Daarna kregen we onze kamer toegewezen: Grote kamer, strak design, met flink 2 persoon bed, airco, tv, groot raam met uitzicht op de tuin en de bergen op de achtergrond en een prachtige badkamer! Dit had niets met een hostel, nog met backpacken te maken! Maar het was toch al betaald en waarom zouden we dan genieten van de luxe! We kregen het programma voor de komende 3 dagen en direct daarna kwam er een gids langs om het programma te bespreken. De gids die we die dag eigenlijk zouden krijgen had een motorongeluk gehad, dus kregen we een gids die geen engels sprak. (best wel jammer, maargoed) We gingen met de gids op pad, eerst naar de pier om met de 'speedboot' (een houten slob met een 4 cilinder turbo blok van een auto achterop!) wat hotspots te bezichtigen. Kanchanaburi is een stad met een groot verleden, The bridge over the River Kwai. (misschien wel bekend van de film, die overigens niets met de werkelijkheid te maken heeft) Ik zal het even kort samenvatten: In WW2 had Japan een groot deel van Azië bezet en was in het westen van thailand nog flink wat aan het veroveren. Om de soldaten met voldoende materiaal te kunnen voorzien hadden ze bedacht om een spoorlijn aan te leggen van Bangkok naar Burma. Volgens de engineers zou het aanleggen van deze lijn, later de Death Railway genoemd, 5 jaar duren omdat het dwars door de jungle moest gaan waar de werkomstandigheden niet echt ideaal waren! Deze tijd hadden de japanners niet, dus gebruikte ze zo'n 200.000 gevangenen om de klus uiteindelijk in 16 maanden te klaren. 'Onder iedere biels een dode' lazen we in het JEATH museum. Van deze 200.000 gevangen waren 30.000 krijgsgevangenen uit Engeland, Amerika, Thailand en Holland. Het was erg indrukwekkend om te zien in wat voor barre omstandigheden de gevangenen moesten werken en vooral ook om de Nederlandse krantartikelen te lezen die in het museum hingen. Die dag zijn we ook nog bij het kerkhof geweest van de gevangenen met de monumenten ter nagedachtenis aan de overledenen, het was heel bizar om in Thailand op een kerkhof te zijn waar honderden Nederlandse soldaten herdacht worden. Verder hebben we nog een grot met buddha's erin bezichtigd (niet echt heel indrukwekkend maar dit kwam misschien doordat onze gids geen engels sprak) en zijn we onder de River Kwai Bridge door gevaren. We waren rond 5 uur terug in onze accommodatie. Even gezwommen en daarna gedineerd in te tuin met ons Chang biertje. Eenmaal terug op onze kamer, werd er op onze deur geklopt, we kregen een voetmassage! Ik zag het niet zo zitten, maar het was echt heerlijk! We hadden beide wel eens iets gehoord dat er zenuwpunten in je voet zitten die een verband hebben met andere delen in je lichaam. Maar dat het zo ontspannen was hadden we allebei niet verwacht. Rond kwart over 9 was ze klaar en om half 10 lagen we allebei in een diepe slaap!

Zondag 21 Augustus
Een nieuwe dag, een nieuw druk programma! Om half 8 ging de wekker en om 8 uur werden we opgepikt door een nieuwe gids die een stagiaire bij had. Slechts 17 jaar en 120 kilo schoon aan de haak! Gelukkig was er een stel ziek die dag anders had het nooit in het busje gepast, want deze 'volslanke' jonge meid had toch zeker wel 3 stoelen nodig! We gingen die dag eerst naar de Erawan watervallen samen met een stel uit londen van 28 die op huwelijksreis waren en een Amerikaan van rond de 30 met zijn moeder. We raakte een beetje aan de praat met het stel uit Londen en die dag hebben we ook veel met elkaar opgetrokken. Na een uur rijden kwamen we aan bij de Erawan waterfall. Dit is een waterval die bestaat uit 7 verdiepingen midden in de jungle echt prachtig om te zien! Het was een uur lopen naar de top en we hadden maar 2,5 uur tijd dus we besloten om eerst helemaal naar de bovenste waterval te lopen en dan rustig aan terug. Het was een aardige klim, maar eenmaal boven aangekomen was het de moeite meer dan waard! Echt prachtig! Net een reclamespotje voor shampoo! Een prachtige waterval met een 'natuurlijk zwembad' erbij! In het water zaten tientallen vissen die aan je tenen gingen sabbelen om de dode huidcellen op te eten. Echt een heel raar gevoel!! Nadat we hier even gezwommen hebben zijn we trap voor trap steeds lager gegaan en hebben we iedere waterval bezocht en leuke foto's gemaakt! Onderweg kwamen we alle mensen van de bus van de dag ervoor tegen! Eenmaal beneden aangekomen hebben we wat gegeten en zijn we daarna vertrokken richting de 'Hellfire pass' Dit is een pad die uit een berg is gekapt voor de aanleg van de Death railway door de krijgsgevangenen. De krijgsgevangenen werkte hier dag en nacht in ploegen van 18 uur en door de bamboefakkels leek het hier op de hel, daarom heeft hij deze naam gekregen. We hebben eerst een museum bezocht en zijn daarna via vele traptreden uitgekomen bij de hellfire pas (Onze studentengids had het er moeilijk mee), heel indrukwekkend om te zien dat ze dit voor elkaar hebben gekregen zonder machines en met 35 graden in de rimboe met amper wat te eten. Terug naar de bus die ons naar het treintje bracht dat rijdt over het originele spoor van de death railway. Het zag er allemaal maar gammel uit, maar het was wel heel mooi om langs de rivier over dit houten viaduct te rijden. Iets te veel toeristen naar onze zin, maar wel erg indrukwekkend! Daarna bracht het busje ons weer terug naar het resort waar we weer gedineerd hebben in de tuin met 2 konijntjes! J Rond 12 uur zijn we naar bed gegaan.

Maandag 22 Augustus
Om 7 uur waren we uit bed om onze tassen te pakken, te ontbijten en….een eindje te gaan fietsen!
Er stonden 2 mountainbikes voor ons klaar, met slot en helmen (wel een helm met fietsen maar niet op een motorbike! J wordt vervolgd). Het was weer even wennen, want ook hier rijden ze links, maar het was wel lekker om even een stukje te fietsen, geen idee waar we uit zouden komen! Na een half uur gefietst te hebben door de stad met leuke steegjes, maar ook langs de snelweg kwamen we weer uit bij ons resort!...niet echt gepland, maar toch wel fijn om te weten dat verdwalen hier geen optie is! ;) We zijn daarna richting de river kwai brug gefietst, we waren er bijna en toen zagen we links op een tafel een flinke poes liggen…..wat na een tweede keer kijken een jong tijgertje bleek te zijn! Echt super schattig! We hebben even met het jonge monstertje gespeeld en foto's gemaakt.(fem heeft er nog een kras aan over gehouden, wat later erg stoer overkwam toen iemand vroeg wat ze had gedaan ;) ) Bij de brug aangekomen waren er al een paar marktkraampjes opgebouwd. Hier heb ik een lange broek gekocht voor in de jungle (zo'n karate broek, echt heel sexy!) En daarna zijn we weer terug gefietst naar ons resort waar we om half 12 werden opgepikt door onze nieuwe gids, Lek. Ze vertelde dat het 2,5 uur rijden was en dat we naar Sangkhlaburi gingen. En we zouden slechts met zijn 4tjes zijn (achteraf zijn we hier erg blij om).
Het andere stel zat al in de bus. Het bleken (na wat gokken) Denen te zijn. Na een tijdje stopte we voor een lunch. Wij hadden al geluncht dus bezochten het marktje en een waterval. Op de markt haalde we gedroogde suiker bananen (Mama/Petra, jij zou ze heerlijk vinden!:) en de waterval bleek echt super mooi te zijn. Daarna vervolgde we onze reis en kwamen we na 2,5 uur aan bij "de boot".
Of beter gezegd "ons eigen lakehouse" voor 4 dagen. 4 gasten en 7 man personeel. Paradijs It is.
Lounge banken, zonnebedjes, kano's, vishengels, en niet te vergeten een bar! Om over onze kamers nog maar te zwijgen. Klein maar zeker fijn. Een kast, een bankje, maar zulke grote ramen dat het leek alsof je 's ochtends wakker werd midden op het meer in je bed. Na een half uur varen stopte de boot midden op het meer en daar bleef het liggen voor de komende 24 uur. Volledige stilte. Heel apart.
De Denen bleken super aardig en we startte al snel met een goed gesprek en ons eerste biertje, en nog een biertje, en … Toen werd ons avondeten geserveerd. 3 gerechten, allemaal totaal verschillend met rijst (natuurlijk). Heerlijk. Ruud proefde ook het eten van het personeel. Ze eten hier zo pittig dat het niet te begrijpen is dat ze ook daadwerkelijk nog iets proeven! Het bleek een mol te zijn! Heerlijk!
Lek vertelde ons de planning van de volgende dag, en.. dat het happy hour was voor alle cocktails van 8 tot 9. En zo vulde we de rest van de avond. Met cocktails, gesprekken, kaartspelletjes, en verhalen van Lek over Thailand enz. Het personeel is echt geweldig en zo aardig dat we ons bijna schuldig voelen. Heerlijk in slaap gewiegd worden midden op het water. Slaap lekker.

Dinsdag 23 augustus Sangkhlaburi
Om 7 uur de wekker gezet, maar dat was niet nodig, want we werden vanzelf worden rond 6. Even douchen in het meer. Zonsopgang vanaf het dek. En rond kwart over 8 ontbijt. Ook dit was een flinke maaltijd. We kregen alle 4 een bord met ei, bacon, sausage, en een pannenkoek. Er was muesli, chocopops, fruit, enz. Yoghurt, melk, Jus so on. En rond half 10 begonnen we met het programma:
Bezoeken: Stad onder water, dorpje, school en de tempel.

We stapte in "de vaarboot" om op pad te gaan. Een klein houten bootje. De stad onder water, is een groot gedeelte van Sangkhlaburi. Vroeger was het meer waar we op verblijven er nog niet, totdat er besloten werd een dam te bouwen voor elektriciteit. Hierdoor kwam het gehele dorp onder water te staan, en moesten de mensen naar hogerop verhuizen. In de zomer staat het water laag en komt de stad weer tevoorschijn, nu het regenseizoen is zie je alleen nog maar kleine gedeeltes stad boven het water uitsteken. We konden de tempel zien en een gedeelte van de klokkentoren. Heel apart om eigenlijk over een stad heen te varen want inderdaad als je in het water kijkt, zie je hele bossen, en soms steekt er ergens een puntje van een boom boven uit. We konden nog net met de boot door de opening van de tempel heen varen. Een foto van "de monnik" stond nog droog, en wat bloemen en dergelijke. Verder stond alles onder water. Heel apart om te zien.
Daarna bezochten we een klein plaatsje aan de kant. Lek leidde ons rond in de "huizen". Het voelde een beetje als aapjes dus ongemakkelijk maar de mensen hadden er geen moeite mee. Het zijn allemaal huizen van bamboe (in Nederland zouden wij het geen huis kunnen noemen). De huizen zijn allemaal open, en de hele familie slaapt op een plank. De keuken bestaat uit 1 pan, en de woonkamer uit 1 bankje. Maar de mensen zijn hier echt gelukkig met wat ze hebben. Zolang ze maar met hun familie samen zijn. Het meest bizarre is wel: Ze hebben bijna allemaal een tv en een mobieltje (al zouden de tv's hier in Nederland de sticker antiek hebben gekregen J) We zijn nog bij een gezin op 'bezoek' geweest, de man zat buiten op iets te kauwen. Onze gids vertelde dat het een blad was met een noot erin en een pasta van schelpen. 'It makes him happy' en ze vroeg of iemand het wou proberen. En Ruud moest het natuurlijk weer proberen. Het smaakte erg bitter en ik voelde mijn tong niet meer. Fem heeft daarna ook nog geprobeerd, maar toen was het meeste er al uit dacht ze. Ik voelde mijn tong die avond later pas weer helemaal en er zaten allemaal kleine sneetjes in, wat niet fijn is met pittig eten!!! Oftewel het maakt me totaal niet 'happy'! ;) Daarna zijn we naar de lokale school gegaan. Honderden kinderen in het zelfde pakje. De meisjes allemaal een verplicht kort kapsel. Het is meer een schooldorp. De leraren komen van ver en wonen bij de school. Een groot klaslokaal waar 2 groepen in zitten, en dan bedoel ik letterlijk in zitten. Geen stoelen of tafels. Alles gebeurd hier op de grond. Elke Nederlandse leraar zou gillend zijn weggerend op deze school. We kwamen er rond etenstijd en dat was echt een geweldig tafereel om te zien. Alle kindjes netjes in de rij met een ijzeren bord. 2 grote pannen, 1 met rijst, 1 met drab, en een bak gekookte eieren. Ze wachten netjes op hun beurt en beginnen pas met eten totdat iedereen wat heeft. Ze zingen ondertussen samen (heel hard) een lied. De helft op sokken en/of schoenen, de andere helft op blote voeten. Onbegrijpelijk maar ze hebben alles wat ze nodig hebben.
Op naar de tempel. Voor de tempel stond een grote voetafdruk. De legende over de voetafdruk van Buddha. Als je muntje er rechtop in blijft staan mag je een wens doen. Mijn muntje stond direct, goed teken, ik vergat alleen te wensen J. In de tempel stond een bijzonder tafereel. Allemaal gekleurde buddha's. Elke kleur een eigen dag. Maar wat wij veel interessanter vonden was, dat er heel veel insecten leven in de tempel. Lek is een echte country girl en ze pakt alles op wat ze tegen komt. Zo vonden we in de Buddha, torren zo groot als je wijsvinger, springhanen zo groot als je middelvinger, Spinnen zo groot als dat wil je niet weten, salamanders/gekko's die lawaai maken waar je u tegen zegt, en een vlinder zo groot als 2 mensen handen samen.
Na de tempel liepen we nog langs wat kraampjes waar we onze eigen chopsticks hebben gekocht en toen gingen we terug naar de boot voor de lunch. Weer heerlijke gerechten (zie foto's) en "ja je raadt het al" rijst. Ruud en ik hebben daarna onze was gedaan in de rivier. Een hele ervaring. Van het personeel kregen we een emmer en echt wasmiddel. We legde onze kleren te drogen op het dek en gingen op weg naar The Caves. Onderweg sloeg het weer ineens om, regen en waaien (logisch in het regenseizoen J), voor ons niet erg want we hadden zwemkleding aan maar de vraag was "blijven onze kleren liggen of moeten we 10 maanden in dezelfde outfit rondlopen?". The Caves bleek een hele grote rots midden in het water waar je aan meerdere kanten naar binnen kon varen. Geheel bebost met bomen, bloemen en struiken die gewoon door de rots heen groeide. Geweldig om te zien. 2 mannen van de bemanning waren ook mee en die probeerde vis te vangen. Op een gegeven moment zagen wij een hele grote vis en probeerde dichter bij te komen alleen iemand of iets was ons voor geweest. Het was slechts de kop van een vis. Maar toen Lek de vis uit het water pakte (ja ze pakt werkelijk alles op), bleek de vis nog te ADEMEN. Ja echt. Het was pas net gebeurd en het beest leefde nog. Heel apart om te zien, kunnen wij je vertellen. Terug op de boot, dineren (ik ga niet nog een keer vertellen wat we kregen J), en toen lekker relaxen. We hebben ondertussen een goede band opgebouwd met de Denen en we hebben echt veel lol met ze. Rond half 12 gingen we lekker naar bed.

Woensdag 24 augustus Sangkhlaburi
Vanmorgen heb ik geprobeerd mezelf te wassen in de rivier, nadat Ruud samen met Kong (we noemen hem King Kong, hij is de kapitein, maar tevens ook de geen alcohol drinkende barman, hij is grappig maar heeft een verschrikkelijke lach) in een Kajak een gevangen rat die in de rivier zwom hebben terug gebracht naar de Jungle. Toch best lastig om je haar te wassen als je niet kan staan. Ontbijt (ondertussen geef ik elke morgen mijn worstjes, en mijn pannenkoek al weg aan Ruud, die eet toch alles op, al heeft hij dan ook een betere stoelgang dan ik). Ik kan al dat eten niet handelen, en ik denk dat ik na de boot alleen nog maar fruit en noodles ga eten.
Om half 10 gingen we op pad naar "de vismannen". Dat wil zeggen we bezochten een visserman midden op het meer. Hij had 5 platformen verdeeld over het water. Een hele constructie om vis mee te vangen, en dat alles zonder machines, van bamboe natuurlijk. Een groot vierkant van bamboe met een visnet erin. Laten zakken, de gewichten in het water, wachten, nog meer wachten, en uiteindelijk weer omhoog takelen. De visserman slaapt op zijn platformen om zijn vis in de gaten te houden. Daarna bezochten we een Fishfarm. Natuurlijk ook in het water. Slim bedacht want de vissen zwemmen gewoon in netten in het meer. Zo krijgen ze gratis voeding en schoon water. Wel 15 verschillende netten met verschillende soorten vis. Toch kunnen wij niet snappen dat je hier kan werken want dit is echt allemaal "houtje touwtje". Op naar de Wooden Bridge. De langste handgemaakte houten brug in Thailand. In eerste instantie van bamboe maar een paar jaar geleden besloten de monniken het te renoveren met hout zodat de brug steviger werd. Echt ongelofelijk dat ze dit kunnen zonder machines (en wetend dat monniken alleen maar op blote voeten lopen). We liepen nog even over een marktje, ontmoette de vriend van Lek (ze verteld niet alleen maar dingen over thailand J), en gingen weer terug naar het Lake house. We speelde Uno, zwommen, lunchten, dineerden (geskipt, alleen maar fruit gegeten, kan echt niet meer), dronken cocktails, kletsten, vertaalde de Quest voor de Denen (Tobias en Melanie maar het is makkelijker in het verhaal om ze Denen te noemen), en Ruud en ik besloten onze laatste nacht op de boot buiten te slapen op het dek. Rustgevend, dat was het.

Donderdag 25 augustus Leaving the boat!
Tassen inpakken, ontbijten en afscheid nemen. Wetend dat je hier hoogstwaarschijnlijk nooit meer weerkomt. De mensen zijn zo aardig voor ons geweest, en dat maakt het een stuk lastiger. Dit is een van de dingen waar ik niet goed in ben. We werden opgepikt met een jeep. We zaten in de laadklep waar een groot ijzer geval omheen gebouwd was, met bankjes erin. Vroeger de lokale bus in de dorpjes maar nu bijna iedereen een scooter heeft waar je hier met 4 man op mag zitten in dat niet meer nodig. We gaan OLIFANT RIJDEN. Toen we aankwamen zagen we de olifanten al aankomen. Wat zijn ze groot van dichtbij, en wat poepen ze veel! J Ze drinken en eten meer dan 200 kilo per dag en onze olifant woog 2 ton. Ze hadden echt een soort van bushalte gebouwd waar we op de olifant konden stappen. Wij op de eerste olifant, Melanie en Tobias op de andere. De olifantenrijder op de kop, en wij op een bankje achterop. Door te hobbelen op zijn kop loopt de olifant, en sturen doet hij met zijn voeten achter de oren van de olifant (en dat zijn grote oren). We maakte een rit door de jungle en de rivier van ongeveer 1 uur. Ruud en ik wouden eigenlijk op de nek zitten van de olifant en dat mocht ook, alleen dan moest de olifantenrijder zwemmen en dat vonden wij een beetje sneu. Na die tijd konden we de olifant nog aaien en kwam hij echt dichtbij. Toen op naar de bamboe rafting. Normaal duurt dit ongeveer 1 uur maar omdat het regenseizoen was, waren we binnen 10 minuten aan de overkant. En we konden ook niet echt helpen want daar ging het veel te snel voor. Terug in de jeep en op naar ons hostel voor deze nacht. P Guest house. Wederom te luxe kamers met uitzicht op het water (we zagen het Lake house liggen). We zijn met zijn 4tjes even na het dorp geweest en besloten 's avonds daar samen wat te gaan eten rond half 8. Eerst even relaxen bij het hostel was het idee. Maar dat vonden wij natuurlijk niet nodig dus moest er wat anders verzonnen worden. En dat werd… Het huren van een motor voor 1 uur. Je hoefde alleen maar je paspoort in te leveren en het kostte iets van 1,10 euro. Geen helmen (we hebben heel voorzichtig gedaan hoor). We hebben lekker rond gereden en de liggende buddha bezocht, zonsondergang gezien, en het gehele dorp verkend (ook hier is verdwalen niet echt een optie). 's Avonds zijn we met zijn 4tjes uit eten gegaan, bij een restaurantje langs de weg. Even geen thais food. Het bleek een hotspot voor Amerikaanse touristen die heel veel tequila drinken en de muziek stond harder dan in een Discotheek. Eigenlijk was het best goed voor het amusement. Een van de Amerikanen kwam zich even voorstellen en begon zijn verhaal met "Sorry for the music but we from America and that's how we roll" (dit allemaal met hip hop bewegingen). Waarop ik antwoordde met dezelfde bewegingen, I'm from Amsterdam. Waarschijnlijk hadden jullie erbij moeten zijn en zelf snap ik het ook niet echt, maar dit zorgde voor een lachbui gedurende de komende 15 minuten. Na het douchen onder een gewone douche sliepen we rond 12 uur. Morgen een lange rit naar Bangkok, en we vertrekken om 8 uur.

Vrijdag 26 augustus Bangkok
7 uur: Tas inpakken, ontbijten (toast met jam), 08:00 in de bus, lunch scoren bij 7 eleven en op naar Bangkok. Rond 14:00 kwamen in Bangkok aan bij ons verblijf The New Road Guest House.
Melanie en Tobias vliegen morgennacht en zijn nog niet in Bangkok geweest dus zij gingen eigenlijk gelijk op pad. Wij hebben weer even georganiseerd, hotel verzetten, blog schrijven, inlezen voor onze nieuwe trip, balans, en het praktisch inpakken van onze tas.
Rond 19:00 zouden we elkaar weer zien bij het hotel om voor de laatste keer samen te eten.
We wisselde onze foto's uit (Tobias heeft wel een Canon, daar zijn de afgelopen dagen veel flauwe grappen over gemaakt, aangezien wij eigenlijk ook een Canon wouden hebben) en gingen op pad.
We aten bij een Thais restaurant met live muziek en gingen daarna nog een pilsje drinken bij een Irish pub met Icebar (waar we eigenlijk na toe wouden maar wat veel te duur bleek te zijn). Uiteindelijk kwamen uit bij de 7 eleven, kochten ons eigen bier en chips (seeweed chips, moet goed zijn), en besloten we onder het afdak te gaan zitten bij ons eigen hostel. Het werd nog een gezellige avond die eigenlijk doorliep tot 3 uur 's nachts. We hebben echt veel lol gehad met elkaar, maar ook veel serieuze gesprekken gevoerd. Ze zijn van plan om volgend jaar langs te komen in Nederland als we terug zijn. 2 nieuwe vrienden erbij. We namen afscheid (wat heel raar is) en gingen naar bed. Morgen weer een nieuwe dag en de start van onze nieuwe tour.

Zaterdag 27 augustus Bangkok (vandaag)
Ruud wordt wakker rond 8 uur met iets wat nog erger voelt dan migraine. Ik weet niet hoe dat voelt maar het ziet er alles behalve fijn uit. We moeten pas om 12 uur uit checken dus "zustertje spelen" en hopen dat het straks beter gaat. Ik ben eerst na de 7 eleven gegaan om droge sandwich voor hem te halen (netjes in stukjes gesneden) maar bij terugkomst bleek het niet zon goed idee om hem eten te geven :P. Gelukkig hebben we hierna gelijk een ander hotel dus kan hij daar gelijk het bed weer in. Alles inpakken, naar beneden brengen, inclusief ruud, en met de taxi (een tuk tuk leek me geen optie J). Nu zijn we in het Bangkok Center Hotel. Het blijkt een heel duur hotel te zijn (Vertelde Kilroy ons in Nederland) maar wij snappen niet dat mensen die prijs betalen om ergens te verblijven. We zijn blij dat we straks weer over gaan in goedkope hostels, en we gaan voor het eerst in een slaaptrein slapen. Vanavond om 18:00 hebben we een meeting met onze tour guide en met de rest van de groep. We zijn in totaal met 9 mensen en daar gaan we vanavond ook mee uit eten. Ruud ligt nu nog te slapen maar hij voelt zich gelukkig al weer stukken beter, en hij heeft zijn bammetjes jam netjes opgegeten. Deze trip gaat 30 dagen duren en ondanks het feit dat we alle informatie nu wel hebben doorgelezen hebben we geen idee of we ergens internet zullen hebben.
Voor onze ouders, we hebben Ruud zijn telefoon dag en nacht bij ons dus we zijn gewoon bereikbaar hoor J. Jullie horen zo snel mogelijk weer iets van ons.

Heeeel veel liefs uit het op dit moment regenachtige Bangkok (de rest van de dag is het gewoon 32 graden met zon J).