Profile
Blog
Photos
Videos
De laatste dagen in de States!! Deel 2
10 Februari Vrijdag Sacramento - San Fransisco
De wekker gaat rond 08:00. De tassen gaan weer in de auto want, ja die halen we er echt bijna elke keer weer uit, we zijn gek maar anders is de chaos niet meer te overzien
aangezien we overdag praktisch in de auto leven haha. We rijden nog een beetje rond in Sacramento maar besluiten al snel om verder te rijden naar San Fransisco. De weg naar SF is vooral autoweg dus er is niet zo veel te zien op de weg. Na 2 uurtjes rijden komen we al dichter bij de stad en wordt het tijd om de kaart te voorschijn te halen. Waar gaan we heen? We hadden al gekeken in de lonely planet en we hadden een goedkoop hostel gevonden in het midden van de stad genaamd "Amsterdam Hostel"(jaja, goedkoop, ik denk niet dat die mensen zelf ooit in Amsterdam geweest zijn). Maar nu moesten we daar nog zien te komen.. Het is een mistige en regenachtige dag en als we de befaamde rode brug op rijden zien we dan ook niks behalve de brug. De mist is zo dik dat als je niet zo weten dat er een gigantische stad naast ligt, je het ook nooit zult weten. "The golden gate brigde". Eenmaal in het centrum begint de ellende pas echt, het is zoals Utrecht, alles is eenrichtings verkeerd, en er zijn meer stoplichten dan auto's en parkeren is nog erger dan in Amsterdam haha. Als we na een goed uur eindelijk op de goede weg uitkomen, en een parkeerplekje hebben gevonden in een garage (zelfde prijzen als in Amsterdam), blijkt het hostel vol te zitten. Ook het hostel wat de man adviseert dichtbij heeft alleen nog maar 2 bedden vrij in verschillende kamers. We overwegen de mogelijkheden maar het feit dat we parkeergeld moeten betalen, en we met alle spullen op en neer moeten lopen omdat we niks in de auto kunnen laten liggen geeft de doorslag. We gaan op zoek naar iets anders buiten de stad, en gebruiken het openbaar vervoer, wat eigenlijk een veel beter plan is, en een stuk goedkoper. We rennen terug na de garage want we hebben een half uur moeten wachten bij het hostel en we hebben maar voor 1 uur betaald dus.. Net op tijd zijn we terug bij de garage en beginnen we aan onze weg uit het drukke centrum. We rijden naar het vliegveld iets buiten de stad en met een kortingscoupon boeken we rond 15:00 in bij de travellodge. De bon konden we voor vandaag niet meer gebruiken maar wel voor morgennacht. Onzin, maar we hebben geen andere keus en we zijn allang blij dat we wat betaalbaars gevonden hebben. Eenmaal in de kamer ploffen we neer op bed, en zijn we gewoon even lekker lui, wat niet vaak voorkomt. De regen en de zoektocht heeft dat met ons gedaan. Wel boeken we onze kaartjes voor alcatrez voor overmorgen, en een echte touristen attractie voor morgen! We gaan het dan eindelijk doen. De echte tourist uithangen in een "engels" bus met opendak. Rond 19:00 moeten we toch echt wat gaan eten en beide vinden we dat we niet weer pizza kunnen bestellen, dat wordt te gek. We besluiten in de auto te stappen en gewoon maar wat rond te gaan rijden. Na 15 min rijden besluiten we de Danny's eens te proberen. Een soort fancy fastfood restaurant maar dan met ook gezonde dingen. We eten nacho's, vlees met ei en groeten, en wat kleine dingen zoals uienringen. Natuurlijk hebben we ondanks dat het aardig gezond was, wel weer veelste veel gegeten (kilo's waarder zeg maar) en gaan we terug naar het hotel. Morgen San Fransisco ontdekken in een chickenbus! We zullen het zien haha.. we hebben er zin in.
Slaap lekker San Fransisco!
11 Februari San Fransisco- Big Bus Tours
De wekker om 06:30. Vroeg op pad vandaag. Om 07:00 zaten we aan de ontbijt tafel met heel veel andere mensen.
Het ontbijt is eindelijk een keer wat anders. Gewoon brood met broodroosters. Jam, fruit en koeken in plastic. Er verdween wat fruit en wat koeken in onze
dagtassen voor vandaag en rond 07:30 waren we klaar om te gaan. Het hotel heeft een pick up naar het vliegveld, om kwart voor 8. Perfect. Eenmaal op het vliegveld aangekomen
gaan we met de trein naar het centrum. Dat is de makkelijkste manier. Het kaartjes kopen voor de trein was iets minder makkelijk. Het duurde 10 min om uit te vogelen hoe het nou precies werkte. Je kiest blijkbaar een bedrag en dan gooi je het juiste geld in de automaat. Jaja. De trein, of misschien is het wel een metro, is bijna helemaal ondergronds. Voor ons zitten 4 barbie girls die over make-up enz praten waar wij nog nooit van gehoord hebben en daar moeten we maar liefst 40 min naar luisteren want dan kunnen we pas uitstappen. Union Square. We moeten vanaf daar nog een paar straten doorlopen en komen dan als het goed is op het punt uit waar je op de hop on hop off bus kan stappen. Op de straat is een hoop bedrijvigheid. Er staat een grote tribune op straat, en wij willen natuurlijk uitvogelen wat er gaat gebeuren. Het blijkt dat vanavond de grootste chinese parade in de wereld (buiten China om natuurlijk) plaats vindt want het is chinees nieuw jaar. Het jaar van de draak. San Fransisco heeft blijkbaar een hele grote populatie van chinese mensen. Daar gaan we vanavond zeker weten naar toe maar eerst de bus in (eigenlijk op). We vinden de vrouw van de big bus tours en stappen bij Union Square op, een beetje verder dan normaal, maar dat komt natuurlijk door de parade. Het weer is gelukkig stukken beter vandaag en de mist is weg getrokken, wel is het op het dak van de bus nog een beetje frisjes haha. We voelen ons echt touristen op het moment. Lachen maar aan de andere kant ook een beetje beschamend haha. We besluiten een paar stops te blijven zitten want we hebben de hele dag nog. Zo hebben we een beetje een idee van hoe de stad eruit ziet. We passeren Civic center (political center, Asian art Museum, central library enz), ondertussen luisteren we via onze gratis oordopjes (waar Ruud er 4 van gegapt heeft) na de informatie in Engels al proberen we af en toe ook de Chinese variant om alvast in de stemming te komen. De stad is prachtig, echt een muziek stad met vele mooie gebouwen maar natuurlijk ook een arme kant met slapende zwervers op straat bemand met winkelkarretjes. Duidelijk zijn de overheidsgebouwen, en bijv. het opera house en dergelijke op fulton street. Die zien er allemaal prachtig uit en zijn in verschillende stijlen gebouwd. Natuurlijk met een wapperende Amerikaanse vlag voor de deur. Op een gegeven moment komen we aan bij Alamo Square waar de bekende gekleude huizen van de anzichtkaarten staan, oftewel de painted ladies genaamd. De balkonnetjes zijn hier echt zoals in Friends, met noodtrappen naar beneden. Het is echt een mooie stad om te zien, en de stad voelt een stuk kleiner als die eigenlijk is. Daarmee bedoel ik, je voelt je thuis en er zijn allemaal verschillende wijken. Na het passeren van Stanyan street (wat veelste posh en duur is voor ons) gaan we eruit bij het golden gate park. Hier vind je de japanse tuin, botanische tuinen en vele museums. Maar voor ons... is eindelijk het moment aangebroken om een echte Amerikaanse hotdog te eten. Een grote worst, een groot broodje natuurlijk, ui, japalenos, en alle soorten saus die je maar kan verzinnen (mayo, ketchup, mosterd enz). Vreten maar. Het was stiekem best lekker maar niet echt makkelijk te eten en Ruud heeft dan ook meer saus op de grond, op onze tas, en op zijn broek liggen dan dat hij gegeten heeft. Na de hotdog besluiten we even rond te lopen, maar we hebben eigenlijk in gedachte om hier morgen terug te komen en dan rond te fietsen of skaten dus we willen hier niet te lang blijven. We lopen even door het park, langs de fontijn en natuurlijk zoals gewoonlijk in de parken omringd door vele duiven (die ik nog steeds niet echt waardeer). Na een paar foto's gaan we terug naar de bus, en op naar de golden gate bridge. We maken foto's van de ene kant, en gaan daarna over de brug heen. Ook al is het maar gewoon een brug, het is wel de brug in San Fransisco en we vinden het prachtig. Ik denk niet dat we ooit zoveel foto's gemaakt hebben van een brug! Aan de andere kant van de brug, gaan we uit de bus en krijgen we een paar minuten om foto's te maken. Hier heb je echt een geweldig uitzicht. Je kan over de hele stad heen kijken, en je hebt een perfect uitzicht op Alcatrez. Eenmaal weer terug op de weg besluiten we van de bus af te gaan dicht bij fishermans warf, en waarschijnlijk gaan we er daarna ook niet meer in haha. We hebben het geprobeerd maar we hebben al in de gaten, dat wij liever door de stad heen lopen, dan alles van boven af te zien. Natuurlijk hebben we door de bus veel gezien zoals de onwijs hoge flatgebouwen in een gedeelte waar je normaal niet zo snel komt (Steuart Street). We beginnen rond te lopen en meteen adem je de zeesfeer in. Overal staan bandjes te spelen die het publiek er geheel bij betrekken. Mensen zijn vrolijk, de zon schijnt.. Ondertussen zijn we aangekomen bij pier 39. Gezellige eettentjes, souveniershops van Alcatrez, hotdog stands, en natuurlijk de duizenden zeeleeuwen die de pier omringen. Houten balkonnen en midden op het plein een goochel/comedie show waar Ruud en ik toch zo'n 15 min aandachting/genietend naar kijken. Vanaf pier 39 lopen we verder naar de pier van Alcatrez, we checken parkeerplaatsen voor morgen, en worden daarna op het plein overladen door een inmense drumband die speelt maar ook kunsten uithaalt met hun petten en dergelijke. Een showband dus. We halen warme chocomelk en kijken een tijdje naar een zwerver die een hele drumshow weggeeft op afval. Hij heeft een heel drumstel gebouwd met plastic emmers en andere dingen bij het afval gevonden. Het klinkt erg goed. Langzaam aan lopen we terug naar de Square, oftewel de straten voor Chinatown waar de parade plaats gaat vinden. Daar aangekomen is het inmiddels al een drukte van jewelste. We vinden een plekje op de stoeprand aan de zijkant van de straat. De tribune blijkt alleen voor mensen die een kaartje hebben gekocht al zit er geen kip op. De politie rijdt gretig rond en ze rijden hier werkelijk op alles. Kleine soort scootmobieltjes, de echte "film" politiemotoren waar ruud 5x over een foto van probeert te maken zonder dat de politie het merkt. Ze hebben zelfs de witte helmpjes op. We moesten nog zo'n 1,5 uur wachten voordat de parade echt begon. Ik moest naar het toilet, en de enige optie was een chinees restaurant maar het toilet was alleen toegankelijk als je wat kocht. Loempia's dan maar. We weten ook onze appels, en koeken van het ontbijt. Diner served. Rond kwart over 5 begon het. In het begin kwamen er vooral veel politicus voorbij in oude auto's, blijkbaar is de parade ook vlak voor de verkiezingen haha.. de meeste van hun gooien een hoop snoep in het rond waar de kinderen natuurlijk maar wat graag naar graaien. Overal waar we kijken zien we chinezen, maar ook gewoon inwoners van San Fransisco, zelfs de zwervers hebben zich verzameld om te komen kijken. Zoals ik eerder al vernoemde is het, het jaar van de draak, en dat thema kwam natuurlijk in elke groep terug. Veel verschillende gekleurde draken, verschillende lengtes, verschillende hoogtes, staande, liggende noem maar op. Daarbij kwam een hoop vorlijke muziek. Zelfs de politie deed mee en deelde stickers uit met "sheriff" erop, en Ruud en ik wouden er natuurlijk ook een. Ook waren er veel drumbands net zoals in Nederlandse optochten. We keken zo'n 2,5 uur na de optocht, die daarna nog steeds niet afgelopen was. We begonnen langzaam met lopen langs alle mensen. Ondertussen was het al donker. Blijkbaar gebruiken bepaalde groeperingen deze optocht ook om hun uitingen over straat te gooien. Zo stonden er 3 volwassen kerels, een meisje en een jongen met een spandoek waarop teksten gekalkt stonden die zogenaamd "gods woorden" waren. Een van de uitspatting was dan ook "tegen homoseksualiteit". 2 jongens aan de overkant van de straat stonden terug te schreeuwen en Ruud en ik bekeken het ritueel aandacht. Toen het jonge meisje, de hand schudde met een van de homoseksuele jongeren werd ze totaal uitgekafferd door de volwassen man tot huilens aan toe. Dat was het moment waarop we echt door moesten lopen want ik was in alle staten.. "Ben jij nou een volwassen vent?" Jullie bijbel is duidelijk anders dan de onze.. Heeft God/Jezus niet ooit gezegd "Laat alle mensen tot mij komen? Jong en Oud? Rijk en Arm? Bla Bla. Ik bedoel ik ben totaal niet gelovig maar dat ging mijn sociale kant veel te ver. Ik hield me in, ratelde voor 10 min tegen Ruud en kalmeerde een beetje. Ondertussen waren we op weg naar China town wat niet zo makkelijk leek. We moesten 3 keer terug lopen maar uiteindelijk konden we langs de blokkades en liepen we china town binnen. Het grappige was dat het hier niet eens zo druk was. Wij verwachten groots vuurwerk maar het enige wat ze hadden waren tolletjes en knalerwten haha.. Er waren veel kraampjes die chinese dingen gekochten, en dan vooral erg veel goud natuurlijk. We liepen een half uurtje rond, en rond 20:00 gingen we op zoek naar de trein terug. Een zwerver zag ons met de kaart en sprak ons aan.. Jullie moeten met de trein? Ja! Ooh ik wijs jullie de weg wel. Na zo'n 15 min lopen, bracht hij ons langs alle blokkades netjes na de metro/trein. Natuurlijk verwachtte hij daar wel wat voor, maar op een nette manier, en hij had er tenminste ook wat voor gedaan. Eenmaal terug bij het vliegveld was er gelukkig nog een pick up van het hotel en waren we rond half 10 terug in onze kamer. Wat een geweldige dag, we hebben echt genoten. Morgen weer vroeg uit bed want we gaan na Alcatrez.
Happy New Year China!
12 Februari San Fransisco Alcatraz - Monterey
Ring ring 06:00! Alles inpakken, in de auto en daarna op naar het ontbijt. Het ontbijt was net zoals gisteren dus we konden wederom koeken meegappen en wat fruit.
De boot naar Alcatraz gaat pas om 09:10 maar we moeten de weg naar de pier nog vinden met de auto, en een parkeerplaats want na Alcatraz willen we met de auto naar "The golden gate bridge"park om daar te gaan fietsen of skeeleren. Rond kwart over 7 rijden we weg bij de travellodge. Stiekem vinden we het eigenlijk meteen en zijn we al om kwart voor 8 bij de parkeergarage bij de pier. De parkeergarage gaat pas om 08:00 open dus, een kwartier (eigenlijk een half uur want hij ging uiteindelijk pas om kwart over 8 open, tja tis zondag hé) lang kijken we na alle gezonde mensen die hier in de ochtend gaan hardlopen met of zonder hond. Sommige mensen komen wel 4x langs en we vragen ons toch echt af wat die precies aan het doen zijn. Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we na de Alcatraz pier om onze tickets te bevestigen. We kunnen eigenlijk al gelijk in de rij gaan staan want het is al vrij druk. Daar lezen we het informatie foldertje wat we gekregen hebben, en staan er vragen rondom ons over bepaalde gevangen die ooit op Alcatraz hebben gezeten. Eenmaal op de boot is het nog vrij koud omdat het zo vroeg is en we drinken samen een warme chocomelk op de boot. Lekker op het water. Rond kwart voor 10 zijn we op Alcatraz en staat er een ranger op ons te wachten die een inleiding geeft over het eiland. Het is echt raar om het nu in het echt te zien want Ruud en ik hebben hier in Amerika een paar keer de nieuwe serie gezien "Alcatraz" die ook echt op het eiland is opgenomen. Alles komt dus zo bekend voor en je leeft helemaal in het verhaal. Omdat we zo vroeg zijn kunnen we deelnemen aan de rondleiding over de tuinen op alcatraz. Dit klinkt heel vreemd maar de tuinen hadden een belangrijke betekenis op Alcatraz. Zo woonden de gezinnen van de bewakers op het eiland en de vrouwen hadden allemaal een tuin, bewakers konden ook in de tuinen werken en sommige gingen daar helemaal in op. Voor een van de gevangene genaamd Elliott was dat het geval. Hij zag het als iets waarin hij wel slaagde in zijn leven, en hij was zo toegewijd aan de tuin dat hij zelfs speciale privileges kreeg. Bomen waren niet toegestaan in verband met ontsnappings gevaar. We kregen nog veel meer extra informatie tijdens deze rondleiding over de huizen van de bewakers bijv, en het geweldige uitzicht op San Fransisco vanaf hier, wat voor de gevangene natuurlijk erg depressief was. Na de tuinen rondleiding besloten we te beginnen aan onze audio tour, in het Nederlands nog wel. Dat was even wennen, ingesproken door een Haagse kaffer (de haagse sjonnies zijn er niks bij). De audio tour leidde je over heel Alcatraz met alle verhalen vandien, zodat het net leek alsof je terug ging in de tijd. De meest bekende gevangene kwamen er natuurlijk in voor zoals Al Capone en Robert "the Birdman". Vooral de cellhouse was erg indrukwekkend. Er zijn 3 rijen op elkaar. Je hebt celblok A, B, C en D. De zwarte mensen zaten in een andere gang als de blanken, niet beter of slechter maar gescheiden. De D cellen waren de meest verschrikkelijke cellen voor de lastigste gevangenen. Omdat het er vochtig is op Alcatraz door de constante wind en het vochtige klimaat was onderhoud erg belangrijk en naarmate de jaren vorderde was daar niet meer genoeg geld voor, evenals bewaking. Dit was een belangrijk onderdeel waardoor Alcatraz uiteindelijk sloot "The great Escape", de enige ontsnapping die succesvol was. Of nouja succesvol, de meeste mensen geloven nog steeds dat de 3 gevangenen het niet gehaald hebben maar ze zijn wel van het eiland afgekomen. Ruud en ik geloven stiekem dat ze het wel gehaald hebben, maar daar kom ik later op terug. We kregen de eetzaal te zien, iets waar Alcatraz bekend om stond, want ook al was het leven zo zuur, het eten was altijd goed. Voordat de gevangenen de eetzaal in gingen werden de vorken en messen geteld. Het eten bestond altijd uit fruit, groenten en bijvoorbeeld pasta. We gingen nogmaals langs de huizen van de bewakers, dit keer met andere informatie en maakten foto's van San Fransisco vanaf dit punt. Daarna kwamen we uit bij het kantoor van de directeur. De eerste 2 dicteuren waren vooral erg eng en onmenselijk, de laatste was vriendelijker maar nu jaren later, bleek misschien iets te vriendelijk. Alles in het kantoor ziet er nog precies uit zoals het toen was en kan je vanachter glas bezichtigen. Zoals ik eerder al zei was het meest deprimerende voor de gevangen dat je SF kan zien maar dat je er nooit na toe zult gaan, soms als de wind de goede kant op stond konden ze zelfs de muziek horen die in SF gedraaid werd. We maakten veel foto's en beseften later dat we net zoals de andere 500 mensen op het eiland eruit zagen als debielen met de koptelefoons op en vooral op de foto's die we gemaakt hebben in de cellen. Na de rondleiding, bekeken we nog een film in de souveniershop met een kop thee over de ontsnapping en de theorieen van mensen over de ontsnapping. Veel mensen geloven niet dat ze het gehaald hebben omdat de stroming die dag (na simulatie) veel te sterk was. Toproeiers hebben het nagebootst en zeggen dat het vrijwel onmogelijk was. Andere mensen daarin tegen waaronder Ruud en ik geloven dat als het een kwestie van leven of dood is, je zolang in de gevangenis geleeft hebt, en de vrijheid aan de andere kant wacht, de situatie toch wel een beetje anders in elkaar steekt. Ook ontving de gevangenis na de ontsnapping een anzichtkaart met daarop We made it! En dan de 3 namen of de gevangenen. Uiteindelijk zullen we het nooit weten! Later keken we nog een andere film over Alcatraz en de ontsnapping en brachten we een bezoekje aan de boekenzaak die gevestigd is op Alcatraz. Op dat moment was de schrijfster van een van de boeken over Alcatraz, en tevens een dochter van een van de bewakers op dat moment dus ze heeft ook echt op Alcatraz gewoond, daar en Ruud en ik kochten het boek en kregen er een handtekening bij. Een erg aardige vrouw. Daarna werd het tijd om terug te gaan na het vaste land waar we uiteindelijk om half 3 pas aan kwamen. We waren veel langer gebleven als verwacht en we waren flink onder de indruk. We vertokken met de auto op weg na het park, ik was ineens erg moe, en had flink buikpijn. Een beetje een dipje denk ik, maar nadat we eenmaal bij het park aankwam, ik warme kleren aanhad ging het al snel beter en uiteindelijk stonden we rond 4 uur op de rollerskates. Gelukkig als kleine kinderen. Op een of andere manier hoort dat toch bij een stad als San Fransisco. Alles is gemaakt voor mensen die skaten en je ziet het zo vaak in de film. Ik haalde sigaretten en wat drinken en toen konden we het park in. Asfalt heerlijk, sommige weggetjes iets minder, al denk ik ook niet dat mensen daar normaal na toe gaan op skeelers. De grote weg was afgesloten omdat het zondag is dus we hadden de hele weg voor ons zelf, pootje over, bochtjes maken. Das lang geleden haha.. We kwamen langs de Japanse tuin, waar we tevens niet inmochten met skeelers want blijkbaar zijn sommige mensen hier niet zo blij met alle skateboards en skeelers. In het park zelf waren vele kinderen aan het voetballen en was het een gezellige drukte. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een plein en ontdekten we eindelijk waar de muziek vandaan kwam "I wanna dance with somebody, I wanna feel the heat with somebody"(Beetje cliché dat ze net dood gevonden is, in de badkuip maar afijn. "Whitney Houston") Op dit plein waren wel 50 mensen aan het dansen op skeelers, rollerskates, fietsen, noem het maar op. Het was echt zoals in de film. Gaf je echt een blij gevoel. Ruud en ik waagden ons er maar niet aan want pirouettjes gaat toch iets te ver (vraag Marit maar wat de laatste keer gebeurde toen ik van de "half pipe" ging). Na een kwartiertje kijken moesten we alweer verder want om half 6 moeten we de skeelers weer inleveren want dan gaat de shop sluiten. We maakten nog wat gekke foto's in het park en precies om half 6 waren we terug bij de shop. Dat was even lekker, en goed om weer even wakker te worden. Op weg naar Monterey. Een beachplaats oftewel het begin van de bekende kust route. Morgen gaan we die helemaal rijden en aangezien het nu al donker word is Monterey de perfecte plaats om te overnachten want in het donker zie je niet zoveel. We vinden een leuk motelletje en besluiten morgen even rond te kijken. Wat we hebben gegeten kan ik mij voor het eerst niet meer heugen maar het was vast geen vette hap.
Slaap lekker naar een geslaagde drukke dag! X
13 Februari Monterey-Carmel-Big Sur-Hearst Castle-Morro Bay-Santa Barbara- Los Angeles
Wederom zijn we vroeg op en we gaan op zoek naar het strand in Monterey! Helaas hebben we niet de beste dag uitgekozen om de kustroute te rijden
maar we hebben geen andere keus. We hebben onze vlucht nog even gecheckt en we dachten dat we de 16de snachts zouden vliegen maar het is de 15de, dus de auto moet
die dag om 12:00 terug zijn, en de 14de hebben we zeker te weten nog om LA (Los Angeles) te ontdekken dus we gaan er gewoon voor. Het is regenachtig maargoed.
We vinden het strand vrij snel, parkeren de auto waar we natuurlijk voor moeten betalen, en lopen een stuk langs de haven. Er liggen erg veel boten en we zien verschillende
vogels op het strand. We kopen een warme chocolademelk die veel te duur is bij een van de strandtentjes en besluiten daarna op pad te gaan. We wouden misschien nog een tour
doen om walvissen te zien maar het weer zit niet echt mee en de tijd hebben we ook niet echt. We rijden inmiddels op de highway 1 en die is echt geweldig. De hele weg loopt langs de kust
en de zee ligt de hele tijd naast ons. De zee is flink wild vandaag. Op de omliggende bergen zie je geregeld een vuurtoren oppoppen en sommige mensen proberen te surfen op de onmogelijke golven. Ik weet niet of Ruud en ik het al eerder genoemd hebben maar onder het rijden proberen we alvast wat Spaans te leren met Michel Thomas! Deze spaans cursus hebben we van Tailor gekregen in Singapore, en vele mensen gebruiken hem om Spaans te oefenen. Ik kan je vertellen dat die man de meest slaapverwekkende stem heeft op de hele wereld. Hij heeft 2 studenten die je ook telkens hoort. Het meisje doet alles goed, de jongen daarin tegen alles fout. Yo Teeeeengo (Ik heb) .. Je moet zorgen dat je de nadruk op de goede plek benadrukt! Jaja. Doe mij de 2 spaanse boeken maar die we bij een 2de hands shop gekocht hebben (die shop was wel 2x zo erg als de Wibra ofzoiets, ze verkopen kleurboeken of schriften die al voor de helft gebruikt zijn). Een boek heet "Spanish in 10 minutes a day" en het andere boek is een oud bruin theoretisch boek uit de oertijd. We leren woordjes en overhoren elkaar. We passeren eerst Carmel en later Big Sur. De stranden zien er geweldig uit maar omdat het inmiddels regent blijven we in de auto, maar de uitzichten worden er niet minder om. We reden lekker door de plaatsjes heen. Eenmaal weer in de middle of nowhere kwamen we uiteindelijk uit bij Hearst Castle en daar stopten we. William Randolph bouwde dit kasteel ooit en noemde het La Cuesta Encantada (Enchanted hill) oftewel sprookjes berg. Wij wouden een eigenlijk een kijkje gaan nemen maar de prijs was echt belachelijk hoog. Je kon er alleen heen als je een tour deed, en alles leuk en aardig maar daar betalen we geen +/- $100,00 voor. We bezochten nog wel het museum (gratis). Het is echt een paleis! Zwembaden, tuinen, bezoekers ruimtes, het is zeker prachtig. Toen hij dood ging werd het paleis overgedragen aan een instelling maar die konden het onderhoud niet betalen. Daarom is het nu van de overheid en moet er natuurlijk flink geld gevangen worden. Terug bij de auto konden we een glimp zien van het kasteel en maakte we een foto vanaf daar. Alles beter dan niets. Verder op pad. We stopten een paar keer bij tankstations/shops om wat te drinken en eten te halen maar reden verder gewoon door "go with the flow". We genoten van alle geweldige uitzichten op de zee, en het landschap eromheen. We passeerden Morro Bay en Santa Barbara. Daar wouden we eigenlijk gaan slapen maar alles was zo gigantisch duur dat we besloten door te rijden naar Los Angeles. LA! The glamour city! Terug bij het begin punt. We vonden vlak bij het centrum (walk of fame enz) een goedkoop motel waar de mensen alleen maar Spaans spraken haha. Eigenlijk hebben we dat al wel vaker meegemaakt in Noord Amerika. Er zijn hier zoveel (illegale) immigranten die geen woord Engels/Amerikaans spreken, dat we eigenlijk eerder hadden moeten beginnen met onze Spaans cursus haha. Auto uitladen voor de ene laatste keer, en daarna in bed een plan maken voor morgen, we komen erachter dat bij ons om de hoek het luxe hotel zit waar Whitney Houston dood gevonden is (in LA weten de mensen zeker dat het zelfmoord was). God! Wat een ophef! We kijken nog even televisie en zien de vele bloemen die de mensen voor haar hebben neergelegd. Morgen LA ontdekken, en het is natuurlijk Valentijnsdag. Ook al vinden wij dat nog wel zo cliché, we zijn in Noord Amerika en daar is alles overdreven dus we verwachten morgen nogal wat drukte.
Slaap lekker! X
14 Februari Los Angeles en Valentijnsdag
Die morgen deden we, of eigenlijk Ruud een beetje mee aan de Valentijnsgekte. Ik kreeg ontbijt op bed. Bij elkaar gescharreld bij de 7-eleven, de bakker, en nog wat andere shops in de buurt. Ik kreeg een hard gekookt eitje, een gebakje met fruit (ik wou vers fruit haha), een appel en een manderijn, broodjes, chocolade hartjes, en een snoopy koekje. Ook had hij een ballon gekocht met Valentine erop, en een roos. Wat een romanticus hé! En dat allemaal voor $8,00. Lang leve de dollarshop, die mensen uit de brand helpt met de laatste valentijnsaankopen. We aten lekker een ontbijtje in bed en kletsten. Daarna gingen we samen op pad. Los Angeles ontdekken. We parkeerden onze auto in Hollywood and Highlandcenter. Het bekende studio centrum waar vele series en programmas zijn opgenomen. We liepen daar wat rond, maar gingen al snel de straat op om de walk of fame te lopen. In ieder geval gedeeltelijk haha. Ook al is het cliché, het is toch best wel vet om te zien. We maakte veel foto's van bekende sterren die wij kennen (eerlijk gezegd 75% is voor ons vrijwel onbekend, maar ik denk voor meer dan de helft van de wereld) ook al weten we dat we uiteindelijk niks meer met die foto's gaan doen. Zo maakten we foto's van John Travolta, George Clooney, Frank Sinatra en Christina Aquilera. Hoe je op de walk of fame terecht kan komen? Je moet gevraagd worden, je moet meer dan 5 jaar bekend zijn, en je moet 30,000 dollar betalen (al wordt dat vaak gesponsord door de vele fans). Op deze memorable dag mochten wij meemaken hoe *tromgeroffel* The Simpsons een ster kregen! Jaja.. Het moet toch niet gekker worden hé! We liepen wat rond over Hollywoord en bekeken de shops. In een souveniershop kochten we ons Duck souveniertje voor Amerika en we keken naar binnen in alle winkels die vele glamour dingen in de vitrine hadden! Ook gekke dingen zoals de langste man van de wereld en dan zijn levensechte formaat in een standbeeld. We waren ondertussen al honderd keer aangesproken door mensen of we een tour wouden doen naar de huizen van de bekende mensen. We zeiden al die keren nee, maar nu boden 2 mannen het aan voor $15,00 en das niet echt veel geld. We lieten ons meeslepen, zeiden ja, en hij zei dat we over een half uurtje zouden vertrekken. We kochten nog even wat drinken, aten wat uit ons lunch pakketje (alles wat over was van mijn valentijnsontbijt) en namen plaats in ons buggyding met open dak. Stiekem best wel gaaf. Natuurlijk konden ze geen andere mensen overhalen en zaten we er na een uurtje nog maar de man was knettergek en goed entertainment. Hij was er zeker van dat whitney houston zelfmoord had gepleegd, en had daar hele theorieen over. Hij maakte mensen belachelijk op de straat en vertelde over van allerlei andere dingen. Na een uur gaven Ruud en ik de moed ook op, maar de kerels gaven ons een speciale deal (anders kregen ons geld gewoon terug hoor). VOOR $50,00 kregen we een prive tour. Hmm oke, ik wou nu toch wel graag, en dan maar geen valentijnsdiner hé! We kunnen gaan.. Allereerst rijden we omhoog naar de hollywood sign. Het befaamde/bekende bord wat iedereen kent uit elke film! Haha.. Ik geef niks om glitter of glamour maar het geeft toch wel een kick om bijvoorbeeld dat bord in het echt te zien. We maken wat foto's en hij geeft ons een hele uitleg en tour over van alles en nog wat. Hij maakt ook veel grappen en het is echt een toffe kerel. Daarna rijden we naar de huizen van alle bekende mensen/sterren! Nu zijn we toch echt wel blij dat we de tour hebben gedaan want aan de huizen kan je niet echt zien wie er woont! Je moet het echt weten anders zijn het gewoon een hoop dure villa's. We zagen het huis van Madonna, Christina Aquilera (haar nieuwe huis want haar mega villa op de top van de berg heeft ze verkocht en een 10 miljoen goedkoper huis weer gekocht, wat ze met het geld gedaan heeft? Schoenen? You are beautiful no matter what they say!!), Dokter Phil, The playboy mansion, George Clooney (Woeeeeh) en natuurlijk het huis van Michael Jackson voor hij dood ging. Op de stoep heeft een van de fans een gegraveerde tekening achtergelaten van Michael. Ook passeren we de speeltuin waar Michael verdacht werd van pedofiele praktijken (flauw). Er is hier zelfs een basisschool naar Michael vernoemd, een beetje vreemd vinden we het wel. Na al die dure huizen, en veel gelach, omdat we toeteren bij de meeste huizen, ook al kan ik best begrijpen dat de bekende mensen dat helemaal niet grappig vinden, gaan we naar het Beverly Hills bord. Ook die is natuurlijk erg bekend en ook hier maken we wat foto's. Terug bij de boulevard verteld de man ons welke cafés en dergelijke van bekende sterren zijn, zo heeft zelfs Ashton Cutcher zijn eigen café (posh natuurlijk) hier, en ook Elthon John. Elthon John heeft daarintegen ook een eigen verdieping in het duurste hotel van Los Angeles. Na zo'n 2 uurtjes zijn we terug op dezelfde plek en weten we een hoop meer over de bekende sterren. We hebben echt veel gelachen, de gids was zo gek als een deur, en ook al was de tour eigenlijk al te duur, we laten toch een tip achter want hij doet zijn werk echt geweldig. Wij stappen daarna weer in onze eigen auto en gaan op pad naar Santa Monica pier. Santa Monica pier, daar is rocket power opgenomen, boegelieboegelie boegelie (natuurlijk niet echt want het is een cartoon maar het is toch grappig). We rijden via de sunset boulevard. Veel mensen denken dat Hollywood "de straat" is in Los Angeles maar eigenlijk gaan alle sterren uit in de nightclubs op sunset boulevard en raakt Hollywood langzaam in zijn verval. Het duurt zo'n 1,5 uur voordat we er zijn want het verkeer is echt chaos hier. Heerlijk om weer even op het strand te zijn, de sfeer is altijd heel anders. We lopen wat rond en zien veel verliefde stelletjes rondlopen. Wij gaan in het reuzenrad want dat hoort er toch bij. Er is namelijk een hele kermis op de boulevard. We waren bijna vergeten dat het valentijnsdag was totdat we langs alle restaurantjes liepen en we de kerels/jongens rond 5 over straat zagen lopen. Klaar met werken, op weg naar hun vriendin, grote bossen rozen in de hand, ballonnen, en onwijze teddyberen. Lekker overdreven dus, maar het voelt een stuk echter dan in Nederland, waarom weten we niet want alles in Amerika is cliché. Na het reuzenrad lopen we wat rond op de boulevard en kijken we zonsondergang op het strand. Daarna besluiten we terug te gaan naar het motel. Dom dom dom, het is 18:00 en dat betekend spits uur. Damn, het duurde maar liefst 2,5 uur voordat we terug waren bij ons motel. We kochten wat afhaal chinees en waren van plan de chinees lekker op te eten in bed. We aten in bed, maar het feit was dat de chinees niet echt te vreten was. Helaas je kan niet altijd geluk hebben hé! We lagen nog even lekker in bed, kletsen, en vielen uiteindelijk moe maar voldaan in slaap na een heerlijke dag.
15 februari Onze dag op het vliegveld!
Daar gaan we dan. Onze laatste dag in Noord Amerika. Vanacht vliegen we naar Costa Rica. Maar eerst nog de laatste dingen regelen. Allereerst moeten we onze tassen opnieuw organiseren want na de tijd in New Zealand, en de tijd in de auto in Amerika moeten we onze spullen nu weer gaan dragen dus er moet wat de deur uit. We pakken alles weer compact in, laten onze slaapmatten achter, en moeten we dan echt gedag zeggen tegen de Eski die we van Adam hebben gekregen in Australie, en sinds dien met ons mee slepen. Ruud gaat de auto nog even schoonmaken van binnen, want hij ziet er echt niet uit zoals we hem hebben gekregen. Als dat allemaal gedaan is, skype ik nog even met Kelly, en om 11:00 checken we uit en gaan we op pas naar het auto verhuur bedrijf! Dat was nog niet zo makkelijk als we dachten. We verdwalen geregeld en we hadden niet eens meer tijd om mijn sneakers ergens in de boom te gooien. Nou leek het ook een teken dat het opeens met bakken uit de lucht kwam. Misschien moet ik ze toch nog maar even bewaren haha. Om 12:30 waren we bij het verhuurbedrijf. We verwachtte een hele inspectie (bijvoorbeeld de chocolade vlekken, van ruud zijn chocolademelk in de stoel) maar het enige wat de man zei was: Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die in zo'n korte tijd zoveel kilometers gemaakt heeft als jullie (we hebben maar niet verteld dat we daarvan 10 dagen in Vegas zaten, en de auto amper gebruikt hebben). Met de shuttle gaan we daarna naar het vliegveld. Het betekend dat we bijna een dag moeten doorbrengen op het vliegveld maar we hebben genoeg te doen. Flyers uitzoeken van Amerika, New Zealand typen en uitzoeken, enz enz. Geen probleem. Dat den we dan ook bijna de hele dag. Ruud werkt op de computer en ik leg de hele hal van het vliegveld vol met stapeltjes op de juiste dagen. We maakten er een foto van, en ik snap best dat mensen ons een beetje raar vonden! Ruud at chinees en ik at nacho's van een van de eettentjes op het vliegveld. Later op de avond keken we samen een film! We hebben ondertussen al heel wat films gedownload van plekken waar we zijn geweest op de wereld. Vanavond keken we een van de varianten van Alcatraz .. terwijl de film tussendoor moesten stoppen omdat er mannen om ons heen zaten die nog al graag met ons wouden praten over onze surf ervaringen. Ik denk dat ze in de midlife crisis zaten. Toen de film was afgelopen moesten we ons bijna haasten om onze vlucht te halen. Bye Bye Miss America Bye! Costa Rica here we come! Een stop in Salvador en dan.. een nieuw avontuur. Weer echt backpacken, en hopelijk... gezond voedsel.
- comments